Hillaire kon zaterdag rekenen op een zo goed als voltalige ATC ploeg voor de oudste en waarschijnlijk wel zwaarste klassieker van dit seizoen : “La Doyenne”.  Enkel Wim Wimmer , die menig jetlag maar moeilijk verteerde, kreeg een dagje rust toegeschreven. De kompanen vertrokken in karavaan om een ontiegelijk vroeg ochtenduur richting het land van “papa”. De voorzitter had nog een kleine tussenstop nodig om zijn overtollige kilo’s achter te laten zodat er omstreeks 7u15 vertrokken werd op de militaire grond van Ans voor deze 270km durende rit.

Het parcours ging de eerste kilometers vlotjes omhoog, jammer genoeg waren dit geen gecatalogeerde hellingen en blies de wind strak tegen wat ATC nerveus maakte omtrent het verdere verloop.  Er werd dan ook druk onderhandeld door Hillaire met de collega sportdirecteurs en uiteindelijk vond  hij Topsport Vlaanderen bereid (al dan niet gewillig)om mee tempo te maken in de koers. Tim Mertens zette zich ettelijke kilometers op kop van het peloton zodat onze helden met frisse benen aan de Wanne werden afgezet. Tussendoor kregen we in het land van de La Chouffe nog een mini La Redoute voor de neus geschoven. En toen begon de trilogie waar menig melkzuur maar moeilijk tegen bestand is, Wanne, Stockeu, Haute Levée; in totaal 8km klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%.

Enkele WAGS kwamen hun helden op de top van de Stockeu nog bevoorraden en aanmoedigen,  geen overbodige luxe zo bleek.  Na dit trio werd koers gezet richting Spa waar de wondermooie beklimming van de Rosier ons te wachten stond gevolgd door de Maquisard en voor sommigen de verschrikkelijke Mont-Theux. Kort daarna was het verzamelen geblazen aan de laatste bevoorrading, zelfs Stijn, die nadrukkelijk solliciteerde op een contract bij Topsport Vlaanderen,  vond het welletjes en nam even een rustpauze. Menige gezichten hadden een gelijkaardig kleurtje als hun tenues, sommigen hadden chocomelk in de benen, anderen hadden hun Kapazaa account al aangemaakt, nog anderen hadden zelfs na 8u fietsen nog overtollige kilo’s bij en onze kopman sukkelde met knieperikelen voortkomend van een zeker Matsu Matsu virus. Desalniettemin werd er toch koers gezet richting La Redoute waar wederom de WAG delegatie ATC naar boven schreeuwde.

Na een afdaling van La Redoute had Hillaire de opdracht gegeven om de Clippeleirs een koppeltijdrit te laten afwerken, zij namen dan ook de benen en bereikten via Roche au Faucon en Saint Nicolas de aankomststreep in Ans waar de locomotief van  Topsport Vlaanderen gezellig bezig was aan z’n  3^de braadworst met mosterd.  Ook de andere helden druppelden binnen en na bijna 4000 hm en 270 km kan men hier spreken van een prachtprestatie van het hele team!

25-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

EINDELIJK EINDELIJK EINDELIJK. Als protour ploeg tracht je steeds op verschillende fronten mee te strijden en dit is uiteraard niet anders voor ATC Cycling. Reeds voor het seizoen werd Duidelijk dat Hilaire punten wou scoren in de Granfondo Colnago te St Tropez en zo geschiedde. ATC boys Rik, Michal en Tom werden ingezet in Vlaanderen en de VS en sprokkelden daar de nodige punten. De Ronderenners werden dit maal aan de Franse Riviera ingezet.

Op donderdagavond 14 April vertrekt een welgespekte ATC selectie richting het zwoele zuiden. José selecteerde volgende renners : Stijn De Clippeleir (uitgesproken ATC kopman), Joris De Clippeleir (Meester superknecht), Ward De Bock (Meester superknecht), Matthias Van Wachbeke (Salamander boy, vrije rol wegens grote form in Hamme) en Wim Pieters (pédaleur de charme).

Held Ward, Held Stijn en Held Joris vertrekken op donderdagavond met de teambus. Stipt 11u vrijdagmorgen arriveert het trio in Domaine du Calidianus te Sainte Maxime. Het Is werkelijk bakken geblazen die dag... lekker om zo voet aan wal te zetten. Held Wim werd eerder die morgen vanuit London ingevlogen met een Zweedse touroperator, Held Mats zou zijn voorbeeld later op de dag volgen en zijn intrede maken vanuit Brussel.

Bij aankomst is Held Joris onmiddelijk onder de indruk van de rust die Le Domaine du Calidianus uitstraalt. Hilaire verwende zijn poulains met 2 zwembaden, tennisveld, hammam, jacuzzi en een wel erg lekkere gastvrouw. Een Droom (met grote D)! Na een lunch in het centrum van Sainte Maxime startten de helden met een korte trainingsrit op het wedstrijdparcours voor zondag. Al snel zou blijken dat van de 179 km die zondag op het programma staan, er maar enkele vlak zijn. Een loodzwaar parcours is het, constant op en neer, doch lopers, met een maximum stijgingspercentage van 10%. ‘Mannen met macht zullen hier zondag de scepter zwaaien’ riep Held Ward tijdens de verkenning bovenop de Col De Canadel.

Na 800 hoogtemeters besluiten de Helden weer hotelwaards te keren aangezien Held Mats dient opgepikt te worden aan de Aeroport in Nice. Gelukkig kan Matthias de vlieghaven langs een achterpoortje verlaten en zo een horde fotografen verschalken. De Helden keren vereningd terug naar Sainte Maxime en vallen rond 12u lepeltje lepeltje in slaap.

Zaterdagmorgen. Na een schitterend ontbijtbuffet in de orangerie besluiten de helden het toch rustig aan te doen. Na de korte verkenning van gisteren was er toch enige ongerustheid in de rangen geslopen. Zonder parcourskennis kom je in de Colnago echt niet aan de bak. Held Mats wordt een beetje zenuwachtig, kan zijn dansbenen maar moeilijk onder controle houden en besluit dan maar nieuwe plaatjes te monteren op Sidi’s. Held Ward en Held Wim laten het niet aan hun hartje komen en spelen een matchke tennis op center court onder leiding van umpire Joris. Held Stijn besluit wijselijk het parcours verder te gaan verkennen met de wagen. Op zijn programma staat vooral de Notre Dame de Anges: de scherprechter van de Colnago, met zijn 11 km en 8% stijging gemiddeld, een ware kuitenbijter.

Na de middag wordt er besloten om een kort ritje richting St Tropez te maken en alsook de startnummers te gaan afhalen te Cogolin. Heerlijk vertoeven is het tijdens de lunch chez Octave in de port van St Trop. Toeval wil dat de mâitre een goede vriend is van Ernesto Colnago en nodigt ons dan ook uit in de VIP tent op zondag na de koers. Ons kent ons. Na het afhalen van de startnummers te Cogolin fietsen de Helden terug naar het Hotel, met nog een drukke en spannende avond voor de boeg : Fietsen in orde brengen, Shoppen in Carrefour, eten en slaap trachten te vatten.

Bij het aanvatten van de activiteiten slaat de stress andermaal toe. 'Wim, ik zal u moeten teleurstellen’ zegt held Mats, wijzend nr de achtertrein van Held Wim’s fiets. De levering van Vredestein was blijkbaar niet naar behoren waardoor het team onvoldoende buitenbanden ter zijner beschikking had. Na wat gekibbel en gekwebbel werd leverancier Ultremo aangesproken en een crisis in de kiem gesmoord. De fietsen zijn er klaar voor, nu de helden nog!

In de vooravond wordt in de lokale Carrefour gerantsoeneerd. Er is namelijk geen ontbijt voorzien om zondagmorgen aangezien de Helden de voetjes reeds om 5u30 onder tafel willen schuiven. Dan maar Lubanski-gewijs naar de Carrefour in Sainte Maxime. Dankzij de snelcursus van Held Michal vorige zomer in Bourg d’Oisans, weten de Helden perfect wat te kopen en rijden met 2 winkelkarren buiten. Een greep uit het aanbod : 9 broden, bananen, confituur in alle geuren en kleuren, radijzen, look om het bloed te zuiveren, cactus voor de Jokke en St Félicien smeuige kaas voor Held Mats en Held Wim.

Na de shopping gaan de helden een pasta nuttigen bij Italo Belge Rodrigo Vafancullo. Heel lekker, doch laten de Helden, de koffie aan hun neus voorbij gaan. Er moet immers straks gekoerst worden en een goede nachtrust is hiervoor primordiaal!

Zondagmorgen 5u30. ‘Ah de manne!’, Held Stijn is als eerste wakker. Stijn zet de ontbijttafel klaar in zijn loge. Stijn slaapt als kopman immers alleen, en terecht. Eén voor één komen de helden binnengedruppeld. Kopman Stijn heeft een uitstekende nacht achter de rug, Joris en Ward zijn fris als een hoentje, Held Mats heeft nog een beetje vaak, Held Wim wandelt binnen als een zombie. Stillnoct was niet door de douane geraakt, en rode wijn bleek niet het gewenste effect te hebben gehad. Al lezend bracht Held Wim de nacht door maar had toch het voornemen zijn kopman de eerste kilometers naar voor te piloteren. Er wordt gegeten als wolven, maar dat is zeker niet overbodig, zo zou later blijken.

Rond 7u vertrekken de helden naar de start. Een kwartiertje fietsen tot in de Port de St Tropez. De spieren worden nog even onder spanning gebracht en Held Stijn knikt naar zijn kompanen.. Het zit goed, tot groot jolijt van de 4 andere Helden. Eens aangekomen aan de start blijkt dat de eerste 200 coureurs een apart vak kregen toegewezen. Een beetje een domper als je wil meestrijden met de toppers. Onder impuls van een Paris Hilton lookalike en dito chiwawa worden Held Stijn en Held Joris toch in het eerste vak binnen gesmokkeld. Gelukkig maar!

8u, de speaker aan de start overloopt de deelnemerslijst en citeert enkele toppers: Julien Absolon (4-voudig wereldkampioen MTB en 6 voudig Frans kampioen), Richard Virenque, Philippe Gaumont, Alain Prost, en vele andere profs en ex profs. Werkelijk indrukwekkend.

8u05. Weg zijn we! De om en bij 3,000 deelnemers trekken zich op gang. Een verschroeiend tempo worden dadelijk voorin opgelegd onder impuls van de ronkende Ferrari’s. Oorverdovend! De Eerste 20km wordt er een gemiddelde van boven de 40 km/u op nagehouden. Held Joris en Held Stijn snellen onmiddelijk naar voor en posteren zich in de voorste gelederen van het peleton. Held Mats, Held Ward en Held Wim verschuilen zich in de buik van een tweede peleton en hopen later de sprong te kunnen maken. Tevergeefs!

Op eerste helling van de dag, de Col de Canadel draait Absolon de gashendel open en spurt naar boven. Held Stijn zit even in het wiel, maar kon helaas zijn wagonnetje niet aanpikken en moet enkele seconden prijsgeven op een onteketende Wereldkampioen. Gestaag bouwt Absolon met enkele medevluchters zijn voorsprong uit en wordt uiteindelijk 3^e in het eindresultaat met een gemiddelde van 36,5 km/u.

Held Stijn rijdt een absoluut schitterende race. In de achtervolgende groept kletst Held Stijn tevens Professor Vos, aka ‘Voske’ meedogenloos uit het wiel. De Jokke riep nog snel even ‘Mottigen Beirrrr!’ naar Voske alvorens de rol te lossen van zijn grote broer. Mission completed voor Held Joris. Uiteindelijk wordt held Stijn vierde in de spurt in het eerste achtervolgende groepje op slechts 15 min van de winnaar en eindigt hierbij op een FANTASTISCHE 23^ste plaats. Als je rekening houdt met het feit dat de top 10 voornamelijk uit profs en ex profs bestaat en dit Stijn’s eerste echte Granfondo was, dan kan je zeggen dat Held Stijn een uitzonderlijke koers reed. ATC steekt hierbij zijn bewondering ook niet onder stoelen of banken en is terecht fier: Forza Stijn De Clippeleir, Forza ATC!!

De overige helden rijden allen ook een hele mooie koers met iets mindere goden aan hun zijde, maar behalen toch allen ‘Goud’ in deze Granfondo. Proficiat aan de Golden Boys, jullie reden als een hecht team!

Terug naar het hotel, vino en tapa’s aan het zwembad en Nagenieten met grote N en Profité met grote P. De dag werd afgesloten in de haven van St Trop, waar hij ook begon. Liters bier, liters wijn en een verdiende entrecôte. HEAVEN!

Een schitterende ervaring was het voor ons allen. Fantastisch weer, Fantastisch eten, Fantastische streek, Fantastische koers, Fantastische Stijn De Clippeleir, Fantastisch ATC!!!!! FORZA!!!! Volgend jaar komen we nog sterker terug en mikken we alvast op de top 10! Ciao Veltec, Ciao Grinta, ATC is the daddy!!!!

20-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

19-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

Voor de Peter van Petegem Classic, toch een mooie klassieker en een 1.HC wedstrijd, selecteerde Hilaire zijn 2 kompanen Tom (Summie) en Rik (Francesco). Aangezien deze wedstrijd binnen het World Tour statuut valt en hierdoor een aanwezigheid van het ATC heldenteam verplicht is, mochten Summie en Francesco niet deelnemen aan de internationale GF Colnago Classic en zakten zij af naar Oudenaarde. Voor het eerst reed ook het ATC vrouwenteam (bestaande uit Michèle en Ann) deze klassieker, uiteraard enkele uren voor de grote jongens.

Na een gezapige aanloop langs de Scheldedijk trok het peloton richting Brakel, waar er, langs mooie, kronkelende baantjes, nog tijd was om rustig te keuvelen en van het mooie landschap te genieten. De eerste hellingen waren de naam “helling” eigenlijk niet waardig (de “Makkegem” bijvoorbeeld was wel echt een makkie), maar na een 40-tal kilometer kwamen de eerste kuitenbijters toch al eens piepen. Intussen verging het Francesco niet goed: zijn goede vriend Thomas De Gendt gaf hem deze week nog wat tuintips, maar blijkbaar had Francesco hem toch wat mispakt aan het sleuren met betonblokken de dag voordien. Daarbovenop kwam nog een opspelende verkoudheid, waardoor Francesco niet verder kwam dan wat gehijg en gepiep. Er was heel wat peptalk nodig van Hilaire om Francesco na de eerste bevoorrading niet voet aan grond te laten zetten. Beter verging het Summie: hij had blijkbaar zijn Roubaix benen mee vandaag en nam zijn kompaan Francesco op sleeptouw voorbij o.a. de Steenbeek, de Veldeman, Berg ten Houte en de loodzware Fortuinberg. En wonder o wonder, ook Francesco kwam er steeds meer door en kon op de lange Korsele zelfs even afstand nemen van het peloton in het zog van de 54 jarige Fredje Guesdon.  

Op de Taaienberg vond Summie het tijd om ATC de wedstrijd in handen te laten nemen en werd het kaf van het koren gescheiden. De laatste hellingen volgden elkaar in sneltempo op, en via een extra ommetje langs de Scheldedijk waar de snelheid niet meer onder de 37km/uur ging, kon een select groepje sprinten voor de overwinning in Oudenaarde… En de overwinning, dat was voor onze helden een Ename Blond met een lekkere hamburger! Kortom, een heel mooie en geslaagde rit, zeker tot volgend jaar! (Afstand: 150km, 17 hellingen, 29km/u gemiddeld)

18-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

12-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

Dit weekend begon de feitelijke voorbereiding op wielerklassieker L-B-L.. Met het oog op deze klassieker tekeden Wardsj, Tom “Summie” Van Doorslaer, Jerre en Francesco present in de bierhoofdstad van de wereld voor de Brabantse Pijl. Het zou een tumultueuze koers worden…

Al vanaf het begin van de koers werd duidelijk dat pech hun deel zou worden vandaag.. Dit zorgde ervoor dat de helden al snel op achtervolgen aangewezen waren. Gelukkig hadden Jerre en Wardsj de goede benen mee en vooral Summie een stel blinkende benen. Hierdoor werd al snel terug aansluiting gevonden in het peloton.

Nadat iedereen weer op krachten was, gaf Hilaire het sein om vol voor de winst te gaan vandaag. De “coup” die ATC pleegde deed ons al snel terugdenken aan de grote dagen van de Mapei ploeg. De Helden slaagden er dan ook in om met 4 weg te rijden uit het peloton. Al snel werden alle vluchters terug gehaald en als décor ter plekke achtergelaten.

Helaas was pech weer hun deel toen Francesco achteraan plat reed, het ontbreken van de neutrale wagen, Hilaire die in panne stond en de helaas enkele theoretisch kennis over banden vervangen van een Tiense boer met Luikse roots zorgde ervoor dat de 4 helden opnieuw op achtervolgen aangewezen waren. Ons motto blijft immers Tutti Insieme!!

Ook deze week had Redbull weer een aangename verrassing voor de helden in petto. Het  verzorgde opnieuw de kleding van een aantal uitzinnige vrouwelijke fans die trachten de helden vleugels te geven.. Het lijkt er dus op dat RB uitdrukkelijk blijft solliciteren naar een felbegeerde plaats op de heldentrui..

Net voor de aansluiting een feit zou zijn, sloeg het noodlot nog eens keihard toe met pech voor Jerre en alweer Francesco. Met een moyenne hoger dan die gemeten voor de winnaar mogen de helden toch tevreden terug kijken op hun Brabantse Pijl en lijkt het enkel nog een kwestie van dagen alvorens de eerste winst genoteerd zal worden. We kijken dan ook al reikhalzend uit naar het drieluik van volgende week: Van Petegem Classic, Amstel Gold en natuurlijk de Gran Fondo Saint-Tropez waar Stijn hopelijk zijn favorieten rol kan waarmaken..  

11-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC

04-04-2011 om 00:00 geschreven door ATC