Guy Vandendriessche Oyez ! Oyez ! Oyez ! Aandacht ! Aandacht ! Boeren, Burgers en Buitenlui !...Ja, zo begint een Engelse 'town crier', een Vlaamse 'belleman' of een Nederlandse 'stadsomroeper' zijn betoog. U krijgt hier een overzicht van de herkomst van deze beroepsactiviteit, met een blik in het verleden en hoe het op de dag van vandaag nog steeds, zij het nu eerder als hobby of toeristische attractie, in ere wordt gehouden.
Hier kunnen jullie dan ook mijn reilen en zeilen als de Izegemse stadsomroeper volgen, vanaf het begin (met de opening van de Izegemse Centrale Doortocht in 2004)tot op heden. De nieuwste berichten staan telkens bovenaan.
Lees er alles over op dit blog. WELKOM ! En vooral : Zegt het voort ! Zegt het voort !
21-01-2008
CD&V en Open VLD Nieuwjaarsrecepties 2008
Hoewel ik geen politieke voorkeur heb (mag als lokale belleman ook niet...) is het toch eens interessant om op dergelijke bijeenkomsten aanwezig te zijn, alleen al om eens van nader kennis te kunnen maken met onze beleidsmensen in de stad. En aangezien er om de zoveel jaar serieuze verschuivingen gebeuren in de gemeentepolitiek (je weet wel...verkiezingen...), kom je dan ook voortdurend nieuwe gezichten tegen... mensen waarmee je trouwens ook al eens samenwerkt buiten alle politieke gedoe om.
(een leuk bierkaartje)
De CD&V-receptie ging door op het Kasteel Wallemote waar de gasten door de Schepenen Dirk Van Walleghem en Joris Claeys verwelkomd werden en iedereen kon er naar believen smaakvol genieten van de hapjes en de drankjes die er werden aangeboden. Ook kregen de aanwezigen een klein kadootje in de vorm van een kaars. Het geheel werd muzikaal opgeluisterd door het kamerorkest Kamarkechill ( zie www.kamarkechill.be).
Ik ben dan ook zeer vereerd om samen met de nieuwverkozen Izegemse CD&V-voorzitster Ria Decoopman op de foto te staan. (meer weten over Ria ? http://www.cdenv.be/ria-decoopman)
De Izegemse scholen hadden vooraf een plaatselijke selectie georganiseerd. Per school werden per leeftijdsgroep maximaal vier kandidaten naar de Izegemse finale afgevaardigd. Vanaf 14 uur kwam het kruim van de Izegemse declamatoren in de Plantijnzaal van de plaatselijke openbare bieb met een zelf gekozen poëzie- en prozastuk.
En ik had de eer en het genoegen dit initiatief van de Izegemse Cultuurdienst in te leiden en de juryleden aan het aanwezige publiek en de deelnemers voor te stellen. Daar zetelden de volgende BV's in : - Kristof Vanfleteren (tv-producer en beter bekend van het VRT-programma Vlaanderen Vakantieland)
- Magda Goessens (lesgeefster dictie en voordracht aan de Izegemse Academie)
- Bianca Vanhaverbeke (actrice in Familie en Mega Mindy)
- Gino Debeyne tekende afwezig wegens ziekte...
Moderator Geert Orgaer van vzw De Leest, voorzitter van de raad voor Cultuurbeleid in Izegem, houder van de cultuurtrofee 2004 en directeur van de Vrije Basisschool 'De Ark' in Oekene,
praatte vervolgens het geheel aan elkaar. (http://www.de-leest.be/?q=blog/10) Elke deelnemer kreeg een attentie, een diploma en een boekenbon; voor de laureaten was er een boekenbon van € 20 en de kostenvergoeding voor de nationale finale in Gent.
Vrijdagavond was het verzamelen geblazen in cafe 'Sportief' in Izegem, want het was de eindfinale van het VTM-programma 'Het Verstand van Vlaanderen' op tv en dat zou op groot scherm te zien zijn in de aanpalende feestzaal. Waarom ? Omdat ons Izegemnaarke Jolan Vandemoortele in de finale zat, tiens ! Al zijn medeleerlingen alsook de leerkrachten van de Vrije Basisschool H.Familie op de wijk Bosmolens, familieleden en een paar honderd sympatisanten tekenden present voor een paar uurtjes spannende televisie. En als Izegemse Belleman mocht ik dit evenement niet missen. Op uitnodiging van zijn ouders Wim en Annelies mocht ik deze kwis-kampioen na de uitzending uitgebreid in de bloemetjes zetten.
De zoektocht naar ‘Het Verstand Van Vlaanderen’ was in een beslissende fase gekomen. De afgelopen zes weken lieten de slimste kinderen uit Vlaams-Brabant, Oost-Vlaanderen, Antwerpen, West-Vlaanderen, Limburg en Brussel Hoofdstedelijk Gewest hun hersencellen hard werken om hun ticket voor deze grote finale te verdienen. Per voorronde slaagden daar telkens twee kinderen in.
Deze twaalf bollebozen namen het vrijdag laatstleden dus voor de laatste keer tegen elkaar op en stelden zichzelf voor in een dynamische reportage, waarin we meer te weten kwamen over hun hobbyÂ’s, passies en verwachtingen :
· Tuur Decaluwe woont in Vlaams-Brabant, zijn lieveslingsvak is W.O. en hij wil historicus worden. · Michiel Avau woont in Vlaams-Brabant, zijn lievelingsvak is wiskunde en hij wil bedrijfsleider of advocaat worden. · Freek De Corte woont in Oost-Vlaanderen, zijn lievelingsvak is Nederlands en hij wil profvoetballer worden. · Floris Huyghe woont in Oost-Vlaanderen, zijn lievelingsvak is W.O. en hij wil advocaat worden. · Marie Parys woont in Antwerpen, haar lievelingsvak is zwemmen en ze wil journaliste worden. · Gregory Deceuster woont in Antwerpen, zijn lievelingsvak is WO. en hij wil voetballer worden. · Jolan Vandemoortele woont in West-Vlaanderen, zijn lievelingsvak is aardrijkskunde en hij wil dierenarts worden. · Siebe Vannobel woont in West-Vlaanderen en hij wil leraar geschiedenis worden. · Hanne Scheers woont in Limburg, haar lievelingsvak is wiskunde en ze wil journaliste worden. · Eva Bamps woont in Limburg, haar lievelingsvak is spelling en ze wil gerechtspsychologe worden. · Mathieu Alderson woont in Brussel Hoofdstedelijk Gewest, zijn lievelingsvak is wiskunde en hij wil ingenieur worden. · Tibi Lerner woont in Brussel Hoofdstedelijk Gewest, zijn lievelingsvak is Nederlands en hij wil piloot worden.
Net zoals bij de voorrondes liep de weg naar de titel van “Het Verstand Van Vlaanderen” over drie spelrondes.
In de eerste ronde testte Rani De Coninck de brede algemene kennis van de kandidaten en serveerde zij tien meerkeuzevragen. In de tweede spelronde kwam het er voor de meisjes en jongens op aan om een categorie te kiezen, die het dichtst aanleunt bij hun interesses. En in de laatste spelronde moesten de drie kandidaten die nog in de running waren echt voluit gaan en kwam het er op aan om het snelst 9 punten te verzamelen. Snel was belangrijk, maar ook correcte antwoorden formuleren. Bij een fout schakelden de kinderen zichzelf immers uit voor de volgende vraag.
De finale van “Het Verstand Van Vlaanderen” is zonder meer spannend geworden. Van de twaalf meisjes en jongens die aan de startlijn verschenen, haalden Marie Parys uit Antwerpen, Mathieu Alderson uit Brussel en Jolan Vandemoortele uit West-Vlaanderen de allesbeslissende derde ronde.
Hoewel Izegemnaar Jolan zijn stressballon had kapotgeknepen, verzamelde hij als eerste de 9 punten. Hij werd dan ook de verdiende winnaar van ‘Het Verstand Van Vlaanderen’ tot groot genoegen van alle aanwezigen in Zaal Sportief die hem minutenlang applaudiseerden.
Mathieu eindigde op de 2de plaats met 5 punten en Marie werd eervol 3de met 4 punten.
We vernemen met pijn in het hart dat Peter Wallace plots is overleden op maandag 17 december 2007. De crematie vond plaats op 4 januari in het Telford Crematorium. Achteraf werd er een wake gehouden in het Stafford Court Hotel.
De dorpsomroepers in dienst van de gemeente riepen officiële boodschappen om. De eerste omroeper (tot zover bekend) die deze taak in Zandvoort had, was Jan Snijer : deze man verdiende heel weinig en nam veel andere taken erbij zoals de klok luiden van de kerk, en de lantaarns aansteken, enz... Klaas Zwemmer (1935 tot 1965)was de laatste omroeper die het beroepsmatig deed. Hij riep vooral aanbiedingen om, verloren voorwerpen en allerlei andere aankondigingen. Door de moderne communicatie technieken, was een dorpsomroeper niet langer van noodzaak. (uit Profielwerkstuk Geschiedenis Zandvoort)
Ik heb me jaren geleden een beetje ondergedoken in de geschiedenis van de stads- en dorpsomroepers (met resultaat dat ik er zelf een geworden ben...). Want in vroegere tijden toen er nog geen kranten bestonden had iedere stad en dorp zijn eigen omroeper en vanwege het gebruik van de bel ook al eens 'belleman' genoemd. Die strooide het belangrijkste nieuws luidkeels schreeuwend rond. Dit gebeurde tot diep in de vorige eeuw.
Dat stads en dorpsomroepers aanzien hadden blijkt uit het feit dat meniggeen is vereeuwigd in een standbeeld, zoals Barend Smits, de laatste dorpsomroeper van Spijkenisse. Dorps en Stadsomroepers deden dus erg belangrijk werk in een tijd dat de communicatiemiddelen nog niet zo ruim voorhanden waren als nu : ze waarschuwden voor natuurrampen, ze kondigden aan wie was overleden. Ook brachten ze de nieuwste roddels en wetenswaardigheden aan de man.
Laten we de dorps- en stadsomroepers in ere houden. Ieder dorp en stad in België en Nederland zijn eigen belleman !
Ben wel benieuwd of ik ook een standbeeld krijg als ik dood ben...
Een van de tradities van Hungerford die nog het langst meeleeft is dan wel zijn Belleman (Town Crier of ook soms 'bellman' genoemd). Een veelzijdige functie, want de man in kwestie is niet alleen stadsomroeper maar beoefend eveneens het ambt van deurwaarder, pedel (= De pedel houdt zich bezig met alle academische zittingen van de universiteit, en in het bijzonder ook met het regelen van zaken omtrent de promotieplechtigheid van personen die een academische promotie afronden, dan wel hun inaugurele rede houden. Meer op http://nl.wikipedia.org/wiki/Pedel), omroeper in het Hocktide Gerechtsgebouw en het plaatselijke grootwarenhuis.
Robin Tubb is de hedendaagse belleman van Hungerford en is reeds de vierde familie-generatie die deze post in ere houdt. Alles is begonnen met zijn Overgrootvader in 1880, dan werd het verdergezet door zijn Grootoom in 1923, gevolgd door zijn moeder in 1956. In 1957 nam hij haar taak over en is daardoor waarschijnlijk de oudstdienende belleman ter wereld ! (moet ik straks even nachecken met die van Sluis...) De Bellman is gekleed in een grijs mantelpak met rose regalia, getooid met een zwarte hoge hoed met gouden band en gebruikt uiteraard een bel voor het aankondigen van de mededelingen als bij het voorafgaan van kerkelijke processies en andere feestelijke optochten. Bezoekers aan Hungerford kunnen trouwens ook op zijn diensten als stadsgids beroep doen.
HEAR YE, hear ye, Banbury heeft weer een belleman.. De beslissing kwam er vier jaar geleden toen de stad zonder kwam te zitten en er een hiaat ontstond tijden openingen en officiële ceremonieën.
De Banbury Town Crier is de nu 55-jarige Anthony Church uit Crowley Airfield, Oxford, en als een freelance belleman eveneens aan het werk ver buiten zijn stadsgrenzen, tot in Melton Mowbray en Leicester in de Midlands.
Er was wel enige beroering over het prijskaartje van de belleman (zijn pak heeft tenslotte £4000,- gekost).
Mr Church zegt : " Ik keek er echt naar uit, want het was een van mijn dromen om ooit town crier te worden van mijn stad Banbury. het is dan ook een grote eer om zo'n mooie stad, met zijn oude en nieuwe contrasten, waar zoveel te beleven valt, te dienen. Een belleman geeft er pit aan en kan zijn stad of gemeente op de kaart zetten, in binnen en buitenland. bellemannen waren een uitstervend ras, meer ze beginnen stilaan te herleven."
Anthony Church is eveneens een lid van de 'Britannic Guild of Toastmasters', een taak die hem ook tenvolle ligt bij ceremoniële aangelegenheden.
Hierbij worden wij uitgenodigd door de belleman van de historische stad Banbury voor het Fourth Banbury Town Criers Championship op Zaterdag 6 september 2008 Een competitie die open staat voor alle stadsomroepers. Er is overnachting voorzien voor de zaterdagavond, maar wie al van vrijdag oversteekt, kan een hotelkamer boeken aan £45,-/persoon.
Er is een lunch en een avondmaal voorzien op zaterdag. Het inschrijvingsformulier kan gedownload worden op http://www.s222570803.websitehome.co.uk/ als je zinnens bent om deel te nemen . Terugsturen naar Tricia Campbell, Civic Officer and Mayors Secretary, Banbury Town Council, The Town Hall, Bridge Street, Banbury, Oxon, OX16 5QB. Voor meer informatie, contacteer anthony@oyez-oyez-oyez.co.uk.
BELLEN EN LUID GEKEEL : stadsdichter versus belleman
BELLEN EN LUID GEKEEL !
Het is tegenwoordig 'bonton' dat een stad zich profileert met een stadsdichter. Stad Gent bvb is reeds aan haar tweede dichter toe. Roel Richelieu van Londersele zette als eerste de poëtische toon, gevolgd door de huidige, meer bekende, Erwin Mortier.
Antwerpen startte echter toonaangevend. Nadat Hugo Claus bedankte voor de eer, hapte Tom Lanoye gretig toe, gevolgd door Ramsey Nasr met Bart Moeyaert als de hedendaagse.
Van een stadsdichter wordt verwacht een vijf à zestal werken binnen het jaar af te leveren waarin de stad en haar inwoners elkaar tegen komen in gebeurtenissen, monumenten en sferen.
Bijna elke stad tot zelfs ver daar buiten kende, door de eeuwen heen, haar “zeggers”. Herauten galopeerden door ’t ganse land hun wel en wee verkondigend met tromgeroffel of trompetgeschal.
Dan volgden de bellemannen ; dat waren “verkondigers”, die staande op een durpel of verhoogde steen, het gepeupel wakker schudde met luid geschal en forse stem en meestal op hun eigen rijmende wijze de nieuwsjes brulden. De stand-up-comedians avant-la lettre...
...eeuwen later vervangen door den, meestal gemoedelijke, goed in Â’t vel zittende 'champetter' die de burger met eerbiedig gezag en al dan niet gezonde nieuwsgierigheid graag tegemoet kwam.
Mij hebben die bellemannen steeds gefascineerd en toen Gent, zowat tien jaar geleden, een internationaal toernooi voor bellemannen organiseerde (waaronder zelfs twee bellevrouwen),is mijn fascinatie tot een steeds weerkerende betovering toegenomen.Nog steeds ben ik er als Izegemse belleman als de kippen bij als er weeral eens een inhuldiging of een feestgebeuren plaatsvindt of om een optocht vooraf te gaan.
Dat Gent de eer van deze verkondigers hoog houdt vind ik ronduit schitterend en zeer passend binnen haar historische muren. Neem nu de zondagse bloemenmarkt op de Kouter die Â’s zomers van op haar kiosk opgevrolijkt wordt door 'den belleman' die, in zijn gesappig dialect, (voor Westvlamingen toch een beetje moeilijk te verstaan !) de lucht overdonderd tot ver boven de daken uit en tegelijk traditie en geschiedenis hoorbaar en zichtbaar levendig houdt.
Vergeleken met vroeger is deze huidige wereld waarin de boekskes, de gazetten, radio, tv en pc ons de wereld openen, toch maar media-saai.Niemand wordt nog verwacht, nieuws en sensatie is al bijna neergeschreven voordat het is gebeurd.Mensen troepen samen bij onheil en miserie... mensen komen niet meer van ver, uit alle richtingen aangelopen om te horen of te vernemen dat de koe van boer X heeft gekalfd of dat Marie van den facteur er weer ne kleine bij heeft. Men heeft het allemaal al gelezen of onrechtstreeks gehoord bij ’t ontbijt en voor men de deur uitgaat is het nieuws al oud zeer en de moeite niet meer om nog uit te wisselen. Discussiëren, gelijk halen, zeggen hoe het niet moet en hoe wel, dat is nu “het nieuws” geworden.
Eigenlijk vind ik zoÂ’n stadsdichter toch maar naar elitair ruikende kouwe kaken blijft hij een schim op afstand van 't gewone volk, vergeleken bij zoÂ’n flamboyante belleman die het volkse kleur geeft en de mensen zowel aandoenlijk als ludiek en in verstaanbare mensentaal bereikt.
David McKee, tot op vandaag de officiële belleman van Brantford in Canada, ook af en toe in gezelschap van zijn vrouw en escorte Betty Jean.
Iets meer over dit unieke historische uniform van David...
Vele van de 'United Empire Loyalists' die na de Amerikaanse Revolutie samenhokten in en rond BrantÂ’s Ford waren merendeel afgezwaaide 'ButlerÂ’s Rangers' die aan de zijde van Joseph BrantÂ’s hadden gevochten en 'Six Nations Warriors' werden genoemd.
Het uniform van de belleman van Brantford is gebaseerd op dit van een Sergeant-Majoor uit dat ButlerÂ’s Rangers' regiment (c. 1780). http://www.brockloyalisthistorycollection.ca/links.html De kleuren van de stad (zwart, wit en rood) vinden we terug op de hoed, in de kralen, de kousebanden en de medaillon. De hoed is een Coloniale officiers 'bicorn' en is getooid met het stadsschild. De medaillon is een combinatie van een indianenspeer die een gele narcis doorboort (een symbool van de volkeren die Brantford indertijd gesticht hebben) en een bronzen zegel de stad. Op zijn 'jabot' siert hij een herdenkings-pin van de 125ste verjaardag van de Kamer van Koophandel. Aan zijn voeten draagt hij meestal laarzen. Soms draagt hij bovenop zijn tenue een rode cape met zwarte kap : daarop prijken dan de badges van de diverse Gilden waarvan hij lid is. De meest recente aanwinsten zijn de 'Queen's Golden Jubilee Medal for Community Service' en de 'Ontario Guild of Town Criers Distinguished Service Medal'.
De scroll is eens voorzien van het stadsschild en soms ook het eigen familelogo. Zijn bronzen bel is gegraveerd met de namen van zijn stad en van hemzelf : het handvat is gesneden uit rode kerselaar en 'African Blackwood' .
(wordt ook vaak gebruikt voor het vervaardigen van de 'pipes')...
Nog enkele mooie foto's van deze flamboyante town crier...
Hieronder een heel eigenaardig fenomeen, een zeldzaam beeld en nog maar weinig te zien in de wereld. Een variant van de traditionele belleman : de heraut te paard !
Ook deze Pieter de Vries verkondigde het nieuws in zijn gemeente Bakkeveen, helemaal in het noorden van Nederland, weliswaar gezeten en rondrijdend op een enorm Brabants trekpaard en de aandacht trekkende met klaroengeschal.
Ik zei 'verkondigde', want de man is ondertussen op donderdag 18 november 2004 door een tragisch ongeval om het leven gekomen. Voor bvb het Sinterklaasfeest aldaar was hij de heraut die 's ochtends vroeg de komst van de Sint aankondigde.
Dit beeld hebben we in Bakkeveen tot op heden helaas niet meer gezien ...
Rollegemse belleman Peter Caessens op St Antoniusfeest met tractorwijding
Op zondag 13 januari 2008 zijn we om 9:15 in het nog uitgestorven plaatsje, en ik vraag me af of ik wel goed begrepen heb dat de Antoniusviering vandaag zou plaatsvinden. Het vreemde is namelijk dat het de zondag vóór de 17e is. Maar dan zien we een muzikant van de plaatselijke Harmonie, die bevestigt dat het feest vandaag is. Even later zien we een aankondiging bij het parochiehuis, en nog weer iets later ontstaat er enige drukte. De als "paterkes" verkleedde kinderen verzamelen zich om de processie te gaan vormen. Er zijn buiten weinig mensen, maar ook in de kerk beginnen de mensen samen te komen.
De kerk ziet er feestelijker uit dan tijdens ons vorige bezoek: er branden tientallen noveen-kaarsen bij het beeld van Antonius, dat nu ook is omgeven door planten en bloemen. Ook bij het altaar staan bloemen en branden er kaarsen.
Buiten, bij het parochiehuis, wordt met een bestelbusje een heel geslacht varken aangevoerd, dat op een korte ladder (als draagbaar) wordt gelegd. Even later horen we de Harmonie St Cecilia van verre aankomen. Deze stelt zich op en de korte processie van vrijwel uitsluitend "paterkes" vormt zich daarachter voor een driekwart ronde om de kerk. De kinderen lopen te zeulen met het varken — het is behoorlijk zwaar — en dragen het dan de kerk in, waar het voor het beeld van Antonius wordt neergezet.
De kerk is helemaal vol; er zijn zeker een honderd mensen, zo niet meer. Het koor, Crescendo genaamd, zingt. Tijdens de dienst wordt er geen bijzondere aandacht besteed aan het varken, behalve dat de pastoor opmerkt dat het voor hem de eerste keer is dat er zich een varken onder zijn publiek bevind. Wel is er speciale aandacht voor de landbouwers en wordt er specifiek voor hen en hun tractoren een zegening uitgesproken:
Op het feest van feest van onze patroonheilige Sint-Antonius Abt nodigen wij iedereen uit, die met zijn tractor naar hier is gekomen, om zich te laten zegenen en om zo Gods bescherming te vragen over zijn tractor en het werk die hij of zij er mee verricht.
Het boekje geeft de volgende instructie: "Alle aanwezige landbouwers komen vooraan en bidden samen het zegeningsgebed", maar dat gebeurt niet.
Het zegeningsgebed
God, onze Vader, U hebt ons de taak gegeven om Uw schepping te behouden en te behoeden. U geeft ons het vermogen om te houden van de natuur, en te zorgen voor planten, dieren en mensen. Van U ontvangen mensen de creativiteit om werktuigen te maken. Wij danken U God, voor de hulp die de tractor ons biedt op het bedrijf. Zegen onze tractor, zegen ons en allen die ons dierbaar zijn.
Goede God, zegen de tractoren, zegen de mensen die deze besturen. Maak hen eerlijk en voorzichtig. Mogen zij beseffen dat techniek steeds in dienst moet staan van mens en natuur en de mens geen slaaf mag zijn van machine en winstbejag. Zo zegene U de almachtige God, de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.
Na de zegening zingt men samen het Sint-Antonius lied
Antonius gij vriend van God, zie ons hier samen blij vereend, om de Vader vroom te groeten. Zegen uit d'hemel hoog, allen die u dienen. Zegen ons vader Antonius.
Antonius, gij sterke held, voor godes rijk op deze aard' hebt gij glorievol gestreden. Zegen ons in alle nood, zorg voor klein en groot. Zegen ons vader Antonlus.
Na de dienst wordt het varken afgevoerd; er is geen verkoping aan de kerk, maar er zal een tombola worden gehouden, na de Hutsepot in het parochiehuis, waar dan delen van het varken zullen worden verloot.
De zegening van tractoren, die dus overduidelijk de zegening van paarden vervangen heeft, is geen folkloristische (laat staan een toeristische) aangelegenheid. En dat maakt het nou juist zo aardig. De ongeveer 95 tractoren zijn alle zeer functionele, imposante landbouwmachines en de landbouwers nemen de zegening heel serieus.
Naast de priester met zijn wijwaterkwast en de misdienaren staat de belleman die tijdens de overige rituelen ook duidelijk functioneel aanwezig is.
Na de zegening van de tractoren lopen we met de mensen mee naar het parochiehuis, waar het behoorlijk druk is. De Hutsepot heeft ons, als vegetariërs, weinig te bieden, dus na een pintje gaan we weg, en wachten we niet op de tombola.
Als ik het goed begreep (van dezelfde inwoner), was er een duidelijke inspiratie vanuit Ingooigem voor (de hervatting van) deze Antoniusviering, en er zijn wat de aankleding van de "paterkes" betreft zeker overeenkomsten.
Zaterdag 12 januari was er, en dit voor de tweede maal, de traditionele kerstboomverbranding in Izegem, een initiatief van de plaatselijke jeugdbrandweer. De dag legde nogal nat aan, zodat de kans erin zat dat het evenement zou afgeblazen worden. Maar tegen de middag kwam het zonnetje er door en kregen we hier een heldere blauwe hemel en een zacht temperatuurtje. Deze kerstboomverbranding op de parking van het oude goederenstation in Izegem, recht tegenover de brandweerkazerne, is zaterdagavond opnieuw druk bezocht. Tot op het laatst kwamen burgers met kerstbomen aangereden. Om stipt 18.00 uur ging de vlam in de berg met bomen.
De meters hoge vlammen werden onder controle gehouden door een permanentie beroepsbrandweermannen.
jaja, de fluostreepjes mogen ook eens gezien worden...
Het was bij momenten wel even spannend...
Gelukkig zat de wind goed, want aan ene zijde waren kraampjes opgesteld die de talrijke aanwezigen voorzagen van drankjes en hapjes. Een grote pompier zorgde voor de BBQ...
...de kleine pompierkes voor het beleg en de kassa.
Er zijn ook enkele meisjes bij onze jeugdbrandweer en zij zorgden voor de drankjes.
Er werd ook voor een streepje muziek gezorgd door de Nachtridders van de Koninklijke Harmonie Leo XIII.
En dit is wat er overblijft na drie uur vuurtje-stoken !
De vrouwtjes en de meisjes kregen nog een extra aanbeveling :
En als toetje nog een mop... -------------------------------------- "A'je hier in dienst komt", zegt de Izegemse brandweercommandant tegen de sollicitant, "krieg je twee keer per joar vier week'n vakanshe, twientig snipperdaag'n, ziekte- en ongevall'nverzekerienge voor heel de menage, nen ooto van 't stad en pensioen ip joen 55ste". "Maar dat is geweldig", roept de sollicitant, "en hoe is het salaris ?" Zegt de commandant :"Ge peist toch nie da we joe daarbovenip nog ne keer goan uutbetalen, zeker ? -------------------------------------------------------
Een zwart-wit foto van Ben Johnson, de Town Crier van Fowly in Cornwall, aan het oefenen voor het Nationaal Kampioenschap 1955 in Hastings / Sussex. Hij houdt hier een maskotte in de hand, een exacte replica van hemzelf in belleman-tenue.
Ik ben Guy , en gebruik soms ook wel de schuilnaam 'De belleman'.
Ik ben een man en woon in Izegem (België) en mijn beroep is Officiële Stadsomroeper van Izegem en museummedewerker.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Europese Snorrenclub Antwerpen.
(een leuk bierkaartje)
