Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
05-11-2007
Belleman van de Westerbuurt - Sint Niklaas
Een andere belleman werd gespot op de Dag van het Park in de Westerbuurt / Sint Niklaas.(mei 2007)
Een stralende dag, veel volk, een drankje, een orkestje, een dansje en een klapje en jawel... de Westerbuurt beschikt zelfs over een heuse 'belleman'.
Enkele foto's van het buurtaperitief ter gelegenheid van de Dag van het Park op 27 mei ll. op het Westerplein.
Regerend Wereldkampioen onder de bellemannen, Hans van Laethem uit Ninove, is met pensioen gegaan. Om dit te vieren hebben vrienden van hem een Exotic Stretched Limo Chrysler 300C afgehuurd om met hem rond te toeren.
Een verslagje van een groep Duitsers die in Gent te gast waren en een rondleiding kregen door de twee Gentse bellemannen Jean Pierre en Willy, de jeneverboottocht inbegrepen...
Als Highlight galt die gemütliche mittelalterliche Kunststadt Gent, die mit Ihrer Gastfreundschaft bezauberte.
Sogar die ´alten Hasen´ mit insgesamt mehr als hundert Jahren Branchenerfahrung zeigten sich von der Destination positivst überrascht. Man war sich einig: die Städte Flanderns zählen zu den absoluten Städte-Geheimtipps – und stellen eine gute Alternative zu den klassischen Städtezielen Europas dar!
Die Filialleiter und deren Reisebegleitung in froher Erwartung ihrer bevorstehenden Genever-Bootsfahrt mit den Genter Bellemännern:
Untere Reihe (v.l.n.r.): Gabriele Stiegen (Eisenstadt, EZE), 2 Bellemänner von Gent, Manfred Schödl (Schwechat), Christian Zwickl (Wr. Neustadt, Bereichsleiter NÖ/B), Alfred Kerschbaum (Mödling), Gerhard Buxbaum (Zwettl), Klaudia Mayerhuber (Korneuburg, versteckt im Hintergrund), Michaela Urszovics (St. Pölten), Bartha Zoltanne (Budapest, etwas versteckt), Anna Marangon (Mattersburg), Sylvia Gruber (Baden), Wolfgang Leichtfried (Amstetten, etwas versteckt), Birgit Kaiser (Wr. Neustadt), Michaela Borenich (Neusiedl/See). Nicht im Bild, aber auch mit dabei waren: Margarete Tanzer (Neunkirchen) und Claudia Mayer (Tulln)
't Is weer Borelle in Dranouter en de winter moet nu weg. We leggen het vier al aan zijn schenen en hij krijgt zijn vooropzeg. 't Leven gaat herbeginnen, de wereld krijgt een kleur. De lente komt nu binnen, vergeten is 't malheur.
Komt alhier, alhier, alhier die wilt Borelle vieren. komt alhier, alhier, alhier en vreest noch vlamme noch vier (bis).
't Is weer Borelle in Dranouter en we maken veel plezier. We branden fakkels, eten koeken met patakons en drinken bier. De jonkmans gaan te vrijen met meisjes snel en kloek en d'oude staan te gapen met vier in nulder broek!
't Is weer Borelle in Dranouter er zijn zelfs vreemden aanbeland. De belleman staat te vertellen en de stropoppen staan in brand. 't Muziek speelt op een wagen, de gevels zijn versierd. En houdt nu op met zagen, de lente wordt gevierd.
Niet alleen in het geboortedorp van Petrus Plancius vierde men het vuur. Dit oude Germaanse gebruik bestond op meerdere plaatsen. Het was oorspronkelijk een feest ter ere van de vruchtbaarheid: vuur en rook verdreven de boze geesten.
Rond het vuur werd er gedanst, en zodra het mogelijk was begonnen de feestvierders over en door de vlammen te springen. Ook het vee werd door het smeulende vuur gedreven en men maakte elkaars gezichten zwart met de asse.
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
28 september
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
Following Prohibition, everybody was getting into making cocktails at home, and this led to a massive influx in a wide variety of different cocktail shakers hitting the market. While many of them were simply taking on different artistic styles, other's attempted to impart a little extra whimsy, even if it might have detracted just a little from then functionality.
One such cocktail shaker was the "Town Crier" bell shaker. There were a couple of different styles that this took, I assume because one company was trying to copy the successful products of another. One of the more functional, and I feel more elegant, versions was the nickel/steel with wooden handle version which came out in the late 1930's.
While perusing the Pottery Barn website today, I noticed that they now sell what appears to be a fairly faithful reproduction of this cocktail shaker, and at $54 it doesn't seem like a bad price. I have an original, and will have to try to find one on the local stores to compare it with. If any of you have picked one of these up, post a comment and let us know what you think of it?
De Stadsomroeper van het Nederlandse Bergen op Zoom las op donderdagmiddag 26 juli deze zomer officieel de proclamatie voor, klokslag 14.00 uur op de Grote Markt. Daarmee werd het startsein gegeven voor vier dagen feest en vermaak : drie dagen Bourgondische Krabbenfoor met aansluitend de (zon)dag van de Markies.
Meppelaar van het Jaar krijgt een 'belleman'-trofee
De winnaar ontvangt een replica van het standbeeld 'De Stadsomroeper' dat op de Wheem staat.
De Stadsomroeper
Dit beeld symboliseert de rol die de stadsomroeper vroeger heeft gespeeld binnen Meppel. Als locatie werd de Wheem gekozen, omdat dit plein het middelpunt van de markthandel is.
Het bloemencorso dat zondag 2 september 2007 door de straten van Sint-Gillis-bij-Dendermonde trok werd aangekondigd en geopend door de Zeelse belleman Odilon.
De tweede oudste belleman ter wereld is Nederlander
De tweede oudste stadsomroeper.
Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de tweede oudste stadsomroeper. Hij werd dit jaar gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.
Stem van Cees Blaeke klinkt nog steeds als een klok Donderdag 9 augustus 2007 - SLUIS - De Sluise stadsomroeper Cees Blaeke (roepnaam Sees) zou eigenlijk in 2002 stoppen. Kleinzoon Bas Bovendeur zou zijn taak overnemen. Blaeke kreeg echter het advies van de Terneuzense cardioloog om vooral door te gaan. Veel beter voor zijn gezondheid na zijn vijfvoudige bypassoperatie van elf jaar geleden.
En dus wordt hij begin augustus van dit jaar in de raadzaal van het Belfort door de gemeente Sluis in het zonnetje gezet. Cees was die dag precies 65 jaar stadsomroeper, met zijn leeftijd van 76 de tweede oudste stadsomroeper ter wereld.
Zijn erelijst is indrukwekkend. Zo werd hij in 1989 op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent twintigste en eindigde hij als zesde op het WK in het Canadese Fredericton. Hij koestert de Canadese plaquette met daarop de eretitel 'longest crier on the job'.
Ten onrechte, want bij deze wil ik even rechtzetten dat Cees Blaeke niet de oudste omroeper is in Nederland, maar Dick Jans, omroeper uit Enkhuizen. Dick is in augustus 86 jaar geworden. Op 1 maart 2008 neemt hij afscheid van de groep actieve omroepers in Nederland.
De stem van Cees Blaeke klinkt nog als een klok. "Zo lang mijn stem en benen nog goed zijn, blijf ik doorgaan. Het geheim? Geen koude dranken. Koffie zonder suiker en melk."
Achttien plakboeken vertellen de geschiedenis van de Sluise stadsomroeper. Het eerste boek begint met een portret van zijn vader Felix. Hij leerde het vak van zijn vader die toen de 'belleman' van Sluis was. Ergens in 1942 maakte Cees Blaeke als 11-jarige jongen voor de eerste keer zijn opwachting als stadsomroeper. Er moest een noodslachting worden aangekondigd. Zijn vader, verzekeringsagent was de baan op. Cees pakte de bel en ging op pad. "In het begin was ik vrijwel dagelijks bezig met gemeentelijke mededelingen onder de noemer 'de burgemeester maakt bekend'. De stadsomroeper had nog echt een taak. Inderdaad, ik kondigde in de oorlogsjaren ook incidenteel zaken van de Duitsers aan. Dat bijvoorbeeld na 20.00 uur 's avond niemand meer naar buiten mocht. Weigeren deed je niet. We waren bang. Twee broers van me waren al te werk gesteld in Duitsland."
De bel van zijn vader heeft hij nog steeds. Naast zijn plakboeken liggen op de eettafel van zijn woning in het hartje van Sluis diverse oorkondes en andere herinneringen aan zijn bekendheid als stadsomroeper. Zijn jongste aanwinst hangt aan de muur. Een schilderij van kunstenaar Frank Leenhouts van Cees Blaeke van hoe hij al 65 jaar op talloze festiviteiten is verschenen en nog steeds verschijnt. Zijn bekende pak met de bel in de ene en de rol perkament in de andere hand. Het schilderij is een geschenk van Frank van Damme als waardering voor zijn inzet voor de promotie van Sluis.
Cees kijkt met gepaste trots naar zijn gelijkenis op canvas. "Ook de publiciteitsprijs die ik vorig jaar kreeg, vind ik bijzonder. Ondernemers van Sluis stellen mijn werk nog steeds op prijs."
Een lach verschijnt op zijn gezicht als hij door de plakboeken bladert. Vrijwel iedere pagina en iedere foto levert een anekdote op. Hij herinnert zich nog een huwelijksaankondiging die niet beperkt bleef tot de stadsgrenzen van Sluis. "Via Schiedam en Dordrecht naar Bergen op Zoom. Daar woonden allemaal mensen die van het aanstaande huwelijk op de hoogte gebracht moesten worden." Een speciaal boek is gewijd aan al de huwelijken die hij heeft gedaan. Naast de aankondiging een foto van het bruidspaar waarvan een groot aantal niet meer bij elkaar is. Naast de vele bruidsparen en jubilarissen koestert Blaeke ook warme herinneringen aan burgemeesters als Rinus Everaers en Cees van Liere die hem bij tal van gemeentelijke plichtplegingen betrokken om wat lucht in veelal zware onderwerpen te krijgen. "Ze stonden vierkant achter me. Ik hoor gewoonweg bij Sluis." Cees blijft geliefd. Morgen weer een huwelijk en zondag de Visserijfeesten in Breskens. "Zo lang het nog kan, ga ik door."
Stadsomroeper Cees Blaeke
Cees Blaeke is 65 jaar stadsomroeper van Sluis. Hij is met zijn 76 jaar de tweede oudste omroeper ter wereld.
In 1942 nam hij op 11-jarige leeftijd de bel van zijn vader Felix over.
Hij wordt beschouwd als de bekendste Sluisenaar uit de naoorlogse periode.
Blaeke werd in 1989 twintigste op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent.
Een jaar later werd hij zesde op het WK in Fredericton.
Hij krijgt waardering voor zijn werk voor de gemeenschap. Dat blijkt uit de koninklijke onderscheiding in 1985 en de erepenning van Sluis-Aardenburg in 2002. Naast de opening van de week van Van Dale werd door wethouder L. Wille aan stadsomroeper Cees Blaeke de erespeld van de gemeente Sluis uitgereikt.
Het is kwart over vijf in de vooravond. Op het balkon-zoldertje, achter het kantoor, is het gezellig druk met kinderen die wachten op de bel voor de Engelse les. Waar de gesprekken over gaan, kan ik vaag volgen. Kinderpraat. De meeste leerlingen voor de avondklas komen uit de omgeving van ons dorp Kleng Leu, zij komen rechtstreeks hierheen, als hun school een paar kilometer verderop uit gaat. Ze zitten in de groepen zes, zeven en acht en komen uit de armste gezinnen van de buurtschappen.
We worden massaal aangevallen door hondenvlooien. Iedereen loopt te krabben en terwijl ik zit te schrijven plukken Palaa en Luën ze van mijn kleren, armen en gezicht. Ik vraag me af waar de vliegende mini-insecten vandaan komen, want er is geen hond te bekennen. (Later ontdek ik dat ze uit de bergen afval opstijgen, vanuit de afgrond van de steengroeve, beneden, onder ons.) De ventilator draait maar daar trekken de plaaggeesten zich niks van aan. Gelukkig bijten ze me niet, vandaag. Zonsondergang. Daar gaat de bel: half zes. De bel is een echter autovelg waar meneer Pho, onze concierge, met een bandenlichter op slaat: ‘kleng-klang.' De geüniformeerde leerlingen spoeden zich het steile trapje af, naar de klas.
Even later beklimt Sun's hoogzwangere vrouw Nieng zuchtend de trap, haar zoontje Pinokkio (anderhalf) voor zich uit duwend en een groot pak torsend. Ik steek een handje toe maar ze wimpelt me vriendelijk glimlachend af. Even later blijkt waarom. Verpakt in een zwarte plastic zak zit tien miljoen riel (USD 2.500), in briefjes van 500 en 1000. Heeft ze gespaard van de inkomsten uit haar wegrestaurant. Het geld is onder andere bestemd om de lening van haar en haar man bij me af te betalen. Na aftrek van de onderwijzers- en stafsalarissen en de vaste lasten van de school, houd ik deze maand zelfs geld óver: een pak klein geld. (Over het systeem van het ene gat met het andere vullen heb ik al eerder geblogd. Daarmee zal ik jullie nu niet vermoeien.) Maar zo slordig als Sun is met betalen, zo stipt is zijn echtgenote, en dat siert haar. Voorwaar een verademing in dit land!
Een kwartier nadat de bel is gegaan wordt het al weer donker (wij zitten op hetzelfde halfrond, al is het maar een paar breedtegraden.) Ik moet gaan. Mocht iemand die plannen heeft om deze kant op te komen op de rommelmarkt nog eens zo'n oude bel tegenkomen, wij houden ons warm aanbevolen. Het zou toch mooi zijn om weer een helder ‘klingeling' te horen in plaats van het ge-‘kleng-klang' van nu.
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
Host Bill Knepp welcomed approximately 20 town criers to Milford, Ohio, in Nov. 2007 for the 10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers. Guild members from across the United States and Canada took part in banquets, served as honorary grand marshals for a special parade, and - of course - demonstrated their vocal skills as part of the eventprovides some extra detail.
BW Bedell provides the history of the competition
"The North American Town Crier Championships originated in 1983, under the auspices of the Canadian Guild of Town Criers. There were NATC competitions in 1984 and 1985. The latter was held in Saint John, New Brunswick, Canada. In 1986 it was held in Kingston Ontario, Canada, sanctioned by the Canadian Guild of Town Criers. Daniel Richer dit la Fleche was host of the 1988 competition at North Bay, Ontario, Canada. Since he was a member of the Canadian Guild of Town Criers this was again the parent body. The 1991 NATC competition was in Decatur, Illinois, USA. again hosted by Daniel Richer dit la Fleche and under the sanction of the Canadian Guild of Town Criers. The 1994 competition was at Nemacolin, Pennsylvania, USA, hosted by Ron Amy, in place of Peter Cox, who was the organizer, and therefore under the sanction of the Nova Scotia Guild of Town Criers. The 1996 NATC competition was in Hamilton, Ontario, Canada and since it was hosted by Al Freeman was under the sanction of the Ontario Guild of Town Criers.
There, the members of the American Association of Town Criers, The Ontario Guild of Town Criers and the Canadian Guild of Town Criers, met and agreed to award the 1998 NATC championship to Chris Poole, Town Crier of Hinton, Alberta, Canada. It was under the rules of the Ontario Guild of Town Criers. The 2000 competition was awarded to Niagara Falls Canada but since this was not viable it was awarded to Chesterton Indiana, USA. Their 'Wizard of Oz' Festival and Town Crier Competition is, at present, the longest running annual competition in North America, and it was considered appropriate that they should hold the North American Championships. As this was the USA and the American Guild of Town Criers had been chartered in 1997, their rules were used. On the Fifth of July 2002, The Carpenter's Company of Philadelphia and Rich Lalena, their Town Crier, conducted a very successful championship at Carpenter's Hall, Philadelphia, Pennsylvania, USA.
The North American Town Crier Championships have been fully sanctioned and open to all criers in North America. Because this is a North American open championship, it is the responsibility of the host guild to define the rules. This has made the NATCC one of the most innovative competitions among the many that I have attended. The tradition that was established by the Canadian Guild of Town criers in 1983 has been continued and has proven to be in good hands with Richard Lalena and the American Guild of Town criers for 2002.
Since the NATCC is open to all Town Criers and brings together people from across North America, it is, perhaps, more comprehensive than most. As a competitor since 1986, I would recommend this competition as a 'True School for Town Criers.' It is next to the Worlds in presenting a diversity of styles and lots of 'stuff to steal.'"
Bellenman Odilon Wiels verdedigt Belgische titel tijdens Zeelse feesten
Bellenman Odilon Wiels verdedigt Belgische titel tijdens Zeelse feesten
'Het wordt een prachtig schouwspel, met al die bellenmannen in hun folkloristische kledij', voorspellen bellenman Odilon Wiels en schepen Geert Roosenboom. Foto : Paul De Malsche
Op pinksterzondag volgend jaar wordt in Zele het Belgisch kampioenschap voor bellenmannen georganiseerd. Bellenman Odilon Wiels en schepen van Toerisme Geert Roosenboom (Open VLD) bereiden zich nu alvast voor.
'Het is nog vroeg om er over te praten, maar het pinksterweekend wordt in 2008 in Zele nog specialer dan anders', glundert Roosenboom. 'We hebben dan niet alleen het bluesconcert van The Blues Store en de Roparun, maar nu ook nog dat Belgisch kampioenschap voor Bellenmannen op de Zeelse feesten, die meteen ook de opening van het toeristisch seizoen vormen.'
'Gilbert Demaringo heeft dat toegezegd', vult Odilon Wiels aan. Dat is blijkbaar een grote naam in middens van bellenmannen. Demaringo is secretaris-generaal van de Gilde van de Bellenmannen van het Europese Continent. 'Het wordt een prachtig schouwspel, met al die bellenmannen in hun folkloristische kledij', voorspelt Roosenboom.
Kan Odilon Wiels de titel in Zele houden? 'Dat zal niet gemakkelijk zijn', geeft hij toe. Hij is nog maar twee jaar bellenman en erg veel ervaring met kampioenschappen heeft hij niet. 'De bellenman van Ninove is een gevaarlijke kandidaat', zegt hij. 'Iedereen weet dat die moeilijk te kloppen is.'
Roosenboom legt uit dat de bellenmannen elk drie keer moeten roepen. 'Een roep moet over de eigen gemeente gaan, de tweede over de gastgemeente en de derde wordt door de bellenmannenbond opgelegd.' In Zele zal de eerste roep, om 11 uur op de pui van het stadhuis ten gehore gebracht worden, de tweede en de derde op een podium voor de kerk.
Naast de joris van Veurne en de Luc in Diksmuide is ook Leo Delaleeuw gekend als een van de bellemannen van de Westhoek en men kan hem dan ook al eens tegenkomen in zijn sector Dikkebus -Kemmel. Leo houdt er namelijk ook een eigenaardige hobby op na : als liefhebber van exotische planten is hij begonnen met een proefproject met bananenplanten : en tot zijn grote verbazing lukte het hem om werkelijk enkele bananen aan zijn boomjes te kweken !
Leo Delaleeuw uit de Rozenwijk in Dikkebus, liefhebber van exotische flora, keek verleden week toch verrast op toen aan een van zijn palmen plots een tros bananen begon te groeien.
Leo (62) is in de Westhoek een bekend figuur, vooral als belleman.
Hij treedt jaarlijks op ter gelegenheid van de 'Zoetemarkt' in Kemmel en is ook betrokken bij de 'Borelle'-viering in Dranouter.
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
Als Highlight galt die gemütliche mittelalterliche Kunststadt Gent, die mit Ihrer Gastfreundschaft bezauberte. 
![](javascript:fotovenster("/multimedia/archive/00054/Laatste_stadsomroepe_54660f.jpg", "Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de oudste stadsomroeper. Hij werd gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.", "null", 300, 200);)
We hadden ooit een echte bel, een bronzen. Vóór de opening van de Pinokkio-school, vorig jaar, heb ik stad en land afgezocht en er uiteindelijk nog één gevonden op de Russische markt in Phnom Penh. Een antieke. Ik moest er flink voor in de buidel tasten, maar dan héb je ook wat.
