Aikidoka's dragen een hakama, de zwarte broekrok, welke verbonden is met de waarden van de vroegere Japanse samoerai, naar analogie aan het Europese concept van ridderlijkheid. Eén van die waarden is "Rei", welke staat voor "respect en etiquette". Respect is de basis van je relatie met je ouders, met andere Aikidoka’s, met alle anderen. De respectvolle houding die gebaseerd op de erkenning van iemands waardigheid. Maar het belangrijkste soort respect is respect voor jezelf.

Jongeren zijn bekend, dat ze in hun jeugdigheid de primitieve vormen van Aikido toepassen: kracht en snelheid. Het is moeilijk om kinderen op een goedhartige manier kennis te laten maken met deugden zoals "Rei". Het gaat er niet om hun emoties te laten verbergen, maar hoe ze er assertief en respectvol mee moeten omgaan, hoe ze harmonie moeten vinden tussen hun denken en hun acties.

In een dojo wordt door Aikidotechnieken "blauwdruk voor zelfontplooiing" aangeboden. De dojo is een plaats waar iedereen gelijk is en waar wordt geoefend om iedereen in zichzelf te laten geloven, om hun eigen diagnose voor hulpvaardigheid en meedogendheid te laten inschatten, om hun sociale waarden te leren opbouwen. Maar een Sensei geeft het hun niet, een Sensei helpt om het zelf te laten vinden. Aikido ontwikkelt kwaliteiten die gericht zijn op de harmonisering van het leven en ligt niet alleen in de details van technieken die in een dojo worden onderwezen, maar ook in het ontwikkelen van rustige en waakzame individuen die zich bewust worden van hun omgeving en die in staat zijn om zich aan te passen. Dit is een moeilijk proces en daarom moet er in een dojo steeds een van de fundamentele aspecten van Aikido aanwezig zijn: "Rei". Zonder "Rei" zal men geen liefde voor Aikido ontwikkelen en zal het respect voor anderen mogelijk een illusie worden.

De dojo is een speciale plek voor het beoefenen van deze speciale kunst, een plaats van leren en respect tonen. Buigen is een kleine en eenvoudige manier om dit te tonen.