Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
05-11-2007
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
28 september
Pottery Barn "Town Crier" Novelty Bell Cocktail Shaker
Following Prohibition, everybody was getting into making cocktails at home, and this led to a massive influx in a wide variety of different cocktail shakers hitting the market. While many of them were simply taking on different artistic styles, other's attempted to impart a little extra whimsy, even if it might have detracted just a little from then functionality.
One such cocktail shaker was the "Town Crier" bell shaker. There were a couple of different styles that this took, I assume because one company was trying to copy the successful products of another. One of the more functional, and I feel more elegant, versions was the nickel/steel with wooden handle version which came out in the late 1930's.
While perusing the Pottery Barn website today, I noticed that they now sell what appears to be a fairly faithful reproduction of this cocktail shaker, and at $54 it doesn't seem like a bad price. I have an original, and will have to try to find one on the local stores to compare it with. If any of you have picked one of these up, post a comment and let us know what you think of it?
De Stadsomroeper van het Nederlandse Bergen op Zoom las op donderdagmiddag 26 juli deze zomer officieel de proclamatie voor, klokslag 14.00 uur op de Grote Markt. Daarmee werd het startsein gegeven voor vier dagen feest en vermaak : drie dagen Bourgondische Krabbenfoor met aansluitend de (zon)dag van de Markies.
Meppelaar van het Jaar krijgt een 'belleman'-trofee
De winnaar ontvangt een replica van het standbeeld 'De Stadsomroeper' dat op de Wheem staat.
De Stadsomroeper
Dit beeld symboliseert de rol die de stadsomroeper vroeger heeft gespeeld binnen Meppel. Als locatie werd de Wheem gekozen, omdat dit plein het middelpunt van de markthandel is.
Het bloemencorso dat zondag 2 september 2007 door de straten van Sint-Gillis-bij-Dendermonde trok werd aangekondigd en geopend door de Zeelse belleman Odilon.
De tweede oudste belleman ter wereld is Nederlander
De tweede oudste stadsomroeper.
Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de tweede oudste stadsomroeper. Hij werd dit jaar gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.
Stem van Cees Blaeke klinkt nog steeds als een klok Donderdag 9 augustus 2007 - SLUIS - De Sluise stadsomroeper Cees Blaeke (roepnaam Sees) zou eigenlijk in 2002 stoppen. Kleinzoon Bas Bovendeur zou zijn taak overnemen. Blaeke kreeg echter het advies van de Terneuzense cardioloog om vooral door te gaan. Veel beter voor zijn gezondheid na zijn vijfvoudige bypassoperatie van elf jaar geleden.
En dus wordt hij begin augustus van dit jaar in de raadzaal van het Belfort door de gemeente Sluis in het zonnetje gezet. Cees was die dag precies 65 jaar stadsomroeper, met zijn leeftijd van 76 de tweede oudste stadsomroeper ter wereld.
Zijn erelijst is indrukwekkend. Zo werd hij in 1989 op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent twintigste en eindigde hij als zesde op het WK in het Canadese Fredericton. Hij koestert de Canadese plaquette met daarop de eretitel 'longest crier on the job'.
Ten onrechte, want bij deze wil ik even rechtzetten dat Cees Blaeke niet de oudste omroeper is in Nederland, maar Dick Jans, omroeper uit Enkhuizen. Dick is in augustus 86 jaar geworden. Op 1 maart 2008 neemt hij afscheid van de groep actieve omroepers in Nederland.
De stem van Cees Blaeke klinkt nog als een klok. "Zo lang mijn stem en benen nog goed zijn, blijf ik doorgaan. Het geheim? Geen koude dranken. Koffie zonder suiker en melk."
Achttien plakboeken vertellen de geschiedenis van de Sluise stadsomroeper. Het eerste boek begint met een portret van zijn vader Felix. Hij leerde het vak van zijn vader die toen de 'belleman' van Sluis was. Ergens in 1942 maakte Cees Blaeke als 11-jarige jongen voor de eerste keer zijn opwachting als stadsomroeper. Er moest een noodslachting worden aangekondigd. Zijn vader, verzekeringsagent was de baan op. Cees pakte de bel en ging op pad. "In het begin was ik vrijwel dagelijks bezig met gemeentelijke mededelingen onder de noemer 'de burgemeester maakt bekend'. De stadsomroeper had nog echt een taak. Inderdaad, ik kondigde in de oorlogsjaren ook incidenteel zaken van de Duitsers aan. Dat bijvoorbeeld na 20.00 uur 's avond niemand meer naar buiten mocht. Weigeren deed je niet. We waren bang. Twee broers van me waren al te werk gesteld in Duitsland."
De bel van zijn vader heeft hij nog steeds. Naast zijn plakboeken liggen op de eettafel van zijn woning in het hartje van Sluis diverse oorkondes en andere herinneringen aan zijn bekendheid als stadsomroeper. Zijn jongste aanwinst hangt aan de muur. Een schilderij van kunstenaar Frank Leenhouts van Cees Blaeke van hoe hij al 65 jaar op talloze festiviteiten is verschenen en nog steeds verschijnt. Zijn bekende pak met de bel in de ene en de rol perkament in de andere hand. Het schilderij is een geschenk van Frank van Damme als waardering voor zijn inzet voor de promotie van Sluis.
Cees kijkt met gepaste trots naar zijn gelijkenis op canvas. "Ook de publiciteitsprijs die ik vorig jaar kreeg, vind ik bijzonder. Ondernemers van Sluis stellen mijn werk nog steeds op prijs."
Een lach verschijnt op zijn gezicht als hij door de plakboeken bladert. Vrijwel iedere pagina en iedere foto levert een anekdote op. Hij herinnert zich nog een huwelijksaankondiging die niet beperkt bleef tot de stadsgrenzen van Sluis. "Via Schiedam en Dordrecht naar Bergen op Zoom. Daar woonden allemaal mensen die van het aanstaande huwelijk op de hoogte gebracht moesten worden." Een speciaal boek is gewijd aan al de huwelijken die hij heeft gedaan. Naast de aankondiging een foto van het bruidspaar waarvan een groot aantal niet meer bij elkaar is. Naast de vele bruidsparen en jubilarissen koestert Blaeke ook warme herinneringen aan burgemeesters als Rinus Everaers en Cees van Liere die hem bij tal van gemeentelijke plichtplegingen betrokken om wat lucht in veelal zware onderwerpen te krijgen. "Ze stonden vierkant achter me. Ik hoor gewoonweg bij Sluis." Cees blijft geliefd. Morgen weer een huwelijk en zondag de Visserijfeesten in Breskens. "Zo lang het nog kan, ga ik door."
Stadsomroeper Cees Blaeke
Cees Blaeke is 65 jaar stadsomroeper van Sluis. Hij is met zijn 76 jaar de tweede oudste omroeper ter wereld.
In 1942 nam hij op 11-jarige leeftijd de bel van zijn vader Felix over.
Hij wordt beschouwd als de bekendste Sluisenaar uit de naoorlogse periode.
Blaeke werd in 1989 twintigste op het wereldkampioenschap voor stadsomroepers in Gent.
Een jaar later werd hij zesde op het WK in Fredericton.
Hij krijgt waardering voor zijn werk voor de gemeenschap. Dat blijkt uit de koninklijke onderscheiding in 1985 en de erepenning van Sluis-Aardenburg in 2002. Naast de opening van de week van Van Dale werd door wethouder L. Wille aan stadsomroeper Cees Blaeke de erespeld van de gemeente Sluis uitgereikt.
Het is kwart over vijf in de vooravond. Op het balkon-zoldertje, achter het kantoor, is het gezellig druk met kinderen die wachten op de bel voor de Engelse les. Waar de gesprekken over gaan, kan ik vaag volgen. Kinderpraat. De meeste leerlingen voor de avondklas komen uit de omgeving van ons dorp Kleng Leu, zij komen rechtstreeks hierheen, als hun school een paar kilometer verderop uit gaat. Ze zitten in de groepen zes, zeven en acht en komen uit de armste gezinnen van de buurtschappen.
We worden massaal aangevallen door hondenvlooien. Iedereen loopt te krabben en terwijl ik zit te schrijven plukken Palaa en Luën ze van mijn kleren, armen en gezicht. Ik vraag me af waar de vliegende mini-insecten vandaan komen, want er is geen hond te bekennen. (Later ontdek ik dat ze uit de bergen afval opstijgen, vanuit de afgrond van de steengroeve, beneden, onder ons.) De ventilator draait maar daar trekken de plaaggeesten zich niks van aan. Gelukkig bijten ze me niet, vandaag. Zonsondergang. Daar gaat de bel: half zes. De bel is een echter autovelg waar meneer Pho, onze concierge, met een bandenlichter op slaat: ‘kleng-klang.' De geüniformeerde leerlingen spoeden zich het steile trapje af, naar de klas.
Even later beklimt Sun's hoogzwangere vrouw Nieng zuchtend de trap, haar zoontje Pinokkio (anderhalf) voor zich uit duwend en een groot pak torsend. Ik steek een handje toe maar ze wimpelt me vriendelijk glimlachend af. Even later blijkt waarom. Verpakt in een zwarte plastic zak zit tien miljoen riel (USD 2.500), in briefjes van 500 en 1000. Heeft ze gespaard van de inkomsten uit haar wegrestaurant. Het geld is onder andere bestemd om de lening van haar en haar man bij me af te betalen. Na aftrek van de onderwijzers- en stafsalarissen en de vaste lasten van de school, houd ik deze maand zelfs geld óver: een pak klein geld. (Over het systeem van het ene gat met het andere vullen heb ik al eerder geblogd. Daarmee zal ik jullie nu niet vermoeien.) Maar zo slordig als Sun is met betalen, zo stipt is zijn echtgenote, en dat siert haar. Voorwaar een verademing in dit land!
Een kwartier nadat de bel is gegaan wordt het al weer donker (wij zitten op hetzelfde halfrond, al is het maar een paar breedtegraden.) Ik moet gaan. Mocht iemand die plannen heeft om deze kant op te komen op de rommelmarkt nog eens zo'n oude bel tegenkomen, wij houden ons warm aanbevolen. Het zou toch mooi zijn om weer een helder ‘klingeling' te horen in plaats van het ge-‘kleng-klang' van nu.
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers 2007
Host Bill Knepp welcomed approximately 20 town criers to Milford, Ohio, in Nov. 2007 for the 10th Anniversary Gathering of the American Guild of Town Criers. Guild members from across the United States and Canada took part in banquets, served as honorary grand marshals for a special parade, and - of course - demonstrated their vocal skills as part of the eventprovides some extra detail.
BW Bedell provides the history of the competition
"The North American Town Crier Championships originated in 1983, under the auspices of the Canadian Guild of Town Criers. There were NATC competitions in 1984 and 1985. The latter was held in Saint John, New Brunswick, Canada. In 1986 it was held in Kingston Ontario, Canada, sanctioned by the Canadian Guild of Town Criers. Daniel Richer dit la Fleche was host of the 1988 competition at North Bay, Ontario, Canada. Since he was a member of the Canadian Guild of Town Criers this was again the parent body. The 1991 NATC competition was in Decatur, Illinois, USA. again hosted by Daniel Richer dit la Fleche and under the sanction of the Canadian Guild of Town Criers. The 1994 competition was at Nemacolin, Pennsylvania, USA, hosted by Ron Amy, in place of Peter Cox, who was the organizer, and therefore under the sanction of the Nova Scotia Guild of Town Criers. The 1996 NATC competition was in Hamilton, Ontario, Canada and since it was hosted by Al Freeman was under the sanction of the Ontario Guild of Town Criers.
There, the members of the American Association of Town Criers, The Ontario Guild of Town Criers and the Canadian Guild of Town Criers, met and agreed to award the 1998 NATC championship to Chris Poole, Town Crier of Hinton, Alberta, Canada. It was under the rules of the Ontario Guild of Town Criers. The 2000 competition was awarded to Niagara Falls Canada but since this was not viable it was awarded to Chesterton Indiana, USA. Their 'Wizard of Oz' Festival and Town Crier Competition is, at present, the longest running annual competition in North America, and it was considered appropriate that they should hold the North American Championships. As this was the USA and the American Guild of Town Criers had been chartered in 1997, their rules were used. On the Fifth of July 2002, The Carpenter's Company of Philadelphia and Rich Lalena, their Town Crier, conducted a very successful championship at Carpenter's Hall, Philadelphia, Pennsylvania, USA.
The North American Town Crier Championships have been fully sanctioned and open to all criers in North America. Because this is a North American open championship, it is the responsibility of the host guild to define the rules. This has made the NATCC one of the most innovative competitions among the many that I have attended. The tradition that was established by the Canadian Guild of Town criers in 1983 has been continued and has proven to be in good hands with Richard Lalena and the American Guild of Town criers for 2002.
Since the NATCC is open to all Town Criers and brings together people from across North America, it is, perhaps, more comprehensive than most. As a competitor since 1986, I would recommend this competition as a 'True School for Town Criers.' It is next to the Worlds in presenting a diversity of styles and lots of 'stuff to steal.'"
Bellenman Odilon Wiels verdedigt Belgische titel tijdens Zeelse feesten
Bellenman Odilon Wiels verdedigt Belgische titel tijdens Zeelse feesten
'Het wordt een prachtig schouwspel, met al die bellenmannen in hun folkloristische kledij', voorspellen bellenman Odilon Wiels en schepen Geert Roosenboom. Foto : Paul De Malsche
Op pinksterzondag volgend jaar wordt in Zele het Belgisch kampioenschap voor bellenmannen georganiseerd. Bellenman Odilon Wiels en schepen van Toerisme Geert Roosenboom (Open VLD) bereiden zich nu alvast voor.
'Het is nog vroeg om er over te praten, maar het pinksterweekend wordt in 2008 in Zele nog specialer dan anders', glundert Roosenboom. 'We hebben dan niet alleen het bluesconcert van The Blues Store en de Roparun, maar nu ook nog dat Belgisch kampioenschap voor Bellenmannen op de Zeelse feesten, die meteen ook de opening van het toeristisch seizoen vormen.'
'Gilbert Demaringo heeft dat toegezegd', vult Odilon Wiels aan. Dat is blijkbaar een grote naam in middens van bellenmannen. Demaringo is secretaris-generaal van de Gilde van de Bellenmannen van het Europese Continent. 'Het wordt een prachtig schouwspel, met al die bellenmannen in hun folkloristische kledij', voorspelt Roosenboom.
Kan Odilon Wiels de titel in Zele houden? 'Dat zal niet gemakkelijk zijn', geeft hij toe. Hij is nog maar twee jaar bellenman en erg veel ervaring met kampioenschappen heeft hij niet. 'De bellenman van Ninove is een gevaarlijke kandidaat', zegt hij. 'Iedereen weet dat die moeilijk te kloppen is.'
Roosenboom legt uit dat de bellenmannen elk drie keer moeten roepen. 'Een roep moet over de eigen gemeente gaan, de tweede over de gastgemeente en de derde wordt door de bellenmannenbond opgelegd.' In Zele zal de eerste roep, om 11 uur op de pui van het stadhuis ten gehore gebracht worden, de tweede en de derde op een podium voor de kerk.
Naast de joris van Veurne en de Luc in Diksmuide is ook Leo Delaleeuw gekend als een van de bellemannen van de Westhoek en men kan hem dan ook al eens tegenkomen in zijn sector Dikkebus -Kemmel. Leo houdt er namelijk ook een eigenaardige hobby op na : als liefhebber van exotische planten is hij begonnen met een proefproject met bananenplanten : en tot zijn grote verbazing lukte het hem om werkelijk enkele bananen aan zijn boomjes te kweken !
Leo Delaleeuw uit de Rozenwijk in Dikkebus, liefhebber van exotische flora, keek verleden week toch verrast op toen aan een van zijn palmen plots een tros bananen begon te groeien.
Leo (62) is in de Westhoek een bekend figuur, vooral als belleman.
Hij treedt jaarlijks op ter gelegenheid van de 'Zoetemarkt' in Kemmel en is ook betrokken bij de 'Borelle'-viering in Dranouter.
Voor zijn inzet en talrijke werkzaamheden, over verschillende jaren heen, heeft het voltallig bestuur van de ' Ancient and Honourable Guild of Town Crier ' ( A.H.G.T.C.), in de zitting van oktober 2007, beslist Gilbert Demaringo op te nemen als erelid van de A.H.G.T.C.. Gilbert Demaringo is secretaris-generaal van de ' Orde van de Belleman ' en van de ' Gilde van de Bellemannen Europees Continent ' ( G.T.C.E.C. ). Hij was tevens behulpzaam en een werkende kracht, bij de praktische uitvoering van het voorbije ' Millennium Wereldkampioenschap 2000 ' in Gent en het ' Europees Kampioenschap 2004 ' in Ninove. ( Nederlandse tekst uit ' The Crier ' - winter 2007 )
This weekend the London Trafalgar Hotel served as podium for Bridge Art Fair, a Chicago-based arts programming organization Bridge, NFP which organizes annual Bridge Art Fairs in Chicago, Miami and London.
As Part of The Bridge Art Fair Capla Kesting featured Iraq War Memorial: Death of Prince Harry.
Iraq War Memorial: Death of Prince Harry
by Daniel Edwards, well known for controversial sculptures, which include a nude, autopsied Paris Hilton, a graphic interpretation of Britney Spears giving birth and “Fidel Castro’s Deathbed Portrait”.
The Capla Kesting Press release explains it as follows:
LONDON, England – A war-mutilated Prince Harry is the symbolic fallen hero in a memorial honoring those willing but unable to serve in the Iraq conflict. Harry, brother to Britain’s future king, was poised to be the most celebrated soldier of the Coalition forces, but due to the “specific threats to kill or kidnap him,” he was kept home. However, Prince Harry will be remembered for his intended tour of duty in a memorial to be unveiled at the Trafalgar Hotel October 11th courtesy of Bridge Art Fair.
“Iraq War Memorial featuring the Death of Prince Harry, the Martyr of Maysan Province” draws inspiration from Harry’s willingness to sacrifice for his country, and the sympathy for his disappointment of an unfulfilled patriotic aspiration.
“This war memorial is dedicated to the brave at heart,” said spokesman David Kesting. “But the brave men and women Prince Harry inspired to enlist for combat following his announcement to serve six months in Iraq are not forgotten.”
The Memorial features Prince Harry laid out before the Union Jack with pennies placed over his eyes and head rested on the Bible. The statue suggests the tragic outcome of a confrontation in Iraq’s Maysan Province with the Iranian weapons smugglers for whom Harry’s tank regiment was scheduled to patrol. Prone with his unfired gun still holstered, Prince Harry is represented clutching a bloodied flag of Wales, and holding to his heart a cameo locket of his late mother, Princess Diana, while a desert vulture perches on his boot. Harry’s head is earless, denoting the explicit threats against the Prince from militia leaders saying they planned to send him back to his grandmother “without his ears.”
A bronze casting of Prince Harry’s “severed ears” also set for display at the Trafalgar Hotel will be offered on eBay.
Harry had stated he would leave the army if he was left in safety while his regiment was sent to a war zone. “Prince Harry’s spirit must have died the day they told him he couldn’t serve,” speculates New York artist Daniel Edwards. “That’s what this memorial is about.”
Like Paris’s Victor Noir Memorial, security for the Prince Harry Memorial will guard against vandalism from expected throngs of admirers believing luck in love and fertility may come by kissing the lips of the memorial to England’s reputed playboy “pinup prince.”
There they claim the visitors comments were much more positive than the Press and the reactions on Internet:
The opening for the public was great. For all the negative press that we got and brandishing on the website NO ONE MADE A NEGATIVE COMMENT. Actually it was quite the opposite of what was said about it online. People responded very positively to the work. Remarking on the various details of the piece, like the locket, the holstered gun, the roses in his helmet and pound coins on his eyes. I think we had close to 500 visitors and no one had a negative thing to say. People really enjoyed the work and made numerous positive remarks commenting on their stance regarding the war, pubic service and the royal family.
The website features a picture of the London Towncrier who reportedly was responsible for announcing HarryÂ’s birth:
The London Town Crier
I believe it is a great eye opener and reflection on present times.
Op zaterdag 13 oktober startte de 'Week van de Bibliotheek' in Izegem met een grootse receptie in de bibliotheek aldaar.
Het plaatselijk bib-team zette weer zijn beste beentje voor en nodigde iedereen uit om te komen proeven van haar massale aanbod en haar gastvrijheid. Op deze jaarlijkse verwendag (dit jaar in het teken van een nieuw imago onder de slogan 'De bib / het leven van A tot Z') werd elke bezoeker onthaald op een drankje en voor de kinderen waren er originele snoepjes. Daarenboven kreeg iedere nieuwe inschrijver een mooie bib-tas cadeau.
Om deze actie nog extra stimulans te geven, werd ik als Izegemse belleman door de bibliothecaris ingeschakeld en op pad gestuurd met gratis aperitief-bonnetjes om de Izegemse zaterdagmarkt-bezoekers uit te nodigen een glaasje te komen drinken : een 'geste' die door de marktgangers in dank werd afgenomen.
Het gevolg kan je al raden : een leeggelopen markt (of toch bijna...) en een overvolle bibliotheek, dit tot groot genoegen van bibliothecaris Nicolas en zijn staf.
Voor de muzikale omlijsting deed het bib-team dit jaar een beroep op de Izegemse singer-song-writer Steven Mulier - alias Miller. Zijn vlotte en vrolijke zomersingle 'Lisa Lisa' werd de laatste maanden heel frequent gedraaid op Radio 1 en 2.
Dat deze artiest heel wat in huis heeft, zal niet alleen blijken van zodra dit najaar zijn debuutalbum verschijnt, maar hij gaf al / samen met zijn vaste saxofonist / een voorsmaakje in de leeszaal van de bibliotheek.
Het was een waar succes en de bezoekers genoten van een lekker wijntje (of koffie en fruitsap voor de niet-drinkers en de kinderen) en de mandjes met chips konden niet vlug genoeg bijgevuld worden. Tot slot kreeg iedere bezoeker nog een leuk gadget mee naar huis : magneet-lettertjes.
De actie loopt nog tot 3 november...dus spring eens vlug de Bib binnen !
(dank aan Bib-medewerkster Karien Deforche voor de mooie foto's)
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
![](javascript:fotovenster("/multimedia/archive/00054/Laatste_stadsomroepe_54660f.jpg", "Cees Blacke uit Sluis werd op zijn 12e jaar stadsomroeper en is met zijn 77e jaar de oudste stadsomroeper. Hij werd gehuldigd voor 65 jaar stadsomroeper te zijn in het Zeeuwse Sluis.", "null", 300, 200);)
We hadden ooit een echte bel, een bronzen. Vóór de opening van de Pinokkio-school, vorig jaar, heb ik stad en land afgezocht en er uiteindelijk nog één gevonden op de Russische markt in Phnom Penh. Een antieke. Ik moest er flink voor in de buidel tasten, maar dan héb je ook wat.
