Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag St.Andrews in geweest, een klein leuk plaatsje aan het "water", het verschil tussen eb en vloed is hier zo groot, dat je alleen modder ziet, en in de verte water. Zo was de situatie vanochtend dus. Er was een farmers-market, wat inhoud dat er kraampjes zijn met spulletjes die de mensen allemaal zelf gemaakt hebben. Schilderijen-bontmutsen-gebreide mutsen-sokken-handschoenen-sjaals, eigengebakken koekjes, waaronder zelfs stroopwafels, ook zo geschreven, erg leuk.
Even door het dorpje gelopen, leuke panden allemaal, naar het postkantoor, we kunnen wel postzegels kopen, maar geen post afgeven. Alle brievenbussen in den lande zijn dichtgeschroefd, tot de staking voorbij. Daar dit nog even kan duren, en wij dat wisten, hebben we de kaarten voor de mensen die in juli jarig zijn, in Amerika nog op de bus gedaan. We zijn vandaag langs de kust naar St.John gereden, waar we nu bij de Walmart kamperen. Morgen St.John in met de bus.
Vandaag zijn we de grens overgegaan bij St.Stephen, van Maine naar New Brunswick. Het was 5 minuten werk, een stempel en klaar. Eerst St.Stephen in voor de bank en boodschappen, en nu op een camping in St.Andrews.
Hoihoi allemaal, vandaag hadden we een aantal ontroerende momenten. We zijn van Lubec naar Campobello Island gereden. Campobello Island is een Canadees eiland. Je krijgt dus met de douane te maken, Amerika zo uit, toen een gezellig praatje met de Canadese douane, paspoorten laten zien, vertellen dat we niet in het bezit zijn van tabak-sterke drank alleen een paar blikjes bier), of wapens, en dan mag je doorrijden. We zijn eerst naar de visitor center gereden, daar werd ons verteld, dat we de vuurtoren zouden kunnen bekijken als we voor 12 uur weer op het land zouden zijn. Er is een pad naar de vuurtoren dat bij hoogtij onder water komt, red je dat niet, moet je 8 uur wachten. Wij zijn dus eerst naar het puntje gereden, daar toch maar weer onze wandelschoenen aangetrokken, en maar goed ook, want we moesten gedeeltelijk over glibberige rotsen lopen (soms op handen en voeten). We zagen weer een prachtig plaatje, een heel mooi lighthouse. Groot, en je kon er goed rondlopen, op een gegeven moment komt er een meneer naar ons toe die vroeg of we mee wilden de vuurtoren bekijken, er was nog een ander stel, kosten 10 dollar voor 2 personen, dit geld zou gebruikt worden voor verf om de toren op te knappen. Wij wilden wel mee. Een hele grote vuurtoren vanbinnen waar vroeger ook geslapen werd.
3 verdiepingen hoger stonden we bij de lamp, een rode, de meeste lighthouses hebben een witte lamp. De meneer vertelde dat er in september allerlei walvissen-dolfijnen-groot en klein rond het eiland bij elkaar komen en bijna een concert aan geluiden voortbrengen. Wij zijn dus te vroeg, alhoewel er gisterenavond een whale was gespot.
De vuurtoren wordt opgeknapt door vrijwilligers, heel knap. Deze meneer is nu gepensioneerd, hij was ooit professor aan de universiteit. De schildert en timmert en doet de tours.
Weer de andere kant op; gestopt bij een postkantoor voor postzegels, daar schrikken we van de prijs van postzegels voor op een kaart, C$1,75 circa Eur 1,25; in USA $0,98 = Eur 0,69). Toch een aantal gekocht, verder was er geen service, daar de post momenteel staakt....
Toen door naar het Roosevelt Campobello International Park. Daar staat het zomerverblijf van oud-president Franklin D. Roosevelt. Heel erg mooi.We mochten er rondlopen, 35 kamers,bijna nog in orginele staat. We werden uitgenodigd om aan een high-tea mee te doen om 3.00 uur, dit wordt gegeven in een naastgelegen huis, en daar waren 2 dames die vertelden over het leven van de first-lady Eleanor Roosevelt. Dit was een relaas zo mooi, het ontroerde ons allen.
Al met al een zeer geslaagde dag met ook nog mooi weer.
Hoihoi allemaal, vandaag van Harrington naar Lubec.
Via Machias en de scenic-route 191 (via Cutler) naar de vuurtoren in Lubec gereden. Dit lighthouse (the West Quoddy Head Light) is de enige gestreepte lighthouse in Maine.
Het visitor center annex museumpje had een aantal kunstwerken hangen, die daar verkocht worden, allemaal schilderijen met een gestreepte vuurtorens erop. Een aardig gesprek met de dame achter de balie.
Wij hadden gelezen dat in het aangrenzende Quoddy Head State Park, entree $3 per persoon een mooie hike zou zijn van 4 mijl, zijnde 6,5 km. Dus voor het eerst deze reis onze grote wandelschoenen aangedaan.
Het was een hike over rotsen, modderpoelen, omgevallen bomen, maar ik had weer een sterke man mee, die mij af en toe een handje hielp, als de stappen erg groot werden.
Het ging eerst hoog boven de oceaan langs, dus mooie plaatjes aan onze linkerkant. Na 2,5 mijl boog de route het bos in, hier liep het iets makkelijker. We hebben genoten, hopen veel van deze wandelingen tegen te komen. Een camping in Lubec, ook weer aan het water, met jawel een gestreepte vuurtoren het de vijver.
Hoihoi, In 2003 zijn wij begonnen met onze eerste reis naar de USA, zijnde New York, eigenlijk niet het echte Amerika, maar wel een hele ervaring. Vervolgens hebben wij een aantal jaren een camper gehuurd, waarvan 2 jaar een camper weggebracht voor het bedrijf Roadbear.
Vorig jaar hebben we zelf een camper aangeschaft om een aantal maanden per jaar rond te reizen, dit jaar zullen we het grootste gedeelte in Oost Canada rondgaan, we zitten momenteel in het noordoosten van Maine, we zijn nu 3 weken onderweg, doen het heel rustig aan, wat we deze vakantie echt willen leren. Onze ervaring is toch iedere keer weer dat je te snel reist, waardoor je veel links of rechts laat liggen. We hebben 1 juni onze camper opgehaald, hij stond de winter gestald in Bolton, Connecticut.De eerste avond op de camping werden we door de campingbaas verzocht naar de kantine te gaan daar er een tornado-warning voor de omgeving was. Op de tv. konden we het slechte weer volgen. Hij ging gelukkig boven ons langs in Springfield waar ernorme schade en 1 dode te betreuren viel. De 2e tornado zou recht over ons heen komen, volgens de tv. Dus alle 8 mensen , die op dat moment op de camping verbleven moesten in de kantine blijven. Daar het nog even kon duren voor de tornado er zou zijn, zijn we toch maar even gaan koken, daar we honger hadden, na de afwas weer naar de kantine . er was bij ons alleen een beetje regen en verweg onweer, gelukkig maar. Want de 2e tornado is ook boven ons langs gegaan, weer heel veel schade en 3 doden te betreuren.
De eerste plaats die we bezocht hebben, was Plymouth, waar we lekker aan het water konden zitten, een mooie boot konden bekijken en de lunch konden gebruiken. Vandaar zijn we richting Boston gereden, waar we 2 dagen hebben doorgebracht, een erg gezellige stad, waar je goed kunt vertoeven.We konden in een State-Park staan, met de camper naar de Walmart in Quincy om te parkeren, daar met de bus naar Quincy Center en met de Metro(T) naar Boston, en dat voor 1,70 dollar enkele reis.
Bij de camping in Salisbury (Maine), hebben we een heerlijke warme dag gehad, 40 gr.C. Bij de oceaan was het goed toeven, alleen het wordt meestal afgestraft met een hele zware donderbui, wat veel koelte bracht.
We hebben toch maar even de Outlet in Kittery gedaan, een aantal leuke koopjes, je gaat nl. NOOIT zonder een koopje van een Outlet. We staan wisselend bij Walmart en campings.
In Kennebunk naar een Franciscanenklooster met een uitgebreide giftshop. Leuk gesprek met een pater, weinig kunnen toevoegen aan mijn collectie van Christoffel, een pin-up en een magneetje.
Di.14 juni zijn we naar Portland geweest met de bus vanaf Walmart, daar weer geparkeerd. We kwamen in een oud haventje, achter de vismarkt, waar een zeeleeuw rondzwom, die af en toe z'n koppie boven water liet zien. We kwamen langs een lobster-verkooppunt, daar naar binnen gewandeld, en de dame was zo aardig ons de grootste lobster die ze in huis had te laten zien. Een aardig praatje gemaakt. Toch weer andere dingen gezien dan vorig jaar.
Daar we vonden dat we ook een keer in Maine een echte lobster (kreeft) moesten eten, hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben in New Harbor op Hog Island een echte lobster gegeten, met slab en notenkraker, een keukenrol, een bakje botersaus, een salade en een GROTE beker frisdrank. En het was HEERLIJK. We gaan de canadese lobster ook maar eens proberen.
Na onze lobster doorgereden naar PeraQuid Point. Daar mochten we in de vuurtoren tot aan de lamp. Deze vuurtoren staat op de quarter-munt van Maine. Do. 16 juni hebben lekker een dagje op een camping in Cushing doorgebracht, het was heerlijk weer, luifeltje, stoeltjes eronder en genieten. s'middags kwam de tuinman langs om ons gras te maaien, luxer kan het niet, en ook nog gezellig ook.We hadden uitzicht op de St.George River.
Za.18 juni zijn we naar Bar Harbor gereden, en leuk stadje aan de oceaan, vorig jaar ook geweest, toen was het erg miezerig, nu zonnig.
Zo.1 juni naar Schoodic Peninsula, deel van Acadia Nat.Park, heerlijk op de rotsen gezeten, een wandeling gemaakt, en zitten lezen in de zon met een ijsje uit eigen vriezer.
We staan nu op een mooie camping met internet in Harrington. Omdat deze camping eindelijk goed internet heeft, is dit dus de dag dat dit blog is geboren.
Hoihoi, we gaan er toch maar mee beginnen, daar er een aantal mensen op deze wereld zijn die geinteresseerd zijn in hoe wij de dagen doorbrengen aan deze kant van de aardbol. Aan deze " kant "van de aardbol , zijnde Amerika en Canada, rijden wij rond in onze Sunseeker.
Wij zullen jullie op deze blog een beetje op de hoogte houden van wat wij zoal meemaken, waar we rijden en hoe de reis gaat.
