(Bij nazicht van ons blog, bleek dat we het traject van Chatham naar Londen wel geschreven hadden, maar niet geplaatst hadden op het blog... dus voor diegenen die er niet wijs uit geraakten : zaterdag 29 juni zijn we tot Londen gevaren ! :)

Zaterdag 29 juni : Chatham – Londen : 50 M

Onze bestemming vandaag : Londen… Hoogwater in de city is 19u20, dus ten laatste moeten we om 20u30 aan St. Katrins Dock zijn, dat is vlak bij London Bridge. Later wordt er niet meer versast naar de dok.

Het is mooi en zonnig weer, niet veel wind, maar de Thames is sowieso geen gemakkelijke rivier om te zeilen met een westelijke wind, en dat is vandaag wel de heersende richting.

We hebben een rustige ochtend, gisteren zijn we nog aan de babbel geraakt met een NL koppel dat schuin over ons lag. Ze zijn van Vlissingen, en hun boot Joy ligt in Oranjeplaat, dus ook op het Veerse Meer. Ze komen hier al vele jaren, en volgens hen, heeft het niet veel zin om te vroeg te vertrekken, 11 u is tijd genoeg, zelfs al moeten we dan nog de Medway af varen.

We maken alles terug goed vast, en iets voor 11, worden we met 4 andere zeiljachten versluisd… Motor en fok erbij, tij mee natuurlijk, en zo’n 1.5 uur later varen we de Thames op. Aanvankelijk een zeer brede delta… Er is niet veel verkeer (vergeleken met Vlissingen en de verdere loop van de Schelde tot Antwerpen, zeer weinig verkeer zelfs… heeft het te maken met de economische crisis hier in Engeland ?)… Behalve de NL Joy, zien we slechts 1 zeiljacht dat ook de Thames opvaart. Alles vlot zeer behoorlijk, we hebben mooi de tijd en gelegenheid om alles goed te bekijken en foto’s te nemen. De rivier is zeer rustig, behalve de laatste 7/8 mijlen… dan wordt het steeds onrustiger op de Thames. Dit heeft wellicht te maken met de golven veroorzaakt door de snelle boten die het openbaar vervoer verzekeren, en er varen ook enkele toeristische speedrubberboten rond. We varen de Thames Barrier voorbij, de Millenniumdome, Limehouse Marina en Greenwich Village met de prachtige gebouwen van het Royal Naval College. En dan eindelijk : de Tower Bridge in zicht, waar ST Kats gelegen is. Op ½ mijl roepen we de marina op, en als we er aankomen, moeten we maar 1 rondje draaien en dan kunnen we de sluis in, helemaal alleen… alle gelezen verhalen over een aloverheersende drukte : niets daarvan  ! Balena ligt alleen in de sluis, en we krijgen een mooie liplaats toegewezen, in het centrale dok, vlak voor de sluis, naast een Moody 47 en een Princess 48 (we zijn precies een bijbootje van één van deze schepen)… Om 19 u vast en tijd voor een glaasje bubbels in de kuip in het zonneke.

Nadien nog een kleine verkenning van de buurt, even de Tower Bridge over tot Butlers Wharf, en bij de pizzeria in de haven, met zicht op ons bootje, laten we ons een pizza smaken !

Zondag 28 juli : Wolphaartsdijk

De grote opruimactie… de afwas is zoals gewoonlijk, werk voor Kurt… ik zoek bijeen wat mee naar huis moet, maar eerst ontbijt bij Ines en Luc aan boord. Na hun vertrek, bericht Patrick ons dat hij in de late namiddag zal komzn. Tja, morgen begint Kurt terug te werken, en ik ook vanaf woensdag.

Zoals steeds na zo’n lange tijd aan boord, is het weer even wennen thuis, aan de ruimte, de muren, de trappen  (ben al gestruikeld over de trede in de keuken ),… En morgen : de grote  laundry day…

Zaterdag 27 juli : Vlissingen - Wolphaartsdijk: 16 M

De verwachte onweders en bijhorende buien zijn vannacht uitgebleven, maar de ochtend ziet er alles behalve rooskleurig uit… integendeel, donker grijze wolken troepen samen… We vertrekken met negen jachten, de Blauwe Golf van zuid naar noord door het Kanaal van Walcheren om 9u25… Het proefproject heeft blijkbaar succes, er zijn al vele watersporters die rekening houden met de uurregeling. We willen nog een middagje kuieren in Middelburg, maar als we amper vertrokken zijn, mag ik naar binnen kruipen, en moet het regenjasje boven betoverd worden. In een mum van tijd is Kurt kleddernat, onweer, kleine hagelbolletjes, en “malse” regen (zoals Frank De Boosere dat noemt). Geen stop in Middelburg dus, en maar meteen richting Sluis van Veere. Als we vastliggen, gaat Kurt zich omkleden, en dan motoren we verder richting Wolphaartsdijk, er is amper wind. (Even tijdens het onweer wel rukwinden natuurlijk).

Rond 13 u varen we binnen in “onze” thuishaven, op ons plaatske ligt de motorboot van de Nicole en Marc, en ze gaan hem verleggen zodat we kunnen aanmeren.

Na 44 dagen, safe en sound back home ! In de namiddag bezoek van Cois, en nadien komen Willy en Mia, Frans en Gilda mee aperitieven. Het is terug lekker warm en zonnig, en ook de Kapp Linné komt op bezoek in de Zandkreekhaven. Spijtig, maar dan begint het toch terug te regenen, en we moeten in een bloedhete en vochtige kajuit eten… Het is er echter niet minder gezellig J.

Vrijdag 26 juli : Blankenberge – Vlissingen : 25 M

Wat boodschappen in de voormiddag en om 13 u is het tijd om te vertrekken, samen met Alcyone varen we BB buiten. Zonnig, misschien straks wel een onweer, een 3 bft NO wind. We kunnen rustig zeilen, een grote slag de zee in, en dan verder aandewinds voorbij Zeebrugge, de Westerschelde binnen. Het is een dag na spring, en het stroomt goed, met momenten gaan we 9,5 kn over de grond.

Voor 18 uur varen we het havenhoofd van Vlissingen binnen, en moeten daar nog even wachten voor de volgende sluis. Hopelijk nog plaats in De schelde, dat is geen probleem. Het is er wel druk, en na ons komen er nog enkele boten binnen.

Samen met Frans en Gilda gaan we in het restaurantje van de haven eten, en deze keer de eerste Zeeuwse mosseltjes, maar ook lekker. En nog een ijsje als toetje.

Donderdag 25 juli – Nieuwpoort – Blankenberge : 19 M

Lekker geslapen, kort ontbijt, douche, en we krijgen bezoek van Chantal en Jean uit Veurne, Kurt wandelt hen tegemoet tot de Vismijn, … Het is warm en vochtig op de wal, het zal beter zijn op het water, en zo vertrekken we rond 13 u, met twee opstappers naar Blankenberge… Chantal zag dat meteen zitten, Jean moest nog even een nieuwe werkplanning maken, maar die zat vlug in mekaar. Op de genua konden we rustig zeilen en de dames zochten al gauw een plaatske op het “zonnedek” ! Jean, als visserszoon, kreeg de visattributen, maar helaas, ook hij kreeg geen makreel aan de haak ! J

Rond 17.30 u varen we Blankenberge binnen, Frans en Gilda hadden al een box gereserveerd voor ons, en alswe aanmeren, maken we ons meteen klaar voor het avondprogramma : met Chantal en Jean e Kusttram op tot Nieuwpoort, alwaar hun auto staat,… 1u20 op de tram, dan met de auto naar Oostduinkerke voor bezoek en mosselsouper bij Katrien en Pieter in de nieuwe woonst. De kindjes Lisa en Niels zijn superlevendig, willen alles laten zien. We zitten nog een hele tijd buiten en dan mogen we aanschuiven voor lekkere Franse Bouchots-mosseltjes ! We moeten ons zelfs haasten om de laatste kusttram niet te missen… Om 1 uur zijn we terug in Blankenberge, en mag Kurt “de aap nog uithangen” om binnen in de dok te geraken, want we hebben geen toegangskaart… 

Woensdag 24 juli : Dover – Nieuwpoort : 60 M

We staan op tijd op, staalblauwe hemel… vandaag terug naar het continent. Oorspronkelijk plan is Duinkerken (FR). Enkele wolkjes maar warm en aangenaam, en bovendien … wind ! We halen de high aspect-fok naar beneden en vervangen die door de genua (eigenlijk hadden we dat al eerder moeten doen)… ons enthousiasme kan niet op. Een hele vloot zeilers verlaat samen met ons Dover. Het is slechts een 7-tal mijl tot de traffic lane, we zeilen snel, en al na een uur zijn we daar. Een vertrekkende ferry zien we is een sluier mist, en ook de traffic lane ligt in de grijze zone.

Kurt geeft aan Dover Coast Guard onze positie door, ze waarschuwen uiteraard voor een dichte mist, maar we vertrouwen op onze AIS en zien op het scherm de aankomende schepen. We zetten tijdens het oversteken van deze “autostrade” wel de motor bij, zodat we een constante snelheid kunnen aanhouden en zodat ook de grote schepen onze koers en snelheid goed kunnen inschatten. Kurt zit binnen en “leest” de AIS. Ik stuur en hoor af en toe de schepen blazen, een vreemde ervaring, want je hoort dat allemaal wel, maar eigenlijk hoor je niet vanwaar het geluid komt. Kurt informeert dat me dat we er nu op 0,3 M een groot containerschip voor ons ligt, maar we kunnen niets zien.

Na een tweetal uur is deze zenuwslopende klas achter de rug, en zowaar, de mist is hier weg !! We melden ons af bij Dover Coast Guard, en kunnen onze weg vervolgen, in een blakende zon, met een mooie 4/5 bft, en dus beslissen we om meteen tot Nieuwpoort te zeilen… Het is een zalige zeildag… Rond 21 uur varen we Nieuwpoort, de Royal-haven binnen. Daar lopen we nog enkele keren vast, het is laagwater, maar uiteIndelijk vinden we een box en leggen ons vast, geen havenmeester meer te bespeuren.

We stellen het thuisfront gerust (Ekeren, Stabroek, Deurne), Kurt belt zijn zus in Veurne en drinken nog een glas in de kuip en gaan slapen.

Dinsdag 23 juli : Dover

Donders en bliksems om 2u30 vannacht, en het duurde wel een uur ! Tussen de White Cliffs of Dover was dat met echo’s te herbeluisteren ! Af en toe mijn oren moeten afdekken… En veel regen. Maar dat alles dus s’ nachts.

Als we opstaan, droog, zonnig en zeer “klef” ! Een rommeldagje, mazouttank vullen en bevoorraden, beetje poetsen, boodschappen doen, beetje socializen met de zeilers op de steiger, en dan gaan we ook nog even naar het strand, ttz baai met keienstrand waar het toch lekker verfrissend is. We gaan zwemmen en wat lezen. Een doordeweekse vakantiedag J !

Maandag 22 juli – Brighton – Dover : 64 M

Een langere tocht dan gisteren op het programma, ik ben al rond 5 uur wakker, ga douchen, en als ik terug op de boot ben, is Kurt ook op. We kunnen echter niet té vroeg vertrekken, want het is rond laagwater, en dan is de toegang een probleem. Rond 6u45 wagen we het erop, en als we in de geul komen, ligt daar een Belgische boot vast in het zand. We vragen wat er precies gebeurd is, en dan blijkt dat deze er al sinds 5 uur vanmorgen ligt, en aan het wachten is op het water… Als we er voorbij varen, komt hij net los, en vertrekt ook.

Zoals we al verwacht hadden, weer te weinig wind om vooruitgang en koers te houden… Onze motor doet overuren. Het is prachtig weer. We lezen en dutten afwisselend even in… Vandaag hebben we wel tij mee, en dit gedurende de hele tocht, zodat we al rond 16u30 in Dover aanmeren. Eigenlijk niet zo superdruk… we krijgen zonder problemen een box in de getijdehaven, en gaan eerst naar het havenkantoor, en het strandje vlak achter de haven. Het is er lekker liggen…

Na een verfrissende douche, willen we iets gaan eten in stad, maar het is er zo leeggelopen… een raar sfeertje. Als je er overdag bent, is het altijd druk, en nu… vreemd. En dan vinden we ook niet echt wat we willen om te eten, dus springen we maar eens binnen in de Yacht Club, hier kunnen we gelukkig nog iets bestellen. We installeren ons op het terras en vernemen ondertussen dat Kate Middleton bevallen is van een zoon, een volgende koning dus voor GB. 

Zondag 21 juli – Hamble – Brighton : 54,5 M

Vanuit Hamble vertrekken we vandaag nog voor 8 uur voor een lange tocht, lang omdat die voornamelijk tegen tij is… Tja, ofwel moesten we om 2 uur vannacht vertrekken, of rond 14 u in de namiddag. Het is lang geleden, maar we vertrekken allebei in lange broek, het is een beetje frisjes en grijs… We wisselen het zeilen (opkruisend veelal) af met motoren. In de namiddag wordt het wel opnieuw terug warmer.

We hebben met de Jest in Brighton afgesproken, ze beginnen hun vakantie en zijn deze ochtend uit Dover vertrokken. Natuurlijk zijn ze voor ons in de haven. Rond 19.30 meren we aan (we spreken nog altijd in English Time) , en we zijn uitgenodigd om samen met hen mee te eten ; dat is gemakkelijk natuurlijk, en het was lekker : spaghetti met verse zalm, pesto en rucola. Bijbabbelen over onze weken vakantie en hun afgelopen weekenden zeilen… En dat terwijl in België vandaag een troonwissel plaatsvond, zonder ons wat te vragen  !

Zaterdag 20 juli – Hamble

Vandaag laatste echte vakantiedag, want vanaf morgen… beginnen we aan de retour, op onze Nationale Feestdag nog wel.

Na de routine van een ochtend aan boord, vertrekken we met ons rugzakje naar het kleine ferrytje, ROZE geschilderd, opvallend natuurlijk. Dit kleine pontje vaart op en af tussen Hamble en Warsash. Van hier loopt een mooi public footpath langs marshes en de rivier, tot aan Lower Swanwick. Hier is een mega-jachtwinkel van Force 4 waar we even binnen wandelen, natuurlijk. Maar ook met lege landen weer buiten J. De brug over tot Bursledon waar we een stop inlassen na 5 km, in The Jolly Sailor (http://jollysailoroldbursledon.co.uk/) – een oude maar fantastisch mooi ingerichte en bewaarde pub, aan de rand van de rivier. Een aanrader voor wie hier passeert. Een drankje en een hapje en we kunnen er weer tegen voor de retourwandeling, we volgen de Strawberry Trail. Dit stuk is niet langs het water, wel in bos, veld en tussen vele paardenweien. Smalle paadjes die voor de wandelaars onderhouden worden.

Als we terug n Hamble zijn, nog even langs de Co-op en dan naar de haven terug. Kurt vult de mazouttank en laat het bijbootje af. We eten aan boord, en brengen nog een en ander in orde voor onze tocht morgen…

Vrijdag 19 juli :  Yarmouth – Newton – Hamble – 22 M

Vandaag splitsen de wegen van Saltwater en Balena zich… wij moeten oostwaarts (richting thuis ), Stéphane en Christel kunnen nog een stuk verder gaan.

We vertrekken samen rond 10u30, Saltwater vandaag wellicht naar Lymington, wij willen naar Newton Creek, dat zou een mooie kleine rivier zijn, op slechts een 5-tal mijl van Yarmouth. Maar we hebben tij tegen, geen erg – het is maar kort, maar ook de wind is tegen, geen erg – het is leuk opkruisen… Als we na een uur slechts ongeveer 1 mijl opgeschoten zijn, is het toch nog ontgoochelend, maar we moeten ermee lachen… het is prachtig weer, en zo kan het dus ook… Uiteindelijk maken we de kruisrakken korter, en blijven we dichter bij de zuidkant van de Solent, omdat er hier minder stroom staat, en hier geraken we dus toch wat beter vooruit. 

Bij de aanloop van Newton Creek, laten we de zeilen zakken, en motoren we de rivier op. Het is hier heel mooi, maar er liggen heel wat boten voor anker, en we varen stilletjes door om een vrije mooring-boei te zoeken. Het is naar laagwater aan het gaan, en we hebben niet veel diepte op overschot… het gaat tot 2,2 m, en wij steken 1,85… als we aan de laatste moorings zijn, hebben we er geen vrije gevonden, en moeten we een snelle en korte draai maken (een hele toer hier omdat het zo smal is, en omdat we niet veel diepte over hebben)… jammer maar helaas dus, we varen terug buiten. Bestemming Beaulieu River (maar daar zijn  we vroeger al eens geweest) of Hamble ? We beslissen om Hamble aan te lopen, dus opnieuw zeilen op, en nog een 10-tal mijl verder… Gelukkig is ondertussen de stroom gedraaid, en gaat het dus wat vlotter. We zeilen Southampton Water op, en zo verder tot Hamble. Hier zijn vele marina’s, en we kiezen de haven die het dichtst bij het dorp is. We krijgen een box toegewezen en meren er feilloos in af, het lukt steeds beter ook op stromend water.

Op de Solent was er vandaag een frisse bries, we hadden eerst zelfs een reef gezet. Maar hier in de haven is het weer plakkend warm. We brengen een bezoek aan de havenmeester, en wandelen meteen even naar het dorpje. Klein maar met enkele mooie pubs, en heel oude huisjes. Op de rivier zijn hier ook vele mooringboeien en pontons voor bezoekende jachten.

We eten aan boord in het avondzonneke, maar de wind blijft doorzetten en moeten dan toch binnen kruipen. 

Donderdag 18 juli :  Yarmouth

Voor vandaag geven ze nog warmer weer dan gisteren. We hebben unaniem beslist om hiervan te profiteren met een… ankerdag in de baai bij de Needles. Toen we gisteren daarboven stonden, zagen we er verschillende zeilboten liggen, … en dat kunnen wij ook. Eerst nog wat verse inkopen in het supermarktje en de delicatessenzaak er vlak bij. We gooien los en varen op motor Hurst Point voorbij, tot we bij de baai komen. Saltwater gooit het anker op 5 m uit, en wij mogen langszij. Een prachtig zicht hier natuurlijk. Volgens Christel is het net Corfu, de andere kant zou de Azurenkust kunnen zijn of de Bloemenriviera, en Kurt ziet hier zelfs Oostenrijk (dat heeft dan weer te maken met het zetelliftje dat zich vanaf de kliffen naar beneden stort, net zoals een skilift)  !

We zwemmen, het water is hier wel behoorlijk kouder dan in Poole, maar het is hier “vers” en dus koud Noordzeewater dat hier binnen aan het stromen is. Met het bijbootje roeien Kurt en ik naar de wal, even daar verkennen, en dan zwem ik terug naar de boten. Nadien roeien Kurt en Stéphane ook nog eens tot daar. Het is zalig vertoeven en we zijn zeer content dat we deze luie dag ingelast hebben. Rond 17 u gooien we los, en het lukt Saltwater snel om het anker op te halen. En zo zeilen we enkel nog op fokje tot de haven in Yarmouth terug.

’s Avonds eten we bij ons aan boord, onderweg even een tortilla gebakken en courgettes gegrild, en kipfiletjes met tomaatjes in de oven gebraden. Lekker zomers…

Woensdag 17 juli :  Yarmouth

Nog steeds hoogzomer aan de Zuidkust van Engeland. Op ons programma vandaag : sightseeing van Island of Wight, kopie van het tochtje dat we 8 jaar geleden met Stéphane en Christel gedaan hebben. Vanaf het busstation in Yarmouth, vlakbij de haven, kopen we een “groepsticket” (max. 5 personen), en hiermee mogen we alle openbare bussen nemen gedurende 24 u.

Om 11 u vertrekken we met de Needles Breezer, een “open”dubbeldekkerbus, hop-on-hop-off principe. Eerste stop, Freshwater Bay, ten zuiden van Yarmouth, een mooie baai met prachtig groen/blauw water. Verder naar de Needles, waar veel volk is natuurlijk. We nemen de tijd om enkele foto’s te maken maar dat is niet eenvoudig met die vele omstaanders. Terug bus op, en lekker uitwaaien op de 1^de etage tot we terug in Yarmouth zijn. Hier pauzeren we even bij een korte lunchstop.

Dan, met 2 aaneensluitende bussen, tot de stad Cowes, het mekka van de zeilsport, maar je moet er wat voor over hebben : de bussen zaten stampvol (spitsuur blijkbaar) en het was geen open-top hier. Dus bakken en braden. In Cowes was het niet zo druk, wel de traditionele races en bijhorende kanonschoten. We zien ook de schepen die deelnemen aan de Swan Classic Week, o.a. het schip van Duvel (Samantaga). Langs de boulevard is een verfrissende wandeling. En dan keren we terug, de bussen zijn nu gelukkig minder bevolkt. 

Dinsdag 16 juli : Poole – Yarmouth : 22 M

Een warme nacht op anker. Op tijd eruit, ontbijt, alles oprommelen en vastzetten, want we gaan vertrekken… maar er is hier in de Poole Harbour nog geen zuchtje wind. Hopelijk op zee meer.

En inderdaad, eens we de Chain ferry opnieuw gepasseerd zijn, en dus de zee terug opvaren, staat er een licht briesje, 12 kn ongeveer en dus genoeg om te zeilen, het is aandewinds, en later halve wind, en met het tij lekker mee, schiet dat goed op. Als de wind mindert, gaat de halfwinder er op als vervanging van de fok, en later als we bijna aan de Needles bij Wight zijn, installeert Kurt zelfs de halfwinder als spi, maar die optie is niet de beste… het is hier niet te breed, en de stroom en de rafelingen maken dat het niet erg gemakkelijk sturen is, zeker niet met zo’n lap stof die zelfs niet vol zit omdat er bijna niks wind meer is. Dus motor op en zo verder tot Yarmouth.

We worden door de havenmeester langszij de NL Hestia gelegd, en berichten de Saltwater dat we gearriveerd zijn. Zij zijn hun vakantie beginnend, en kruisen tegen tij de Solent op (moeilijk gaat ook uJ)!

Dus reünie van de crew van 2005, toen we samen voor het eerst op Wight waren, ook in Yarmouth. Weliswaar met 2 andere boten (Saltwater 1 en Bussola), dus enkele meters korter ! Christel tovert een koud buffet boven (eigenlijk voor dubbel zoveel mensen), lekkerlekker, en wat cava en witte wijn, komen de vakantieverhalen boven. Nog koffie en Sambuca, en na middernacht klauteren terug naar de Balena…

Maandag 15 juli : Poole

Als we op tijd opstaan, gooien we meteen los van de boei, op zoek voor naar een ankerplaats dichter bij het “landingstrand” van Browsea Island. Het water is flatter than flat en op 4 meter diepte, gooit Kurt het anker en de ketting overboord. Hier zijn we dan. Ontbijt en ochtendswim naar de wal… even checken hoe dat eilandgevoel van Robinson Crusoe moet geweest zijn.

Stilaan komen meerdere boten hier ankeren, en we constateren dat onze Balena goed vastzit (het tij is al gekeerd, en dus ook de boot)… We zijn dus gerust, en vertrekken dan met het bijbootje naar de wal. Dit eiland staat bekend als natuurreservaat, een deel kan je vrij bezoeken, een ander deel is betalend en met en gids. Eerst even een klimmetje, en dan gelukkig een beschaduwde wandeling, voornamelijk in het bosrijke gebied. Er is hier een kolonie van “red squirrels”, een soort van eekhoorns die nog zelden zou voorkomen. Maar we zien er geen, of misschien dat we er één gezien hebben, maar daar zijn we niet zeker van J - tzal ook voor die beestjes te warm zijn geweest…

Aan de andere kant van het eiland is het eigenlijke Visitor Center en de pier waar de kleine ferriekes aanleggen voor de dagjesmensen : het eiland kan bezocht (officieel) worden van 10 tot 17 u. Er is ook een café’tje waar we even een verfrissing nemen, en dan terug op weg langs de zuidkant. Enkele mooie panorama’s en langs de scoutingarea waar ooit Baden Powell kampeerde.

Als we terug aan het vetrekpunt zijn, roeien we naar de Balena terug. Er blijven nog 3 andere zeilboten op de ankerplaats overnachten. We blijven buiten zitten tot na 10 uur, en hangen het ankerlicht op de achterstag. 

Zondag 14 juli : Poole

Staalblauwe hemel en warm ! Het wordt een gewoonte. Na het ontbijt wandelen we via een mooi aangelegd pad tot het centrum van de stad Poole. Een klein halfuurtje later zijn we blij dat we hier niet in deze Quays haven aangemeerd liggen. De kade is wel leuk, maar de pontons en de ligplaatsen zijn niet zo proper, lijkt het, en het is er zeer woelig, doordat er vele kleine visserbootjes maneuvreren en ook de ferries komen hier aanmeren. Ook de geur met deze hitte is niet uitnodigend.

We kuieren wat in de straatjes rond, bij de Chandlery kopen we een lijn die we nodig hebben om de spiboom te bedienen, en natuurlijk laten we ons weer verleiden tot een “Sunday Carvery” in een leuke pub. Dan moeten we vanavond zelf niet meer koken… We worden opgebeld door de havenmeester met de vraag of we blijven liggen of nog gaan vertrekken vandaag. Stress ! We wandelen terug in de brandende hitte, en rond 16 u. vertrekken we, op zoek naar een mooringboei in het Which Channel voor Browsea Island, op aanraden van de Maybreeze. Een halfuur later en 2 mijl verder trekt Kurt een hulpboeike omhoog om aan te meren. Direct badpakken aan voor een verfrissende duik ! zalig vertoeven in het water dus, en een rustige avond aan boord.

 Zaterdag 13 juli : Weymouth – Poole : 29 M

Gisteren dus wel ons huiswerk gemaakt, we vertrekken om 9u30, spijtig eigenlijk want vandaag begint hier het Dorseat Food Festival, de opbouw van de verschillende food- en drankenstandjes is al volop bezig, en vlakbij staat een mooie stand van Champagne Pommery. Maar dat laten we dus aan ons voorbij gaan.

We varen de haven van Weymouth uit, we zien een grote driemaster bij de geul, en vele andere zeil- en motorbootjes, het is dan ook prachtig weer en weekend !

We hijsen grootzeil, en Kurt begint meteen aan de installatie van de halfwinder, de eerste keer deze vakantie. De baai van Weymouth ligt er prachtig bij, geen golven, blauw-diepgroen van kleur, net zoals we ons Kroatië voorstellen (?).  De wind draait en we komen voor de wind, we proberen de halfwinder als spinaker te voeren, en dat lukt wel. Misschien toch eens tijd om onze “echte” spi op te rakelen. Als we dichter bij de kaap van St. Alban komen, is er niets meer van wind, dus motor op. En hier weer de rafelingen en water”kolken”… we varen nu zeer dicht bij de kaap (zo’n 300 m), dat raadt men hier aan, of wel zeer dicht ofwel een mijl of vier ervandaan. Met dit rustige weer is dichtbij veel leuker. Je ziet de wandelaars op de kliffen. Na St Albans Head, nog Anvil Point en dan koers verleggen noordelijker voor de aanloop van Poole. Hier passeer je ook nog een mooie rotsformatie die Old Harry genoemd wordt. Kurt maakt er een hele fotosessie van, beter te veel dan mislukt…

Bij Poole zien we de ferry buitenkomen voor Guersney, hier ook vele watersporters, jetskiërs die in het zog van de ferry toeren uithalen (gevaarlijke lui !), kleine dinghy’s, dure motorboten, alles op het water. We laveren hiertussen, en begeven ons naar één van de vele marina’s, Parkstone Haven Club. We hebben een tip gekregen van 2 boten onderweg om deze marina te bezoeken. We roepen de havenmeester op, en hij geeft ons box F24, even zoeken, en we meren aan. Blijkt dat we naast de Camira liggen, één van die boten die we in Weymouth ontmoet hadden.

Het is nog steeds heel warm ! we gaan betalen in de club, en gaan er aan de bar een frisse cider drinken… en dan wat rusten onder de zonnetent : die heeft tijdens onze vakantie al veel verkoeling gebracht. We maken er een luie zaterdagavond van. We zullen Poole morgen wel bezoeken.

Vrijdag 12 juli : Weymouth

Doel vandaag is Poole… we ontbijten op het gemakje, en nemen dan even de Reeds in handen. We dachten rond een uur of 11 te moeten vertrekken… maar we hebben gisteren ons huiswerk niet gemaakt, en we blijken er helemaal naast te zijn.

We zouden al rond 9 uur weg moeten zijn, en dus zijn we voor het juiste tij al te laat  ! Niet getreurd, het is zonnig, en we moeten ons niet vervelen… Een ideale gelegenheid om enkele wasjes te draaien in de laundry van de jachthaven, alles is er voorhanden. 

Verder nog wat inkopen en door het stadje slenteren, foto’s uploaden en bekijken en een bezoekje aan de Dorset Yacht Club, gesitueerd in een mooi oud gebouw, dichtbij het bureau van de havenmeester. Voor we het weten, zitten we weer in de kuip met verse lamskoteletjes en pasta/ratatouille.  

Donderdag 11 juli : Weymouth

Verrassing als we opstaan : waar is de zon ? Het is ferm fris deze morgen, dat zijn we niet meer gewoon J. Trui aan om brood te gaan halen, maar we ontbijten toch buiten natuurlijk. Stilaan begint het op te warmen en op te klaren. Als iedereen die wil vertrekken, vertrokken is, zijn ook onze fietskes klaar : we zullen dan dit jaar niet verder westelijk varen, we willen toch even al een kijkje gaan nemen tot Portland Bill.

Met de toeristische plannekes van Weymouth en Portland in de hand, vertrekken we rond 11 u. zuidelijk, via de Rodwell Trail, een  toeristisch pad op het traject van een oude treinroute, weg van het drukke autoverkeer dus, hier zijn enkel fietsers en wandelaars. Zeer mooi, onder of over autowegen, in diepe treinbeddingen verscholen soms. Eerste stop op het traject : Sandsfoot Castle, eigenlijk een ruïne van een kasteel daterend uit de 16^de eeuw, met een fantastic view op Weymouth, de baai van Portland, en Portland Castle, aan de andere kant van de baai. (Later zou blijken dat dit maar het eerste van vele fantastic views zou zijn vandaag !)

Verder via de landengte die het vasteland met schiereiland Portland verbindt. Door het prachtige zonnige weer wanen we ons meer en meer aan een Spaanse Costa. Aan de linkerzijde van de engte, de azuurblauw-groene baai van Portland, aan de rechterzijde op het eerste gezicht een prachtig lang geel-beige-achtig zandstrand. We stoppen aan het bezoekerscentrum van Chesil Beach : daar kan je het strand en de duinen op… het is dus GEEN zandstrand, maar een 28-km lang keienstrand, en niet zoals we aanvankelijk denken een door de mens aangelegde dijk, maar een natuurlijk strand. We wandelen het strand op, je moet even omhoog klimmen (het ziet er wel degelijk uit als een dijk), en dan : een oogverblindend zicht op de baai voorbij Portland, dus eigenlijk de baai die zich uitstrekt tot Dartmouth… maar zo ver kan je niet zien. Het strand gaat terug naar beneden, is tamelijk steil, en daar staan enkele hengelaars te vissen. Ook her en der wat zonnebaders, maar geen zwemmers hier (teveel stroom, te koud water, ?). In ieder geval, te mooi hier om niet even te genieten en te rusten.

Dan verder : we rijden nu Portland binnen, aan de linkerzijde zien we de vernieuwde marina en het Olympisch dorp dat ter gelegenheid van Londen 2012 voor de watersporten werd aangelegd. Dat is misschien voor straks, eerst verder zuid. Maar dat wordt een tijdje klimmen :  tot voorbij het centrum van Fortuneswell is het serieus op de pedalen staan, enkele haarspeldbochten en serieus steile hellingen. Maar met een beetje (veel) moeite, lukt het om niet af te stappen, en nadien komt de beloning natuurlijk : naar beneden… het landschap is eigenlijk zeer vreemd : witte stenen overal. Portland is inderdaad bekend voor de harde stenen ondergrond, en die wordt hier nog steeds ontgonnen. Op het hoogste punt staat een nieuw herdenkingsteken : de vijf ringen van de Olympische Spelen, en daar nemen we ook deel aan de “verplichte” fotosessie.

Nog verder zuidelijk dan, het wordt wat rustiger, nog op en neer, met fantastische klifkusten waar we af en toe stoppen. En dan een lange weg afdalend naar de nieuwe vuurtoren (2005) van Portland Bill… voor alle zeilers : wie niet weet wat “eddies” of “overfalls” zijn, kom hier meer eens kijken ! Bruisend en kolkend, en dan is het vandaag nog mooi en rustig weer !

Een plaats ook om vele mooie foto’s te nemen tussen de rotsen en de kliffen, en de brekende zee.

En dan vatten we de retour aan, het is ondertussen rond 18 u. en de zon is nog volop van de partij. Een alternatieve route op Portland zelf, met een rustigere klim dan tijdens de heen, maar de lange afdaling moeten we met toegeknepen remmen doen, het is hier rijden op de smalle weg, en met de vele bochten is het niet overzichtelijk.  De verdere weg is dezelfde als deze middag. Rond 19u15 zijn we terug op de Balena, nog niemand naast ons. Nadien komen er nog 2 zeilboten afmeren.

We eten vanavond aan boord, maar het wordt wel wat frisser na 22 u., dus binnen voor blog en foto’s te bekijken…