Leeslintjes zijn de fijne, vaak glanzende linten die gemonteerd worden in een boek als bladwijzer; je mag alleen maar een heel specifiek soort linten gebruiken, omdat het boek en het papier niet beschadigd mogen worden door het lint, dat soms tientallen jaren op dezelfde plaats in het boek blijft zitten. Echte leeslinten laten geen indruk na in het papier.
Kapitaalbandjes zijn dan weer de dunne reepjes textiel die tegen de rug zitten aan de boven- en de onderkant van het boek (of in vaktermen: de kop en de staart), en die dienen als 'opsmuk', en ook wel een beetje om het stof uit de rug te houden. Kapitaalbandjes kun je aan de meter kopen, maar je kunt ze ook zelf borduren (sommige types zijn wel aartsmoeilijk: soms wel met vijf kernen waarrond heel fijne zijden draden gewikkeld moeten worden), je kunt ze zelf samenknutselen uit restjes leder of linnen, je kunt ze weven op de rug van het boek (zoals bij de islamitische binding), je kunt er gouddraad in verwerken, ...
|
