Het is tegenwoordig 'bonton' dat een stad zich profileert met een stadsdichter. Stad Gent bvb is reeds aan haar tweede dichter toe.
Roel Richelieu van Londersele zette als eerste de poëtische toon, gevolgd door de huidige, meer bekende, Erwin Mortier.

Antwerpen startte echter toonaangevend. 
Nadat Hugo Claus bedankte voor de eer, hapte Tom Lanoye gretig toe, gevolgd door Ramsey Nasr met Bart Moeyaert als de hedendaagse.

Van een stadsdichter wordt verwacht een vijf à zestal werken binnen het jaar af te leveren waarin de stad en haar inwoners elkaar tegen komen in gebeurtenissen, monumenten en sferen.

                

Bijna elke stad tot zelfs ver daar buiten kende, door de eeuwen heen, haar “zeggers”. Herauten galopeerden door ’t ganse land hun wel en wee verkondigend met tromgeroffel of trompetgeschal.

Dan volgden de bellemannen ; dat waren “verkondigers”, die staande op een durpel of verhoogde steen, het gepeupel wakker schudde met luid geschal en forse stem en meestal op hun eigen rijmende wijze de nieuwsjes brulden. De stand-up-comedians avant-la lettre...

 

 ...eeuwen later vervangen door den, meestal gemoedelijke, goed in ’t vel zittende 'champetter' die de burger met eerbiedig gezag en al dan niet gezonde nieuwsgierigheid graag tegemoet kwam.
 
 

Mij hebben die bellemannen steeds gefascineerd en toen Gent, zowat tien jaar geleden, een internationaal toernooi voor bellemannen organiseerde (waaronder zelfs twee bellevrouwen), is mijn fascinatie tot een steeds weerkerende betovering toegenomen.  Nog steeds ben ik er als Izegemse belleman als de kippen bij als er weeral eens een inhuldiging of een feestgebeuren plaatsvindt of om een optocht vooraf te gaan.

Dat Gent de eer van deze verkondigers hoog houdt vind ik ronduit schitterend en zeer passend binnen haar historische muren.
Neem nu de zondagse bloemenmarkt op de Kouter die ’s zomers van op haar kiosk opgevrolijkt wordt door 'den belleman' die, in zijn gesappig dialect, (voor Westvlamingen toch een beetje moeilijk te verstaan !) de lucht overdonderd tot ver boven de daken uit en tegelijk traditie en geschiedenis hoorbaar en zichtbaar levendig houdt.

Vergeleken met vroeger is deze huidige wereld waarin de boekskes, de gazetten, radio, tv en pc ons de wereld openen, toch maar media-saai.  Niemand wordt nog verwacht, nieuws en sensatie is al bijna neergeschreven voordat het is gebeurd.  Mensen troepen samen bij onheil en miserie... mensen komen niet meer van ver, uit alle richtingen aangelopen om te horen of te vernemen dat de koe van boer X heeft gekalfd of dat Marie van den facteur er weer ne kleine bij heeft. 
Men heeft het allemaal al gelezen of onrechtstreeks gehoord bij ’t ontbijt en voor men de deur uitgaat is het nieuws al oud zeer en de moeite niet meer om nog uit te wisselen. 
Discussiëren, gelijk halen, zeggen hoe het niet moet en hoe wel, dat is nu “het nieuws” geworden.
Eigenlijk vind ik zo’n stadsdichter toch maar naar elitair ruikende kouwe kak en blijft hij een schim op afstand van 't gewone volk, vergeleken bij zo’n flamboyante belleman die het volkse kleur geeft en de mensen zowel aandoenlijk als ludiek en in verstaanbare mensentaal bereikt.

Men zegge het voort ! xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />