Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag staat het bekende terracotta leger op ons te wachten. Als je in Xian bent, moet je het bekijken. Vanuit Xian moet je eerst een uur met de bus. Maar we zijn niet de enige die er heen willen. We sluiten aan in een lange rij wachtende. Als we uiteindelijk aankomen is het erg druk. In Lonely Planet wordt aangeraden om de gebouwen in volgorde 3,2,1 te bezoeken. Dit voor de opbouw naar een climax. Van restauratieplek naar een nog te onderzoeken plek en de hal waar inmiddels een groot leger is blootgelegd. Het leidt tot nogal wat discussie welk gebouw welk nummer heeft. Plattegronden zijn niet duidelijk. Het is er erg druk, met name in hal 1 van waaruit de bekende plaatjes zijn. De fotos spreken voor zich. We hebben er in totaal ongeveer 2 uur rondgelopen en hebben het dan wel gezien. Richting de uitgang is er een heel circus gemaakt van souvenirwinkels en eetgelegenheden. Dit deel is vele malen groter dan de archeologische plaatsen. Helaas. Los van de archeologische waarde waren mijn verwachtingen hoger gesteld. Vanavond zijn we de moslimwijk ingewandeld. Het zijn een aantal straten met voornamelijk eetgelegenheden waar je vele soorten eten kunt kopen. Het is er erg druk. We vermoeden dat dit niet alleen op de zaterdagavond zo is. Het is hier tot s avonds laat een erg lekkere temperatuur, boven de 20 gr.
Vandaag weer een reisdag. We laten Xiàhé met het Labrang klooster achter ons en vertrekken om 8:30 met de bus, voor de helft gevuld met monniken terug naar Lánzhõu, een rit van ruim drie uur. Daar nemen we de stadsbus en laten ons afzetten bij het Gänsù Provincial Museum. Daar is o.m. een expositie over de betekenis van de zijderoute voor deze provincie. Aangegeven wordt dat de zijderoute tussen China en Europa (m.n. Rome) al rond 700 voor de jaartelling bestond. En dat tot ongeveer de 15e eeuw. De zijderoute betekende naast veel handelsverkeer, ondermeer uitwisseling van methoden, technieken, stromen van verschillende geloven, naar ook overheersingen door verschillende machthebbers. Een foto geeft de verschillende routes weer. In het museum is ook een (tijdelijk) expositie van werken van Dalì. Dit deel ook even bekeken. Lonely Planet geeft naast dit museum nog twee attracties aan, die bij elkaar liggen. De taxi brengt ons naar de Gele rivier, waar the White Cloud Temple ligt. Dit is een tempelcomplex behorend tot het Taoisme-geloof, een afscheiding van het Boeddhisme van heel lang geleden. Taoisme komt voornamelijk in China voor. De Gele rivier blijkt een dezer dagen plots sterk gestegen te zijn. Daar waar een strand zou liggen, staat nu alles onder water. Blijkbaar was er geen tijd om de nodige spullen in veiligheid te brengen. Aan de overkant ligt op een heuvel the White Pagoda Temple uit de 13e eeuw. Door het park lopen we de vele trappen naar boven. Het is zeer de moeite waard. Buiten de (m.n. verticale) parkwandeling en de pagode hebben we een fantastisch uitzicht over de stad Lanzhou. We laten ons met de taxi via ons hotel van 3 nachten geleden, waar we onze koffers hadden achtergelaten, naar het station brengen. Taxis zijn goedkoop in China. Dit ritje, circa 10km schat ik, kost ongeveer 2,50. Minder dan een echt kopje koffie (wat hier duur is, ca 3,50). De hogesnelheidstrein (topsnelheid 245 km/u) brengt ons (met enkele tussenstops) in zon 3 uur naar het ruim 500km oostelijker gelegen Xian. Voor een indruk van treinkosten in China, deze rit (2e klas) kost RMB 175, is circa 25 (excl. ca. 7 boekingskosten). We hebben een late trein, die om 19u vertrekt. Ze komen langs met diverse versnaperingen waaronder een kom noodles. Wij moeten nog eten, dus die noodles komt goed uit. De noodles wordt met heet water (verkrijgbaar van de tap in de coupé) opgewarmd waarna de andere ingrediënten worden toegevoegd. Het zakje met sambal (?) wordt los bijgevoegd. Voor de liefhebber. Inmiddels ingecheckt in het hotel Bell Tower (zie laatste foto), in hartje Xian ligt, een stad van meer dan 8 miljoen inwoners!
Vandaag een kort verslag. Vanochtend naar het Labrang Monastry voor een rondleiding door een Engels sprekende monnik. Leuk om eea te horen over het Boeddhistische geloof en hun goden en gebruiken. Daarna hebben we zelf rondgelopen. In dit klooster wonen zon 1800 monniken die daar (of later in een ander Tibetaans klooster zoals in Lhasa, Tibet) voor hun hele leven wonen en studeren. Hierbij is filosofie een belangrijk onderdeel. Het Labrang klooster beslaat een heel groot oppervlakte met vele tempels. Hier zijn ook veel pelgrims die voortdurend rondjes om gebouwen lopen met een kralenkrans in hun hand en langs lange rijen gebedsrollen lopen. Daarnaast bestaat de stad Xiahé voor een groot deel uit kleine en grote hotels en allerlei winkels met spullen die betrekking hebben op het Boeddhisme en de verering. De hoofdstraat van de stad (80.000 inw.) (niet het kloosterdeel) begint wat uitstraling betreft sterk op Lourdes en een soort Las Vegas (m.n. verlichting) te lijken. Hoe zal dat over 10 jaar zijn?
Weer vroeg op (6:15u) want we hebben een drukke dag vandaag. Om 7u op straat om een taxi aan te houden die ons naar het busstation brengt. Bij het loket geven we aan dat we naar Bingling Sì willen en dus met de bus naar Liújiãxiá. Willen... klinkt eenvoudig, maar met Engels kom je hier niet ver. Daarvoor hebben we op de Ipad in een document alle plaatsen, belangrijke punten, woorden etc die we vandaag aan een loket nodig kunnen hebben of elders in het Nederlands, in Chinese tekens en fonetisch opgeschreven. Reuze handig blijkt ! Op het busstation wordt het ticket uitgeschreven, wordt ons aangewezen welke bus we moeten hebben, instappen en de bus rijdt binnen 5 minuten weg. Twee uur later komen we bij de dam aan waar we met een speedboot meegaan. Hiervoor moet je wachten tot alle 9 plaatsen in het bootje bezet zijn. Met nog een Chinese dame, die ook hier uit de bus stapte, bezetten we de laatste 3 plaatsen. De speedboot vaart in een uur naar Bingling Sì over een groot waterreservoir. Het is een mooie tocht, waar je niet hoeft te vervelen. Bij aankomst krijgen we een uur de tijd om rond te kijken. We zetten de vaart erin want we willen ook het Tibetaanse klooster zien dat 2,5 km verderop ligt. De Boeddha grotten liggen in een zijtak van het reservoir. De wandelroute is knap aangelegd. Er is één hele grote Boeddha uitgehouwen en heel veel kleinere. Een deel van de wandelroute en de meeste trappen zijn afgezet. Erg jammer! We kunnen het klooster niet vinden en lopen terug om te vragen. Ons (vertaal)document voorzag niet in al onze vragen. Een Chinese gids geeft ons haar telefoontje waarin ze een nummer heeft ingetikt. We krijgen de achtervang die Engels spreekt. Hij legt uit dat het water te hoog is en daardoor het klooster niet bereikbaar is. Toch even teleurgesteld. Maar we vinden nog een aardige tempel om te bezoeken. Dan moeten we toch nog stevig lopen om op tijd bij de boot te zijn. Ook weer een mooie vaart terug. Om in Xiahé uit te komen, moeten we eerst met de bus naar Línxià. Bij het Info Center vertelt men ons dat die bus momenteel niet rijdt omdat die weg is afgesloten vanwege een aardverschuiving. Maar ze kunnen een taxi regelen. We twijfelen aan de waarheid... Uiteindelijk er voor gekozen, omdat we nog zon 5u moeten reizen. Onderweg blijkt inderdaad de weg naar Línxià gesloten te zijn en moet de taxi een heel eind omrijden. Maar het is wel een bijzonder mooie weg door de heuvels. Na 2,5 u rijden komen we aan bij het busstation van Línxià. Aan het loket geven we aan naar Xiahe te willen. De vriendelijke dame wenkt ons mee te lopen en brengt ons naar de betreffende bus. We krijgen nog net tijd om naar het toilet te gaan. Toilet? Het herenhok heeft 5 compartimenten met een goot, gescheiden door lage muurtjes. In drie zitten mannen ongestoord gehurkt....verder geen details We stappen in. en de bus vertrekt voor onze laatste etappe vandaag. Om 19u komen we aan in Xiahé. Dit was onmogelijk zó te plannen, vandaag. Wat hebben wij een geluk!
Vandaag (maandag) onze eerste treinreis van de 7 stuks van Oost- naar West-China. Alles ingepakt en het eea aan eten en water meegenomen. We pikken om 10u een taxi op die ons naar het 10km verder gelegen treinstation brengt, ver buiten het centrum van Kashgar. Waar de taxi ons eruit wil zetten, zien we in de verste verte geen gebouw dat op een station lijkt. We worden wat geïrriteerd. Hans blijft zitten (zonder te betalen) en Clemens doet navraag. Met een treinkaartje in de hand wordt duidelijk gemaakt dat we nog een eind moeten lopen. Na alle checkpoints en een extra checkpoint, waar nu alle buitenlanders eruit worden gehaald, te hebben doorlopen, bereiken we de vertrekhal. Al met al zijn we ruim een uur later. Langzaam stroomt de hal vol. We zien alle soorten bagage, van koffers tot grote bundels van doek of plastic, grote emmers, dozen in alle formaten. Een half uur voor vertrek worden we losgelaten en lopen we in colonne naar het perron. We hebben een 4-persoons coupe met daarin vier bedden. Op de onderste twee bedden kunnen we per twee ruim zitten. In de gang, precies bij onze coupe zijn twee stopcontacten. Handig om onze apparaten op te laden. Per treinstel een (hurk)toilet en koud- en warmwatervoorziening. De trein vertrekt precies op tijd. We rijden al gauw door een grote woestijnvlakte naar Turpan. Om 5u worden we gewekt. In Turpan komt de trein een uur te laat aan. Wij zijn wij één van de weinige die hier de trein verlaten. Een taxi brengt ons naar het station van de hogesnelheidstrein. Dit station ligt op ruim een half uur rijden. Weer de diverse controles en een grote vertrekhal. Om 9:30 vertrekt onze trein naar Lanzhou. Deze rit zitten we 1e klas. Dit omdat de 2e klas al volgeboekt was. We hebben de tickets voor onze treinreizen in China, via internet uitgezocht, lang vooraf besteld bij het Chinese treinboekingsbureau Travel China Guide. De tickets kunnen niet meer dan een maand voor de reisdatum worden afgehaald. Dit bureau heeft dit voor ons verzorgd en alle treinkaartjes tezamen naar ons eerste hotel in China (=Kashgar) gestuurd. Goed bureau en prima communicatie. De reis van gisteren en vandaag was een lange, maar mooie rit met afwisselend landschap (2e rit). De grote stukken rijdt de 2e trein 200km/u. De treinreis van deze twee dagen was in totaal 31u over ruim 3.000 km.
Zondags is er even buiten Kashgar een grote veemarkt. We laten ons er met een taxi heen brengen. Om 11u Beijing-tijd (de officiële tijd in China, lokale tijd min 2u) is het nog redelijk rustig. Van ver uit de omgeving worden de dieren met allerlei vervoersmiddelen binnenrijden. Het aardige hier zijn de dieren die we in Europa niet kennen Er wordt stevig gehandeld en de stapels bankbiljetten gaan van de ene eigenaar naar de andere. Buiten de veemarkt zelf wordt allerlei soorten eten bereid, waarin vlees wordt verwerkt van beesten die op de markt zijn gekocht. Bij de uitgang staan al toeristen te wachten op een taxi om teruggebracht te worden naar Kashgar. Maar het aantal taxis hier is erg schaars. Als er een soort tuktuk aankomt en enkele oude mannen uitstappen, gaat Hans vragen of hij teruggaat naar Kashgar. Ja, wij kunnen mee. Het gaat niet snel, maar hij brengt ons wel naar een buitenwijk van Kashgar waar meerdere taxis staan te wachten. Dus zijn we zo weer in het centrum bij ons hotel. We vragen ons af of de rest al een vervoermiddel heeft gevonden....
Vanmiddag zijn we weer teruggegaan naar de oude stad waar we gisteren ook zijn gewest. De zon schijnt inmiddels volop. Er lopen nu meer toeristen, maar is gezellig druk. Op een terrasje nemen we iets te drinken en werken wat kranten door. Het was weer een heerlijke dag.
In Kashgar valt vanochtend veel regen. Dus alleen naar buiten voor noodzakelijke dingen: wat boodschappen bij de supermarkt en geld halen bij de bank. Hoewel bij de ATMs wordt aangegeven dat je met maestro-pas kunt opnemen, geeft de machine uiteindelijk een onduidelijke foutmelding. Bij navraag blijkt dat je als buitenlander alleen geld kunt pinnen bij Bank of China. Dit heeft vast zn reden. In de middag wordt het gelukkig droog. We besluiten het deel van de oude stad in te lopen dat tegenover ons hotel ligt (tegenover de Idkah Moskee aan de North Jiefang Road) , daar waar ook de avondmarkt is. Dit gebied, net als vele andere drukke gebieden in het centrum, is alleen te toegankelijk via een controlepost. Buitenlanders mogen hier door zonder zich te legitimeren. Dit gebied is totaal autoloos. Wel hangen er overal cameras. We zijn verbaasd wat een mooi gebied dit is. Ik was helaas het fototoestel vergeten, maar Hans heeft fotos met zn telefoon gemaakt. Daaruit een selectie. Op de plattegrond van de oude stad, die we bij het Tourist Office hebben bemachtigd, staan enkele looproute aangegeven. Juist in deze gebieden lijkt de laatste jaren veel te zijn gerestaureerd. De gebouwen zijn opgeknapt, goede straten, aangekleed met bomen en vaak veel bloemen in potten. In de gerestaureerde gebouwen komen veelal kleine winkeltjes met producten van de lokale ambachten: hoedjes, koperwerk, oude voorwerpen, broodbakkers, slager, houtwerk, muziekinstrumenten, kleine eetgelegenheden etc. Als je de steegjes verder inloopt, kom je verrassende gebouwen tegen. Het oostelijke deel van de oude stad heeft nog een oude stadsmuur. We hebben er ruim drie uur rondgelopen en nog niet alles gezien. Al met al een verrassende middag.
We hebben zolang uitgeslapen dat we moesten rennen voor het ontbijt. Vandaag in het teken om een Chinese sim voor de telefoon te bemachtigen. Dat is gelukt, maar kostte een halve dag vanwege de regels waar je aan moet voldoen: vertaling van het paspoort en een stempel van je hotel erop. Lijkt simpel maar telkens hoor je dat het net weer anders is. En de taalbarriere helpt ook niet. Maar toch is zon lokale sim makkelijk voor als je geen wifi hebt. Bijvoorbeeld als je Google Translate ergens nodig hebt. Vlakbij de provider is een museum over de streek rondom Kashgar en de historie daarvan. Leuk om hierover iets te zien en te lezen. In de oude stad, die bij ons om de hoek ligt thee gedronken in een theehuis dat al meer dan honderd jaar bestaat. We kwamen in gesprek met 3 Chinese vrienden uit het zuiden China. Met ondersteuning van Google Translate en door de anderen de Chinese versie hadden we een leuk gesprek over gebruiken en ervaringen. Vanavond hebben we de avondmarkt opgezocht. Deze bestaat voornamelijk uit eetkraampjes. Omdat we toch nog moesten eten, hebben we hier het eea uitgeprobeerd.
Van Osh (Kirgizië) naar Kashgar ( China) over Irkeshtan Pass
Deze dag is erg vroeg begonnen. Om 3:30 opgestaan en om 4u staan we klaar op de afgesproken plek waar de chauffeur ons zal oppikken om ons naar de Kirgische grens te brengen. Uiteindelijk rijden we om 5u richting de grens. Onderweg blijkt hij een ervaren chauffeur te zijn die deze route meerdere keren per week maakt en uit die grensstreek komt. We zijn om 9u bij de eerste Kirgische grenspost. Hij mag ons tot aan de 3e en laatste Kirgische grenspost brengen en dan lopen we het niemandsland binnen. Inmiddels zijn we een half uur verder. Na een paar honderd meter lopen bereiken we de 1e Chinese grenspost. Ik zal je alle details besparen, maar we hebben tig keer onze paspoorten laten zien en onze bagage op de lopende banden gezet. Uiteindelijk om 16u waren we alle Chinese controles door en konden we met een shared taxi naar Kashgar vertrekken. Beiden zijn we onbekend met China en zeker met de Chinese taal. Dat merken we als we kaartjes moeten kopen voor de shared taxi naar Kashgar en vervolgens met de taxichauffeur zelf. Gelukkig zit er bij ons in de taxi een hele vriendelijke jongedame, die enkele woorden Engels kent. Uiteindelijk door de taxi bij het hotel uitgezet. Echter het verkeerde. Blijkbaar had de dame dat in de gaten, want zij stond ineens achter ons toen we er achter kwamen dat we verkeerd waren. Na uitgezocht te hebben waar het hotel wel is, nemen we met zn drieën een taxi die ons naar het goede hotel brengt. Even voor 19u (Kirgische tijd) checken we in het Sultan hotel. s Avonds nog even de straat op om een snelle hap te nemen. Om 22u is de dag voor ons toch echt voorbij. Toch een mooie dag met heel wat belevenissen en ervaringen rijker en we hebben ook nog het geplande doel bereikt.
Na het uitslapen moeten we eerst de reis voor morgen naar China over de Irkeshtan Pass regelen. Een shares taxi blijkt moeilijk, dan maar een taxi alleen voor ons geregeld en we zien wel of er nog anderen met ons meegaan. Zo wel wat duurder, maar geeft wel zekerheid en rust. De rest van de dag kunnen we nu vakantie houden. We gaan naar de bazaar, nadat we alvast wat Chinees geld hebben ingeslagen. De leukste standjes vind ik die waar iets lokaals te herkennen is, zoals de groente/fruit- en kruidenmarkt. Aangegeven wordt dat deze bazaar in Osh de grootste is van Centraal Azië. En hij is echt heel groot! Omdat we morgen de hele dag onderweg zijn en dan bijna niets kunnen kopen, slaan we alvast wat water en brood in. Als de zon minder wordt (na vieren) lopen we een berg op die uitzicht over de stad biedt. Onderweg komen we een groep allervriendelijkste meisjes tegen. Jammer dat slechts één een beetje Engels kent. Maar toch een gezellige, amusante wandeling naar boven. Vanavond op een boventerras gegeten. We zijn hier de enige gasten en weer allervriendelijkste jongedames die ons helpen. Beneden hebben we de menukaart ingezien. De kopregels waren Engels en de prijzen prima. Boven bekijken we de kaart nauwkeuriger om iets uit te kiezen. Blijkt dat de verschillende gerechten alleen in het Kyrgysch en Russisch vermeld staan. Google Translate en de meisjes moeten ook nu weer uitkomst bieden. We hebben een uitstekende maaltijd genoten. Omdat we morgenvroeg al om 4u aan de straat moeten staan, wordt het dit keer een erg korte avond.
De wekker loopt om 6u af. De hotelier regelt voor ons een prima ontbijtpakket. Later blijkt dat dit ook voldoende is voor onze lunch. Even voor 7u brengt de taxi ons naar het juiste station over de nog lege wegen van Tasjkent. Alleen zijn dames met stoffer en blik bezig de straten schoon te vegen. Mijn inziens is het meest zand/stof, want veel vuil ligt er niet op straat in Oezbekistan. We blijken 1e klas geboekt te hebben en komen in de laatste wagon in een mooie ruime coupé voor vier personen met lekkere luxe stoelen. Stipt 8 over 8 vertrekt de trein naar Andijan, de meest oostelijke stad van Oezbekistan. Deze reis duurt 6 uur. De trein trekt door een hoge bergrug en daarna door een vallei met mais- en katoenvelden. Deels een erg mooie, maar lange rit, die weer aardige plaatjes oplevert. Tegen 14u bereiken we het eindstation Andijan. Als we buiten voor ons kijken lijkt het dat wij de enige westerlingen zijn. Daardoor krijgen we de volle aandacht van alle wachtende taxichauffeurs. Osh? Osh? wordt er geroepen. Met één het onderhandelingsspel. We lijken wat te laag te zitten, want na akkoord gaat hij op zoek naar meer reizigers. Dat is niet de bedoeling. We doen er iets bij en hij moet direct naar de grens met Kirgizië rijden of we stappen uit. Hij kiest eieren voor zijn geld. In no-time zijn we 60km verder bij de grens. Time-is-money? Lange rijen wachtende Kirgisische vrouwen, die koopwaar in Oezbekistan hebben gekocht, willen terug de grens over. Hans doet baanbrekend werk. Quasi nonchalant trekt hij de aandacht van de eerste Oezbekische bewaker, die vervolgens ons wenkt naar voren te komen. Een opmerking hier en daar en we staan voor de douanier die zijn paspoort controleert en en passant dat van zijn broer. Stempel voor Oezbekistan-uit is binnen. We leren gauw. Nu vraagt hij een Kirgisische controleur waar we ons moeten opstellen. Vraag is duidelijk...volg mij wenkt hij en ja vervolgens is de stempel voor toegang tot Kirgizië gauw gezet. En weer volgt het onderhandelingsspelletje met de Kirgisische taxichauffeur. We geven hem echter aan nog even te wachten. Een ouder Duits echtpaar, dat ook in het hotel heeft geslapen volgt ons op de voet. Ze hebben wat problemen met geld. We wenken ze en laten ze met onze taxi meerijden naar Osh. Google geeft aan dat ons appartement in de hoofdstraat midden in Osh ligt. Gauw gevonden, maar de zoektocht naar de voordeur duurt behoorlijk langer. Huisnummers worden niet vermeld op de gebouwen en niemand kent het nummer. Bij toeval kijken we achter het gebouw en kent iemand onze AirB&B-dame. En jawel, de sleutel ligt onder de deurmat. Een aardig appartement op een mooie centrale plek. Ons doel is weer bereik voor vandaag. Na het eten nog een eerste verkenning door een deel van de stad gemaakt.
Vanmiddag vertrekken we uit Samarkand naar Tasjkent. De ochtend hebben we besteed aan een wandeling in de buurt en koffie drinken in een lunchroom. In de middag brengt de taxi ons naar het station. Dit keer geen hogesnelheidstrein maar wel één die ons in 3,5 u zonder tussenstop naar Tasjkent brengt, dat 350km verder ligt.
We hebben opeenvolgende gereserveerde plaatsen, echter ieder in een ander coupé. Per coupé is er een conducteur. Hij lost het wel even op (voor 10??). Na wat heen en weer geschuif zitten we 1e klas. Als de trein rijdt wordt Hans geroepen. Ja, even
buiten de coupé regelen.....Of we even $10 willen betalen, eh nee per persoon! Niet dus. Dan naar de eigen plekken. Maar die waren inmiddels aan anderen toegewezen. Dus hij had een probleem, maar heeft het netjes opgelost (ja, zonder bijbetaling). Ten aanzien van aankomst in Tasjkent zijn we goed voorbereid met behulp van Google. Vanaf het station loopt Clemens met Google-foto van de route naar het hotel in de hand en Hans met Google maps op de telefoon (realtime positie). Dit leidt tot een stevig discussie. Wat blijkt? Tashkent heeft 2 treinstations en dan heeft Google maps realtime altijd gelijk. In plaats van te lopen toch maar een taxi aangehouden. Het hotel blijkt vele kilometers van het hotel te liggen.....
De receptionist van ons Grand Art hotel is zeer vriendelijk en erg behulpzaam. We hebben de koffers naar de kamer gebracht en direct weer in de taxi gestapt. Want als je slechts een avond in Tasjkent bent, wil je ook nog iets van de stad zien. We hebben ons op het centrale plein laten uitzetten bij het grootste hotel van de stad: Uzbekistan (zie foto). Net na sluitingstijd (20u) gooit Hans zijn charmes in de strijd waarna de dame van het wisselkantoor in het hotel nog bereid is ons nog te helpen. Van hieruit het centrum ingelopen waar de Tasjkenters over de boulevard flaneren. Omdat er te weinig tijd is voor uitgebreid eten (Marion sorry ) hebben we gekozen voor een broodje kebab. In Lonely Planet hebben we gelezen over 2 monumenten in de buurt. Het Crying Mother Monument ter gedachtenis aan de 400.000 gesneuvelde Oezbeekse soldaten in WWII. Helaas was dit park vanavond niet toegankelijk. Het andere monument is ter gedachtenis aan de vele slachtoffers van de aardbeving in 1966 die Tasjkent voor een groot deel verwoestte. Omdat het inmiddels bijna 22u is, houden we weer een taxi aan. Hoewel we een kaartje van ons hotel bij ons hebben, wil de chauffeur ons bij een ander Grand hotel afzetten. Via de telefoon heeft hij toen de richting bij ons hotel opgevraagd. Vervolgens rijdt hij verkeerd en komen we in een achteraf wijk. Gelukkig heeft Google op de telefoon van Hans ons naar ons hotel geleid. Wat moeten we zonder Google maps? Het wordt een korte nacht. Morgen 7u weer in de taxi naar het station.
Voor vandaag hebben we een gids ingehuurd. Deze Oezbeek, Marat, spreekt voortreffelijk Duits en ook voldoende Engels. Wij lopen samen met hem richting de oude stad. De bezienswaardigheden hier in Samarkand liggen verder verspreid over de stad dan in Khiva en Bukhara. Onderweg hebben we het over allerlei zaken als politiek, overheersing, educatie, geloof en het normale hedendaagse leven in Oezbekistan etc. Het eerst bezoeken we het mausoleum van Amir Temur, een belangrijke heerser in Centraal Azië in de 14e en 15e eeuw. Hij is 67 jaar geworden (erg oud in die tijd), maar hij had het organiseren van veldtochten zo ongeveer tot zijn levenswijze gekozen.... Vervolgens naar Registan, de hoofdbezienswaardigheid in deze stad. Vervolgens door de huidige joodse wijk met de haman en de synagoge. Het Shahi Zinda Necropolis is een straat tegen een heuvel op van vele mausoleums uit de 15e eeuw en later. Zeer indrukwekkend. Van deze Necropolis vind je hieronder een foto uit de tijd vóór de restauratie en vervolgens van de huidige situatie. Vanaf de jaren 70 (de tijd onder Russische overheersing) is veel geld en energie in de restauratie van deze gebouwen gestoken. Via de bazaar, Bibi Khanum Mosque en Mausoleum naar een restaurant waar we de verlate lunch nemen. Het is inmiddels ruim na drie uur als we afscheid nemen van onze gids. Voor $35 zijn we weer heel wat wijzer geworden. Omdat we al veel gelopen hebben vandaag nemen we de taxi naar ons hotel om lekker languit op bed plaats te nemen. Het is al avond als we in de buurt nog een kleine hap nuttigen en daarmee deze dag in Samarkand afsluiten.
Vandaag met de trein van Bukhara naar Samarkand. De hogesnelheidstrein gaat even voor 16u. Dus nog de morgen in Bukhara. De hotelier geeft aan dat we het zomerpaleis van de emir (Sitorai Mohi Xosa) moeten zien en hij weet een taxi (vriendje...). We rijden zon 15km naar het paleis. Niet echt enige uitstraling. Vervolgens naar Char Bakr, een madrassa deels uit 10e eeuw. De gebouwen worden gerestaureerd. Op het complex liggen diverse oude begraafplaatsen. Daarna terug naar de oude stad en nemen afscheid van de chauffeur. In de stad op een terras aan het water lekker gezeten en inlezen voor de volgende stad: Samarkand. Met de taxi (ca 10km) naar station Bukhara 1. Stipt op tijd vertrok de luxe hogesnelheidstrein. Op delen van het traject 230km! In 1,5u werd 250km afgelegd. Na het inchecken in het hotel de stad ingelopen op weg naar de hoofdbezienswaardigheid van de stad: Registan, ja weer een complex van madrassas. Morgen de stad uitgebreider verkennen.
Ook in dit hotel in Bukhara weer een uitgebreid ontbijt. Hotel Rizo Boutique is een klein, goed hotel aan de rand van de oude stad. Nadat we gisternamiddag al een stuk van de oude stad hebben verkend en de kaart hebben bestudeerd, lopen we nu ons plan. De Ark is een oude verhoogde vesting. Vroeger was dit een vestingstad op zich. Bij de Russische invasie in 1920 is de gehele vesting vernietigd. Er is nog geen 10% van overgebleven. Deze ruimtes zijn nu als een museum in gericht. Het overige deel van de vesting wordt geheel voor het oog verborgen gehouden. Nadat we er naar vroegen worden we gevolgd door iemand van de bewaking. Op een vrij moment spreekt hij ons aan, want hij weet een plek waar we een mooi overzicht over de stad zouden hebben... tegen betaling. We zijn er niet op ingegaan. Vervolgens naar Chor-Minor, een voormalige moskee met vier torens uit 1800. In Bukhara staan vele madrassas, scholen uit de 16-17e eeuw voor de Islam-leer, mooie buitenkant, groot binnenplein omringt door vele (studenten)kamers. In die tijd het centrum van Centraal-Azië voor deze geloofsleer. Het Samanid Mausuleum is uit de 10e eeuw. Het heeft een bijzondere bouwstijl. In de namiddag op een terras een heerlijk ijsje gegeten onder het lees- en schrijfwerk. Gegeten bij restaurant met dakterras. Heerlijke temperatuur. Daarna nog tot ruim 21:30 op een bankje nabij een stadspark gezeten.
Zowel in Khiva als Bukhara zijn relatief weinig buitenlandse toeristen. Af en toe komen we een groep tegen. Zowel in de oude binnenstad van Khiva als in Bukhara is veel geïnvesteerd in herbouw en opknappen van de oude gebouwen. Dit met het oogpunt om in de toekomst toerisme te trekken. Door de gehele oude stad staan overal kramen en winkeltjes met voornamelijk toeristische koopwaar. Helaas nog meer kraampje/winkeltjes dan toeristen... wel zien we vooral toeristen uit dit deel van Azië.
Vandaag een lange rit voor de boeg. Van Khiva naar Bukhara. Omdat de trein van Urgench naar Bukhara is volgeboekt, hebben we bij het Info Center een taxi gereserveerd met optie voor shared taxi (maximaal 4 passagiers). Toen de taxi ons bij het hotel kwam ophalen, bleken wij tweeën de enige passagiers te zijn Kosten $50 per auto (450km). De reis duurde ruim 6 uur. Verrassend was dat na een uur we verzocht werden in een andere auto over te stappen. De nieuwe chauffeur bleek de broer van de eerste te zijn. Echter de auto was wel een beetje ouder. De reis verliep prima. Na het eerste uur kwamen we op een uitstekende 4-baans snelweg. We waren bijna de enige reizigers voor circa 200km. Deze weg ging voor de laatste ruim 100km over in een zeer slechte 2-baans weg vol gaten. Dat werd slingerend van links naar rechts over deze 2-baansweg. Na inschrijven bij hotel was de hotelier erg hulpvaardig door uit te leggen wat we in 2 dagen kunnen zien. Jammer dat hij alleen een loopschema met fotos in het Russisch had... Het bestaat uit een wandelroute langs de bezienswaardigheden in het oude stadsdeel en een autoroute langs de attractie buiten de oude stad. Dan maar eerst morgen de wandelroute met hoogtepunten. Via internet hebben we drie ritten met de hogesnelheidstrein geboekt (naar Samarkand, vervolgens naar Tasjkent en Andijan (grens met Kirgizië)). Met de taxi en hotelier naar het station (ca 10km van oude stad). Het afhalen van de gereserveerde treintickets bleek erg snel te gaan. Het hielp dat de hotelier de man achter het loket kende. Terug naar het hotel. Het is 17u als we de oude stad inlopen. Het hotel Rizo Boutique ligt om de hoek van de oude stad. Ideale plek. Tijdens deze korte rondgang een grote moskee binnengelopen. Wat fotos bij een laagstaande zon gemaakt. In het centrum weer uitgebreid gegeten en weer samen voor minder dan 10. Morgen gaan we de stad uitgebreid bezoeken.
We hebben ons verslapen. Het was 9u. We hadden dus wat in te halen.
Na het uitgebreide ontbijt zijn we de oude stad ingelopen en begonnen aan het bezoek van de 15 musea in de oude gebouwen. Hiervoor hebben we gisteren de ticket gekocht. De musea hebben een zeer beperkte collectie. De meeste attributen zijn uit 18e t/m 20e eeuw. De vraag is waar het echte oude materiaal is gebleven? Verdwenen? Naar Rusland?
Met plezier hebben we een hele dag door Khiva gelopen.
Vanavond buiten de stadsmuur prima gegeten, waar ook de locals eten. Voor amper 10 met zn tweeën!
Voor onze trip morgen naar Bukhara (450km) hebben we bij het Info center een taxi geregeld (45), omdat de trein is volgeboekt.
Hans en ik (Clemens) zijn onze reis door Oezbekistan, Kirgizië en China gestart. In 5 weken trekken we in deze reis zon 10.000km oostwaarts over land. We treffen elkaar in Arnhem en treinen samen naar Dusseldorf. Met een overstap in Moskou wordt onze 1e bestemming Urgench (Oezbekistan). Doordat het vliegtuig 1,5u te laat vertrekt, missen we onze aansluiting. Het is 22u en we moeten in Moskou overnachten. De vliegmaatschappij biedt ons hun businesslounge aan en de vervolgvlucht (met omweg over Tasjkent) morgen.
Na een nacht in een loungefauteuille en de 1e vlucht in business class (3-gangenontbijt) komen we om 15u aan in Urgench. De hoteltaxi staat ons op te wachten om ons naar Khiva te brengen.
Na de checkin besluiten we alvast de oude stad te verkennen. De oude stad ligt buiten de nieuwe stad en is nu een soort openluchtmuseum met mooi gerestaureerde gebouwen. We kopen een pas waarmee we binnen 2 dagen 15 musea mogen bezoeken (100.000 som ~ 11 pp). Na het eten lopen we nog even de oude stad in, maar de duisternis valt snel in. Samen met Google maps vinden we onze hotel aan de rand van de oude stad terug. Morgen verkennen we de oude stad verder.
