Natuurlijk ligt het aan mij. Ik snap er niets van en wil gewoon probleemloos gebruik maken van de weblogmedia die ik in de afgelopen jaren heb opgebouwd. Jarenlang werken aan dagelijkse teksten over van alles en nog wat. Toen begin juli de grote ellende begon bij aanbieder Weblog.nl werd ik geconfronteerd met problemen die ver boven mijn simpele zwarte, blauwe, of oranje pet gingen. De gegeven adviezen bleken niet te functioneren en ik moest berouwvol toegeven dat ik in dezelfde val zat als zo vele collega-loggers met mij. Van de vier lopende weblogs was er geen een te benaderen. Met als gevolg dat je dan ook niet meer kunt reageren bij anderen. Immers, je raakt niet ingelogd en dan is het reactieveld nutteloos. Uiteindelijk verhuisde ik een aantal weblogs naar de Belgen in navolging van aansprekende lieden als Jan en Jeroen, maar ook Albert en Mara en zo meer. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om nieuwe, specialistische, weblogs op te zetten, zoals een over verzamelen. Na enige tijd (tien dagen!) kwam Weblog.nl met een op het oog werkende oplossing. Je moest opnieuw inloggen en dan handmatig je inloggegevens intikken. Dat bleek erg lastig, maar niet ondoenlijk. De juiste hoofd/kleine-letterscombinaties bleken essentieel, maar toen waren er dan ook weer beheersmogelijkheden. Altijdeenmening liet ik ‘op’ staan zodat ik zonder inloggen elke dag mijn verhalen kon intikken. Want, hoe goed ook, de Belgische blogs kennen ook zo hun beperkingen. Zo is een linklijst die langer is dan tien adressen onmogelijk en zijn meerdere foto’s tussen de tekst niet te plaatsen. Ook zijn de tekstvlakken net even te breed. Maar goed, je wilt wat hè? Gisteren wilde ik mijn verslag over mijn bezoek aan het Aviodrome afgelopen week, voor de liefhebber even plaatsen op mijn luchtvaartlogje. Dan moet je uitloggen op ‘Altijdeenmening’ en inloggen op ‘luchtvaartmening’. Dat deed ik keurig. Om te ontdekken dat ik nergens meer in kwam. Niets hielp, geen enkele combinatie functioneerde meer en alle weblogs waren weer achter de horizon verdwenen. Bij het commentaar moet ik dan de gegevens intikken van een van de Belgische weblogs om überhaupt nog zichtbaar te worden. En dus besloot ik om mijn luchtvaartblogje maar te verhuizen naar een nieuw adres. Onder www.bloggen.be/luchtvaartmening staan nu de verhalen over de gevleugelde vrienden. Het Nederlandse weblog met die naam sluit ik op termijn af. Na veel geklooi en gedoe kreeg ik aan het einde van de middag gisteren mijn Meninglogje weer open en laat ik dat ook maar open staan. Daar zal ik dus gebruik van blijven maken voor de dagelijkse zaken die aandacht behoeven, het Belgische schaduwlog krijgt daar af en toe even een kopietje van mee. Voor het geval dat…. En ik ga werken aan een compleet andere website waarin wellicht alles te combineren valt. Eenvoudige bij te houden misschien, zeker als de software me niet zo tegenwerkt. Na ruim vier jaar is het wel wrang om te moeten constateren dat het zo ver is gekomen. Ik ben als klant bij Weblog.nl teleurgesteld, voel me ook echt in de steek gelaten. Ben een creatief mens, een schrijver, een verteller, geen software-expert. En juist dat laatste moet je kennelijk zijn om bij deze aanbieder te mogen genieten van het www. Dat overvraagt mij als persoon, het maakt me boos, en dat uit ik dan weer op mensen die er niets aan kunnen doen. Frustraties en zo……..

Voor de goede orde; wie me wil volgen op het gebied van verzamelen kijkt op: www.bloggen.be/verzamelgek50 -het luchtvaartdeel vindt u hierboven en binnenkort komen er nog wat nieuwe zaken naast de Nederlandse en Belgische Meninglogjes. Excuses voor de overlast, sorry voor de misverstanden soms en ook voor het feit dat u soms door mij niet werd bezocht zoals voorheen normaal wellicht. Als alles weer een beetje ‘staat’ kom ik vast weer meer langs. Tot dan….en een fijne zondag toegewenst!   

25-07-2010, 10:49 geschreven door Leo  

@Allen - Wederom zijn er inlogproblemen bij web-log.nl. Ik wilde vandaag mijn luchtvaartlogje even vullen met een leuk stukje content, maar dat lukte niet. Mijn angstige vermoeden dat daarmee ook de toegang tot mijn meninglogje weer zou worden 'verpest' bleek helaas waar. Ook daar kan ik niet meer in komen. Kortom, na een week koest houden en 'nergens aan zitten' is het weer net zo mis als het was. Weblog.nl heeft haar zaken nog niet voldoende voor elkaar helaas. Als u dus hier geen nieuw log ziet plaatsen staat het vanaf vandaag weer bij de Belgen op mijn schaduwlog. Sorry voor het ongemak, maar het is niet mijn keuze....

24-07-2010, 15:36 geschreven door Leo  

Voor hen die dat nog niet wisten; er zijn opmerkelijke verschillen tussen mannen en vrouwen. Zeker waar het gaat om de afweging van persoonlijke smaak versus onze persoonlijke gevoelens. Dat bleek me weer eens toen ik weer een leuk Engels onderzoek onder ogen kreeg waarvan de uitkomsten me troffen. Wij mannen, toch de Heren der Schepping, kijken naar vrouwen met een kennersblik. We laten de ogen gaan over de rondingen van de dames en genieten daar al dan niet zichtbaar van. In feite zijn we slaven van die vrouwen die de boel een beetje leuk in- of uitpakken. Maar……..er zijn grenzen!Als het iets te veel vrouw wordt haken zelfs de meest verstokte vrouwenmannen af. Een buikje is prima, maar een echte buik mag van ons niet. Zodra er een kilo of twintig aan overgewicht aan het vrouwenlijf is toegevoegd minderen wij vaart en verliezen de interesse. In relaties kan dat dodelijk zijn natuurlijk. Want als een man zich afkeert van zijn partner is dat fnuikend voor het in stand houden van die relatie. Gaat die man elders kijken en je weet maar nooit wat er dan allemaal kan gebeuren. Nu is het zo dat mannen over het algemeen ook niet zijn voorzien van een figuur dat Adonis in de schaduw stelt. Teveel Amstelbier-vrienden, een gebrek aan beweging en een carrière die zich vooral zittend achter een bureau ontwikkelt maakt dat het gros van ons mannen ook niet hoeft in te schrijven voor de verkiezing van ‘Mister World’. Maar nu komt het vreemde, dat maakt voor het gros van onze vrouwen niets uit. Die houden toch wel van hun mannen, of ze nu zijn voorzien van lovehendels of stevige afdakjes voor hun gereedschap of niet. Zou het daardoor komen dat wij bij het grondig observeren van alles wat er voorbij loopt als we weer eens op een terrasje genieten van wat er zoal om ons heen plaatsvindt, zo vaak ‘idiote combinaties’ zien? Veel te zware mannen met vrouwen die zo uit een of ander modeblad lijken te zijn gestapt? Oudere mannen met jonge deernes, een olifant met een muis aan de hand? En vaak zo verliefd op elkaar als twee pubers? ‘Ober, doet u mij nog maar een Witte’ denken we dan en zitten onze tijd wel uit. Ineens is mijn eigen afdak minder belangrijk geworden, zolang vrouwlief de weg daar maar weet is er niet veel aan de hand. Maar die melkflessen, daar moet ik hoognodig iets aan doen. Dus gaan we vandaag weer even onderweg. Naar een plek waar het zeker warm zal zijn en zonnig. Morgen doe ik daarvan Deo Volente verslag. Ennuh…. Kijk eens kritisch in de spiegel……wat zie jij dan? En je partner???  

PS) Dit is voorlopig het laatste gekopieerde logje dat hier wordt geplaatst. De stabiliteit van het aloude weblog (www.altijdeenmening.web-log.nl) is na een paar dagen meer dan voldoende om alle aandacht daar weer op te richten. Dit schaduwlogje krijgt een andere functie, daar beraad ik me nog even op. Dus als u mij gewoon weer wilt volgen, doe het dan op het oude en bekende adres. Dank voor het meelezen hier.    

21-07-2010, 08:14 geschreven door Leo  

Als u tijdens deze fraaie zomer op zoek bent naar een ‘ander dagje uit’ kan ik u aanraden af te reizen naar Lelystad Airport en daar het luchtvaartthemapark Aviodrome te bezoeken. Ook als je niet echt ‘into luchtvaart’ bent is het nog steeds interessant genoeg om er eens een aantal uren te besteden. De luchtvaart is namelijk op ondubbelzinnige wijze verbonden met de industriële revolutie. Maar ook de politieke situatie in de wereld zorgt voor bepaalde luchtvaarttechnische ontwikkelingen die men in Lelystad heel fraai in beeld heeft gebracht. Los van alle modellen en andere luchtvaartgerelateerde onderwerpen en spullen, kom je tientallen vliegtuigen tegen. Van het kleinste sportvliegtuig tot een Boeing 747. Die grote machine werd enkele jaren geleden met veel gevoel voor show over het water naar Lelystad getransporteerd en daar weer opgebouwd. Nu is het een markant punt in de tentoonstelling. Je kunt erdoorheen lopen, even lekker zitten in een van de vele stoelen, zien hoe de constructie van zo’n 747 in elkaar steekt en een blik werpen in de cockpit. Wie slim is gaat op het bovenste dek van deze machine even op het kleine bordes naast de cockpit staan en maakt daar wat foto’s. Je overziet er het hele themapark. Het Aviodrome is meer dan een verzameling oude vliegtuigen. Men heeft er indertijd bij de oprichting van het park voor gezorgd dat de nostalgische atmosfeer uit vroeger jaren bewaard bleef. Tussen de grote hallen met daarin een deel van de vaste expositie en de technische hangaars ligt een klein platform waarop wat actieve vliegtuigen te zien zijn. Zo staat er een DC-3 in de vroegere kleuren van Martin’s Air Charter, waarmee bij voldoende aanbod, rondvluchten worden gemaakt. Gisteren, bij ons bezoek, deed men die vluchtjes met een kleine Cessna 172 sportkist. Aan de andere kant van het platform staat een stationsgebouw uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Nieuw gebouwd, naar oud voorbeeld zoals het er uitzag op het vooroorlogse Schiphol. In dat gebouw, naast wat kantoren, een paar erg interessante uitstallingen over het werk van de Douane en de Marechaussee. Onder begeleiding kan je ook nog even naar boven de oude verkeerstoren in. Loop je na het bezoek aan het stationsgebouw door naar het technische gedeelte kom je nog wat oude vliegtuigen tegen. Oud als in dringend toe aan onderhoud en reparatie. Er staat zelfs een oude AMX-tank met houwitser. Het waarom is mij niet helemaal duidelijk, maar goed. In de grote hangaar staan de nodige vliegwaardige en in een schitterende staat gehouden vliegtuigen. Een DC-3, de unieke DC-2, een Fouga Magister straaltrainer en nog wat lichte machines. Alles in de vaart gehouden door een groep mensen die hier hun ziel en zaligheid in leggen. Waar nodig staan gidsen klaar om u het e.e.a. te vertellen over de wereld van de luchtvaart en het werk dat men daar doet. Want het onderhoud bijvoorbeeld wordt voor een deel gedaan door leerlingen van het Anthony Fokker-college, en die krijgen hiermee een schitterend stuk opleiding van de ‘oude knarren’ die intussen gepensioneerd zijn. In het hoofdgebouw en het oude stationsgebouw zijn gelegenheden waar je koffie kunt drinken en een broodje eten. Er is een actieve vluchtnabootser, er staat een vliegtuig waarin kinderen kunnen ravotten en er is een leuke museumwinkel. Een echt leuke dag uit dus. Aviodrome is niet meteen goedkoop, maar biedt wel erg veel. Voldoende voor een leuke dag uit met het gezin. Parkeren voor de deur is goed mogelijk, maar wel betaald. Maar voor de prijs daarvan hoeft u het niet te laten. Omgerekend 1 Euro per uur! Kom daar maar eens om in onze moderne steden en dorpen tegenwoordig!      

20-07-2010, 08:14 geschreven door Leo  

Ik heb hier wel eens eerder iets geschreven over de eerste ontmoeting tussen mensen en de ‘klik’ die we daarbij dan al dan niet voelen. Door een toeval, ik keek naar een filmpje op dvd waarin het thema een rol speelde, dacht ik eens na over de diepere gronden van ons mens zijn als het gaat om die ‘klik’. Want mensen zijn in principe meesters in het verbergen van onze ware gevoelens. Niemand is vrijgesproken als het gaat om het oordeel dat wij vaak iets anders zeggen dan we feitelijk denken. Mannen kijken bij vrouwen naar andere dingen dan waar ze naar zeggen te kijken, vrouwen kijken bij soortgenoten ook op een andere wijze. Ergernissen, afwijkend gedrag, mode, aankleding, onze mening over hoe mensen zich in gezelschap gedragen. We doen volgens de maatschappelijke normen keurig netjes maar ondertussen denken we in onze bollen aan moord en doodslag, (ver)oordelen anderen en bedenken van alles en nog wat. Zelfs met onze naasten zijn we vaak niet zo eerlijk dat we zeggen wat we denken. Soms doen we een stuk aardiger dan een situatie verdient. Nu is het soms ook niet zo handig om meteen te uiten wat we denken. Stel je voor dat we iedereen ongelikt de waarheid zouden zeggen? Zouden we daar als mensen tegen kunnen dan? Ik denk het niet. Niemand is perfect, neem dat maar van mij aan, en dus is er op ons allemaal wel iets aan te merken vanuit het gezichtspunt van anderen. Wij weten dat ook wel, maar willen er niet zo maar op worden gewezen. Dat doe je niet, dat past gewoon niet bij keurig nette mensen. Dus doen we vaak vormelijk, beleefd, maar denken er het onze van. Hebben al snel een mening klaar op basis van onze observerende gedachten en verwerken dat in onze hersencomputer tot een pasklaar model waarmee we al dan niet uit de voeten kunnen. Hoe beeld en gedachten bij elkaar komen bewijst de liefde voor een ander. Dan ligt alles op een lijn, en accepteren we veel sneller wat we normaal niet zouden doen. We zijn dan ineens ziende blind (gratis gevolg van liefde) en willen van geen kritische noot horen. En zo zijn lichamelijke of karaktertechnische (al dan niet kleine) afwijkingen ineens helemaal geen probleem meer en zien we slechts partners voor ons die overeenkomen met het beeld van ridders in een glimmend harnas op een wit paard die met een stormram de poort van het kasteel kraakt waarin die schitterende prinses huist die in zijden jurken haar ongekende schoonheid en maagdelijkheid wist te koesteren. Ook ons eigen kind zien we in 80% van de gevallen met op zijn minst een roze bril op onze neuzen. Terwijl bezoek(st)ers vaak een wat ander beeld hebben bij die nakomeling(en). Kortom, we zeggen zelden wat we denken en dat is voor de goede vrede vaak het beste. Hebben jullie dat nu ook? Dit soort ondeugende gedachten? Observeer je ook andere mensen met het idee dat je ze wel aardig vindt maar dat hun kledingkeuze of figuur best heel anders zou kunnen of moeten zijn, of dat hun smaak de jouwe niet is? En vindt je dit dan eerlijk van jezelf? Ben benieuwd. Of ben ik de enige die zo de wereld om zich heen beziet??    

19-07-2010, 07:53 geschreven door Leo  

Een van mijn oude Schiphol-relaties stuurt me zowat elke dag nog wel eens wat per mail toe. Vaak heeft het te maken met onze gedeelde passie voor alles wat vliegt, maar hij is ook sociaal zeer bewogen. Vaak zijn die mails in het Engels, soms in het Duits een enkele keer komt er een Frans mailtje binnen. Maar vanochtend kreeg ik er een die in onze eigen landstaal was opgesteld en die als je het even goed tot je laat doordringen zorgt voor een lichte stoomvorming binnen mijn fysiek, waarbij de overloopventielen in de oren zitten en me aardig boos hebben weten te maken. Lees maar even mee en je snapt mijn boosheid vermoedelijk wat beter.

Hieronder vinden jullie een lijstje met bestuurders van "Goede Doelen",
zoals dat heet en hun daarbij passende jaarsalarissen !
Die personen moeten er keihard voor werken {?} 
Ik hoop van harte dat jullie niet zullen verzaken en dat de bestuurders 
op jullie broodnodige gulle giften kunnen blijven rekenen  

Daarbij nog extra legale voordelen (reizen, leaseauto) ! 
 

 
Tja, hier wordt je toch even stil van. 
Denk maar eens "nuchter" over na !!     De "bazen" zien zichzelf blijkbaar als een goed doel....

Moet ik daar nog meer over schrijven? Mijn mening geven wellicht? Denk het niet toch??? Met dank aan mijn goede vriend en ex-collega John V.

18-07-2010, 11:29 geschreven door Leo  

Vrijdagavond. Geen zin om te schakelen, ook niet om een dvd-tje op te zetten. Gewoon drankje op tafel, snackje en een beetje leeswerk. Zo’n avond dat je gewoon wilt genieten van wat er voorbij komt zonder dat je meteen allerlei inspanningen moet verrichten. Want als ik een film of detective moet volgen is dat best inspannend. Niet zelden gevolgd door een moment van totale overgave aan de opvolgers voor Klaas Vaak. En dus staat een talentenjacht aan. Op RTL4, waar men een reeks uitzendingen heeft overgenomen van SBS6, onder de naam Holland Got Talent. Nu heeft Holland heel veel talent. Diverse van dit soort programma’s maken dit duidelijk. Of we nu zoeken naar een nieuwe Idol, een Popstar, de nieuwe Mary Poppins of een of andere circusact, altijd staan er duizenden mensen voor de deur die allemaal menen dat zij de gedroomde opvolgers zijn voor de Toppers, Marco Borsato of wie weet ik nog meer te noemen. Het meeste van het aanbod aan vermeend talent kan meteen via de zijdeur af. Maar bij HGT heeft men een andere formule. Daar komt alles langs. Mensen met honden, paaldansacts, lieden die streetdancing tot passie verheffen, achteruitskaters, trapezeartiesten en zo meer. Van jong tot oud. Want soms is het bijna gênant wat er aan jeugdigen het podium op wordt gestuurd door al te begerige ouders en bij andere acts moet je je afvragen of die flink ouderen van dagen niet een of andere spiegel thuis hebben. Talent dat al 65 jaar onontdekt is moet je niet meer koesteren. Tijdens de eerste aflevering, bij ons opgenomen en later afgekeken, komt een blonde mevrouw in beeld. Huisvrouw, gescheiden, twee kinderen. Haar jurk heeft ze van haar moeder gekregen. Lijkt op diens trouwjurk. Beetje te ruim vallend, wat ouderwets van snit. Maar ze praat bedachtzaam en is eigenlijk best leuk. Dan gaat ze het podium op. Zet haar fraaie strot open en we kijken allebei met verbazing naar het beeldscherm. Een opera-aria komt voorbij. Loepzuiver gezongen, met een gezicht dat bijna engelachtig veranderd is. De jury is enthousiast. Wij ook. Dit is echt talent. En haar doelstelling om niet meer afhankelijk te zijn van haar ex-man maar gewoon zelf haar brood te verdienen wordt haar meteen na dit optreden al gegarandeerd. En dat gun ik haar. Want deze Angelique mag er zijn. Zij kan echt zingen. En dat is 99% van alle deelnemers aan dit soort programma’s niet gegeven. Hoeft ook niet, want de volgende kandidaat dient zich al weer aan….Laat zich ophijsen aan zijn oren en vouwt zijn lippen dubbel over zijn neus. Talent moet een kans krijgen……net als voorbeelden uit een rariteitenkabinet. Wat een heerlijke televisie!   

17-07-2010, 08:39 geschreven door Leo  

Onze ‘bijnadochter’ L heeft een nieuw huis. Haar eerste en een volgende stap op weg naar volwassenheid. Heel bijzonder, compleet nieuw verbouwd om redenen die ik hier maar even weg laat, maar uitgerust met een nieuwe keuken. Inclusief apparatuur. Waaronder een afwasmachine. Ze was al twee dagen bezig om er achter te komen hoe dat ding werkte. Met de handleiding in haar handen drukte ze volgens het stappenplan van de fabrikant op relevante knopjes. Het ding sloeg aan, maar na twee tellen piepte hij ook al weer dat hij ‘klaar was’ met zijn afwasopdracht. Dat kon niet. En dus vroeg ze mij, technisch wonder van de eerste orde, om hulp. Ook ik las me door alle opdrachten in de handleiding heen. Dacht toen even logisch na, en ontdekte dat de waterkraan die voor een dergelijke machine toch van essentieel belang is, niet open maar dicht stond. Daarna waste het apparaat als een zonnetje af. Zo vergaat het ons allemaal denk ik wel eens. Handleidingen zijn soms zo ingewikkeld dat je meestal de tijd niet neemt om ze allemaal goed door te nemen. Eenmaal gewend aan een of ander apparaat heb je die boekjes of papieren niet meer nodig. Elke mobiele telefoon heeft een ander menu, maar wij gaan als mensen meestal uit van ons zelf en drukken allerlei knoppen in die we nog weten van het vorig ding of benutten soms maar de helft van de mogelijkheden die een soortgelijk apparaat te bieden heeft. En de moderne mens barst van de apparatuur en heeft dientengevolge hele stapels papieren en digitale handleiding, cd-roms en wat dies meer zij, om zijn leven in deze hectische tijden extra ingewikkeld te maken. Gisteren haalde ik een nieuwe camera op. Een leenexemplaar dat wordt ingezet bij de zakelijke videomarketing-activiteiten. De man die hem beschikbaar stelde, zelf een professioneel en gepassioneerde cineast, legde me in vogelvlucht uit hoe de camera werkte. Nu heb ik zelf ook al enige jaren een Handycam, dus helemaal blanco ben ik niet, maar toch was ik na een half uurtje de draad van het verhaal helemaal kwijt. Maar ingedachtig de uitspraken van mijn zoon die me altijd adviseert: ‘Read the fucking manual pa!’ zal ik straks nog eens kijken of ik wat ik gisteren hoorde ook in die pagina’s dikke handleiding kan terugvinden en of ik dat ding kan verleiden aardige bewegende beelden op te nemen. En anders zal ongetwijfeld blijken dat ergens een kraan dichtstaat of de accu er niet in zit toch??? Hoe gaat het bij jou waar het bestudering van handleiding betreft???  

16-07-2010, 08:58 geschreven door Leo  

Naar schatting 35.000 mensen gaan vandaag op Schiphol staan kijken naar de aankomst van een Airbus A380. Voor hen die niet weten wat dat is, de A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld, waarvan er nu zo’n dertig rondvliegen bij een select groepje luchtvaartmaatschappijen. Het is een vliegtuig waar, afhankelijk van de indeling aanboord, 450-1000 passagiers mee kunnen worden vervoerd. Het toestel heeft twee passagiersdekken maar in het onderste ruim kan naast vracht ook nog een restaurant of sauna worden gemonteerd. Bij sommige maatschappijen uit het Midden-Oosten zijn deze vliegtuigen ingericht als waren het luxe cruiseschepen. De machine is enorm groot en daardoor slechts geschikt voor lijndiensten met voldoende aanbod aan passagiers en vracht. Vandaar dat in de huidige tijd de bestellingen niet zo snel gaan als men vooraf bij Airbus, de fabrikant, had verwacht. En de bestelde machines komen ook in een traag tempo van de productielijnen. Hoe dan ook, een zo’n vliegende container komt naar Schiphol vandaag en dat trekt altijd veel mensen. Toen ik zelf nog gevoelig was voor dit soort evenementen stond ik daar vaak tussen. Ik herinner me nog dat ik in de vrieskoude stond te wachten op de eerste DC-10 voor de KLM. Urenlang liepen we te blauwbekken op de toenmalige en bij de liefhebber bekende spotterplekken. De DC-10 kwam uren later binnen dan gepland en dat was in januari geen pretje. Als je dan later kijkt naar de foto- en filmbeelden die ik uiteindelijk van die eerste machine schoot, verschillen die niet zo veel van die ik later schoot onder veel betere omstandigheden. Maar dat verhaal van het wachten hangt er aan. Ook de eerste Britse Concorde wachtte ik ooit op. Onder soortgelijke omstandigheden, maar toen de kist er eenmaal was, bleek het toch wel een waar evenement. En Concordes zag je daarna eigenlijk nooit meer. Voor spotters is dit soort gebeurtenissen erg belangrijk. Zij willen alles opschrijven en fotograferen en morgen zullen we ongetwijfeld op YouTube en andere relevante media de geschoten plaatjes mogen bekijken. De vraag of ik tussen die massa zal staan is gerechtvaardigd. Het antwoord is simpel; nee! Ik heb een (al eerder verschoven) afspraak en kan dus niet. Maar de kans dat ik alsnog richting Schiphol was gereden is klein. Op een bepaalde leeftijd ga je toch iets relativeren. En met 15.000 dia’s over het onderwerp ‘gevleugelde vrienden’ en een soortgelijk fotoarchief moet je constateren dat het ook een keer ‘ophoudt’. Maar zo zou ik als ik 18, 28, of 38 was geweest nooit hebben kunnen denken. Toen was de aankomst van dit soort vliegtuigen nog een echte kick, nu is het een interessant nieuwsfeit. Ook en zelfs voor mij! Overigens komt die Airbus A380 op de nationale luchthaven testen of het banenstelsel en de diverse pieren geschikt zijn om dit soort mastodonten op te vangen. Is het antwoord positief zullen er vast nog meer A380’s op Schiphol te zien zijn. Krijg ik later vast nog wel eens de kans om zo’n grote kist op de digitale plaat vast te leggen……      

15-07-2010, 08:01 geschreven door Leo  

Over bijna een maand gaat in Amsterdam SAIL weer van start. Als u dit evenement niet kent kan ik u aanraden er eens een bezoekje aan te wagen. SAIL begon ooit, ergens aan het begin van de jaren tachtig, als een gezellige maritiem gebeuren waarbij oude tallships, in feite onder zeil varende opleidingschepen, de basis vormden voor het bijeenbrengen van een toen nog bescheiden vloot. Latere edities van SAIL zorgden dat er een carnavaleske bijeenkomst ontstond van alles wat kan varen en er bijna een miljoen bezoekers per dag afkomen op dit geheel dat de stad Amsterdam weer een stukje van haar rijke maritieme verleden terugkrijgt.  Want dat verleden is rijk. Veel rijker dan vaak wordt gedacht. Het was vanuit deze stad dat de schepen die richting Indië vertrokken werden aangestuurd. Ook al lagen ze vaak bij Pampus voor anker of werden ze bij Hoorn gelost. Duit alles had te maken met de zandbanken voor de oostelijke kust van de hoofdstad in een tijdperk dat er nog geen kanalen ware gegraven die toegang boden naar de Noordzee. De toenmalige Zuiderzee was daarom de waterpartij waarover die oude handelsschepen naar Amsterdam kwamen. Hoe dan ook, tijdens Sail krijg je de unieke kans om bezoekende zeilschepen te zien van over de hele wereld. Van Rusland tot Chili, van Zweden tot Italië. En Amsterdammers zijn zelf zo gek op bootjes en pieremachochel dat ze soms met de gangboorden tegen het wateroppervlak en gevaar voor eigen leven het grote IJ opvaren om deel te namen aan de dagelijkse tochten van vele duizenden vaartuigen die allemaal een bijdrage leveren aan dit maritieme festijn. Wie gisteren heeft gekeken naar de vaartocht van het Nederlandse Elftal krijgt een heel klein idee van wat er tijdens SAIL plaatsvindt. Ook van de kant af is het een geweldig spektakel. De meeste locaties zijn goed bereikbaar, het Gemeentelijk Vervoer Bedrijf zet speciale ponten in om mensen naar de grootste aanlegsteigers voor de grote schepen te vervoeren en die ferry’s laveren zich daarbij een weg tussen de krioelende varende massa’s. Op platforms op de kades staan artiesten op te treden, er zijn kermissen, de horeca is uitgebreid aanwezig en  ook de rondvaartbedrijven doen goede zaken. Een ding is minder handig; met de auto naar Amsterdam komen als je SAIL wilt bezoeken. Er is vrijwel geen parkeerplek te vinden en de prijzen zijn krankzinnig hoog. In het centrum is het tarief tussen de zes en tien euro per uur. Tel uit je winst. Maar over die Groenlinkse politiek heb ik al vaker iets geschreven of gezegd….. SAIL Amsterdam wordt van 19 tot en met 23 augustus a.s. gehouden. Als je ook maar iets hebt met dit soort evenementen, zet dat dan in de agenda. Want bij mooi weer is het een schitterende attractie. Uiteraard zal ik er tegen die tijd in een van de logjes uitgebreid verslag over doen…….       

14-07-2010, 08:44 geschreven door Leo  

Alles bij elkaar opgeteld maken we momenteel een prachtige zomer mee. En dan bedoel ik vooral qua weerbeeld. Nadat we halverwege juni nog met truien aan rondliepen werd het daarna ineens warm en zonnig en op sommige momenten zelfs tropisch warm. Ik meldde in een eerder logje op www.altijdeenmening.web-log.nl al hoe heet het was tijdens ons Belgische tripje, afgelopen vrijdag was het in ons land ook ongekend warm. Mijn werkkamerthermometer liet zelfs 39 graden zien als hoogst bereikte temperatuur en dan is het niet meer zo fijn om hier te vertoeven, laat staan om er nog iets van nuttig werk te verrichten. Als het echter zo heet is in de onderste lagen van de atmosfeer en de lucht daarboven koud blijkt te zijn en vochtig, ontstaan er al snel onweerscomplexen die dan in een razende vaart vanuit Frankrijk en België deze kant op racen en alles en iedereen verrassen. Dat was afgelopen zondagavond zo, maar ook gisteren kwamen er een paar van die grote bloemkolen over ons heen. Opmerkelijk genoeg zijn er dan nog steeds mensen die vrolijk in een open zeilbootje op open water blijken te vertoeven en zich niet te realiseren wat er op ze af komt. Een dergelijk onweersbui is meestal een aantal tientallen kilometers breed en soms honderden kilometers lang. Wat ze zo gevaarlijk maakt is ook hun hoogte. Sommige van die complexen zijn zo maar tien kilometer hoog. En door de uitwisseling van koude en warme lucht ontstaan er dan hagel, veel regen en flink hevige onweersontladingen. Met alle gevolgen van dien. Gisteravond, we zaten net aan tafel bij schoonmama op haar buitenterras, kwam er zo’n ‘ding’ op ons af zetten. Grijs, zwart bijna, met allerlei beweging in die wolkenmassa. Binnen een half uur was het bij ons. Met enorme regenval en een zicht dat vrijwel tot nul gereduceerd werd. Onweer bleef uit, maar de best droge natuur kreeg heel wat sproeiwater over zich heen. Het naar Schiphol vliegende luchtverkeer ging gestaag door, een compliment voor vliegers die daar doorheen moesten, en wij aten ‘binnen’ af. Want het buitenterras veranderde zowat in een zwembad. De wind bleek spelbreker. Die stak op bij het arriveren van die bui en bleef gestaag waaien zolang we in deze grijze soep zaten. Een minuut lof twintig later was het weer voorbij. De zon kwam weer door. De temperatuur daalde intussen met een graad of tien. Hoezo natuurgeweld? Morgen worden er weer van dit soort buitencomplexen verwacht. Ik ga maar niet varen denk ik……   

13-07-2010, 08:25 geschreven door Leo  

Nee hoor, ik heb echt geen kater overgehouden aan die WK-finale van gisteravond. Nederland was niet bij machte om dit Spanje tegen te houden. Nu speelde oranje al de hele wedstrijd met een man minder. Dat helpt niet echt. Want die vent in het geel bleek ook bij de tegenpartij actief en zag dingen die de overige Oranjespelers niet opmerkten en onthield ons elftal van vrije trappen, hoekschoppen en liet zelfs een doelpunt in buitenspelsituatie door. Kortom, Spanje heeft dan wel gewonnen, verdiend was het zeker niet en laat niemand nu constateren dat die Spanjaarden zoveel beter voetbalden dan onze jongens. Was dat zo geweest had de stand volgens mij toch 4-0 of zo zijn geweest? Nu was het vooruitzicht van een serie strafschoppen ook al niet zo verlokkelijk. Dus waarom de pechfactor ons zo achtervolgde? Daar komt bij dat als je dus wel had verloren van een elftal dat superieur zou hebben gespeeld er toch een ander gevoel in ons zat genesteld. Nu gingen we ten onder in een wedstrijd die steeds heen en weer ging, waarbij allebei de elftallen kansen kregen en ook verprutsten, maar waarbij je niet kon stellen dat Spanje echt veel beter was. Of het moet zo zijn dat we het toneelspel bij zgn. ‘blessures’ als uitgangspunt zouden nemen. Op dat punt heeft die Spaanse ploeg absoluut het WK gewonnen. Met goud en zilver tegelijk. Moet toch wel een beste toneelschool zijn, daar in Madrid. Ik snap niet dat wij tachtig jaar nodig hebben gehad om een leger van dit soort kermende en klierende jongentjes te verslaan. Nee, moreel heeft Nederland voor mij gewonnen. Omdat het kerels bleken te zijn. Een team! En geen over de grond rollende kinderen die om kaarten smeekten om zo hun tegenstander uit het lood te brengen. Waarbij het wel handig bleek dat die scheidsrechter niet alleen partijdig maar ook nog bijziend en doof was. Voorlopig maar even geen Spaanse producten meer, en of ik in het najaar nog naar Barcelona wil zoals gepland? Nu is dat daar geen Spanje, maar Catalunia…..dat scheelt iets!   

12-07-2010, 08:31 geschreven door Leo  

We waren nog aan het inchecken in ons erg fraaie Mechelse hotel toen de dame van de receptie daar ons al uitlegde dat ‘zondag de Tour de France dwars door Mechelen zou komen en de binnenstad daarom afgesloten’. Nu was dit een mededeling die me op dat moment bij 35 graden Celsius nog niet zozeer verontrustte tot me duidelijk werd dat we dan tot na vijf uur de binnenstad helemaal niet uit zouden kunnen komen. En dat was wel wat erg lang. Want we moesten wel om 12 uur het hotel uit, zo zijn de regels en zo worden ze nageleefd. Nog voor we van de kamer konden genieten moesten we dus een plan de campagne maken voor twee dagen later. De landkaart gaf de doorslag. We zouden Mechelen al vroeg na het ontbijt verlaten en noordoostelijk door Vlaanderen heen trekken richting Turnhout. Dan zaten we ver weg van de Tour en dichtbij de Nederlandse grens en misten ook de grote drukte rond Antwerpen. En zo deden we het ook. Na het zalige ontbijt van ons hotel pakten we onze spullen, rekenden af en vertrokken. Mio deed haar werk, en binnen de kortste keren reden we over een hobbelige snelweg naar Turnhout. Door een fraai landschap naar een plaats die volgens onze waarneming vooral groot wordt gemaakt door de in de buurt neergestreken Nederlanders. Over smaak valt te twisten, over het uiterlijk van sommige nieuwbouwwoningen langs de regionale wegen bij Turnhout evenzeer. Maar de plaats zelf is leuk. Een beetje slaperig. Tot een uur of elf. Dan gaan ook hier op zondag de terrassen open en stromen ze al snel vol. Er moest ergens een kasteel’ zijn en dat zochten we. Toen we het hadden gevonden bleek daar een vrij omvangrijke rommelmarkt aan de gang en dat was kaassie voor deze verzamelende bezoekers natuurlijk. Terwijl het weer prachtig was, de temperaturen dragelijk zomers en het aanbod interessant keken we rond en zagen een wonderlijke mix klunst en kitsch. Toch sloegen we links en rechts wel onze slag. Net als vele andere Nederlanders die hier afkomen op dit wekelijkse gebeuren. Naar de tongval te beoordelen vooral mensen uit de hoek Tilburg-Eindhoven. Voor hen is het een klein stukje. Nadat we onze spullen even in het werkpaard hadden opgeborgen namen we nog een heerlijk bakkie bij het lokale etablissement ‘Het Verre Oosten’ dat getrouw de naam werd gerund door een Japanse familie met een beperkte Vlaamse woordenschat. Maar we zaten even lekker en keken rond en zagen de vele bezoekers die met het verstrijken van de tijd met steeds meer deze uitstallingen afkomstig van halve zolders tot schuren frequenteerden. Wij stapten op, daarna in en wendden de steven van het werkpaard in de richting van Tilburg. Twintig minuten later passeerden we de Nederlandse grens en was voor ons gevoel het tripje naar België alweer over. Best jammer. Maar aan de andere kant, het is een leuk land, we genoten van o.a. Brussel en komen vast nog een keertje terug!  

11-07-2010, 12:54 geschreven door Leo