We waren nog aan het inchecken in ons erg fraaie Mechelse hotel toen de dame van de receptie daar ons al uitlegde dat ‘zondag de Tour de France dwars door Mechelen zou komen en de binnenstad daarom afgesloten’. Nu was dit een mededeling die me op dat moment bij 35 graden Celsius nog niet zozeer verontrustte tot me duidelijk werd dat we dan tot na vijf uur de binnenstad helemaal niet uit zouden kunnen komen. En dat was wel wat erg lang. Want we moesten wel om 12 uur het hotel uit, zo zijn de regels en zo worden ze nageleefd. Nog voor we van de kamer konden genieten moesten we dus een plan de campagne maken voor twee dagen later. De landkaart gaf de doorslag. We zouden Mechelen al vroeg na het ontbijt verlaten en noordoostelijk door Vlaanderen heen trekken richting Turnhout. Dan zaten we ver weg van de Tour en dichtbij de Nederlandse grens en misten ook de grote drukte rond Antwerpen. En zo deden we het ook. Na het zalige ontbijt van ons hotel pakten we onze spullen, rekenden af en vertrokken. Mio deed haar werk, en binnen de kortste keren reden we over een hobbelige snelweg naar Turnhout. Door een fraai landschap naar een plaats die volgens onze waarneming vooral groot wordt gemaakt door de in de buurt neergestreken Nederlanders. Over smaak valt te twisten, over het uiterlijk van sommige nieuwbouwwoningen langs de regionale wegen bij Turnhout evenzeer. Maar de plaats zelf is leuk. Een beetje slaperig. Tot een uur of elf. Dan gaan ook hier op zondag de terrassen open en stromen ze al snel vol. Er moest ergens een kasteel’ zijn en dat zochten we. Toen we het hadden gevonden bleek daar een vrij omvangrijke rommelmarkt aan de gang en dat was kaassie voor deze verzamelende bezoekers natuurlijk. Terwijl het weer prachtig was, de temperaturen dragelijk zomers en het aanbod interessant keken we rond en zagen een wonderlijke mix klunst en kitsch. Toch sloegen we links en rechts wel onze slag. Net als vele andere Nederlanders die hier afkomen op dit wekelijkse gebeuren. Naar de tongval te beoordelen vooral mensen uit de hoek Tilburg-Eindhoven. Voor hen is het een klein stukje. Nadat we onze spullen even in het werkpaard hadden opgeborgen namen we nog een heerlijk bakkie bij het lokale etablissement ‘Het Verre Oosten’ dat getrouw de naam werd gerund door een Japanse familie met een beperkte Vlaamse woordenschat. Maar we zaten even lekker en keken rond en zagen de vele bezoekers die met het verstrijken van de tijd met steeds meer deze uitstallingen afkomstig van halve zolders tot schuren frequenteerden. Wij stapten op, daarna in en wendden de steven van het werkpaard in de richting van Tilburg. Twintig minuten later passeerden we de Nederlandse grens en was voor ons gevoel het tripje naar België alweer over. Best jammer. Maar aan de andere kant, het is een leuk land, we genoten van o.a. Brussel en komen vast nog een keertje terug!  

11-07-2010, 12:54 geschreven door Leo