De jo is oorspronkelijk ontstaan uit de bo, een stok van 182 cm lang. De Jo is zo'n eenvoudig wapen dat het vermoedelijk dateert van vóór de zwaard- of speertechnieken. De korte stok kan nauwkeuriger zijn wanneer het wordt gebruikt om te steken in plaats van te slaan. De langere stoktechnieken zijn beter geschikt voor formatiegevechten of open slagveldbewegingen, maar het zou problematisch zijn in zwaar bebost gebied. De Jo bij Aikido-toepassing is gemiddeld 127 cm lang.

Verschillende auteurs verwijzen naar O’Sensei die met een zeer hoge vaardigheid met zwaard, speer, geweer en bajonet overweg kon. Zijn leven is hierover zeer goed gedocumenteerd en hij had certificaten van verschillende vechtsporten. Er is echter één certificaat dat afwezig is: die van de Jo-beoefening, nochtans een zeer beroemd Aikido-wapen.

O’Sensei was erg goed in het observeren en absorberen van wat hij zag toen hij vele ervaren vechtsporters met wapens door middel van demonstraties zag, doch wat O’Sensei van de Aiki-Jo overhield, waren voornamelijk fragmentarische bewegingen. In het naoorlogse Japan werden veel vechtsportenscholen gesloten. Door het onschuldig aspect van de houten stok, gebruikte Morihei vaker de Jo in combinatie met zijn kennis van speer en geweer en zou de Aiki-Jo officieel voor het eerst gebruikt hebben bij een demonstratie aan een groep politieagenten, beter bekend als de Iwama Aiki-Jo. De Aiki-Jo is waarschijnlijk een samensmelting van veel verschillende vormen van input die Ueshiba heeft opgedaan bij het observeren van talloze experts. Hij heeft toen veel geëxperimenteerd, vooral tijdens de Iwama-jaren (1944-1955) (die later werden geformaliseerd door Saito Sensei).

Maar de meest voor de hand liggende vraag is of het echt iets uitmaakt? Uiteindelijk is een Jo een stok, een “incidenteel” wapen dat niet nodig is om er een aparte Aikido-oefening of een heel andere manier van bewegen van te maken.

Holistische potentieel heeft betrekking op alle aspecten van onszelf als een compleet wezen: lichaam en geest. Elk van deze aspecten van ons zelf speelt een essentiële rol om wie we zijn. Aikido cultiveert een persoonlijk kader om ons menselijk potentieel te laten ontwaken. Lichaam en de geest moeten in gecentreerde balans zijn, anders blijven we onzeker om wie we zijn en wat we doen. Ons lichaam is onze verbinding met de fysieke wereld en stelt ons in staat om via onze zintuigen met de wereld te communiceren. Ons lichaam is de tempel waarin de rest van ons wezen woont, zodat we de andere aspecten van onszelf kunnen verkennen. Iedereen heeft zijn of haar eigen unieke lichaam, elk met zijn eigen grootte, vorm en eigenaardigheden. Als je je lichaam accepteert zoals het is, kan je positief vooruit gaan. Hetzelfde geldt voor de geest. De geest is ons denkproces. Het is dat deel van ons dat de innerlijke dialoog voortdurend voortzet gedurende ons hele wakende leven. Het is ook dat deel van ons dat problemen analyseert en oplossingen bedenkt om ze op te lossen. Wanneer de geest kalm en gecentreerd is, kunnen we helder en objectief denken, om de uitdagingen aan te gaan die voor ons verschijnen in een wereld vol afleidingen en stress.

Wees eenvoudig in jouw verwachtingen van Aikido. Wees oprecht in jouw interacties met anderen. Wees sereen in je gemoedstoestand en besteedt geen aandacht in het vergelijken van jouw situatie met anderen. Als je jouw voortgang meet met de voortgang van anderen, is het heel gemakkelijk om verstrikt te geraken in de perceptie dat anderen het gemakkelijker hebben. Iedereen is op zijn of haar eigen reis. Richt je aandacht niet op wat andere mensen doen of hebben, want het is gemakkelijk om zo in een negatieve spiraal van teleurstelling te komen. Focus op jezelf. Heb voldoende nederigheid om op zoek te gaan naar de antwoorden die je zocht, door Aikido-beoefening, om eigen innerlijke kracht te ontdekken en te laten manifesteren. Het vergt moed om het pad van de harmonie te bewandelen, om een sterke basis voor lichaam en geest op te bouwen. Wees niet bang. Zet de stap en leer jezelf te accepteren zoals je bent.

Meestal brengen we onze dagen door met luisteren naar de non-stop monoloog in ons hoofd. Doe dit, ga daarheen, koop dat, eet dit, kijk daar, ik vraag me af of, enz. Het eindigt nooit. Vanaf het moment dat we wakker worden tot het moment dat we gaan slapen, gaat het gebabbel onverminderd in ons hoofd door, van onderwerp naar onderwerp, van idee naar idee, van emotie naar emotie en van gedachte naar gedachte. Stel je een plas water voor. Als je er een kiezelsteen in gooit, rimpelt het water. Hoe groter de steen, de gedachte, hoe heviger de golven, hoe kleiner de concentratie. Een concept dat nuttig kan zijn voor iedereen die door onze hectische wereld wil navigeren.

In Aikido wordt het concept van "Geest Als Water" gebruikt om de staat van paraatheid te definiëren als voorbereiding voor het uitvoeren van een Aikidotechniek.  Water is vormloos en past zich probleemloos aan, aan elke situatie door het pad van de minste weerstand te volgen. Als je een grote rots in een bergbeek plaatst, zal het water een manier vinden om rond de rots te stromen en verder te gaan. Water heeft de kracht om elk obstakel te overwinnen. Als we ons centrum op dat moment kunnen handhaven, zijn we in staat om correct te reageren en ons aan te passen aan situaties die zich voordoen. Wanneer onze geest vol gedachten en afleidingen is, zullen we moeite hebben om effectief te reageren op situaties die zich voordoen. Als we kalm zijn, zijn we in feite klaar voor alles wat het leven ons te bieden heeft: aandachtig bewust zijn van het huidige moment door een geconcentreerde focus van de geest.

Voor Aikidoka's is de beoefening van Aikido een uitdaging om controle te krijgen over het vaak hectische denkproces van de geest en zo de bewegingen van het fysieke lichaam te leiden naar bekwaamheid, om uiteindelijk tot rust te komen.

Velen hechten belang aan rang, wat de fundamentele menselijke natuur is. De kleur van de gordel (obi) is zeker niet de enige bepalende factor om te bepalen of iemand iets te bieden heeft. Het is ook niet iets om mee rond te pronken, noch achter te schuilen wanneer basisvaardigheden ontbreken. Degenen die het hebben hoeven over het algemeen niet aan te geven welke rang ze hebben, omdat ze hun vaardigheden en kennis voor zich zelf laten spreken. Het komt erop neer dat er ongeschoolde Yudansha’s zijn en dat er Kyu-rangen zijn met een enorme kennis, omdat ze veel hebben getraind doch niet de behoefte hebben gevoeld om ermee te pronken. Als een Yudansha rang zich weerhoudt te leren van wat zo iemand te bieden heeft, dan heeft dat meer te maken met ego dan met etiquette. Aikido had oorspronkelijk geen rang en sensei’s kenden er geen toe. Aikidoka’s dragen hun witte gordel omdat het belangrijk is om nederigheid en respect te tonen, het symboliseert fatsoen en hoffelijkheid voor “Shoshin” (Beginners Mind): je kan altijd van iedereen iets leren, ongeacht hun rang.

"Het doel van Aikido is het versterken van lichaam en geest door dagelijkse training en samen hard werken met collega-beoefenaars."

Taal en cultuur zijn nauw met elkaar verweven. Culturele veronderstellingen beïnvloeden hoe taal wordt gebruikt en taalkundige veronderstellingen omkaderen hoe we naar cultuur kijken, over hoe we denken over budo. Budo leren betekent een wereld betreden die wordt gedomineerd door een heel ander kader dan de Westerse wereld. Budo is een wereld die voortkomt uit de rijkdom van meer dan 3000 jaar Chinees denken en 1000 jaar Japanse cultuur en taal, die een eigen richting hebben gekozen en nieuwe ideeën om dingen te begrijpen en te creëren. Een prachtige reeks ideeën en complexe concepten in de vorm van budo.

Deze lessen in budokunst zijn te vinden op de dojo vloer: leren om dingen te accepteren zoals ze zijn en geen energie te verspillen om deze te proberen te veranderen, wat enkel maar tot ongeduldigheid en geïrriteerde reacties leidt. Word niet verblind door de focus op het doen van een bepaalde techniek, maar ontspan en wees helder van geest zodat je de patronen van de beweging van je tegenstander (of situatie) kan zien. Wacht en kijk, wees bewust en handel alleen als dat nodig is. Zo gemakkelijk om te schrijven, zo moeilijk om te doen. In de dojo oefenen we dit met bewust ademhalen, eenvoudig, en als we dat in de les kunnen leren, is het verbazingwekkend hoe vaak we onze budo in de wereld kunnen toepassen.

Deze budo-waarden worden je specifiek aangeboden door elke Aikido-beweging: hou je lichaam ontspannen, behoud altijd je centrum (of wees gecentreerd), hou je ellebogen laag en dicht bij je lichaam en probeer altijd de eerste zet te controleren. Elk aspect bouwt voort op het vorige concept.

De eerste les in elke dojo is etiquette, wat een formeel middel is om respect uit te drukken voor je sensei, voor je mede-Aikidoka’s en de kunst die je beoefent. Etiquette en respect zijn fundamenteel voor alle budo-beoefenaars. Zonder dat leren we alleen hoe we elkaar pijn kunnen doen. Een sensei doet veel moeite om deze kunst van harmonie met jou te delen. Les krijgen is een uniek geschenk. Je sensei is een uitzonderlijk persoon die aan de voorkant van de dojo deze verantwoordelijkheid met de grootste zorg draagt. Begin daarom om iedere training aanwezig te zijn. Wees eerlijk, behulpzaam en oprecht in je training. Toon interesse in de kunst van Aikido door je oefening als Tori en als Uke. Help mee met de werking van de dojo. Zorg ervoor dat je de kunst leert zoals je sensei deze presenteert en maak geen vergelijking met andere sensei’s, Aikido is immers geen competitieve kunst waarbij men op zoek gaat naar verschillen.

Aikido is niet enkel techniek, maar zoek ook naar de schat in elke Aikido-uitvoering, over hoe je anderen en jezelf kunt respecteren via budo, hoe je een uitzonderlijk mens kan worden. Een sensei geeft jou zelfvertrouwen, getemperd met nederigheid, want dat zelfvertrouwen mag niet veranderen in arrogantie en minachting voor diegenen die minder bekwaam of krachtig zijn. In de Aikido-praktijk, zoals in de meeste dingen, haal je eruit wat je erin stopt. Als je hard aan de technieken werkt, kun je een ervaren technicus worden, maar Aikidoka’s die aan alle aspecten van budo werken, hun etiquette en hun geest polijsten, deze mensen maken zichzelf tot diepgewortelde fijne mensen.

Cycli komen overal en in alles voor. Zelfs wanneer de cyclus bijna niet waarneembaar is, is het einde altijd bezig het begin van iets anders te worden. Dat is juist de definitie van een cyclus en, hoewel de specifieke processen variëren, is het een universeel proces: "Elk nieuw begin komt van het einde van een ander begin".

Jouw trainingspartner (Uke) is een kostbaar geschenk, wees dankbaar dat je dit geschenk wordt aangeboden, toon deze dankbaarheid door open, eerlijk en respectvol samen te trainen.

Uke is een belangrijke bouwsteen voor jouw Aikido-ontwikkeling. Als je de techniek niet hebt begrepen, zal Uke die techniek opnieuw en opnieuw en opnieuw laten ondergaan, zodat je kan groeien in jouw zelfvertrouwen, omdat Aikido jouw leven zou worden. Realiseer dat Uke meer dan helft van je Aikido ervaring geeft: de harmonie om samen te trainen. Aikido is hoe je je ego opzij zet, zodat de Uke je niet langer voelt. Als Uke pijn ondergaat, zal de oefening geen Aikido zijn. Aikido gaat over verbonden zijn, over de natuurlijke bewegingen. Een Uke beweegt mee met wat er gebeurt en is een belangrijk onderdeel van onze training. Uke is aanwezig omdat jij Aikido zou ontdekken. Wees nederig en laat je verwachtingen los. Je kunt alleen met de stroom meegaan als je één bent met de stroom, verbonden door de handen, bewogen door de heup.

Accepteer je trainingspartners als iets waardevols, zoals het leven. Wees dankbaar.

Aikido en sereniteit, om te accepteren dat we onszelf kunnen veranderen met de wijsheid om te weten wat wat is. Vóór Aikido was er angst, een constante angst, soms niet-herkennende angst, een verlammende en onbewuste angst voor betrokkenheid in het alledaagse leven. Na aikido werd angst anders. Angst werd opgemerkt, erkend, ingeademd, besproken en losgelaten door training. Op de tatami wordt de angst onder ogen gezien, steeds opnieuw wordt de angst ontmoet in een veilige, ondersteunde en gecontroleerde omgeving, zodat de angst kan wegglijden. Beleef Aikido. Aikido als zelfverdediging, verzachtend en herstellend, om je te beschermen tegen anderen en tegen jezelf. Het vermindert het complexe leven tot de eenvoudigste vorm, waarin je je voelt wat is en wat je kan doen voor anderen. Adem en beweeg met de aangeboden energie mee.

“Ik wil dat attente mensen luisteren naar de stem van Aikido. Het is niet bedoeld om anderen te corrigeren, het is bedoeld voor het corrigeren van je eigen geest. Dit is Aikido. Dit is de missie van Aikido en het zou jouw missie moeten zijn.” (Morihei Ueshiba)

Dotoku staat voor "moraal en respect afdwingend en is het morele kompas van een Sensei die hij gebruikt in het tonen van het ware pad van Aikido, als traditionele Japanse kunst, met wat Bushido kan betekenen in het dagelijks leven. Een goede Sensei leert studenten niet alleen studenten te zijn, maar leert ook om hun eigen leraren te worden, hun eigen bron van kennis. Men moet niet denken dat Aikido- en Bushido-training eindigt zodra je de deur van de dojo uitstapt. De totale training van een Aikidoka stopt niet bij de dojo. Aikido is leren over de kunst van het leven. Aikido moet een actief deel van je leven worden, zoals aandacht besteden aan hoe je loopt, hoe je ademt, hoe je evenwicht bewaard of hoe passief previsualistisch je Aikidotraining zou uitvoeren in een gegeven situatie, door zich altijd bewust te zijn van de nabije omgeving, om de geest scherpt te houden, waardoor jouw zintuigen en geest verbeteren. Door dit te doen, wordt budo niet alleen een apart deel van je leven in een dojo, maar een geïntegreerd, integraal aspect van je hele leven.

Moeilijk voor studenten, maar nog moeilijker voor elke generatie Sensei’s, die dagelijks worstelen om hun evenwicht te zoeken tussen de vele Aikidotrainingen en het werk en familie, om een hiërarchie aan deze sociale waarden te kunnen geven: ofwel blijven groeien in  Aikidovaardigheden of voorrang te geven aan andere sociale verantwoordelijkheden, om te kunnen genieten van budo als levenswijze.

Het Japanse Nyumonsha heeft een speciale betekenis voor de Aikidoka: “Nyu” betekent "invoeren" (hetzelfde als Irimi), “Mon” betekent "poort" en het “Shad” benadert de term “beginner”. Nyumonsha betekent filosofisch "Iemand die de toegangspoort betreedt".

Aikidoka's dragen een hakama, de zwarte broekrok, welke verbonden is met de waarden van de vroegere Japanse samoerai, naar analogie aan het Europese concept van ridderlijkheid. Eén van die waarden is "Rei", welke staat voor "respect en etiquette". Respect is de basis van je relatie met je ouders, met andere Aikidoka’s, met alle anderen. De respectvolle houding die gebaseerd op de erkenning van iemands waardigheid. Maar het belangrijkste soort respect is respect voor jezelf.

Jongeren zijn bekend, dat ze in hun jeugdigheid de primitieve vormen van Aikido toepassen: kracht en snelheid. Het is moeilijk om kinderen op een goedhartige manier kennis te laten maken met deugden zoals "Rei". Het gaat er niet om hun emoties te laten verbergen, maar hoe ze er assertief en respectvol mee moeten omgaan, hoe ze harmonie moeten vinden tussen hun denken en hun acties.

In een dojo wordt door Aikidotechnieken "blauwdruk voor zelfontplooiing" aangeboden. De dojo is een plaats waar iedereen gelijk is en waar wordt geoefend om iedereen in zichzelf te laten geloven, om hun eigen diagnose voor hulpvaardigheid en meedogendheid te laten inschatten, om hun sociale waarden te leren opbouwen. Maar een Sensei geeft het hun niet, een Sensei helpt om het zelf te laten vinden. Aikido ontwikkelt kwaliteiten die gericht zijn op de harmonisering van het leven en ligt niet alleen in de details van technieken die in een dojo worden onderwezen, maar ook in het ontwikkelen van rustige en waakzame individuen die zich bewust worden van hun omgeving en die in staat zijn om zich aan te passen. Dit is een moeilijk proces en daarom moet er in een dojo steeds een van de fundamentele aspecten van Aikido aanwezig zijn: "Rei". Zonder "Rei" zal men geen liefde voor Aikido ontwikkelen en zal het respect voor anderen mogelijk een illusie worden.

De dojo is een speciale plek voor het beoefenen van deze speciale kunst, een plaats van leren en respect tonen. Buigen is een kleine en eenvoudige manier om dit te tonen.

Hoe kan je de buitenwereld en zijn realiteit ontdekken terwijl je zo lang in een gesloten zaal zit. Kinderen moeten kunnen beleven, deels door boeken of door de woorden van onze leraar en niet door het klassieke rigide onderwijssysteem. Is dit hoe ze hun vrije geest creëren of eerder hoe ze hun vitaliteit en vreugde verliezen, doordat bij elke les die ze krijgen alles wordt uitgelegd over de natuur en de mensheid waarbij ze het spontane gevoel van eenheid met alles wat hun omringd verliezen.

Kinderen krijgen ego’s toebedeeld doordat ze steeds worden geëvalueerd en vergeleken met anderen, continu onderworpen aan competitiedrang, verlaagd door notities die ze krijgen, om de treden van de samenleving te kunnen beklimmen. Kinderen hanteren wat ze worden geleerd, zonder hun tijd te geven om zichzelf in vraag te stellen omdat ze gedwongen worden om hun spontaniteit op te opgeven, verrijkt met de kwalen van de mensheid die ze zien op televisie en de groeiende afwezigheid van hun ouders, wanneer ze op hun mobiele telefoons of tablets bezig zijn.

In ons cultuur en onderwijs is training gebaseerd op angst voor fouten. Zelfs aan het einde van het officieel onderwijs hebben 70 tot 90% van de mensen gestudeerd in een sfeer van angst om te falen en teleurstelling, slechts 10-30 % heeft vreugde en beloning gekend.

Het doel is om dit percentage te veranderen zodat interesse en nieuwsgierigheid het grootste deel van onze motivatie vertegenwoordigen.

Het leven is wat jezelf ervan maakt. In een leuke dojo integreren kinderen in een dynamisch klimaat vooral technische aspecten van Aikido, door middel van spelletjes en bewegingen. Op deze manier probeert Sensei de nieuwsgierigheid te stimuleren van wat Aikido kan betekenen.

Hierbij ontwikkelt de “recreatieve” Aikidoka een fysieke-motoriek (behoud van een beter bewust lichamelijk evenwicht en lichamelijk coördinatie) en verminderd men de verleiding om een gevecht te beginnen en geen agressie ten opzichte van anderen te gebruiken en vooral om het agressief voornemen van de tegenstander te ontmoedigen en te elimineren, zodat deze het minst mogelijke schade veroorzaakt bij zichzelf en bij de aanvaller.

De praktijk van Aikido leert hen om kalm te blijven en opwinding en ongeduld te beheersen. Door de aanwezigheid van andere Aikidoka’s, wordt eveneens een psycho-sociale aspect aangeleerd: respect, discipline en samenwerking en wordt competitief gedrag ontmoedigd, waardoor hun concepten zoals zelfvertrouwen wordt verstevigd, want om een Aikidotechniek te leren moeten ze samenwerken met elkaar.

Aikido praktijk vereist geen speciale vaardigheden. De sleutel tot vooruitgang in Aikido is gewoon volhouden en een positieve houding hebben.

Aikido leert harmonie.

Zanshin is een ‘esoterische’ leer (meer dan religie en meer dan filosofie), geboren uit het boeddhisme en heeft groot respect gekregen van de filosofische gemeenschappen van Japan, zo ook bij Aikidoka’s. In essentie, de totale vrijlating van angst, inclusief fundamentele angsten zoals de angst voor de dood en de angst voor het leven. Als de geest in een staat van alertheid is, zijn we in staat om direct te reageren. In zanshin concentreert de geest zich volledig op de bewegingen van het lichaam, doordat zowel lichaam als geest volledig ontspannen zijn omdat men volledig bewust is van de omgeving, zonder afleiding. Men neemt een waakzame houding aan met maximale alertheid, waarbij de Aikidokennis in alle situaties correct gebruikt kan worden. Zanshin is de staat waarin, nadat een aanval zonder aarzeling wordt beantwoord, we ons blijven voorbereiden op het volgende antwoord.

Vaak voert de Aikidoka in de dojo de techniek goed uit, maar aan het einde van de uitvoering wordt er een ontspanning houding aangenomen. Deze ontspanning is een verkeerde staat van de geest om Aikido te ontwikkelen om in harmonie te zijn met alles wat ons omringt en op ons afkomt. De tegenstander moet (on)bewust aanwijzingen krijgen dat je steeds de kracht, vertrouwen en zelfvertrouwen hebt, door rustig te blijven en inzicht uit te stralen op wat komen gaat.

(Foto: https://www.pinterest.com/ Piccolo Leke)

Er woonde een oude man in een huis op een berg. Hij had zijn hele leven doorgebracht met studeren en meditatie. Hij stond in de wijde omtrek bekend om zijn intelligentie en wijsheid. Veel zakenmensen en hoogwaardigheidsbekleders kwamen naar hem toe om hem vragen te stellen. Zijn antwoorden waren altijd goed. Hij leek een speciaal gave te hebben dat hem in staat stelde om de essentie van elk probleem te vatten. Wanneer mensen zijn antwoorden opvolgde waren de verkregen resultaten buitengewoon.

In het dorp aan de voet van de berg was er een groep jongens aan het spelen en soms gingen ze op bezoek bij de oude man om hem vragen te stellen, waarop hij altijd het juiste antwoord leek te hebben. Na verloop van tijd werd er een soort spel geboren waar de jongens een vraag probeerden te vinden die de oude man niet kon beantwoorden. Maar daar waren ze nooit in gelukt. Op een dag kwam de leider van de groep met een idee: " Ik heb eindelijk een manier gevonden om de oude man te misleiden. Kijk, ik hou een vogel vast. Ik ga de oude man vragen of de vogel nog leeft of dood is. Als hij zegt dat het dood is, laat ik haar vliegen, als hij zegt dat het nog leeft, zal ik de vogel dood maken. Hoe dan ook, deze keer zal hij het mis hebben."

De oude man zag hem aankomen en zag de voorpret op hun gezichten. De jonge stapte naar voren en zei: "Oude man, ik heb een vogel in mijn handen. Is ze nog in leven of dood?"

De oude man keek naar hun gezichten en zei: "Het antwoord ligt in jouw handen."

De moraal van het verhaal is dat voor bijna alles wat er met je gebeurt het antwoord in jouw handen ligt. Je bent de schepper van je eigen lot, jouw eigen toekomst, het is aan jou door de keuzes en beslissingen die jezelf maakt. Beleef Aikido in al zijn aspecten.

Aikido wordt vaak gezien als een vorm van strijd. In feite, het doel van Aikido is om vechten te vermijden en je intelligentie te gebruiken voor het nastreven van vreedzame doeleinden in plaats van iemand te vernietigen. Als je wilt, is het een vraag-antwoord spel: degene die aanvalt - stelt de vraag, en degene die zichzelf verdedigt - geeft antwoord.

Literatuur (of het nu boeken, internet- of teksten op sociale media zijn) kan iemands empathie, en zelfs zijn leven, verbeteren door hen te helpen zich te identificeren met de (informatieve) emoties van anderen, ongeacht hun culturele achtergronden.

Aikido-boeken vertellen je niet alleen over de basis van zijn gerespecteerde verdedigingstechnieken, maar ook over de ontwikkelen van Morihei Ueshiba’s unieke en diepgaande filosofieën van de geest van een Aikidoka, zowel voor beginnende beoefenaars als gevorderden

Het lezen van deze tekst heeft een directe automatisch invloed op de linkerhersenhelft van onze hersenen, om dingen in een verhalend formaat te plaatsen, zodat we de wereld en onze complexe samenleving en onszelf kunnen begrijpen. Ook het neurale netwerk van de centrale sulcus in onze hersenen, een gebied dat instaat voor de sensorisch motoriek, wordt geactiveerd wanneer een persoon een tekst leest, omdat we ons er deels mee identificeren. Deze gedeelde waarden helpen ons om ons te organiseren, te inspireren en te motiveren om verheven doelen te stellen en te bereiken. Niet enkel dat, maar door over Aikidotechnieken te lezen, stimuleren we ook onbewust onze neurale bewegingszenuwen en -spieren, omdat de lezer zich laat transporteren naar het lichaam van uitvoerende Aikidoka, zelfs al bewegen je spieren niet (in de neurobiologie ook wel “gegronde cognitie” genoemd). De mentale figuratie van een Aikidotechniek in een boek versnelt de ademhaling en hartslag en verhoogt de gevoeligheid van perifere zicht, bevordert de prikkelbaarheid van het zenuwstelsel en heeft de neuro-spier interactie om de geziene beweging in het boek effectief uit te voeren. Op hetzelfde moment krijgt het lichaam de nodige fysiologisch instructies voor de goede uitvoering. Ook verandering in de hersenchemie leidt tot een verandering in gedrag door verhoging van de bloedwaarde van een neurotransmitter om oxytocine (zgn "morele molecule") te produceren, om zo te reageren op sociale visuele signalen.

Verhalen kunnen ons letterlijk vervoeren in de geest en het lichaam van een personage. Ze kunnen ons in de richting van empathie of actie bewegen.

De tekst die je leest, maken je echt wie je bent. Of zoals in de woorden van de stichter: "Maak elke dag opnieuw."

(Foto: https://nl.pinterest.com/vandenberge59/buddha-zen/)