|
Alles bij elkaar opgeteld maken we momenteel een prachtige zomer mee. En dan bedoel ik vooral qua weerbeeld. Nadat we halverwege juni nog met truien aan rondliepen werd het daarna ineens warm en zonnig en op sommige momenten zelfs tropisch warm. Ik meldde in een eerder logje op www.altijdeenmening.web-log.nl al hoe heet het was tijdens ons Belgische tripje, afgelopen vrijdag was het in ons land ook ongekend warm. Mijn werkkamerthermometer liet zelfs 39 graden zien als hoogst bereikte temperatuur en dan is het niet meer zo fijn om hier te vertoeven, laat staan om er nog iets van nuttig werk te verrichten. Als het echter zo heet is in de onderste lagen van de atmosfeer en de lucht daarboven koud blijkt te zijn en vochtig, ontstaan er al snel onweerscomplexen die dan in een razende vaart vanuit Frankrijk en België deze kant op racen en alles en iedereen verrassen. Dat was afgelopen zondagavond zo, maar ook gisteren kwamen er een paar van die grote bloemkolen over ons heen. Opmerkelijk genoeg zijn er dan nog steeds mensen die vrolijk in een open zeilbootje op open water blijken te vertoeven en zich niet te realiseren wat er op ze af komt. Een dergelijk onweersbui is meestal een aantal tientallen kilometers breed en soms honderden kilometers lang. Wat ze zo gevaarlijk maakt is ook hun hoogte. Sommige van die complexen zijn zo maar tien kilometer hoog. En door de uitwisseling van koude en warme lucht ontstaan er dan hagel, veel regen en flink hevige onweersontladingen. Met alle gevolgen van dien. Gisteravond, we zaten net aan tafel bij schoonmama op haar buitenterras, kwam er zon ding op ons af zetten. Grijs, zwart bijna, met allerlei beweging in die wolkenmassa. Binnen een half uur was het bij ons. Met enorme regenval en een zicht dat vrijwel tot nul gereduceerd werd. Onweer bleef uit, maar de best droge natuur kreeg heel wat sproeiwater over zich heen. Het naar Schiphol vliegende luchtverkeer ging gestaag door, een compliment voor vliegers die daar doorheen moesten, en wij aten binnen af. Want het buitenterras veranderde zowat in een zwembad. De wind bleek spelbreker. Die stak op bij het arriveren van die bui en bleef gestaag waaien zolang we in deze grijze soep zaten. Een minuut lof twintig later was het weer voorbij. De zon kwam weer door. De temperatuur daalde intussen met een graad of tien. Hoezo natuurgeweld? Morgen worden er weer van dit soort buitencomplexen verwacht. Ik ga maar niet varen denk ik
|
Fijn dat je een nieuwe weblogstek hebt gevonden. Heel veel succes! Erg vervelend, het gedoe bij weblog.nl Zo maak je geen vrienden toch? 
