Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
27-11-2007
10de verjaardag van de 'American Guild of Town Criers'
Town criers heed call to gather in Ohio
Bill Knepp shows off part of the outfit that he wears as Milford, Ohio's town crier.
In het dagblad USA TODAY van 14 november 2007
MILFORD, Ohio — Bill Knepp's town crier idea started out as a lark. He needed a way to rouse the Jaycees during a convention in 1955, so he rented the uniform and strode through the halls, swinging a hand bell and shouting, "Hear ye, hear ye!" The gimmick worked. The people gathered. Knepp played the crier a few more times at work conventions, never imagining that someday this would be a full-time gig.
"It went by the wayside until I retired," Knepp, 77, said. "But it just kept bugging me that I should do this."
Today, Knepp is the official crier for Clermont County, the city of Milford and Miami Township in southwest Ohio. In three years, he's cried at more than 100 parades, schools and parties. He receives no pay, but he does request donations for a performing arts scholarship fund.
This week, he is hosting a gathering of town criers from the USA and Canada celebrating the 10th anniversary of the American Guild of Town Criers.
Starting today and continuing through Friday, criers from all over will meet and bellow their lungs out, competing for the top crier prize. Knepp is ecstatic. Town criers dress in traditional garb and gather at competitions to call attention to their fading form of communication, said John Karsten, president of the American Guild of Town Criers.
"To be part of the guild, you can't just be a crazy nut standing on the corner with a big mouth," said Karsten, the official town crier of Holland, Mich., since 1979. "You have to be a legal, certified town crier" appointed by government officials. The guild had seven members when it formed in 1997. Today it has grown to more than 30. Members pay $10 a year in dues and include men and women, Karsten said.
Fred Taylor — known as Squire Frederick when he cries — is one of the newer criers, getting the OK from the mayor's office in Annapolis, Md., in 2006. The 66-year-old widower previously worked for the Department of Defense. Now in retirement, he spends his free time announcing just-married couples and welcoming legislators back to session. "It just kind of puts a smile on people's faces," he said.
About 20 criers from towns stretching from California to Ontario have signed up for the gathering in Milford. Knepp has planned a schedule of banquets and parades sandwiching the big competition, where participants will deliver their cries about their hometowns. According to guild rules, those cries must be between 100 and 125 words and submitted to the judges in advance. The winner gets $100.
As host, Knepp can't participate in the competition, but he'll be there, dressed in his buckled shoes, gripping his golden bell. This costume isn't a rental — he owns the Colonial-era outfit now. He wears it enough. "When I put that outfit on," he said, "I become the town crier."
Deze week de voorpagina van het Amerikaanse Newtime gehaald (na mijn optreden als belleman op het WK voor Snorren en Baarden 2007 in Brighton/ Engeland).
En dan was er vandaag het langverwachte bezoek van de goede Sint aan de kinderen op de wekelijkse zaterdagmarkt. Om 09.00u begon ik als belleman de mensen al warm te maken voor zijn bezoek en er waren er effectief die speciaal vlug naar huis terugreden om hun allerkleinsten op te halen en mee te brengen naar het marktgebeuren. Om 10.30u stipt en zoals afgesproken, kwam de Sint en zijn knecht aangereden : neen niet met zijn paard (dat had blijkbaar een zware verkoudheid opgelopen van al dat grootwarenhuisgeloop op zoek naar speeltjes voor die duizenden verlanglijstjes...), maar met de auto met chauffeur.
Het was nogal frisjes deze morgen en de Sint wilde zo vlug mogelijk schuilen onder de luifel van de Coffee Shop aldaar aan de Grote Markt te Izegem. Daar was een heuse troon opgesteld waarop de Sint kon plaatsnemen. Gelukkig kwam de zon af en toe eens door de wolken piepen. Er was meteen een grote toeloop van kinderen die allen een zakje snoepgoed van Zwarte Piet in ontvangst mochten nemen.
Natuurlijk moest er voor de krant van deze gelegenheid een groepsfoto genomen worden en dat deed Herlinde maar al te graag.
Ik moet dat dan waarschijnlijk goed gedaan hebben op dat verjaardagsfeestje van Mieke, want ik werd terstond opnieuw gevraagd om de receptie te verzorgen van de opening van hun nieuwe familiezaak Werbrouck (aluminiumprofielen voor ramen, deuren en veranda's) in Izegem. Er waren een honderdtwintigtal genodigden, waaronder enkele Izegemse gemeenteraadsleden en onze eigenste burgemeester Gerda Mylle. Ik mocht haar introduceren en achteraf een speech van de familie voorlezen.
Op 22 november 2007 vond in Het Pand de derde Dag van het Onderzoek plaats. Deze dag stond in het teken van de associatieonderzoeksgroepen, die door de intensieve samenwerking vanuit de verschillende instellingen een ‘kwadratisch’ effect beogen. Dit opzet was zeker geslaagd.
Achtentwintig associatieonderzoeksgroepen stelden op de onderzoeksbeurs hun werking voor, vaak met zeer interactieve en creatieve middelen. Zo kon men zijn evenwicht testen, werd er brood met een wetenschappelijk bestudeerde samenstelling verdeeld, werden rekenvaardigheden getest en kniegewrichten gedemonstreerd. Een gezellige drukte was het resultaat. Maar liefst 300 genodigden kwamen een kijkje nemen, niet alleen bij de infostanden van het eigen vakgebied, maar ook daarbuiten. Er werd dan ook volop genetwerkt.
De Gentse belleman kondigde met luide stem elk half uur een korte lezing aan. De reeks startte met een lezing van Johan Veeckman, algemeen directeur van Arteveldehogeschool en voorzitter van de Technische Experten Commissie Onderzoek en Dienstverlening. Daarna kwamen uiteenlopende onderwerpen aan bod, van ‘onderzoek in de kunsten’ tot ‘polymeertechnologie’, die allemaal de voordelen en uitdagingen van samenwerking tussen de instellingen illustreerden.
In het science square kon men even uitblazen en genieten van een lekker HoGent-biertje. In zijn afsluitende speech zette Paul Van Cauwenberge, de rector van de Universiteit Gent nog eens het belang van een dergelijke dag van het onderzoek in de verf. Waarna op de receptie verder werd genetwerkt.
Site van de Gilde van Bellemannen van het Europese Continent
De Gilde van Bellemannen van het Europese Continent heeft eindelijk zijn eigen site gemaakt door Andy Lowe, een Engelsman die lid is .
Een mooie site in wording maar vergeef de webmaster de taalfoutjes : zijn teksten worden dan uiteraard vertaald door een Vlaamse collega. Hopelijk blijft hij ook 'up to date' ...
Weer op pad om als belleman een verjaardagsfeestje wat te animeren. Ditmaal werd ik gevraagd om de 60ste verjaardag van oud-gemeenteraadslid Mieke Houthoofd wat luister bij te brengen.
Zij woont met haar JeanPaul al jarenlang in Izegem en gans de familie alsmede kennissen en vrienden waren van de partij.
Na het tekenen van het 'gulden boek' mocht ik mijn verjaardags-speech afsteken.
De Gentse Belleman Jean Pierre poseert niet zonder trots met de door de Minister (Ministerie van Agitatie wel te verstaan...) geproduceerde affiche van zijn voorganger.
Op 11 november herdenken de meeste Europese landen, die de Eerste Wereldoorlog meegemaakt hebben, de doden die gevallen zijn in deze 'Grooten Oorlog' en ook die van andere oorlogen. De herdenking van de wapenstilstand, die destijds op 11 november 1918 om 11 uur inging, is 90 jaar na het begin van WO I uitgegroeid tot een internationale vredesmanifestatie.
(de treinwagon waarin de wapenstilstand van WO I werd ondertekend)
Die jaarlijkse herdenking vond dan ook weer plaats afgelopen zaterdag in Izegem en als Stadsomroeper ben je dan ook ietwat verplicht daaraan deel te nemen. Eerst was er de misviering in de Sint Tillokerk (samen met het Te Deum), dan de optocht naar de Melkmarkt waar er door verschillende instanties en persoonlijkheden bloemenkransen werden neergelegd aan de monumenten van de oorlogsslachtoffers. Zeer opmerkelijk was de vraag van een jong koppel dertigers met opgroeiende schoolgaande kinderen 'wat er eigenlijk gevierd werd vandaag..?.' toen de stoet onder musikale begeleiding van het Koninklijke Stadsfanfare voorbijtrok. Onze Burgemeester Gerda Mylle die meeopstapte (en in een vorig leven zelf nog in het onderwijs had gestaan...) viel bijna achterover !
Na de plechtigheid was er nog een korte receptie in de gemeenteraadszaal en daar loop je dan onvermijdelijk tegen een oudstrijder, een weerstander of een gedeporteerde op, kranige tachtigers die de ellende van de Tweede Wereldoorlog overleefd hebben. Waaronder Emile 'Mielke' Samyn (13-10-1921) die zelfs een 118 bladzijden tellend boekje heeft geschreven over zijn wedervaren in het Duitse concentratiekamp Dora nabij Polen, getiteld 'Mijn naam was een nummer / 82478', ( uitgegegeven in 1995 bij Hochepied in Izegem. Ik had al veel straffe verhalen gehoord over die kampen maar telkens weer val je als kind uit de jaren '50 van de ene verbazing in de andere als je die gasten hoort vertellen. (http://www.antiqbook.be/boox/dio/005382.shtml) (http://www.104infdiv.org/CONCAMP.HTM)
Er is heel wat veranderd bij de politie sinds de nationale eenmaking van de diensten. Zo ook in Izegem, waar de politiepost nu deel uitmaakt van een groter geheel, Politiezone RIHO (Roeselare/Izegem/Hooglede). En omdat onze wetsdienaren nu ook nog eens , tot grote tevredenheid van commissaris Courtens, verhuisd zijn naar een nieuwe locatie, was het een ideale gelegenheid om de deuren open te zetten en de nieuwe lokalen aan de bevolking te tonen. En zaterdag 10 november was het dan zover.
Om 11.00u was er een receptie bij de brandweer en vanaf 11.30u konden de mensen een kijkje nemen in de vernieuwde burelen van het 'oude' Rijkswachtgebouw.
Als Izegemse Stadsomroeper zet je dan deze aangelegenheid wat extra in de verf tijdens de zaterdagse marktdag en maak je van de gelegenheid gebruik om eens met het vrouwelijke onthaal-personeel op de foto te gaan.
Sint-Maarten was meester van de weergoden. De hele dag was het benauwend grijs, maar de patroonheilige hield zaterdagavond 10 november de sluizen dicht.
Voor de stoet werd door het gemeentebestuur van Ardooie een korte receptie aangeboden waar VIP-genodigden en Sint-Maarten door de Izegemse Belleman ontvangen werden.
(onthaal van de VIP-gasten samen met de Voorzitter van de Orde van Sint Maarten Theo Van Iseghem)
Samen met Secretaris Luc Vanneste
Aankomst van Mevr. Ignace Crobez, de 'chaperonne' van MBB 2008 Nele Somers.
Een sympatiek meiske, die Nele : begon direct kaartjes te ondertekenen.
Dan was het tijd om de receptie te openen en de gastsprekers aan te kondigen.
Als belleman moest ik dan de VIP-genodigden uitnodigen om naar de gelagzaal te gaan om er van een heerlijk maal te genieten, ware het niet met enig oponthoud want het voorgerecht was nog niet op of de electriciteit in de keukens viel uit zodat de 'warme' schotels even op zich lieten wachten.
Het was dan toch even haasten om die 250 man tegen 19.00u op de eretribune te krijgen voor de komst van de stoet.
Maar in afwachting onderhielden de straatanimators het publiek met hun acts.
Een originele reclame en ‘eyecatcher’ voor uw opening, opendeur, braderij of enig ander evenement waaraan uw bedrijf deelneemt. Clown Tyno als circusclown die elke aanwezige op de meest originele wijze kennis laat maken met uw product ! Door diverse nationale en internationale bijscholingen en referenties maken van Clown Tyno een absolute must op al uw evenementen.
Over die stoet zelf was iedereen het eens. De kwaliteit van de gemaakte wagens lag duidelijk hoger dan de voorbije jaren. ,,Spijtig dat er af en toe bijzonder veel ruimte was tussen de verschillende groepen'', hoorden wij als enige minpunt. En daar kunnen de organisatoren aan werken voor de jubileum editie van volgend jaar. Ik weet niet precies meer welke groep het was, maar die gasten kieperden, naast confetti, ook nog eens hun lege Jupiler-flesjes naar het publiek. Niet doen !!!!!!!
Het Sint-Maartensfeest werd afgerond met een kindvriendelijke poppenkast, een fuif met ondermeer Swoop, de verbranding van Pietje Pek op het Polenplein en een muzikaal vuurwerk aangeboden door het gemeentebestuur.
Later op de avond was er nog voor het jonge volkje een optreden van Idool-winnaar 2007 Dean en Sam Gooris afgerond met een nachtelijke fuif met Discovery.
In het kader van de reeks marktacties die verspreid over het jaar doorgaan op zaterdagmorgen (marktdag in Izegem), was er weer eentje ter gelegenheid van Halloween op 27 oktober laatstleden. Het stadsbestuur organiseert deze acties om het marktgebeuren levendig te houden en schakelt daartoe dan ook zijn belleman in.
Dit keer sloegen het stadsbestuur en de Noord-Zuid Raad de handen in elkaar en schonken aan de verkleunde marktbezoekers een bekertje lekkere warme tomatensoep en een broodje, dit om hun betrokkenheid met de Togoleese tomatenboeren in de kijker te plaatsen. Blijkt dat die gasten daar niet meer kunnen opconcureren tegen de Italiaanse tomatenpuree !
Zelfde geldt voor de massale invoer van melkpoeder in Tanzania en de kippenboeren in Congo verliezen hun inkomen door de aanvoer van kippen uit België en Nederland !
Er was een prijskamp (www.stopepas.be) maar ook een petitie aan verbonden : deze kaderde binnen het project (www.detijdloopt.be)en iedereen was vol lof over dit initiatief !
Navolgende foto's werden genomen door Hade Vanhoutte, Provinciaal Coördinator W.Vl./ Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging 11.11.11.vzw
e-mail: Hade.Vanhoutte@11.be website: www.11.be Volgende afspraak op de Izegemse Grote Markt is 24 november : voor alle kleintjes komt SINTERKLAAS !
Reeds 39 Nederlandstalige dichters werden geselecteerd om lid te worden van de exclusieve club “De 50 Meesterdichters van de Lage landen bij de zee”.
Sommigen onder hen hebben hun proefperiode als “solliciterende Meesterdichter” al achter de rug. Na deze periode worden zij “Meesterdichter”. Deze eervolle titel kunnen zij dan dragen en voluit gebruiken.
Het zijn (in alfabetische volgorde en niet volgens de datum van hun selectie):
De sollicitant hoort een goede reputatie als dichter te hebben of als een beloftevolle dichter zijn (h)erkend.
De titel van “solliciterende Meesterdichter” wordt verleend aan dichters die, ofwel minstens drie gedichten hebben gepubliceerd in een bloemlezing/tijdschrift/e-magazine, ofwel gelauwerd of geprijsd werden in de Lage Landen. Ze worden geacht de toekomst van het poëtisch patrimonium van de Lage Landen bij de zee te vormen.
De aansluiting tot (eerst) de club van de “solliciterende Meesterdichters” en (daarna) tot de club van de “50 Meesterdichters van de Lage Landen bij de zee” is relatief eenvoudig:
worden aangeschreven of aangesproken door de voorzitter (en/of een lid)
voldoen aan de voorwaarden zoals hierboven opgesomd
It is with sad regrets the I have to inform everyone, that Ron Amey, Town Crier for Waverly, Nova Scotia, passed away on Sunday evening, Nov. 4th, 2007.
Ron Amey was the Town Crier of Waverly, Nova Scotia, an art he was practiced for the past 24 years. He served as Yarmouth's Town Crier for a decade, and has represented Waverly for the past 14 years. He was also the Honourary Crier for the Borough of Waverley, Godalming, Surrey, England. His voice has cried out through out the Maritimes as well as in England, Germany, Belgium, The United States of America, Bermuda, Sydney, BC and Ontario.
Ron was a dashing figure dressed in his uniform. His attire was as authentic as possible, from his 150 year old Black Beaver Top Hat, to his black leather shoes with handmade buckles. The black 3/4 length English style cape, contrasts nicely with the blue frock coat and paisley vest. The billowing sleeves with lace cuffs and matching jabot, tucked into grey knickers, buckled at the knee, and white stockings, complete the garments of an early 18th century British Empire. His accessories where a 147 year old gold pocket watch, a 178 year brass bell, and a hand tooled leather scroll.
Regerend Wereldkampioen onder de bellemannen, Hans van Laethem uit Ninove, is met pensioen gegaan. Om dit te vieren hebben vrienden van hem een Exotic Stretched Limo Chrysler 300C afgehuurd om met hem rond te toeren.
Een verslagje van een groep Duitsers die in Gent te gast waren en een rondleiding kregen door de twee Gentse bellemannen Jean Pierre en Willy, de jeneverboottocht inbegrepen...
Als Highlight galt die gemütliche mittelalterliche Kunststadt Gent, die mit Ihrer Gastfreundschaft bezauberte.
Sogar die ´alten Hasen´ mit insgesamt mehr als hundert Jahren Branchenerfahrung zeigten sich von der Destination positivst überrascht. Man war sich einig: die Städte Flanderns zählen zu den absoluten Städte-Geheimtipps – und stellen eine gute Alternative zu den klassischen Städtezielen Europas dar!
Die Filialleiter und deren Reisebegleitung in froher Erwartung ihrer bevorstehenden Genever-Bootsfahrt mit den Genter Bellemännern:
Untere Reihe (v.l.n.r.): Gabriele Stiegen (Eisenstadt, EZE), 2 Bellemänner von Gent, Manfred Schödl (Schwechat), Christian Zwickl (Wr. Neustadt, Bereichsleiter NÖ/B), Alfred Kerschbaum (Mödling), Gerhard Buxbaum (Zwettl), Klaudia Mayerhuber (Korneuburg, versteckt im Hintergrund), Michaela Urszovics (St. Pölten), Bartha Zoltanne (Budapest, etwas versteckt), Anna Marangon (Mattersburg), Sylvia Gruber (Baden), Wolfgang Leichtfried (Amstetten, etwas versteckt), Birgit Kaiser (Wr. Neustadt), Michaela Borenich (Neusiedl/See). Nicht im Bild, aber auch mit dabei waren: Margarete Tanzer (Neunkirchen) und Claudia Mayer (Tulln)
't Is weer Borelle in Dranouter en de winter moet nu weg. We leggen het vier al aan zijn schenen en hij krijgt zijn vooropzeg. 't Leven gaat herbeginnen, de wereld krijgt een kleur. De lente komt nu binnen, vergeten is 't malheur.
Komt alhier, alhier, alhier die wilt Borelle vieren. komt alhier, alhier, alhier en vreest noch vlamme noch vier (bis).
't Is weer Borelle in Dranouter en we maken veel plezier. We branden fakkels, eten koeken met patakons en drinken bier. De jonkmans gaan te vrijen met meisjes snel en kloek en d'oude staan te gapen met vier in nulder broek!
't Is weer Borelle in Dranouter er zijn zelfs vreemden aanbeland. De belleman staat te vertellen en de stropoppen staan in brand. 't Muziek speelt op een wagen, de gevels zijn versierd. En houdt nu op met zagen, de lente wordt gevierd.
Niet alleen in het geboortedorp van Petrus Plancius vierde men het vuur. Dit oude Germaanse gebruik bestond op meerdere plaatsen. Het was oorspronkelijk een feest ter ere van de vruchtbaarheid: vuur en rook verdreven de boze geesten.
Rond het vuur werd er gedanst, en zodra het mogelijk was begonnen de feestvierders over en door de vlammen te springen. Ook het vee werd door het smeulende vuur gedreven en men maakte elkaars gezichten zwart met de asse.
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
28 september
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
Following Prohibition, everybody was getting into making cocktails at home, and this led to a massive influx in a wide variety of different cocktail shakers hitting the market. While many of them were simply taking on different artistic styles, other's attempted to impart a little extra whimsy, even if it might have detracted just a little from then functionality.
One such cocktail shaker was the "Town Crier" bell shaker. There were a couple of different styles that this took, I assume because one company was trying to copy the successful products of another. One of the more functional, and I feel more elegant, versions was the nickel/steel with wooden handle version which came out in the late 1930's.
While perusing the Pottery Barn website today, I noticed that they now sell what appears to be a fairly faithful reproduction of this cocktail shaker, and at $54 it doesn't seem like a bad price. I have an original, and will have to try to find one on the local stores to compare it with. If any of you have picked one of these up, post a comment and let us know what you think of it?
De Stadsomroeper van het Nederlandse Bergen op Zoom las op donderdagmiddag 26 juli deze zomer officieel de proclamatie voor, klokslag 14.00 uur op de Grote Markt. Daarmee werd het startsein gegeven voor vier dagen feest en vermaak : drie dagen Bourgondische Krabbenfoor met aansluitend de (zon)dag van de Markies.
Meppelaar van het Jaar krijgt een 'belleman'-trofee
De winnaar ontvangt een replica van het standbeeld 'De Stadsomroeper' dat op de Wheem staat.
De Stadsomroeper
Dit beeld symboliseert de rol die de stadsomroeper vroeger heeft gespeeld binnen Meppel. Als locatie werd de Wheem gekozen, omdat dit plein het middelpunt van de markthandel is.
Het bloemencorso dat zondag 2 september 2007 door de straten van Sint-Gillis-bij-Dendermonde trok werd aangekondigd en geopend door de Zeelse belleman Odilon.
De tweede oudste belleman ter wereld is Nederlander
De tweede oudste stadsomroeper.
Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de tweede oudste stadsomroeper. Hij werd dit jaar gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.
Stem van Cees Blaeke klinkt nog steeds als een klok Donderdag 9 augustus 2007 - SLUIS - De Sluise stadsomroeper Cees Blaeke (roepnaam Sees) zou eigenlijk in 2002 stoppen. Kleinzoon Bas Bovendeur zou zijn taak overnemen. Blaeke kreeg echter het advies van de Terneuzense cardioloog om vooral door te gaan. Veel beter voor zijn gezondheid na zijn vijfvoudige bypassoperatie van elf jaar geleden.
En dus wordt hij begin augustus van dit jaar in de raadzaal van het Belfort door de gemeente Sluis in het zonnetje gezet. Cees was die dag precies 65 jaar stadsomroeper, met zijn leeftijd van 76 de tweede oudste stadsomroeper ter wereld.
Zijn erelijst is indrukwekkend. Zo werd hij in 1989 op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent twintigste en eindigde hij als zesde op het WK in het Canadese Fredericton. Hij koestert de Canadese plaquette met daarop de eretitel 'longest crier on the job'.
Ten onrechte, want bij deze wil ik even rechtzetten dat Cees Blaeke niet de oudste omroeper is in Nederland, maar Dick Jans, omroeper uit Enkhuizen. Dick is in augustus 86 jaar geworden. Op 1 maart 2008 neemt hij afscheid van de groep actieve omroepers in Nederland.
De stem van Cees Blaeke klinkt nog als een klok. "Zo lang mijn stem en benen nog goed zijn, blijf ik doorgaan. Het geheim? Geen koude dranken. Koffie zonder suiker en melk."
Achttien plakboeken vertellen de geschiedenis van de Sluise stadsomroeper. Het eerste boek begint met een portret van zijn vader Felix. Hij leerde het vak van zijn vader die toen de 'belleman' van Sluis was. Ergens in 1942 maakte Cees Blaeke als 11-jarige jongen voor de eerste keer zijn opwachting als stadsomroeper. Er moest een noodslachting worden aangekondigd. Zijn vader, verzekeringsagent was de baan op. Cees pakte de bel en ging op pad. "In het begin was ik vrijwel dagelijks bezig met gemeentelijke mededelingen onder de noemer 'de burgemeester maakt bekend'. De stadsomroeper had nog echt een taak. Inderdaad, ik kondigde in de oorlogsjaren ook incidenteel zaken van de Duitsers aan. Dat bijvoorbeeld na 20.00 uur 's avond niemand meer naar buiten mocht. Weigeren deed je niet. We waren bang. Twee broers van me waren al te werk gesteld in Duitsland."
De bel van zijn vader heeft hij nog steeds. Naast zijn plakboeken liggen op de eettafel van zijn woning in het hartje van Sluis diverse oorkondes en andere herinneringen aan zijn bekendheid als stadsomroeper. Zijn jongste aanwinst hangt aan de muur. Een schilderij van kunstenaar Frank Leenhouts van Cees Blaeke van hoe hij al 65 jaar op talloze festiviteiten is verschenen en nog steeds verschijnt. Zijn bekende pak met de bel in de ene en de rol perkament in de andere hand. Het schilderij is een geschenk van Frank van Damme als waardering voor zijn inzet voor de promotie van Sluis.
Cees kijkt met gepaste trots naar zijn gelijkenis op canvas. "Ook de publiciteitsprijs die ik vorig jaar kreeg, vind ik bijzonder. Ondernemers van Sluis stellen mijn werk nog steeds op prijs."
Een lach verschijnt op zijn gezicht als hij door de plakboeken bladert. Vrijwel iedere pagina en iedere foto levert een anekdote op. Hij herinnert zich nog een huwelijksaankondiging die niet beperkt bleef tot de stadsgrenzen van Sluis. "Via Schiedam en Dordrecht naar Bergen op Zoom. Daar woonden allemaal mensen die van het aanstaande huwelijk op de hoogte gebracht moesten worden." Een speciaal boek is gewijd aan al de huwelijken die hij heeft gedaan. Naast de aankondiging een foto van het bruidspaar waarvan een groot aantal niet meer bij elkaar is. Naast de vele bruidsparen en jubilarissen koestert Blaeke ook warme herinneringen aan burgemeesters als Rinus Everaers en Cees van Liere die hem bij tal van gemeentelijke plichtplegingen betrokken om wat lucht in veelal zware onderwerpen te krijgen. "Ze stonden vierkant achter me. Ik hoor gewoonweg bij Sluis." Cees blijft geliefd. Morgen weer een huwelijk en zondag de Visserijfeesten in Breskens. "Zo lang het nog kan, ga ik door."
Stadsomroeper Cees Blaeke
Cees Blaeke is 65 jaar stadsomroeper van Sluis. Hij is met zijn 76 jaar de tweede oudste omroeper ter wereld.
In 1942 nam hij op 11-jarige leeftijd de bel van zijn vader Felix over.
Hij wordt beschouwd als de bekendste Sluisenaar uit de naoorlogse periode.
Blaeke werd in 1989 twintigste op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent.
Een jaar later werd hij zesde op het WK in Fredericton.
Hij krijgt waardering voor zijn werk voor de gemeenschap. Dat blijkt uit de koninklijke onderscheiding in 1985 en de erepenning van Sluis-Aardenburg in 2002. Naast de opening van de week van Van Dale werd door wethouder L. Wille aan stadsomroeper Cees Blaeke de erespeld van de gemeente Sluis uitgereikt.
Het is kwart over vijf in de vooravond. Op het balkon-zoldertje, achter het kantoor, is het gezellig druk met kinderen die wachten op de bel voor de Engelse les. Waar de gesprekken over gaan, kan ik vaag volgen. Kinderpraat. De meeste leerlingen voor de avondklas komen uit de omgeving van ons dorp Kleng Leu, zij komen rechtstreeks hierheen, als hun school een paar kilometer verderop uit gaat. Ze zitten in de groepen zes, zeven en acht en komen uit de armste gezinnen van de buurtschappen.
We worden massaal aangevallen door hondenvlooien. Iedereen loopt te krabben en terwijl ik zit te schrijven plukken Palaa en Luën ze van mijn kleren, armen en gezicht. Ik vraag me af waar de vliegende mini-insecten vandaan komen, want er is geen hond te bekennen. (Later ontdek ik dat ze uit de bergen afval opstijgen, vanuit de afgrond van de steengroeve, beneden, onder ons.) De ventilator draait maar daar trekken de plaaggeesten zich niks van aan. Gelukkig bijten ze me niet, vandaag. Zonsondergang. Daar gaat de bel: half zes. De bel is een echter autovelg waar meneer Pho, onze concierge, met een bandenlichter op slaat: ‘kleng-klang.' De geüniformeerde leerlingen spoeden zich het steile trapje af, naar de klas.
Even later beklimt Sun's hoogzwangere vrouw Nieng zuchtend de trap, haar zoontje Pinokkio (anderhalf) voor zich uit duwend en een groot pak torsend. Ik steek een handje toe maar ze wimpelt me vriendelijk glimlachend af. Even later blijkt waarom. Verpakt in een zwarte plastic zak zit tien miljoen riel (USD 2.500), in briefjes van 500 en 1000. Heeft ze gespaard van de inkomsten uit haar wegrestaurant. Het geld is onder andere bestemd om de lening van haar en haar man bij me af te betalen. Na aftrek van de onderwijzers- en stafsalarissen en de vaste lasten van de school, houd ik deze maand zelfs geld óver: een pak klein geld. (Over het systeem van het ene gat met het andere vullen heb ik al eerder geblogd. Daarmee zal ik jullie nu niet vermoeien.) Maar zo slordig als Sun is met betalen, zo stipt is zijn echtgenote, en dat siert haar. Voorwaar een verademing in dit land!
Een kwartier nadat de bel is gegaan wordt het al weer donker (wij zitten op hetzelfde halfrond, al is het maar een paar breedtegraden.) Ik moet gaan. Mocht iemand die plannen heeft om deze kant op te komen op de rommelmarkt nog eens zo'n oude bel tegenkomen, wij houden ons warm aanbevolen. Het zou toch mooi zijn om weer een helder ‘klingeling' te horen in plaats van het ge-‘kleng-klang' van nu.
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
Host Bill Knepp welcomed approximately 20 town criers to Milford, Ohio, in Nov. 2007 for the 10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers. Guild members from across the United States and Canada took part in banquets, served as honorary grand marshals for a special parade, and - of course - demonstrated their vocal skills as part of the eventprovides some extra detail.
BW Bedell provides the history of the competition
"The North American Town Crier Championships originated in 1983, under the auspices of the Canadian Guild of Town Criers. There were NATC competitions in 1984 and 1985. The latter was held in Saint John, New Brunswick, Canada. In 1986 it was held in Kingston Ontario, Canada, sanctioned by the Canadian Guild of Town Criers. Daniel Richer dit la Fleche was host of the 1988 competition at North Bay, Ontario, Canada. Since he was a member of the Canadian Guild of Town Criers this was again the parent body. The 1991 NATC competition was in Decatur, Illinois, USA. again hosted by Daniel Richer dit la Fleche and under the sanction of the Canadian Guild of Town Criers. The 1994 competition was at Nemacolin, Pennsylvania, USA, hosted by Ron Amy, in place of Peter Cox, who was the organizer, and therefore under the sanction of the Nova Scotia Guild of Town Criers. The 1996 NATC competition was in Hamilton, Ontario, Canada and since it was hosted by Al Freeman was under the sanction of the Ontario Guild of Town Criers.
There, the members of the American Association of Town Criers, The Ontario Guild of Town Criers and the Canadian Guild of Town Criers, met and agreed to award the 1998 NATC championship to Chris Poole, Town Crier of Hinton, Alberta, Canada. It was under the rules of the Ontario Guild of Town Criers. The 2000 competition was awarded to Niagara Falls Canada but since this was not viable it was awarded to Chesterton Indiana, USA. Their 'Wizard of Oz' Festival and Town Crier Competition is, at present, the longest running annual competition in North America, and it was considered appropriate that they should hold the North American Championships. As this was the USA and the American Guild of Town Criers had been chartered in 1997, their rules were used. On the Fifth of July 2002, The Carpenter's Company of Philadelphia and Rich Lalena, their Town Crier, conducted a very successful championship at Carpenter's Hall, Philadelphia, Pennsylvania, USA.
The North American Town Crier Championships have been fully sanctioned and open to all criers in North America. Because this is a North American open championship, it is the responsibility of the host guild to define the rules. This has made the NATCC one of the most innovative competitions among the many that I have attended. The tradition that was established by the Canadian Guild of Town criers in 1983 has been continued and has proven to be in good hands with Richard Lalena and the American Guild of Town criers for 2002.
Since the NATCC is open to all Town Criers and brings together people from across North America, it is, perhaps, more comprehensive than most. As a competitor since 1986, I would recommend this competition as a 'True School for Town Criers.' It is next to the Worlds in presenting a diversity of styles and lots of 'stuff to steal.'"
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
Als Highlight galt die gemütliche mittelalterliche Kunststadt Gent, die mit Ihrer Gastfreundschaft bezauberte. 
![](javascript:fotovenster("/multimedia/archive/00054/Laatste_stadsomroepe_54660f.jpg", "Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de oudste stadsomroeper. Hij werd gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.", "null", 300, 200);)
We hadden ooit een echte bel, een bronzen. Vóór de opening van de Pinokkio-school, vorig jaar, heb ik stad en land afgezocht en er uiteindelijk nog één gevonden op de Russische markt in Phnom Penh. Een antieke. Ik moest er flink voor in de buidel tasten, maar dan héb je ook wat.
