Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
13-07-2010
Complexe buien
Alles bij elkaar opgeteld maken we momenteel een prachtige zomer mee. En dan bedoel ik vooral qua weerbeeld. Nadat we halverwege juni nog met truien aan rondliepen werd het daarna ineens warm en zonnig en op sommige momenten zelfs tropisch warm. Ik meldde in een eerder logje op www.altijdeenmening.web-log.nl al hoe heet het was tijdens ons Belgische tripje, afgelopen vrijdag was het in ons land ook ongekend warm. Mijn werkkamerthermometer liet zelfs 39 graden zien als hoogst bereikte temperatuur en dan is het niet meer zo fijn om hier te vertoeven, laat staan om er nog iets van nuttig werk te verrichten. Als het echter zo heet is in de onderste lagen van de atmosfeer en de lucht daarboven koud blijkt te zijn en vochtig, ontstaan er al snel onweerscomplexen die dan in een razende vaart vanuit Frankrijk en België deze kant op racen en alles en iedereen verrassen. Dat was afgelopen zondagavond zo, maar ook gisteren kwamen er een paar van die grote bloemkolen over ons heen. Opmerkelijk genoeg zijn er dan nog steeds mensen die vrolijk in een open zeilbootje op open water blijken te vertoeven en zich niet te realiseren wat er op ze af komt. Een dergelijk onweersbui is meestal een aantal tientallen kilometers breed en soms honderden kilometers lang. Wat ze zo gevaarlijk maakt is ook hun hoogte. Sommige van die complexen zijn zo maar tien kilometer hoog. En door de uitwisseling van koude en warme lucht ontstaan er dan hagel, veel regen en flink hevige onweersontladingen. Met alle gevolgen van dien. Gisteravond, we zaten net aan tafel bij schoonmama op haar buitenterras, kwam er zon ding op ons af zetten. Grijs, zwart bijna, met allerlei beweging in die wolkenmassa. Binnen een half uur was het bij ons. Met enorme regenval en een zicht dat vrijwel tot nul gereduceerd werd. Onweer bleef uit, maar de best droge natuur kreeg heel wat sproeiwater over zich heen. Het naar Schiphol vliegende luchtverkeer ging gestaag door, een compliment voor vliegers die daar doorheen moesten, en wij aten binnen af. Want het buitenterras veranderde zowat in een zwembad. De wind bleek spelbreker. Die stak op bij het arriveren van die bui en bleef gestaag waaien zolang we in deze grijze soep zaten. Een minuut lof twintig later was het weer voorbij. De zon kwam weer door. De temperatuur daalde intussen met een graad of tien. Hoezo natuurgeweld? Morgen worden er weer van dit soort buitencomplexen verwacht. Ik ga maar niet varen denk ik
Nee hoor, ik heb echt geen kater overgehouden aan die WK-finale van gisteravond. Nederland was niet bij machte om dit Spanje tegen te houden. Nu speelde oranje al de hele wedstrijd met een man minder. Dat helpt niet echt. Want die vent in het geel bleek ook bij de tegenpartij actief en zag dingen die de overige Oranjespelers niet opmerkten en onthield ons elftal van vrije trappen, hoekschoppen en liet zelfs een doelpunt in buitenspelsituatie door. Kortom, Spanje heeft dan wel gewonnen, verdiend was het zeker niet en laat niemand nu constateren dat die Spanjaarden zoveel beter voetbalden dan onze jongens. Was dat zo geweest had de stand volgens mij toch 4-0 of zo zijn geweest? Nu was het vooruitzicht van een serie strafschoppen ook al niet zo verlokkelijk. Dus waarom de pechfactor ons zo achtervolgde? Daar komt bij dat als je dus wel had verloren van een elftal dat superieur zou hebben gespeeld er toch een ander gevoel in ons zat genesteld. Nu gingen we ten onder in een wedstrijd die steeds heen en weer ging, waarbij allebei de elftallen kansen kregen en ook verprutsten, maar waarbij je niet kon stellen dat Spanje echt veel beter was. Of het moet zo zijn dat we het toneelspel bij zgn. blessures als uitgangspunt zouden nemen. Op dat punt heeft die Spaanse ploeg absoluut het WK gewonnen. Met goud en zilver tegelijk. Moet toch wel een beste toneelschool zijn, daar in Madrid. Ik snap niet dat wij tachtig jaar nodig hebben gehad om een leger van dit soort kermende en klierende jongentjes te verslaan. Nee, moreel heeft Nederland voor mij gewonnen. Omdat het kerels bleken te zijn. Een team! En geen over de grond rollende kinderen die om kaarten smeekten om zo hun tegenstander uit het lood te brengen. Waarbij het wel handig bleek dat die scheidsrechter niet alleen partijdig maar ook nog bijziend en doof was. Voorlopig maar even geen Spaanse producten meer, en of ik in het najaar nog naar Barcelona wil zoals gepland? Nu is dat daar geen Spanje, maar Catalunia ..dat scheelt iets!
We waren nog aan het inchecken in ons erg fraaie Mechelse hotel toen de dame van de receptie daar ons al uitlegde dat zondag de Tour de France dwars door Mechelen zou komen en de binnenstad daarom afgesloten. Nu was dit een mededeling die me op dat moment bij 35 graden Celsius nog niet zozeer verontrustte tot me duidelijk werd dat we dan tot na vijf uur de binnenstad helemaal niet uit zouden kunnen komen. En dat was wel wat erg lang. Want we moesten wel om 12 uur het hotel uit, zo zijn de regels en zo worden ze nageleefd. Nog voor we van de kamer konden genieten moesten we dus een plan de campagne maken voor twee dagen later. De landkaart gaf de doorslag. We zouden Mechelen al vroeg na het ontbijt verlaten en noordoostelijk door Vlaanderen heen trekken richting Turnhout. Dan zaten we ver weg van de Tour en dichtbij de Nederlandse grens en misten ook de grote drukte rond Antwerpen. En zo deden we het ook. Na het zalige ontbijt van ons hotel pakten we onze spullen, rekenden af en vertrokken. Mio deed haar werk, en binnen de kortste keren reden we over een hobbelige snelweg naar Turnhout. Door een fraai landschap naar een plaats die volgens onze waarneming vooral groot wordt gemaakt door de in de buurt neergestreken Nederlanders. Over smaak valt te twisten, over het uiterlijk van sommige nieuwbouwwoningen langs de regionale wegen bij Turnhout evenzeer. Maar de plaats zelf is leuk. Een beetje slaperig. Tot een uur of elf. Dan gaan ook hier op zondag de terrassen open en stromen ze al snel vol. Er moest ergens een kasteel zijn en dat zochten we. Toen we het hadden gevonden bleek daar een vrij omvangrijke rommelmarkt aan de gang en dat was kaassie voor deze verzamelende bezoekers natuurlijk. Terwijl het weer prachtig was, de temperaturen dragelijk zomers en het aanbod interessant keken we rond en zagen een wonderlijke mix klunst en kitsch. Toch sloegen we links en rechts wel onze slag. Net als vele andere Nederlanders die hier afkomen op dit wekelijkse gebeuren. Naar de tongval te beoordelen vooral mensen uit de hoek Tilburg-Eindhoven. Voor hen is het een klein stukje. Nadat we onze spullen even in het werkpaard hadden opgeborgen namen we nog een heerlijk bakkie bij het lokale etablissement Het Verre Oosten dat getrouw de naam werd gerund door een Japanse familie met een beperkte Vlaamse woordenschat. Maar we zaten even lekker en keken rond en zagen de vele bezoekers die met het verstrijken van de tijd met steeds meer deze uitstallingen afkomstig van halve zolders tot schuren frequenteerden. Wij stapten op, daarna in en wendden de steven van het werkpaard in de richting van Tilburg. Twintig minuten later passeerden we de Nederlandse grens en was voor ons gevoel het tripje naar België alweer over. Best jammer. Maar aan de andere kant, het is een leuk land, we genoten van o.a. Brussel en komen vast nog een keertje terug!
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
