|
Waar zijn we eigenlijk aan begonnen... Hoe meer ik er over lees, hoe meer ik er over hoor, hoe gekker ik mezelf en mijn vrienden verklaar. Maar door meer informatie in te winnen raak ik ook steeds meer in de ban van La Marmotte! Zo erg zelfs dat ik afgelopen zaterdag mijn fiets letterlijk van onder het stof heb gehaald om al een eerste officiële trainingsritje te doen. Ik stippelde een route van een 70-tal kilometer uit, van bij mij thuis richting de Zwalmstreek en terug. Vol goede moed en met soepele tred zette ik om 7u50 aan in Kalken. Een uurtje later daalde ik de Noordlaan af richting Zwalm, ik trok richting Molenberg. Ik dokkerde naar boven maar aan het boerderijtje moest ik toch even uit de pedalen om op adem te komen... superlastig! Meteen moest ik terugdenken aan de Reuzen Van Vlaanderen, in mei dit jaar. Hoe kan het toch dat ik me nu zo slecht voel? Toen was dit slechts een van de 30(!) hellingen die we achter de kiezen staken... Misschien niet slecht om dit eens te voelen, nu is het duidelijk dat we er zonder een degelijke voorbereiding gewoon niet moeten aan beginnen in Bourg d'Oisans. Door die vaststelling besloot ik om de Arme Kleie links te laten liggen en richting Sint-Denijs-Boekel te rijden om zo terug te keren naar Kalken. Maar het voorgebergte van de Vlaamse Ardennen zorgde er voor dat het met de kilometer lastiger werd. Misschien ook omdat ik 's morgens amper iets gegeten had. In Massemen, op een tiental kilometer van huis, sloeg het noodlot toe! Ik reed in een putje in het erbarmelijke fietspad en mijn versnellingsapparaat sloeg in mijn achterwiel. Het gevolg was dat mijn achterwiel blokkeerde en ik de controle over mijn fiets verloor. Ik kwam met mijn linkerzij terecht op het zachte asfalt. Enkele schrammen waren mijn deel, maar mijn fiets was er slechter aan toe. De derailleur bleek geplooid te zijn en de ketting verwrongen (foto). Er zat niets anders op dan Katrijn te bellen. Ik ging haar te voet tegemoet en een kleine twintig minuten later reden we met de fiets in de koffer naar Kalken. Ondanks alles toch een ritje van 58,4 kilometer met 297 hoogtemeters aan een gemiddelde van 24,7km/h. Jammer van het materiaal. Ik probeer het zo snel mogelijk te laten herstellen om niet te lang zonder fiets te zitten. Mijn volgende ritje heb ik op 11 november gepland. Met enkele collega's rijden we een mountainbike tocht in Kruishoutem.
Bokkie
|
