de liefde heeft in mijn leven geen recht meer van bestaan ze heeft zichzelf opgegeven er blijven nog genoeg andere dingen over om liefdeloos verder te gaan
people keep calling upon me they pull my fingers I cannot fight back They are defenseless predators seeking for that little piece of glitter in my soul
my warm heart failed you I could not feed your needs this angel stumbled
I'm so sorry...
I forgot your birthday we will not celebrate mine there will be no more christmas cards in my mail I'm so sorry you missed me
laat de wereld rondom mij maar sterven huilend wacht ik op het ochtendrood de nacht verdraagt lijdzaam alle wonden wereld geef nu maar je geheimen bloot niks of niemand kan mij troosten de wolvin haar melk voedt haar jongen dood mijn hart bloedt, mijn hoofd doet zeer mijn ogen schreeuwen in nood mijn schouders kunnen het niet meer dragen ik heb alles al gehad ik wil niet meer maar ik heb geen keuze het leven gaat door
Is this a test, a vicious game or a nightmare? Or some kind of revenge? How can someone be so far gone that he not only betrays his soulmate, but also his own principles? How can you sink so low?
er bestaat ergens een spreekwoord, Chinees denk ik, dat stelt dat je dag pas zin heeft gehad als je iemand gelukkig gemaakt hebt, een dienst bewezen. ik voor mijzelf probeer alvast dat principe te handhaven. vaak lukt het me in mijn werk, maar soms bieden die gelegenheden zich spontaan aan op straat, komen mensen er gewoon om vragen. vandaag had ik het onverwachte verzoek van een klein meisje, dat samen met mij in de winkel stond, hier op de hoek. ze vroeg mij of ik haar kon helpen oversteken, maar ze moest eerst nog naar de bakker. dat kwam goed uit, ik moest zelf ook naar de bakker. onderweg vertelde ze me dat ze een taart ging bestellen, want vandaag was het haar verjaardag, en morgen die van haar nichtje. hoe oud ze dan was? 9 jaar en een half. hoezo? het is toch je verjaardag, dan kan je toch niet in de helft zitten? ah, nee, natuurlijk niet, hoe dom, ze was natuurlijk 10 jaar vandaag! ik heb het schattige kleine ding naar de overkant gebracht, waar ze dan vroeg of ik nog eventjes wou meelopen, het was nu niet dat ze schrik had maar ze liep toch niet graag zo alleen over de straat... slim klein schattig ding, ik hoop dat je nog vaak veilig thuis raakt, en dat je zo onbevreesd blijft als nu. want zomaar een wildvreemde aanspreken op straat ... daar moet je moed voor hebben hoor. ofwel weet je de engeltjes eruit te halen... ;-)
gisteren alweer. een telefoontje van een van mijn vroegere werkgevers, the better kind. of ik niet mee wilde op reis. grappig, dit heb ik al eens meegemaakt. ik heb niet naar de reden gevraagd, het was niet eens aan de orde, ik vertrek volgende maandag zelf op reis, alles al geboekt, dus het kan niet. Kroatië... ik had anders niet nee gezegd, zeker niet als ik op stap ben met een pastoor van in de 80 die toch wel over mijn integriteit en kuisheid zal waken zeker? ook al moet ik dan misschien wel mee naar de mis ;-)
hij zei me ook wel dat ze me verwacht hadden op het vakantiesalon. ik zei dat ik nooit een uitnodiging heb ontvangen. nee, dat klopt, dat is bewust gedaan. ik zei dat ik dat niet geapprecieerd heb. gelijk had ik, zei hij. ik kan gedachten als "smeerlappen" en "vuile katholieke profiteurs" alweer niet onderdrukken. de Kerk redt enkel van wie Ze houdt. godsdienst... een collectieve vloek van de mens. het geloof... dat is dan weer wat anders.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
