In de boekbinderij moet wel eens zeer nauwkeurig gemeten worden. En zeer nauwkeurig betekent dan echt wel zeer nauwkeurig.
Zo maak ik op dit moment een zgn. concertinabinding: een binding die bedoeld is voor conservatie van waardevolle documenten. Bij een geslaagde concertinabinding is de dikte van de stapel documenten die ingebonden worden exact gelijk aan de dikte van de rug die geconstrueerd wordt om de documenten op te bevestigen. Die rug bestaat uit een strook karton in harmonica (concertina) gevouwen, èn dubbele oortjes waarop de documenten bevestigd worden. Eén van de moeilijkste klussen is om karton en papier te vinden dat in die welbepaalde constructie net even dik is als de stapel documenten die je inbindt. En hiervoor moet dus gemeten worden hoe dik de vellen papier zijn waarmee je zou willen werken ...
En hier begint het probleem. Hoe meet je de dikte van een vel papier?
Er bestaan allerlei elektronische toestelletjes om dat te doen, en die meten tot op één honderdste millimeter nauwkeurig, maar die zijn erg duur. Er bestaan ook allerlei mechanische toestelletjes, die tot op één tiende van een millimeter nauwkeurig meten, en die kosten nog altijd ongeveer 50 per stuk.
Mijn truukje om te meten zonder duur meettoestelletje: ik neem een stapel bladen van één cm dik (wel ook nauwkeurig meten, maar dat kun je met een gewone goede lat). Als ik dan weet hoeveel vellen er in één cm gaan, hoef ik alleen nog één cm te delen door het aantal vellen, en ik heb de dikte per vel.
|
