Waar ik me de laatste tijd steeds meer aan erger is dat typische man/vrouw spel wat ik om me heen zie. Normaal gesproken (nou ja, in mijn geval dan, want meestal ben ik zoveel op mezelf dat het me nauwelijks opvalt) zie ik het niet, of ga ik het uit de weg. Leef ik in mijn eigen wereld. Maar als ik bij een vriendin ben, die nogal vrij actief is op liefdesgebied (vooral altijd met mannen), word ik er steeds mee geconfronteerd, met mannen die zich als mannen gedragen, om de simpele redenen dat er een vrouw in de buurt is die ze ambiëren. Als toeschouwer, (ten eerste omdat ik de 'derde' persoon ben, 'een-in-de-weg-zit-figuur- want-ik- wil- haar-nu-het liefst-voor-mij-alleen'); ten tweede omdat ik op vrouwen val en me dus nog bewuster ben van dat 'spel', als degene die het niet meespeelt dus vanuit een dubbele toeschouwer rol overzie ik het geheel), zie ik het gebeuren, hoe de man in kwestie zich opstelt, zijn ego oppoetst, naar mijn relatieleven vraagt (ben ik misschien een concurrent?lijkt hij zich af te vragen), zijn mogelijke prooi die al - ik maak een inschatting- een keer veroverd is en bij wie hij nu terugkomt, aftastend of ze er misschien weer voor in is, voor een tweede mating met hem. Je weet maar nooit. Al het aanwezige testoteron wordt opgepompt en ingezet; het is hoorbaar en zichtbaar, in elk woord en elke aanraking. als ik even met haar in de keuken is, is hij er als de kippen (nou ja het haantje) bij om te kijken waar we het over hebben..) hhmm...ik kan het bijna niet aanzien. ""Ga toch weg", denk ik bij mezelf. Ik wil gewoon gezellig even bij praten met HAAR- als vrouwen- en zit helemaal niet te wachten op een man in het gezelschap. Het viel me nu pas echt goed op, wat voor invloed dat heeft op het gesprek tussen ons, dat nam hij namelijk over. Ineens was hij het middelpunt van de belangstelling. tenminste zo gedroeg hij zich.. Meneer stelt de vragen, meneer neemt de leiding. "Wat een irritant figuur, ben jij", denk ik bijna hardop Misschien is het inderdaad omdat ik hem als een indringer beschouw en met haar samen wil zijn. Aan hoe hij zich beweegt in haar huis, probeer ik in te schatten, hoe vaak hij hier al komt, hoe lang eigenlijk al? Daarnaast heb ik een andere maatstaf: hoe lang heeft ze me al niet uitgenodigd? HOe lang hebben wij elkaar al niet gezien? Minder vaak praatten we op de chat de laatste tijd, ook dat al. mm, ik schat in, een goeie maand, misschien iets langer, komt hij hier over de vloer. hoe hij zijn voeten op tafel legt, een glas pakt, zelfs zich een beetje met het eten bemoeit. Hij is kind aan het huis, denk ik. Ik ken haar ook lang genoeg om aan te voelen of er iemand in het spel is. En ja hoor, ik verwachtte al zoiets, een man die zich betrokken voelt bij de spanje-groep.als je op facebook zit, dan weet je meer dan je wilt soms, je weet welke mensen er in iemands leven een rol spelen. en ook naar aanleiding van een opmerking die ze maakte een keer, toen we elkaar een keer ontmoet hadden en even gewandeld hadden. "nou ja, er zijn meer mensen die zich met Spanje bezig houden". Daarnaast: ik doe het liever zelf, zoals ik het wil". Misschien egocentrisch. maar dat beschermt me in elk geval tegen dit soort types, die het altijd beter weten en zich opstellen of ze de wereld zelf hebben uitgevonden. Als hij me vraagt, of ik al iets weet over 'zijn' groep, zeg ik van niet. maar ik had allang wat gezien op internet, ja zelfs een filmpje. En gelezen wat voor structuur het heeft.. Een mannelijk bestuur dus. dat deed me al afhaken. Ik raakte teleurgesteld daar het complete bestuur uit mannen bestaat, mannen met een psychisch verleden.Haantjes gedoe dus, zie en lees ik al, daar heb ik niet zoveel tijd voor nodig. Met een groepje vrouwen eromheen dat om de haantjes strijdt. Gezellig voor een lesbo vrouw, nou niet echt dus. Aan de types die iets beginnen, weet je al wat voor mensen (vrouwen) er om heen gaan hangen. Dat belooft weinig inspirerends in elk geval. Dat psychische verleden maakt me niet uit, immers ik heb zelf ook een degelijke achtergrond; echter ik weet wat je krijgt, als je er teveel bij elkaar hebt en dan van het mannelijk geslacht!! dubbel probleem dus! Geen goed idee. Kan ik beter naar een inrichting gaan, dat voelt veiliger. ben ik in elk geval beveiligd tegen de hanenstrijd
Hoe dan ook, ik vat de beleefdheid op, om in elk geval te Luisteren naar zijn verhaal. en ook nog te blijven eten. Mijn keuze had ik toch al gemaakt om er niet in mee te gaan. Mijn enthousiasme kon ik niet veinzen.
Bovendien: ik had al besloten om weer op eigen houtje te gaan of met een vriendin die ook zin heeft om zonder kids met mij naar spanje te gaan, en in de bergen te wandelen misschien een bestaande plek te bezoeken in Andalusie. ook heb ik nog contact gelegd met een vrouw in Spanje, die haar plek te koop heeft staan. Niet dat ik geld heb, maar ik ben welkom om te komen kijken en te 'kijken wat er mogelijk is'. althans dat zei ze. Er reageren op een advertentie die ik op woongroep heb gezet, ook alleen maar mannen. nou ja, twee tot nu toe. Ik geef ze het voordeel van de twijfel. De ene is al afgehaakt. Met de andere had ik al eens contact gehad, een paar jaar terug. Die is dus ook al jaren bezig. Ach ja, je hebt natuurlijk wel weer verschillende soorten mannen maar in geen geval wil ik dat ze de in de meerderheid zijn, er moet balans zijn. Of toch alleen maar vrouwen? nee, dat hoeft ook weer niet persé. vrouwelijke mannen dan maar? ;-)
Ik denk terug aan die vrouw met wie ik toen contact had, zij, die helemaal in haar eentje naar een paar ruïnes vertrok ergens in Noordspanje, en er iets van maakte. Wat stoer en moedig vond ik dat toen! Ik keek echt tegen haar op, hoe ze dat deed, met die grote jeep naar de eenzame bergen, de pyreneëen zat ze. ze sliep in haar auto. Margot heette ze. nu weet ik het ineens weer. Een jaar of 8 geleden hadden we contact.. Zou ze er nog wonen? Ze wilde een plek met alleen maar vrouwen, ook geen mannelijke dieren. Dat vond ik toen wat ver gaan. Maar na al mijn ervaringen, 8 jaar verder. Kan ik er al bijna een volmondig JA tegen zeggen, behalve dat van die dieren...gelukkig is Lieke een teefje..maar toch...
Het is immers altijd makkelijker om te weten wat je niet wilt......maar hoe ik het wel wil., dat voel ik alleen maar bij benadering. Vrouwen in de meerderheid, in elk geval gelijke verhouding. Ik kan het wel voor me zien, heb er een gevoel bij, maar concreet? nee dat nog niet.
en kleinschalig, dat ook. met een vaste groep mensen, die er altijd is. en een aantal bezoekers die tijdelijk een plek nodig hebben. verder wat gasten/ toeristen voor natuurcoaching, healing...niet te veel van het healing gebeuren...en wie weet wat zich nog aandient. Vooral gericht op eigen groenten verbouwen en rust, in meditatie zijn. Rust rust en nog eens rust. dat waar ik van jongs af aan al naar op zoek ben. weet ook niet waarom dat zo is. het is gewoon zo.
Oook wil ik weer graag naar Andalusie, naar de plek waar ik van de zomer was. De vrijheid daar heeft me aangeraakt. De bergen, de schaapsherders. eigenlijk moet ik NU gaan. april of mei, voor het echt warm wordt. Met een vrouw wil ik daar naartoe, als ik een vrouw bereid krijg met me mee te willen dan. Samen- zijn. tentje mee. zwemmen in de rivier en veel wandelen, als de temperatuur het toelaat. eerst eens vragen aan Kim of er plek is, of het kan.
Gaan wat voor ik wil en me niet gek laten maken door die mannen met hun overredingskracht, hun gekunstelde manieren die er vooral op gericht zijn, een vrouw in bed te krijgen. Dat soort spelletjes, daar heb ik geen zin in. Ja misschien dat ik me daarom wel zo vaak afzijdig houd, van allerlei feestjes, omdat ik het gewoon zo zat ben, in zo'n position speciale te zitten. Zat om de toeschouwer (in de traditionele rol van man noch vrouw), te zijn en me dientengevolge eenzaam te voelen op feestjes, of gewoon als ik bij een vriendin op bezoek ben, waar zo'n heetgebakerd typje op bezoek komt.
Ik ben al helemaal het type niet dat concurrentie-strijd wil aangaan maar het kost me soms wel moeite om mijn mond te houden, om niet al te gemene opmerkingen te maken in het bijzijn van twee hetero mensen die mij totaal niet begrijpen.
Mijn onderbuikgevoel volgen, dat is het enige wat ik te doen heb! Luisteren naar mijn hart...
VOLG JE EIGEN WEG! dat is wat ik steeds tegen mezelf zeg. Don't listen to others, only listen to your own soul & your own heart!
