Elke wandeling door dit landschap, langs weilanden waarin paarden grazen, is een mystieke ervaring.....het lijkt alsof de mist mijn zintuigen extra aanscherpt en openstelt voor elke minieme beweging of geluid....het zicht is bijna verdwenen...er is geen "wide screen" meer en met dit beperkte blikveld gaat mijn aandacht automatisch en verscherpt naar het kleine, het kleine geluidje daar vlakbij; het scherpt de wereld van mijn zintuigen en van wat daar achter schuilgaat. Vanuit de mist komt een paard van achter de bomen tevoorschijn...als uit een droom. ook zij is nieuwsgierig naar wat zij hoort en voelt in haar nabije omgeving.....ik voel het paard, ze stopt en kijkt naar ons. ze maakt contact met ons. Ook het paard, dat in meerdere dimensies tegelijkertijd leeft, lijkt de mystiek van dit moment te voelen, het mytieke moment in de schemering. Ik ga vanzelf langzamer lopen, als vanzelfsprekend wordt het bijna een loopmeditatie.
Ik loop nog even het bos, de schemer is ingevallen, nog even en het is volledig donker.
De wereld is klein, heel erg klein....en tegelijkertijd in haar kleinheid juist heel groots Op microscopisch niveau..op zintuiglijk niveau, is zij juist heel groot op de vierkante centimeter. Het is alsof je door een vergrootglas kijkt en plots alle vergroot aanwezig is. Maar het kijken is meer een luisteren. Het stukje bos dat ik altijd loop met Lieke is al mysterieus van zichzelf. Op één bepaalde plek is IETS voelbaar, er is daar iets, een ziel die daar nog aanwezig is; misschien van een daar overleden dier. van een hond misschien? Lieke voelt het ook; ze is altijd extra gespitst als we langs die plek lopen. het is zo voelbaar. Nu met de mist was het een en al mystiek ; ik wilde niet naar die plek nu. De ontmoeting met het paard was genoeg voor vandaag.
Ik denk weer aan de ontmoeting met het paard op de sjamanencursus...met de ziel van het paard. Het meest gevoelige dier dat er is op de dolfijn na misschien. ik weet het niet. ik weet wel dat het bijzonder is en dat als ik met genoeg aandacht aanwezig ben, ik haar kan voelen. En zij mij kan helpen met mijn vragen en antwoorden geeft middels haar lichaamstaal en vooral op zielsniveau; het paard als tolk van de ziel. Misschien is elke dierenziel wel een tolk, een bemiddelaar tussen het hier en 'de andere wereld'. Juist in deze mist is dat allemaal extra voelbaar en extra aanwezig, dit spirituele krachtenveld. het is niet meer aanwezig maar door de focus en de stilte is het meer voelbaar.
...De wereld, in nevelen gehuld, is als een droom, zo mooi.
