Jaren geleden heb ik mij na wat twijfelen en dubben een iPod aangeschaft. Een iPod was toen nog een peperduur ding (ruw geschat 20 per gigabyte opslagruimte ...), en de vrees dat het ding misschien niet compatibel zou zijn met mijn PC was behoorlijk groot. Het was immers nog in de tijd toen de dieren nog spraken, en toen de ondoordringbare tussenschotten tussen Mac en PC eindelijk heel langzaam wat lager werden. Wàt mijn vrees uiteindelijk wegnam was niet zozeer wat ik las in de computerboekskes, maar vooral de verpakking van de iPod, die met zoveel zorg en met zoveel goede smaak was ontworpen, dat ze onmogelijk iets kon bevatten dat niet met evenveel zorg was gemaakt ... Dat bleek dan nog te kloppen ook. Ik ben nog steeds de zeer tevreden gebruiker van een ondertussen stokoude iPod.
Die verpakking bestond uit een kartonnen kubus, die laag na laag zijn kostbare inhoud onthulde. Eerst moest er een kleurrijke koker af; daarna klapte de ondertussen pikzwarte-met-alleen-een-apple-op kubus open in twee helften, die een sneeuwwitte binnenkant toonden. Dit waren bladen die ook weer openklapten, en die eindelijk iPod en accessoires lieten zien.
En vandaag kon ik de lege verpakking van een iPod nano op de kop tikken. De gigabytes kosten maar een derde meer van wat ze vroeger kostten, maar de verpakking is op een andere manier even stijlvol als ze vroeger was. Verpakking is communicatie, en dat hebben ze bij Apple goed begrepen.
Kijken en meer lezen kun je hier, hier en hier.
|
