Het is zomaar ineens half 8; en ik had me nog wel voorgenomen om die badkamer eens schoon te maken...terwijl ik eigenlijk ook wel weet dat dingen het beste uitpakken als ze gewoon spontaan in me opwellen. dan komt er een impuls en volg ik die gewoon; als ik van tevoren iets bedacht heb, dan zit er meer enerigie in die gedachte dus is er voor de uitvoering niet genoeg meer over. In gedachten de badkamer schoonmaken staat dan gelijk aan het doen alleen het resultaat is anders. Dat zie ik namelijk zometeen als ik de badkamer in kom en ik dan die modder zie. Me eerst eens afvragend of dat eigenlijk wel zo erg is, die modder? het is meer dat ik me dan erger, of mezelf toespreek dat ik dat schoon moet maken..maar waarom eigenlijk?
Wat ik van een vriend geleerd heb is het volgende: je gaat douchen en maakt jezelf schoon maar meteen sproei je de toilet (als die in je badkamer zit tenminste) de wastafel, de vloer en voila, alles in éne moeite door. dat is nog eens een compromis. Het is in elk geval een vorm van time management, maar daarvoor ben ik dan weer te perfectionistisch: ik doe het goed of ik doe het niet. Iets er tussen in bestaat niet voor mij: dus ik doe het niet. Ik schrijf er gewoon over, dat is veel leuker. Ik had vanochtend wel echt behoefte aan fysieke arbeid dus ben ik in de tuin gaan werken, waarbij ik dan meteen wat zonne-uren meepak (wat dan ook wel weer heel erg warm was meteen) én zin en onzin van het leven uitwissel met de andere vrijwilligers. En tsja...eenmaal thuis, alle goeie voornemens ten spijt..was er van die behoefte aan fysieke arbeid dus niet zoveel meer over. De zon had het totaal doen smelten :) De ene behoefte struikelt gewoon over de andere bij mij en dat vind ik ook wel best eigenlijk want daardoor blijft er niet zoveel meer over dat ik dan echt doe, omdat ze steeds over elkaar heen struikelen. Het is toch te warm om wat te doen...tsjaa. zowel binnen als buiten nu..altijd wel een goeie reden, een cognitief hersenwringsel om altijd gelijk te hebben in ieder moment. toch fijn, dat verstand dat graag tussenbiede komt en met een kant-en klare oplossing komt, met een houdbaarheidsdatum voor het moment. Heel flexibel. Ook al zegt Tolle dat gedachten altijd misleidend zijn en het verstand eigenlijk alleen maar er toe dient om je ego tevreden te stellen, toch is het soms wel makkelijk, die gedachten. Dat ze er zijn en dat ze je dan tevreden kunnen stellen. Maar zonder die gedachten, de mogelijkheid tot denken óver je gedrag, bestond er ook geen schuldgevoel of welk ander gevoel dan ook. Misschien was er dan gewoon altijd Rust. En was altijd alles goed. of je nu wel of niet schoonmaakt of wat dan ook doet of vooral niet-doet. Dan zou er niet eens strijd zijn en bestond er geen wel/ niet. Dan was het gewoon.
En dan zou ik ook niet zoveel uren besteden van alles op te schrijven om het nog maar eens te overwegen, dat wat ik allemaal meemaak en 'een plaatsje moet geven'. Soms (of misschien altijd) zijn al die woorden alleen maar een zacht heel-middel om ook die rauwe gevoelens, die vanuit het hart komen, rechtstreeks, direkt ervaarbaar, als een soort flits, om ook die gevoelens weer te analyseren, 'een plek te geven', wat eigenlijk niet anders is dan ze alweer opnieuw van alle kanten te bekijken, zonder dat het gevoel er dan bij betrokken is...die woorden zijn dan niets meer dan een vage afspiegeling, een etikettering, omdat het gewoon goed uitkomt zo, nu. Woorden na het 'nog eens overdacht te hebben', verhevigen soms de pijn, en verzachten haar soms. Het is allemaal zo maakbaar, dus niet waar. Alleen 'geldig tot en met', en dan zijn ze gewoon over datum en smaken ze niet meer. dus kan ik ze weer weggooien. Niets is waar, alleen dat rechtstreekse gevoel, 'het onderbuik-gevoel', dat niet liegt, nooit liegt, maar zo snel weer verdwijnt, wegduikt omdat de woorden sterker zijn, de roep van het Ego. Die wil steeds wat te doen hebben...als het stil is, is het Ego er niet meer bij betrokken..
.................na dit allemaal overwogen te hebben......ga ik eerst maar eens koken..........zonder gedachten........ en ik kook ook voor een vriend en mijn huisgenote...dat is leuker....dat streelt het ego dan weer....als ook zij het lekker vinden.. ik zit hier al schrijvende wat stukken pure chocolade met sinaasappelstukjes te verorberen...dat kan mij soms gewoon genoeg zijn ...al weet ik dat ik moet eten enzo....groenten en rijst enzo..
Tsjaa....denken en schrijven kost nu eenmaal energie.... en een stuk chocolade is wel fijn voor bij deze arbeid.....
Wellicht heb ik straks toch nog energie over voor die badkamer........of ik probeer die mogelijkheid van het douchen van de badkamer toch maar eens uit. Goed om mijn perfectionistische aanleg eens even te tarten...wie weet werkt het wel perfect...ja perfect! dan is mijn perfectionistische aard alsnog tevreden gesteld :)
