|
Donderdag 11 juli
: Weymouth
Verrassing als we opstaan : waar is de zon ? Het is ferm
fris deze morgen, dat zijn we niet meer gewoon J.
Trui aan om brood te gaan halen, maar we ontbijten toch buiten natuurlijk.
Stilaan begint het op te warmen en op te klaren. Als iedereen die wil
vertrekken, vertrokken is, zijn ook onze fietskes klaar : we zullen dan dit
jaar niet verder westelijk varen, we willen toch even al een kijkje gaan nemen
tot Portland Bill.
Met de toeristische plannekes van Weymouth en Portland in de
hand, vertrekken we rond 11 u. zuidelijk, via de Rodwell Trail, een toeristisch pad op het traject van een oude
treinroute, weg van het drukke autoverkeer dus, hier zijn enkel fietsers en
wandelaars. Zeer mooi, onder of over autowegen, in diepe treinbeddingen
verscholen soms. Eerste stop op het traject : Sandsfoot Castle, eigenlijk een
ruïne van een kasteel daterend uit de 16de eeuw, met een fantastic view op Weymouth, de baai van
Portland, en Portland Castle, aan de andere kant van de baai. (Later zou
blijken dat dit maar het eerste van vele
fantastic views zou zijn vandaag !)
Verder via de landengte die het vasteland met schiereiland
Portland verbindt. Door het prachtige zonnige weer wanen we ons meer en meer
aan een Spaanse Costa. Aan de linkerzijde van de engte, de azuurblauw-groene
baai van Portland, aan de rechterzijde op het eerste gezicht een prachtig lang
geel-beige-achtig zandstrand. We stoppen aan het bezoekerscentrum van Chesil
Beach : daar kan je het strand en de duinen op
het is dus GEEN zandstrand,
maar een 28-km lang keienstrand, en niet zoals we aanvankelijk denken een door
de mens aangelegde dijk, maar een natuurlijk strand. We wandelen het strand op,
je moet even omhoog klimmen (het ziet er wel degelijk uit als een dijk), en dan
: een oogverblindend zicht op de baai voorbij Portland, dus eigenlijk de baai
die zich uitstrekt tot Dartmouth
maar zo ver kan je niet zien. Het strand gaat
terug naar beneden, is tamelijk steil, en daar staan enkele hengelaars te
vissen. Ook her en der wat zonnebaders, maar geen zwemmers hier (teveel stroom,
te koud water, ?). In ieder geval, te mooi hier om niet even te genieten en te
rusten.
Dan verder : we rijden nu Portland binnen, aan de
linkerzijde zien we de vernieuwde marina en het Olympisch dorp dat ter
gelegenheid van Londen 2012 voor de watersporten werd aangelegd. Dat is
misschien voor straks, eerst verder zuid. Maar dat wordt een tijdje klimmen
: tot voorbij het centrum van
Fortuneswell is het serieus op de pedalen staan, enkele haarspeldbochten en
serieus steile hellingen. Maar met een beetje (veel) moeite, lukt het om niet
af te stappen, en nadien komt de beloning natuurlijk : naar beneden
het
landschap is eigenlijk zeer vreemd : witte stenen overal. Portland is inderdaad
bekend voor de harde stenen ondergrond, en die wordt hier nog steeds ontgonnen.
Op het hoogste punt staat een nieuw herdenkingsteken : de vijf ringen van de Olympische
Spelen, en daar nemen we ook deel aan de verplichte fotosessie.
Nog verder zuidelijk dan, het wordt wat rustiger, nog op en
neer, met fantastische klifkusten waar we af en toe stoppen. En dan een lange
weg afdalend naar de nieuwe vuurtoren (2005) van Portland Bill
voor alle
zeilers : wie niet weet wat eddies
of overfalls zijn, kom hier meer
eens kijken ! Bruisend en kolkend, en dan is het vandaag nog mooi en rustig
weer !
Een plaats ook om vele mooie fotos te nemen tussen de
rotsen en de kliffen, en de brekende zee.
En dan vatten we de retour aan, het is ondertussen rond 18
u. en de zon is nog volop van de partij. Een alternatieve route op Portland
zelf, met een rustigere klim dan tijdens de heen, maar de lange afdaling moeten
we met toegeknepen remmen doen, het is hier rijden op de smalle weg, en met de
vele bochten is het niet overzichtelijk.
De verdere weg is dezelfde als deze middag. Rond 19u15 zijn we terug op
de Balena, nog niemand naast ons. Nadien komen er nog 2 zeilboten afmeren.
We eten vanavond aan boord, maar het wordt wel wat frisser
na 22 u., dus binnen voor blog en fotos te bekijken
|
