Onze meest directe ervaring met de aardse wereld is van een veelvoudig geanimeerde kosmos waarin elk fenomeen potentieel levend is. Alle dingen volgen hun eigen ritme, hun eigen innerlijke sociale dynamiek en complexe bewustzijn. Er is overal een microwereld, dankzij de aanwezigheid van tussenkomende technologieën (zoals met de hulp van microscopische en genetische hulpmiddelen), wild aan divers organismen in oceaanopeningen, arctische sneeuw, woestijnkliffen, menselijk haar, elk met hun eigen coöperatieve hiërarchieën en levensstrategieën, aangepast aan hun niches. Ze vormen lange, verbazingwekkende complexiteit en omvangrijke (voedsel)ketens en voorzien daarbij onze biosfeer (zowel atmosfeer als aarde) van koolstof; stikstof; suikers; fosfor en nog veel meer. Ze hervormen onze ideeën over samenwerking en mutualisme en overtreffen ons concept over harmonie of zelfs "vriendschap". Een vergeten gemeenschap, dat langzaam maar zeker verdwijnt uit onze beschaafde,  hypermoderne technologische wereld, verbannen door de verspreiding van verschillende ideologieën en antropogene percepties en visies, en een steeds vaker voorkomend gebrek aan participatieve ervaring met de natuur.