Goed uitgevoerde Aikido-technieken zijn vloeiend en ontspannen. Ze zijn ontworpen om zowel sierlijk als krachtig te zijn. Idealiter is er een soepele uitbreiding van kracht, een fusie van geest en lichaam. Aikido wordt gepromoot als een holistische kunst. Een student die met Aikido begint, begint misschien alleen op fysiek niveau, maar naarmate men verder gaat, wordt men zich steeds bewuster van zichzelf als een geheel persoon: lichaam en geest, harmonieus samenwerkend om vechtsportvaardigheden te ontwikkelen.

Ik zit in seiza, de geest leeg en helder.

De Japanse krijgskunst Aikido heeft een enorme sociale overbruggingspotentieel en toont een brug van integratieve dimensies van sociale en culturele banden. Aikido discrimineert geen individuen op basis van ras, kleur, nationaliteit, geslacht, religie, leeftijd, handicap, opleidingsniveaus, politieke overtuiging, seksuele geaardheid of gezinsstatus. Alle studenten van Aikido zijn van harte welkom om te oefenen. Aikido resoneert harmonieus aan beide uiteinden van het culturele sociale spectrum door gedisciplineerde structuren en concepties aan te bieden.

(uit “How Aikido unites us.” -Sociological Inquiry – 2013-)

Fudo Myo is een toegevoegde filosofische of mentale dimensie aan een Aikidoka om de effectiviteit van de Kunst van de Vrede te verhogen en betekent: kalm controle houden in een gevecht. Het geeft een zelfverzekerde persoon controle over de geest en dus ook over het lichaam. Een onbeweeglijke geest die niet wordt afgeleid door externe invloeden en onder alle omstandigheden kalm blijft. Het is een onbeweeglijke geest die niet kan worden verstoord door angst, woede, verwarring, twijfel en ademt een gevoel van natuurlijk vertrouwen en onverschrokkenheid uit.

Er is geen reden voor angst, ongeacht wat de reden is. Angstige mensen denken alleen maar aan zichzelf. Je moet dit ego durven verlaten. Angst komt voort uit het onbekende wat tegen je is. Zelfs in een gevecht zou jouw empathie bij je vijand moeten zijn en niet ervan gescheiden. Aikido toont ons, om die de weg versterken zodat egoïsme en angst worden vernietigd en mushin wordt ontwikkeld. Te midden van de perikelen in de hectische wereld rond jou, kun je alleen hiermee rust vinden in jezelf. Kalmte en beweging zijn één in een mushin, de ongebonden geest van een Aikidoka.

Sterkte aan allen.

Zelfbeheersing is zelfdiscipline om een stabieler persoon te creëren als onderdeel van overlevingsinstincten in onze maatschappij. Het is wat wij mensen doen, zodat we beter in staat zijn om de regels of gedragscode van de samenleving te gehoorzamen, om te leren, te doen en te leven met dingen die niet aangenaam maar noodzakelijk zijn.

(Foto: https://www.pinterest.com/valeriasignoris/marcos-severi/)

Door de harmonie van het universum te kennen en de weg van de natuur, kan men de neiging van de mens begrijpen.

Beginnende Aikidoka's willen graag hun sport vergelijken met andere vechtsporten, naar hoe goed een persoon, die is getraind in Aikido, opkomt tegen iemand van vergelijkbare grootte en kracht die heeft getraind in een andere krijgskunst zoals karate, judo, ju jutsu of boksen. Het is normaal om te hopen dat de krijgskunst die je hebt gekozen effectieve vechttoepassingen heeft. Geen enkele krijgskunst kan de overwinning in alle mogelijke omstandigheden garanderen. Alle vechtsporten, inclusief Aikido, bestaan uit reeksen van strategieën voor het beheersen van conflicten. Morihei Ueshiba beoogde met Aikido veel meer te zijn dan een systeem van technieken voor zelfverdediging. Zijn bedoeling was om zijn krijgskunst te versmelten met een reeks ethische en sociale idealen, de zogenaamde psycho-fysieke transformatie. Het is belangrijk om te beseffen dat de oprichter van Aikido opzettelijk ervoor gekozen heeft om zijn krijgskunst te ontwikkelen tot iets anders dan een effectieve vechtkunst. Aangezien conflicten niet beperkt zijn tot fysieke gevechten, legt Aikido zich vooral toe op ethische strategieën die ook "mentale" conflicten in hun dagelijks leven beter van dienst zijn, dan een meer gevechtsgerichte kunst.

Het concept van Ki is een van de moeilijkste geassocieerd filosofische begrippen in de praktijk van Aikido. Omdat het woord Aikido zoiets betekent als "de weg van de harmonie met Ki", is het niet verwonderlijk dat veel Aikidoka’s geïnteresseerd zijn in het begrijpen van wat Ki precies zou moeten zijn. Etymologisch is het woord "Ki" afgeleid van het Chinese "Chi". In de Chinese filosofie is Chi een concept dat werd opgeroepen om leven te onderscheiden van niet-levende dingen, maar naarmate de Chinese filosofie zich ontwikkelde, kreeg het concept van Chi een breder scala aan betekenissen en interpretaties. In Aikido wordt het concept Ki beschouwd als gecentraliseerde en gecoördineerde levens- en geest-energie en niet zozeer als een soort mystieke of esoterische ideologie.

Waar zoek ik naar?

Veel mensen zijn geïntrigeerd door Aikido en kunnen zelf de waarde ervan zien in de praktijk. We kunnen Aikido oefenen omwille van de oefening zelf en prachtige lessen leren en-of eveneens mentale ervaring cultiveren, om na te denken over nederigheid, ongeacht jouw leeftijd, lichaamstype, persoonlijke geschiedenis of fitnessniveau. We hebben allemaal onze uitdagingen. Bij Aikido is mogelijk om te trainen met zowat alle gebruikelijke problemen die we gedurende het leven oplopen: een slechte knie, rug en-of schouder in een lichaam dat gewoon zwak en stijf is door jaren heen. Sommige dingen zullen met de tijd "geduldig" verbeteren en met anderen lichamelijk problemen leren we mee om mee te gaan. Iedereen kan aan Aikido doen, op zijn eigen manier, of je nu jong of oud bent, onvoldoende atletisch of ongemakkelijk voelt in een dojo. Elke Aikidoka zal een techniek een beetje anders doen: de ene moet misschien ijveriger werken om zijn valtechniek "zachter" te maken, terwijl anderen misschien moet leren om langzamer te zijn. Dit zijn geen problemen, ze vereisen alleen passende aanpassingen.

Of zoals Morihei Ueshiba, de oprichter van Aikido, zei: "De Kunst van de Vrede begint bij jezelf. Werk aan jezelf. Iedereen heeft een geest die verfijnd kan worden, een lichaam dat op een of andere manier getraind kan worden. Zorg voor vrede in je eigen leven en pas dan de Kunst toe op alles wat je tegenkomt."

Door zelfanalyse verlangen we naar zekerheid. De maatschappij verankert deze wens. Onveiligheid speelt de rol van de zwaartekracht in de wereld van iedereen en trekt ons naar plaatsen waar zekerheid wordt aangeleerd, want waar staan we bij gebrek aan die zekerheid? De vragen blijven zich opstapelen zodra we ze stellen. Wat zal er met me gebeuren als ik wordt aangevallen? Wat ga ik nu doen? De eerste stap om een uitweg uit dit dilemma te creëren, kan inhouden dat we ons gevoel van zekerheid zelf langzaam gaan opbouwen in een dojo, door het cultiveren van het vermogen om te handelen in stress situaties. De Aikidotechnieken gebaseerd op harmonisatie met de aanvaller en meegaand met de kracht van de aanval dient als een moreel voertuig voor zelfbewustzijn en bewustzijnsontwikkeling van anderen. Als er wordt gesproken over deze bewegingsbewustzijn en de morele aspecten van gevechtsporten, gaat het over evenwichtige maar gedreven gevechtstechnieken ter verdediging tegen schadelijke, dominante en gewelddadige persoonlijkheden die we ego noemen.

Bomen zijn hier op deze planeet lang voordat de eerste homo sapiens ooit werd geboren. Ze hebben wereldwijde meer dan 200 miljoen jaar aan catastrofes overleefd. Bonsais kunnen meer dan 130 jaar oud worden. Ze verouderen niet, althans op de manier waarop we ouder worden begrijpen. In de genen van hun vasculaire cambium cellen (de levende cellaag onder de schors) bestaat er namelijk geen "cellulair" programma voor veroudering, zoals bij mensen, waar een biologisch proces, zgn. Programmed Cell Death (or PCD) bestaat, waarbij de celdeling stopt. Een oude boom geeft ons een les in het leven. Een boom ziet er misschien verdord en knoestig uit, maar hij leeft precies hetzelfde. Een boom kan het verstrijken van de tijd weerstaan. Alleen mensen zijn het mooist als ze jong zijn. Zelfs bonsais die zwak en krom zijn, ongeacht hoe oud, blijft van nature zijn aangrijpende esthetische zuiverheid behouden.

Aikido belichaamt een paradox die relevant is voor sociaal beoefenaars die nadenken over angst en zelfbedrog. Het doel van Aikido-training is om conflicten om te zetten in samenwerking. Dit is een gemakkelijk en elegant iets om te zeggen, maar een vrijwel onmogelijk ding om in praktijk te doen. Blootstelling aan echt geweld maakt mensen bang, maar enge dingen zijn niet noodzakelijk gevaarlijk (in de dojo toch niet). Blootstelling is vooral eng omdat de meesten verwachten dat hun verwachtingen om zich te verdedigen voor onbepaalde tijd ongrijpbaar is. Angst voor geweld, als je het onder ogen ziet, zal snel verdwijnen als je gewend bent. Blootstelling werkt beter dan vermijding op fysiologisch niveau door gewenning van het eigen zenuwstelsel, het fysiologische tegengif voor angst. Op psychologisch niveau veroorzaakt het confronteren van je angst voor geweld een gevoel van voldoening en empowerment. Elke keer dat je je angst onder ogen ziet, krijg je kracht terwijl je angst kracht verliest. Op gedragsniveau helpt het herhaaldelijk confronteren van je angst vaardigheden en beheersing te ontwikkelen. Beheersing vermindert de kans op falen en vermindert daarom de zorgen. Blootstelling aan de sensaties van angst stelt men in staat om aan deze sensaties te wennen, terwijl we tegelijkertijd proberen tussen onze emoties te navigeren, beheren en werken.

Aikido draagt bij tot zelfverdedigingsvaardigheden, discipline en een gevoel van esthetische schoonheid in onze bijdrage aan een betere samenleving. Maar gevechtsport illustreert ook hoe iemands oordeel kan vertroebelen omdat de fysieke, mentale en emotionele inzet hoog is, waardoor zelfbedrog ontstaat. In Aikido training ligt een vreemde schemerwereld waar Aikidoka's bescherming zoeken tegen angst voor fysiek geweld van anderen. Aikido mag dan veel comfort geven, het idee dat je met jouw verworven gevechtstechnieken je immuun maakt voor fysiek gevaar is een illusie, een zelfbedrog over de ware kracht van de vaardigheden van Aikidoka's. Zo'n situatie kan ontstaan omdat elke dojo een comfortzone geeft voor de Aikidoka: de wekelijkse trainingen vinden altijd plaats in een gecontroleerde, voorspelbare omgeving. De aangeleerde technieken tegen een gestileerde aanval geeft weinig voorbereiding op een echte ontmoetingen met geweld. Sommige gevechtstechnieken zijn te gevaarlijk om in een dojo uit te voeren, zodat Aikidoka's er gewoon vanuit gaan dat hun "gewone" technieken effectief zullen zijn in een echt gevecht. Ze investeren veel tijd in Aikidotrainingen, waardoor een soort tunnelvisie ontstaat waardoor hun specifieke technieken mogelijk een illusie vertonen van superieure effectiviteit tegen onverwachte aanvallen. En omdat Aikido, zoals alle gevechtsporten, ook een hiërarchische gevechtssport is, waardoor Aikidoka's respect moeten tonen aan hun sensei en seniorleden, kan dit ertoe leiden dat (beginnende) Aikidoka's deze "moraliserende" dojo-concepten overnemen, zonder deze in vraag te stellen.

Al met al kunnen deze onzekerheden mensen kwetsbaarder maken voor cognitieve vooroordelen: Aikidoka's willen geloven dat wat ze doen altijd effectief is, dat ze worden beschermd tegen alle externe bedreigingen. Dit is niet eenvoudig, maar blijven leven in de gevangenis om geweld te vermijden is echter ook niet eenvoudig en het is niet echt een leven. Beoefening van Aikido draagt bij tot een waardevol leven zonder slopende angstgevoelens. De vraag die je jezelf moet blijven stellen is: werkt deze techniek omdat mijn partner samenwerkt, of werkt mijn partner samen omdat deze techniek werkt.

Schoonheid in eenvoud.

Het fragment is vertaald uit "The Awakened Warrior: Living with Courage, Compassion and Confidence" een gereconstrueerde fonologische versie.

"Een echte krijger is altijd bewapend met drie dingen: het stralende zwaard van vredelievendheid; de spiegel van moed, wijsheid en vriendschap; en het kostbare juweel van verlichting. Aikido is het principe van niet-weerstand. Aikido is onoverwinnelijk omdat het met niets strijdt." (Morihei Ueshiba)

Het idee van een kaartspel is oorlog: wreed, verwoestend en meedogenloos. Een samoerai heeft de plicht om zich meester te maken van minstens twee kunsten die geschikt zijn voor zijn status: krijgskunst en literaire kunst, om zo de geest van de samoerai te vormen, met aandacht voor de manier van sterven wanneer het moment komt. De samoerai doet deze dingen door middel van de ware geest van krijgsstrategie: dat je op elk moment traint en aandachtig bent, ook in karuta. Karuta is een traditioneel Japans kaartspel uit de 16^e eeuw en vaak wordt gespeeld tijdens het Japanse nieuwjaar. Het woord karuta komt uit het Portugees en is deels een literair geheugenspel en deels een strijd om de reactiesnelheid. Het traditionele spel is gebaseerd op een boek met waka-gedichten (de Ogura Hyakunin Isshu), dat werd samengesteld in de dertiende eeuw en bestaat uit honderd gedichten van honderd dichters.

Onze meest directe ervaring met de aardse wereld is van een veelvoudig geanimeerde kosmos waarin elk fenomeen potentieel levend is. Alle dingen volgen hun eigen ritme, hun eigen innerlijke sociale dynamiek en complexe bewustzijn. Er is overal een microwereld, dankzij de aanwezigheid van tussenkomende technologieën (zoals met de hulp van microscopische en genetische hulpmiddelen), wild aan divers organismen in oceaanopeningen, arctische sneeuw, woestijnkliffen, menselijk haar, elk met hun eigen coöperatieve hiërarchieën en levensstrategieën, aangepast aan hun niches. Ze vormen lange, verbazingwekkende complexiteit en omvangrijke (voedsel)ketens en voorzien daarbij onze biosfeer (zowel atmosfeer als aarde) van koolstof; stikstof; suikers; fosfor en nog veel meer. Ze hervormen onze ideeën over samenwerking en mutualisme en overtreffen ons concept over harmonie of zelfs "vriendschap". Een vergeten gemeenschap, dat langzaam maar zeker verdwijnt uit onze beschaafde,  hypermoderne technologische wereld, verbannen door de verspreiding van verschillende ideologieën en antropogene percepties en visies, en een steeds vaker voorkomend gebrek aan participatieve ervaring met de natuur.

Gedachten sterven als bloesems, zonder spijt.

Do-Chu-Sei bestaat uit drie Japanse karakters en staat voor een concept in Aikido "blijf kalm terwijl je in beweging bent". Een Aikidoka probeert ten allen tijden te vermijden om niet meegesleurd te worden in een agressieve of schadelijke intimidatie, zowel lichamelijk als verbaal. Conflicten hebben de neiging om te escaleren. In Aikido proberen we ons mentaal gedrag te veranderen naar sereniteit, een volledige bewuste innerlijk kalmte. Sommigen verwijzen naar dit fenomeen als "zen in beweging", een mentaal evenwicht. Het is het vermogen om kalm, soepel en gecentreerd te blijven. Een eenvoudige tactiek die overal gebruikt kan worden. Om tot het hart van Aikido te komen: er is geen vijand. In Aikido wordt een aanval als een geschenk beschouwd, een les om de aanvaller te leren begrijpen en te kunnen beheersen. Als je kalm blijft, ben je klaar om de onvoorspelbare aanval te zien aankomen. In Aikido oefenen we om met een aanval om te gaan. Soms stappen we uit de aanvalslijn of buigen de aanval af en gebruiken we de energie van onze aanvaller (partner) om de aanval te beheersen. Als je hierbij ontspannen bent, zie je het grote geheel (perifeer bewustzijn) en vermijd je tunnelvisie. Dit ontspannen perifere bewustzijn is nodig om in een stressvolle situatie beter te focussen op een positief resultaat. De aanvaller kan maar één manier kiezen om aan te vallen en in slechts één richting tegelijk. Het is niet logisch om de aanvaller af te raden van een actie waartoe hij zich al heeft verbonden. Bekijk het vanuit zijn perspectief. Zijn aanval wordt een geschenk aan jou. Nu is het aan jou, om wat te maken van dit geschenk, om controle te krijgen waarbij de aanvaller nooit in slaagt jou pijn te doen, noch hemzelf. Blijf gecentreerd en kalm. Blijf Do-Chu-Sei. Je hoeft elkaar, zowel op de tatami als in het echte leven, elkaar niet leuk te vinden, maar je moet elkaar wel respecteren. Respect is een eindeloze weg, wees steeds bereid hieraan te werken. Van techniek tot toepassing, Aikido is vooral gezond verstand gebruiken voor een succesvolle conflictinterventie. In Aikido-technieken moeten we handelen vanuit een standpunt van mededogen. Alle technieken van Aikido zijn er om een ander niet te schaden, om de agressie te neutraliseren. We zijn sociale wezens en we hebben andere mensen nodig om nederigheid te leren om te groeien.

Wat Morihei zei: "Een geest van onenigheid, denkend aan het bestaan van een vijand, is niet in overeenstemming met de harmonie van het universum. Hun budo is die van vernietiging. Het is geen constructieve budo. Echte budo is om niet te concurreren in technieken, in winnen of verliezen. Echte budo kent geen nederlaag, omdat nooit verliezen nooit vechten betekent."