Kalender ATC Cycling 2011: November 2010: 14: Bollekescross Hamme-Zogge (Tutti Insieme activiteit) 21: Cross Gavere Asper (Tutti Insieme activiteit) 26: 6daagse Gent (Tutti Insieme activiteit) December 2010: 4: Eindejaarsdiner Open Fire (Tutti Insieme activiteit) 31: Oudejaarsparty Michal Lubanski (Tutti Insieme activiteit)
April: 2: Ronde Van Vlaanderen 16: Peter Van Petegem Classic 16: Amstel Gold Race, Valkenburg (NL) 17: Gran Fondo Colnago, Saint Tropez (FR) 23: Davitamon Classic, Nazareth
Juni: 4: Waalse Pijl, Spa 4: Tour de Namur, Namen 11: 3 Ballons Vogezen (FR) 18: Gran Fondo Eddy Merckx, Hoei 25: La Magnifique des Ardennes, Bouillon 25: Limburgs Mooiste, Heerlen (NL)
Nu de datum officieel vastligt kunnen we de winter met een gerust hart door. Ons hotelletje ( La Clé Des Bois - Bourg d'oisans ) was namelijk enkele weken geleden vastgelegd met als richtdatum de traditionele eerste zaterdag van juli waarop de Marmotte zou doorgaan. We zullen onze belgische gastheer dan ook niet moeten teleurstellen en hij kan ons op 28 juni in Bourg d'oisans verwachten.
Aanstaande zaterdag zal een groepstraining ingelast worden met enkele van onze wielerhelden. Wim, Ward, Michal en Joris zullen een heroïsche strijd moeten voeren tegen de weergoden, de naweeën van de 6daagse in het Kuipke en een geaccidenteerd parcours. De rit zal aangevat worden omstreeks 13u aan Café De Singel.
Zoals beloofd volgt de eerste foto van het nieuw carbonnen ros dat Joris over de Marmotte moet helpen. Hij heeft zijn oog laten vallen op een Kimera Road 3K van Koga en zo geschiedde. De nieuwe aanwinst zal vanaf week 10 in 2010 te bewonderen zijn.
Het was nog even bang afwachten, maar de organisatie heeft dan toch definitieve bevestiging gekregen van de gendarmerie om de Marmotte te laten doorgaan op zaterdag 3 juli 2010. Dat meldt de betrouwbare website bike-oisans.com. Op een naar verluidt druk bijgewoonde persconferentie werd ook het parcours nog eens voorgesteld. Hier viel niets nieuws uit op te merken: Glandon, Télégraphe, Galibier, Lautaret en Alpe d'Huez blijven de zware hindernissen die onze helden te verduren krijgen. De enige verandering is het inschrijvingsgeld, dat 5euro duurder wordt (45 euro). Wanneer de inschrijvingen open gaan werd niet bekend gemaakt, maar vermoedelijk zal dit rond december/januari zijn. Er worden wel maar 7000 deelnemers op het parcours toegelaten.
Zoals jullie al konden lezen op de blog, moest één van de helden wellicht al vroeg forfait geven voor de Marmotte: Tom zou een vrij zwaar slijtage letsel aan de knie hebben opgelopen. Maar na een botscan en een nieuwe consultatie bij de specialist, blijkt het iets beter mee te vallen dan oorspronkelijk werd gevreesd. Er is een stukje kraakbeen afgescheurd, wat bij zware belasting een stekende pijn veroorzaakt. Dit zou operatief kunnen hersteld worden, waarbij het kraakbeen terug mooi egaal wordt gemaakt. Wellicht wordt Tom op 11 december geopereerd, en wacht hem een revalidatie van 2 à 3 maanden. Eind februari zou Tom terug intensief mogen fietsen. De Marmotte zou volgens de specialist, indien de operatie goed verloopt, misschien nog haalbaar zijn. Fingers crossed en hopen dat de operatie geen andere letsels aan het licht brengt. Alle supporters duimen met je mee, Tom!
Onze andere helden zijn intussen met de voorbereiding begonnen (de ene iets rustiger dan de andere). Ward heeft ervoor gekozen om, na zijn smak die hij maakte op het gladde asfalt een tijdje terug, zijn conditie op peil te houden met de mountainbike. Ook Michal hoeft in deze donkere dagen niet veel méér te doen dan de basisconditie op peil houden. Zoals elke winter doet hij dit via zijn spinninglessen. Joris heeft het (al dan niet Mexicaans) griepje overleefd en heeft de fietsrollen alvast van onder het stof gehaald, in afwachting van zijn nieuwe fiets (Koga Miyata: binnenkort foto's op de blog!). Wim pendelt op zijn beurt heen en weer van de Londense spinningclub naar de Vlaamse veldritwedstrijden. Rik tenslotte.... tja, daar kunnen we nog niet veel over zeggen. Rik is momenteel heel erg gefocussed om Sparta Waasmunster bij de elite van derde provinciale te houden... Ik spreek dan over voetbal. Rik heeft ons wel beloofd klaar te zijn voor de eerste afspraak in 2010, eind maart. En wie zijn wij om hem niet te geloven?
Hoe onze helden het verder stellen in deze moeilijke, donkere maanden, lees je snel op de blog. Ook de operatie van Tom houden we nauwgezet in het oog.
De opmerkzame zielen onder ons hadden het natuurlijk al lang gezien... Eindelijk staan in de rechterkolom onze 6 helden met een naam en foto afgebeeld! Door op de naam of de foto te klikken, komt u trouwens op de persoonlijke fiche van de betreffende persoon. Zo kan u wat beter kennismaken met onze helden. De fiches van de 2 laatst aangeslotenen staan nog niet op punt, maar daar wordt aan gewerkt. Kom regelmatig eens een kijkje nemen om bij te blijven.
Na
de perikelen van de eerste trainingsweken was er gisteren opnieuw slecht nieuws
voor onze helden. Wat zeg ik, slecht nieuws? Het was een bom die viel, zo hard
kwam het aan! Kopman Tom
Van Doorslaer kreeg de resultaten van de scan van zijn knie,
en die waren totaal niet goed. Hij heeft te kampen met Osteochondritis
Dissecans van de knie. Osteochondritis dissecans (OCD) is een
aandoening waarbij een fragment kraakbeen samen met het eronder gelegen bot
loslaat van het gewrichtsoppervlak. Niemand weet precies wat de
oorzaak is. Een van de theorieën is dat het komt door herhaalde traumata, omdat
het in 60% van de gevallen voorkomt bij mensen die zeer intensief sporten. Zo
zou een verkeerde belastingsas een van de onderliggende oorzaken kunnen zijn.
Verder speelt mee een stoornis in de bloedvoorziening van het betreffende
stukje bot, waardoor het afsterft en uiteindelijk loslaat.
Klinkt allemaal misschien wat ingewikkeld maar waar het op neer zou komen is
dat Summie 6 tot 12 maanden niets (!) van sport zou mogen doen. En dan nog zou
er geen zekerheid zijn dat het letsel ooit nog 100% terug herstelt. De Marmotte
zou dus al zeker voor dit jaar een afgesloten hoofdstuk zijn voor hem. De
moraal zit dan ook diep onder nul, en deze opdoffer zal wel wat tijd vragen om
verwerkt te worden. Misschien komt er nog een extra onderzoek bij een derde
dokter, in de hoop om toch nog op een manier aan de start te raken van de
legendarische race.
Er rust voorlopig blijkbaar een vloek op de voorbereiding van onze helden. Nadat Tom aan de kant staat met knieproblemen en Ward een pijnlijke valpartij heeft gemaakt, wordt nu ook de aanloop van Joris even verstoord. De ex-wereldkampioen mountainbike bij tooghangers ligt namelijk geveld door de Mexicaanse griep! Hopelijk herstelt hij snel en worden de andere Marmotte-gangers niet besmet met het gevaarlijke virus. Goed nieuws is er dan weer voor Wim. Hij sloot zich in Londen aan bij een internationaal erkende spinningsclub en kan rekenen op een team van specialisten om hem door deze moeilijke winterperiode te begeleiden. Michal tenslotte heeft een weekje rust ingebouwd. De enige buitenlander binnen de groep én kopman plant een ontgiftingskuur in na zijn uit de hand gelopen verjaardagsfeest.
Hoe de vijf vrienden deze moeilijke periode doorkomen, lees je binnenkort!
Bij deze is het officieel.. ik ga (met welliswaar knikkende kieën) de uitdaging aan.. Volgende dinsdag 10 nov staat mijn eerste training op het programma... may the force be with us...
Waar zijn we eigenlijk aan begonnen... Hoe meer ik er over lees, hoe meer ik er over hoor, hoe gekker ik mezelf en mijn vrienden verklaar. Maar door meer informatie in te winnen raak ik ook steeds meer in de ban van La Marmotte! Zo erg zelfs dat ik afgelopen zaterdag mijn fiets letterlijk van onder het stof heb gehaald om al een eerste officiële trainingsritje te doen. Ik stippelde een route van een 70-tal kilometer uit, van bij mij thuis richting de Zwalmstreek en terug. Vol goede moed en met soepele tred zette ik om 7u50 aan in Kalken. Een uurtje later daalde ik de Noordlaan af richting Zwalm, ik trok richting Molenberg. Ik dokkerde naar boven maar aan het boerderijtje moest ik toch even uit de pedalen om op adem te komen... superlastig! Meteen moest ik terugdenken aan de Reuzen Van Vlaanderen, in mei dit jaar. Hoe kan het toch dat ik me nu zo slecht voel? Toen was dit slechts een van de 30(!) hellingen die we achter de kiezen staken... Misschien niet slecht om dit eens te voelen, nu is het duidelijk dat we er zonder een degelijke voorbereiding gewoon niet moeten aan beginnen in Bourg d'Oisans. Door die vaststelling besloot ik om de Arme Kleie links te laten liggen en richting Sint-Denijs-Boekel te rijden om zo terug te keren naar Kalken. Maar het voorgebergte van de Vlaamse Ardennen zorgde er voor dat het met de kilometer lastiger werd. Misschien ook omdat ik 's morgens amper iets gegeten had. In Massemen, op een tiental kilometer van huis, sloeg het noodlot toe! Ik reed in een putje in het erbarmelijke fietspad en mijn versnellingsapparaat sloeg in mijn achterwiel. Het gevolg was dat mijn achterwiel blokkeerde en ik de controle over mijn fiets verloor. Ik kwam met mijn linkerzij terecht op het zachte asfalt. Enkele schrammen waren mijn deel, maar mijn fiets was er slechter aan toe. De derailleur bleek geplooid te zijn en de ketting verwrongen (foto). Er zat niets anders op dan Katrijn te bellen. Ik ging haar te voet tegemoet en een kleine twintig minuten later reden we met de fiets in de koffer naar Kalken. Ondanks alles toch een ritje van 58,4 kilometer met 297 hoogtemeters aan een gemiddelde van 24,7km/h. Jammer van het materiaal. Ik probeer het zo snel mogelijk te laten herstellen om niet te lang zonder fiets te zitten. Mijn volgende ritje heb ik op 11 november gepland. Met enkele collega's rijden we een mountainbike tocht in Kruishoutem.
Begonnen met 2 korte tochtjes van 65km, tegen een gemiddelde van 27,5 km/u, samen met Joris. De lichte kniepijn waar ik de voorbije zomer oa in Tilff-Bastogne-Tilff mee kreeg af te rekenen, stak nu naar het einde van onze tocht weer de kop op.Aangezien ik al 3 cortisone inspuitingen heb gekregen, begin ik toch lichtjes te panikeren en zal een nieuw bezoek aan de specialist wellicht meer nieuws opleveren. Hopelijk wordt dit niet te erg, zodat mijn voorbereiding niet wordt afgeremd
Languit lagen we in het gras, kapot van 150km klimwerk in de
Ardennen, krampen tot achter ons oren, maar toch met een zalig gevoel Dit
smaakt naar meer, dachten we. Het ging dan ook bijzonder goed, die dag. De
hellingen werden allemaal in een behoorlijk tempo opgefietst, op de Côte du
Hornay, laatste helling van de dag, zat er zelfs nog een sprintje in Ondanks
de vrij beperkte voorbereiding, was dit toch wel een hele prestatie
Café De Singel, 25 september 2009, 23u15
Weet
ge nog, Tilff-Bastogne-Tilff, toch zwaar afgezien hé? Mijmeren,
vooral op café, doen we nogal graag. Zeker na het zesde pintje. Ook Michal kwam
zich in het gesprek moeien. Ja jongens, goe gereden, maar weet ge wat ik
gedaan heb in de Alpen 2 weken terug? Het parcours van de Marmotte gefietst!
Dat was pas een zware tocht! Wat zeg ik, zwaar? Neen, moordend! Nog nooit heb
ik zo afgezien op ne vélo!! En voor iemand die in 5 dagen van Lokeren naar de
Mont-Ventoux is gefietst, wil dat toch wat zeggen. Dat moeten we ook kunnen!,
riep Joris, terwijl hij een nog een loempiaatje nam en zijn pint half omver
stootte. En zo geschiedde We hebben ons al veel nachtelijke uitspraken
beklaagd, hopelijk deze niet. We zijn dan wel niet vies van een fysieke
uitdaging, maar dit wordt toch nog andere koek!
Momenteel
zijn we stilletjes aan terug op de fiets gekropen, want de bedoeling zou zijn
om tegen begin juli toch minstens 5.000 km op de teller te hebben staan,
waaronder ook al heel wat klimwerk. Want de Alpen trotseren,
zonder in de voorbereiding al een aantal stevige cols te hebben bedwongen,
staat gelijk aan zelfmoord Eerste doel: Ronde Van Vlaanderen,
begin april. Minstens 140 km,
indien de voorbereiding meevalt proberen we de 260 km uit te rijden!
Hoe de eerste trainingen verlopen, lees je binnenkort!!
Bij deze is het officieel.. ik ga (met welliswaar knikkende kieën) de uitdaging aan..
