|
Er zijn zo van die opdrachten waarover je toch wel even diep moet nadenken. De foto hieronder toont een doos die de nodige kopzorgen met zich meebracht voor ze geleverd kon worden. De opdracht klonk in eerste instantie nochtans niet zo moeilijk: "Maak een doos voor een object van 60 cm op 45 cm op 6 cm, en voorzie ook een plaatsje voor een cd."
In de boekbindersopleiding wordt veel tijd uitgetrokken voor het leren maken van dozen, en voor het zeer nauwkeurig op maat leren werken. Waardevolle boeken krijgen immers vaak een extra beschermend omhulsel in de vorm van een foedraal, waarbij heel precies passend gewerkt wordt: het boek mag niet te losjes in het foedraal zitten, maar het mag ook niet klemmen ... Als boekbinder heb je dus in principe wel voldoende ervaring met alle aspecten van het dozen maken: doos ontwerpen, maten bepalen, karton snijden, ineen lijmen, bekleden, ...
Waar zat hier dan het probleem? Er was niet één probleem, er doken telkens weer nieuwe problemen op, omdat elk onderdeel van deze doos zo gigantisch groot was in vergelijking met andere dozen. Elke stap in het proces moest opnieuw bedacht worden, er moesten nieuwe hulpmiddelen gezocht worden, er moesten helpers ingeschakeld worden, ... Het was onmogelijk om de doos in elkaar te zetten met twee handen: de ene zijde van een reep karton aandrukken, betekende dat de andere zijde weer verschoof ... Er kwamen constructies met houten latten en blokken lood aan te pas. De doos inlijmen ging niet zonder ondersteunende stellage voor het geheel. Het was niet mogelijk de grootste ingelijmde stukken linnen (zo'n 65 op 50 cm) met twee handen op te tillen en op de juiste plaats op de doos aan te brengen zonder gigantische vlekken te maken ... De huisgenoten kregen dan maar een spoedcursus boekbindershulpje, en waren bereid indien nodig alles te laten vallen om bij te springen.
Ondertussen is de doos klaar, zonder lijmvlekken, zonder onvergeeflijke fouten, goed passend. Oef. Alweer een reden minder om wakker te liggen. En alweer gigantisch veel bijgeleerd.
|
