Hillaire kon zaterdag rekenen op een zo goed als voltalige ATC ploeg voor de oudste en waarschijnlijk wel zwaarste klassieker van dit seizoen : “La Doyenne”.  Enkel Wim Wimmer , die menig jetlag maar moeilijk verteerde, kreeg een dagje rust toegeschreven. De kompanen vertrokken in karavaan om een ontiegelijk vroeg ochtenduur richting het land van “papa”. De voorzitter had nog een kleine tussenstop nodig om zijn overtollige kilo’s achter te laten zodat er omstreeks 7u15 vertrokken werd op de militaire grond van Ans voor deze 270km durende rit.

Het parcours ging de eerste kilometers vlotjes omhoog, jammer genoeg waren dit geen gecatalogeerde hellingen en blies de wind strak tegen wat ATC nerveus maakte omtrent het verdere verloop.  Er werd dan ook druk onderhandeld door Hillaire met de collega sportdirecteurs en uiteindelijk vond  hij Topsport Vlaanderen bereid (al dan niet gewillig)om mee tempo te maken in de koers. Tim Mertens zette zich ettelijke kilometers op kop van het peloton zodat onze helden met frisse benen aan de Wanne werden afgezet. Tussendoor kregen we in het land van de La Chouffe nog een mini La Redoute voor de neus geschoven. En toen begon de trilogie waar menig melkzuur maar moeilijk tegen bestand is, Wanne, Stockeu, Haute Levée; in totaal 8km klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 8%.

Enkele WAGS kwamen hun helden op de top van de Stockeu nog bevoorraden en aanmoedigen,  geen overbodige luxe zo bleek.  Na dit trio werd koers gezet richting Spa waar de wondermooie beklimming van de Rosier ons te wachten stond gevolgd door de Maquisard en voor sommigen de verschrikkelijke Mont-Theux. Kort daarna was het verzamelen geblazen aan de laatste bevoorrading, zelfs Stijn, die nadrukkelijk solliciteerde op een contract bij Topsport Vlaanderen,  vond het welletjes en nam even een rustpauze. Menige gezichten hadden een gelijkaardig kleurtje als hun tenues, sommigen hadden chocomelk in de benen, anderen hadden hun Kapazaa account al aangemaakt, nog anderen hadden zelfs na 8u fietsen nog overtollige kilo’s bij en onze kopman sukkelde met knieperikelen voortkomend van een zeker Matsu Matsu virus. Desalniettemin werd er toch koers gezet richting La Redoute waar wederom de WAG delegatie ATC naar boven schreeuwde.

Na een afdaling van La Redoute had Hillaire de opdracht gegeven om de Clippeleirs een koppeltijdrit te laten afwerken, zij namen dan ook de benen en bereikten via Roche au Faucon en Saint Nicolas de aankomststreep in Ans waar de locomotief van  Topsport Vlaanderen gezellig bezig was aan z’n  3^de braadworst met mosterd.  Ook de andere helden druppelden binnen en na bijna 4000 hm en 270 km kan men hier spreken van een prachtprestatie van het hele team!