Elke twee jaar trekt een bescheiden, maar daarom niet minder vrolijke carnavalsstoet door de Mesense straten.
De traditie is intussen 37 jaar oud en al die tijd werkten Ghislain en zijn echtgenote vrolijk mee aan de organisatie.
"Gezien we de stoet en de viering bijna helemaal zelf moeten bekostigen, houden we het op een tweejaarlijks evenement", zegt Ghislain.
"Er kruipt ook heel wat tijd in het verzamelen van de nodige middelen via activiteiten, maar ook in de zoektocht naar sponsors.
De laatste zes maanden voor de stoet ben ik eigenlijk constant bezig met carnaval.
Dan trekken we ook naar zo veel mogelijk carnavalsbals in de provincie. Want als je mensen wil lokken, moet je ook zelf op hun evenement aanwezig zijn."
"We worden intussen evenwel een dagje ouder en mijn echtgenote heeft problemen met haar rug", vervolgt Ghislain.
"Daarom heb ik beslist dat het na komend weekend gedaan is voor ons."
Carnaval helemaal loslaten zal hij nooit doen, maar de trekker van het evenement zal hij niet langer zijn.
"Iedereen weet al een tijdje dat ik ermee ophoud en dat we dus op zoek zijn naar een opvolger. Maar tot op vandaag heeft nog niemand zich kandidaat gesteld.
Ik hoop dat we dit weekend, tijdens de carnavalsvieringen, eindelijk een opvolger vinden. Ik heb er desondanks een goed oog in, al moet het niet meer te lang duren.
Eens carnaval voorbij is, begin je immers best zo snel mogelijk aan de voorbereidingen van de volgende editie.
Als er nu echt niemand opstaat, dan zal ik misschien nog even doorgaan.
Maar dan moet de gezondheid dat ook toelaten en dat kan je natuurlijk niet voorspellen.
Ik hoop vooral dat het carnaval kan blijven bestaan en dat we er nog vele jaren van kunnen genieten."
Maar voor het zover is, moet Ghislain natuurlijk nog eerst de stoet van komende zondag in goede banen leiden.
En zelfs na 37 jaar komen daar nog altijd heel wat zenuwen bij kijken.
"Het weer zit voorlopig niet mee en daar krijg ik wel stress van", bekent hij.
"Maar het zou komend weekend opklaren. Geloof het of niet, maar in die 37 jaar zijn we nog nooit in de regen op pad moeten gaan.
De oud-burgemeester trok vroeger zelfs altijd met eieren naar de zusters, opdat zij voor goed weer zouden bidden. (lacht)
Maar het zou jammer zijn mocht het nu voor die laatste keer regenen."
"Ik heb veel mooie herinneringen aan het carnaval", besluit Ghislain.
"Het is dikwijls spannend geweest om alles tijdig klaar te krijgen. We stonden soms in de nacht voor de stoet nog te schilderen, maar het is altijd goed gekomen.
Het afscheid zal moeilijk zijn, maar we blijven carnaval in ons hart dragen."
