Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag de huurauto op het vliegveld opgehaald. Om 10 uur
reden weg richting Cape of Good Hope, zon 75 km van Kaapstad, via de
mooie kustweg de Chapmans Peak Drive. Mooie vergezichten over de blauwe
Atlantische Oceaan met mooie golven en zn witte stranden. Omdat we vorig jaar
de Wild Pass hadden aangeschaft, kunnen we deze reis ook weer gratis de
nationale parken van Zuid-Afrika bezoeken. Het is een belevenis om bij Cape Point op het meest
zuidelijke puntje van Afrika te staan.
Op de terugweg in Simons Town rondgelopen en aan de haven
de traditionele Zuid-Afrikaanse boboti gegeten. Heerlijk.
Tegen de schemer zijn we de Signal Hill opgereden, maar
waren helaas net te laat om de zon in de oceaan te zien zaken. Wel genoten van het
uitzicht over Kaapstad met zn miljoenen lichtjes.
Weer zon heerlijke, zonnige dag. Alweer de laatste van de 5
dagen Kaapstad.Vanaf morgen weer on route.
We hebben vandaag twee toeristische routes gedaan met de
hop-on hop-off bus. We hebben een erg leuke dag gehad. Met een zonnetje, een
wolkje en boven op de berg een beetje regen, wat dan toch koud is in de open
bus. Maar daarom niet getreurd. We hebben ook van halte naar halte gelopen en
dit langs de oceaan. Op de tweede route hebben helaas geen hop-off kunnen
doen omdat we door een file te weinig tijd over hadden. Dat is weer een
aanleiding om misschien nog eens terug te komen.
Vandaag met een lekker zonnetje over het water naar
Robbeneiland. Er gaan 300 mensen op de boot. We weten dat we met de bus
naar de gevangenis gaan en een rondleiding krijgen over het eiland. We vragen
ons af hoe dat georganiseerd is. Maar het loopt smoozie. Wij zitten in de
eerste bus en we hebben de anderen niet meer terug gezien.
We worden bij de gevangenis opgevangen door een meneer die
zelf 5 jaar in gevangenschap heeft gezeten op Robbeneiland. Hij was een
politiek gevangene. Hij heeft de eerste 9 maanden op het vaste land in de
gevangenis gezeten, waarvan de eerste 5 maanden in eenzame opsluiting, gepaard
met diverse martelingen. Dan sta je in de hete zon te luisteren en de rillingen
lopen je over de rug. Je schaamt je bijna dat je blank bent. Na die 9 maanden
is hij overgeplaatst naar Robbeneiland waar in totaal 700 politieke gevangenen
zaten. Hij zat met 40 man op een zaal. Mandela was een politiek leider, hij zat met meerdere
politieke leiders in een andere barak met ieder een eigen cel. Daar kun je ook
net je kont in keren.
Daarna een ritje over het eiland. Het maakt toch indruk om
het allemaal te zien.
We zijn, nadat we weer aan wal waren, naar Castle of Good
Hope gelopen. En dan is de dag zo weer vol. Wederom een mooie dag.
1 maart 2017, we kunnen weer een geweldige dag aan ons
lijstje toevoegen. Zon, een klein briesje en 28 graden. Dat betekent blauwe
lucht en wij op Table Mountain/ de Tafelberg in Cape Town/ Kaapstad. Je denkt ach een berg, maar toch weer een ervaring die we
niet hadden willen missen.
We kijken ook vanuit ons logeeradres op de berg. Lijkt
helemaal niet hoog, maar nog een hele klus om er te komen. Het heeft ons
bijnadrie uur gekost. Eerst een half
uur in de rij voor een buskaartje. Dan opgepropt in de bus naar de berg. Daar
een gratis shuttle naar de plaats waar je in de kabelbaan gaat. Maar daar ook
in de rij voor een kaartje. Eerst aan de ene kant van de weg en dan in groepjes
naar de overkant. Dan in de rij voor de lift en uiteindelijk de beloning: de
weg omhoog in de cabine. En dan is er bovenop voor je gaat lopen eerst een
lekkere bak koffie en onderweg een goed opgewarmde stroopwafel uit het tasje.
De rest van de middag in Cape Town centrum rondgelopen en
gekeken. Een dag met een gouden randje.
Onze vliegtickets zijn weer geboekt. Wij vliegen maandag 27 februari 2017 naar Kaapstad. Op woensdag 29 maart 2017 vliegen we vanaf Johannesburg terug naar Nederland.
Op maandag 5 juni 2017 vliegen we naar Denver, om op donderdag 28 september vanaf Denver weer naar Nederland te vliegen.
En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Afscheid van
de familie, waarmee we het ontzettend goed konden vinden. Waarmee we het heel
gezellig hebben gehad.
Afscheid nemen van alle dieren die we in grote getale aan
ons voorbij hebben zien trekken. Afscheid van alle vriendelijke mensen, die we hebben
ontmoet. Afscheid van het onzettende mooie weer.
Dit was ons eerste deel van Zuid Afrika. Het tweede deel,
het zuidelijk gedeelte (Kaapstad en omgeving) willen we ook gaan ontdekken. Wanneer??
We houden jullie op de hoogte!!!
Natasha heeft ons vandaag naar Pretoria gereden. Daar hebben
we het Voortrekkers monument bezocht. Rond 1835 wilden de Boeren, een grote
groep immigranten voornamelijk uit Europa, niet langer leven onder het Britse
regime dat heerser was in de regio rondom Kaapstad. Zij trokken met ossen en
wagens naar de noordelijke gebieden van Zuid-Afrika op zoek naar vruchtbare
streken om daar als agrariërs te leven en te werken. Vanuit gebieden ten
noorden van huidig Zuid-Afrika trokken stammen als de Zulus richting het
zuiden met gelijksoortige ideeën. Tijdens de Trek ontmoetten ze elkaar
verscheidene keren in zeer bloedige gevechten. Uiteindelijk stichtten de Boeren
de Oranje Vrijstaat, nu de provincie Freestate. In dit Voortrekkers monument
wordt deze Trek uitgebeeld en beschreven. Deze Trek is min of meer
vergelijkbaar met de trek van de Mormonen naar Oregon (Amerika) in ongeveer
dezelfde periode.
Ook hebben we een museum bezocht dat de geschiedenis van
Zuid-Afrika gedurende de 20ste eeuw vertelt. Een goede
geschiedenisles over hoe het huidige Zuid-Afrika is ontstaan.
Het is ongeveer 140km. van huis, dus van daaruit rijden we
weer naar huis. We moeten langs het drukke Jo-burg. Op weg terug naar huis komen we langs de Oprah Winfrey Academy,
een door haar gefinancierd internaat voor geselecteerde meisjes, die worden
opgeleid om de toekomstige leiders te worden. Criteria zijn: ca.12 jaar, zwart,
komen uit arm gezin en leidinggevende potentie.
Daarna nog naar een oud roest verkooppunt, waarvan je nog
kan zien wat het is geweest. s Avonds is het weer gezellig met zn vieren.
Vandaag de laatste etappe terug naar Deneysville naar de
familie. Onderweg een stop gemaakt in Parys. Een leuk plaatsje met winkeltjes,
galeries en restaurantjes. Het is zon plaats waar veel mensen op de zondag
heen gaan.
s Middags lekker in de zon in de achtertuin aan de Vaal
River. De dochters met aanhang waren ook thuis. Het water begint al een beetje
op te warmen. Dus de boot werd te water gelaten en de surfplank en skies werden
tevoorschijn gehaald. Leuk om in de boot mee te gaan en fotos en film te maken
als de jeugd in actie is.s Avonds gezellig met zn allen uit eten.
Vanochtend afscheid genomen, na kennis gemaakt te hebben van
kip met kind, van onze zeer hartelijke gastvrouw en heer. Dit is de eerste
lodge in Zuid Afrika die van mij een 10 krijgt.
Dan op weg naar Kroonstad. Onderweg nemen we nog een meisje
mee die daar ook naar toe moet. Ze stond te liften. Vanwaar zij komt lopen geen
bussen of taxibusjes. Toen wij haar hadden afgezet in Kroonstad wilde ze ons
geld geven. Koop er maar een bakje koffie van, hebben we gezegd. Dan op weg naar ons adres, dit keer via Airbnb. We hebben
een mooie kamer, met grote inloopdouche. Dat gaat weer helemaal lukken voor
vannacht.
Maar eerst nog een andere activiteit. Van de Solar Challenge
Race van Pretoria naar Kaapstadeindigt
vandaag de eerste etappe in Kroonstad. Een team van de TU Delft doet hieraan
mee. Toen we dit lazen en zagen dat Kroonstad enigszins op onze route naar het
noorden ligt, besloten we dit op te nemen in ons reisplan. Even na 5u komt de
solar-auto aan in Kroonstad.
Bij deze challenge gaat het om het afleggen van de grootste
afstand binnen een vooraf vastgestelde tijdsduur op puur zonne-energie. De
standaard afstand tussen Pretoria en Kaapstad is zon 2.000 km. Door op speciale
circuits extra ronden te rijden kan een team wel op totaal zon 4.000 km uitkomen. Er doen
15 teams uit verschillende landen mee. Volgende week zaterdag is de aankomst in
Kaapstad. t Was leuk het Nederlandse team hier bezig te zien.
Vandaag vanuit Clarens naar het Golden Gate National Park. Het is geen
groot park. Er loopt een openbare, doorgaande weg door het park. Langs deze weg
liggen twee loops die je kunt rijden. Eén van 4,2 km en één van 6,2 km. Dat was wel anders
in Krugerpark. Daar reden we loops van 60 km. Maar we reden hier ook door een leuk
stukje natuur. We zijn weer voor ons nieuwe dieren tegengekomen.
We begonnen met de bekende zebra. Deze lopen hier in grote
kuddes rond. Heel in de verte zagen we zwarte wildebeesten, de hartebeest, de blesbok
en twee jackhalsen.
Toch leuk als je net op de goede tijd op de goede plaats
bent. In deze dierenwereld gebeurde er iets waardoor de dieren het ineens op een
rennen begonnen te zetten. Ook vanuit een andere vallei kwamen hele hordes
dieren aanrennen. Ik heb er weer een filmpje van gemaakt, die ik op FB zet. We weten de reden van deze paniekrace niet.
Vanmiddag lekker voor ons huisje gezeten. We hebben een erg
gezellige gastvrouw. Zij zijn nog druk doende hier met het verbouwen van de
boerderij die ze in september vorig jaar hebben gekocht. Er zijn nu 3 units
klaar voor verhuur. Er wordt nog een unit en een gezinsunit gemaakt. Het blijkt
dat de lodges in Zuid Afrika niet dol zijn op verhuur aan gezinnen. Dit omdat
er vaak niet zulke goed opgevoede kinderen meekomen. Zij wil ze toch een kans
geven hier en maakt dus gewoon een huisje met stevig meubilair voor een gezin.
Leuk.
Eind van de middag het stadje Clarens ingegaan, wat een heel
gezellig centrum heeft met veel galaries, winkeltjes, restaurantjes. We zijn
lekker uit wezen eten.
Het was weer een goede en gezellige dag met mooi weer.
Vanuit ons luxe huisje weer vroeg vertrokken. Mijn wekker
staat elke dag om 06.30 uur. Een mooie tijd om op te staan en de dag op ons
gemak te beginnen. Een ontbijtje en dan de lunch klaarmaken. De koffers weer in
de auto en tegen half negen rijden we weer. De lucht is blauw en de zon schijnt. Het wordt vandaag rond
de 28 gr.C.
We rijden vandaag ook weer door de Drakensbergen. Eerst
rijden we naar het Royal Natal National Park. Het is een bergachtige
wandelgebied met uitkijk op een grote brede bergwand met een hoogte van 500 meter, het
Amphitheatre. Daarna rijden we er omheen en rijden dan door een landschap en
ruimte dat een beetje aan de natuur van Amerika doet denken. Aan de andere kant
komen we aan bij het erg winderige Wittieshoek Mountain Resort. Je staat dan
bijna bovenop de Sentinel Peak, maar we waaien er bijna van af.
Morgen gaan we nog een stukje Drakensbergen doen, genaamd
The Golden Gate National Park. We laten ons verrassen.
Vanuit Pietermaritzburg verder naar het noorden getrokken,
naar Howick om de Howick Fall (ruim 100 m.) te bekijken. Bij het mooie uitzicht
waren hier weer de nodige stalletjes met allerlei kunstnijverheid. Boven bij de
waterval stonden verschillende vrouwen hun was te doen. Er hangt hier in de dorpen veel was
buiten bij hun huisjes. Als je de kinderen in hun schooluniform ziet lopen, kun
je je niet voorstellen dat hier alles met de hand wordt gewassen. In het dorpje
zijn een aantal winkeltjes, waaronder een antiek zaakje. Clemens vindt daar een
grabbelbak met muntjes, hij heeft flink gescoord.
Een paar kilometers verderop is een herdenkingsmonument op
de plek waar ruim 50 jaar geleden Nelson Mandela is gearresteerd en vervolgens
ruim 27 jaar op Robbeneiland gevangen gezet. In een klein museum wordt het
leven van Mandela door middel van fotos getoond. Een nieuw museum is hier in aanbouw.
Op een grote grasvlakte wordt het profiel van Mandela getoond als je op de
juiste positie staat, gevormd door een groot aantal ijzeren staven. Bij het
Apartheids museum in Johannesburg staat een gelijksoortig kunstwerk in het
klein.
De middag hebben we besteed aan een rit in de Drakensbergen.
We zijn naar de Cathedral Peak gereden. Op weg daar naartoe komen we veel
schooljeugd tegen. Deze kinderen moeten alles lopen. Ook veel vrouwen met
boodschappen. Deze mensen lopen kilometers per dag. En wij maar rijden in onze
luxe auto. Er wordt erg veel gelift in Zuid-Afrika.
Binnen het park eerst een museum bezocht over de SAN-mensen.
Deze mensen leefden zon 1600 jaar geleden en leefden in de zomer hier in de
bergen en s winters aan de kust. Op bergwanden maakten ze allerlei tekeningen
over hun levenswijze.
Even verderop ligt het Cathedral Peak Hotel, een luxe hotel
waarbij je slaapt in luxe hutten. Onderweg daar naartoe geven we een dame
een lift die in dat hotel werkt. Ze was er erg blij mee. Vanaf het terras van
het hotel hebben we, onder het genot van een drankje, fotos gemaakt van het
uitzicht op de Cathedral Peak. Jammer dat de zon het uitzicht verbleekt.
Ons bed voor deze nacht staat weer in een heel huis met twee
slaap- en badkamers en een volledig ingerichte keuken. Wij zijn per nacht voor
dit soort overnachtingen ongeveer 40 kwijt. En ik kan zelf koken.
Vanmorgen in Ballito eerst nog even kijken naar de golven in
de Indische Oceaan, want vanaf hier gaan we het land weer in. De zon schijnt
weer en de kou en de nattigheid zijn weer uit de lucht. Vanaf daar rijden we
naar Pietermaritzburg. We hebben daar de winkelstraat doorgelopen. Wij waren bijna de enige blanke mensen. Midden in de
winkelstraat staat een standbeeld van Ghandhi. In de 19e eeuw kwamen veel
Indiërs naar Zuid-Afrika. In 1893 werd Mohandas Gandhi, toen jonge advocaat,
als niet-blanke uit een 1e klas treinrijtuig gegooid op het
stationin Pietermaritzburg.
We hebben er verder de Tatham Art Galerie bezocht en het Natal
Museum. In het Natal Museum waren veel opgezette Afrikaanse dieren.
Van daaruit zijn we doorgereden naar onze overnachtingsplaats.
Weer een kamer met alle faciliteiten. We kunnen hier slapen, ik kan hier koken
en bij het zwembad heb je goede wifi. Wat verlangt een mens nog meer.
Vandaag na 3 nachten in St. Lucia vertrokken richting Cape
Vidal, een van de wetlands in deze omgeving. Gisteren, zondag, konden we
vanwege de vele regen niets doen. En hebben we een rustdag gehad.
Bij vertrek vanochtend weer regen. Maar we besluiten toch
eerst de Cape te doen. Er lopen hier ook wilde dieren, maar je kunt ook aan de
Indische Oceaan komen. En dat is onze derde Oceaan. Dan hebben we ze alle drie
gehad.
Halverwege de weg is een uitzichtpunt, dus parkeren en er
naartoe. Een zeer wilde oceaan staart ons aan. We moeten nou moeten? . we gaan
over een aantal keien om fotos te maken. Een meneer voor ons wijst naar een
krab aan de andere kant van de steen. Ik wil daar naartoe lopen en val. Resultaat
een flink gekneusde voet en schaven aan handen en benen. Het oude mens wordt door twee sterkte kerels omhoog gehesen.
Gelukkig niets gebroken. Maar het belet ons wel om de komende dagen een aantal wandelactiviteiten
te doen.
We hebben in een lodge in Ballito, iets ten noorden van Durban, een leuke kamer met
uitzicht op de Indische Oceaan.
Vandaag begonnen met een zieke Clemens. Maar nadat hij zijn
maag geleegd had, voelde hij zich gelijk een stuk beter. En kon de boottocht,
die we hadden geboekt, toch doorgaan. Ik had gisteren aan de dame van de lodge gevraagd of we het
water konden gebruiken voor het koken en dat kon zei ze. Maar we denken toch
dat het daarvan is gekomen. Ik had ook wel wat last, maar niet zo erg. We
hebben ook voor het eerst kennis gemaakt met kakkerlakken. Ik zette het
elektrische fornuis aan en daar kwamen ze tevoorschijn. Helemaal niet leuk. Ik heb toen meteen besloten de komende twee dagen uit eten
te gaan en Clemens was het daar gelukkig mee eens. We hebben ze niet meer terug
gezien. Het werd ze natuurlijk te heet onder de pootjes.
De boottocht bracht niet zo heel veel nieuws. We begonnen
met een visarend. Het lijkt wel of hij de baard van Sinterklaas geleend heeft.
Heel veel hippos, wel één krokodil, een hele grote reiger. Volgens de kapitein
het grootste soort op de wereld. En wat vogeltjes. Vanmiddag wat rondgelopen in
St. Lucia, een hele toeristische plaats. We hebben vanavond lekker gegeten.
Zonder meekijken van kakkerlakken.
Hluhluwe-Umfolozi is het park dat we vandaag hebben bezocht.
Het is het eerste park dat er erg groen uitziet. Hierdoor kun je de dieren
moeilijker zien en fotograferen. We rijden half half asfalt en dirt road. We kwamen een
meneer tegen bij een overdekte uitkijkpost die op zoek was naar olifanten. Hij
mopperde: Zijn er 700 olifanten in dit park, zie ik er geen één. Wij hebben
er welgeteld eentje gezien. Het was vandaag boven de 40 gr.Die beesten zoeken lekker de schaduw op.
Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Saint
Lucia. Hier blijven we 3 nachten. Afhankelijk van het weer gaan we bepalen wat
we gaan doen. Er wordt hier namelijk een hoop regen voorspeld. We gaan het
zien.
Mkhuze Game Reserve is vandaag onze bestemming op weg naar
onze volgende slaapplaats in Hluhluwe. We moeten een aardig eind over een zeer
slechte dirt road. En ook hier langs deze weg in Zuid-Afrika wonen veel mensen
in hutjes. We zien mensen lopen om water te halen. Je kunt je niet voorstellen
dat dat anno 2016 nog steeds gebeurd. En dan kom je in het wildpark aan en dan
begint er een asfaltweg. Keurig aangelegd. Er lopen donkere mensen met hark en
bezem om de weg en de berm netjes te houden.
We gaan naar een overdekte spotplaats aan het water. Eerst loopje door een lange gang die leidt tot een ruimte waar je kunt zitten. Die overdekte ruimte staat midden in een wateplaats. Door een opening van 50cm kun je rondom de dieren 'bespieden'. De dieren zien jouw niet en voelen zich niet bedreigd. Van hieruit zit je heel dichtbij de dieren en kun je mooie foto's maken. Er kwamen aardig wat groepen dieren drinken. Leuk om te
zien. Van de big five liet alleen de witte rhino zich zien. Het is weer
prachtig weer.
Dan op weg naar onze kamer voor vannacht. Die is vandaag
verstopt in de bush-bush. Het is onderdeel van een complex kleine huisjes. Ons
huisje bevat een slaapkamer met voorzieningen zoals koffie en thee, een douche
en toiletruimte. Op een andere plaats buiten is een keuken waar meerdere mensen
gebruik van kunnen maken. Maar we zijn vanavond, op een meneer na, de enige
bezoekers van deze lodge..
Vandaag het laatste stuk in Swaziland voordat we Zuid Afrika
weer ingaan. Wij vinden Swaziland een triest, armoedig land. De meeste mensen
leven in bouwvallige hutjes, in het zand en stof. De kinderen krijgen wel
gratis onderricht. Bijna de helft van de bevolking is werkloos, waardoor ze
allemaal met kleine handeltjes beginnen aan de kant van de weg. Soms maar een
paar sinaasappels op een plankje. De levensverwachting ligt onder 50 jaar, één
van de laagste van de wereld. De koeien, geiten, varkens en ezels lopen
allemaal los door het land. De koning, 48 jaar, heeft op dit moment 20 vrouwen en 47
kinderen. Zij leven allemaal in grote weelde. Daar gaat dus veel geld
naar toe.
Onderweg komen we veel vrachtwagens en tractoren tegen,
volgeladen met suikerriet op weg naar de fabriek. Bij de grensovergang
Swaziland naar Zuid-Afrika was het weer stempel hier en stempel daar en aan
het eind hadden we toch nog een stempel tekort op een formuliertje. Ze stuurde
ons nog net niet terug. Maar de dame bij de paal zei dat we de volgende keer wel
moeten zorgen dat we het goed doen We hebben braaf geknikt en haar een
prettige dag gewenst.
We hadden voor vannacht een kamer in een lodge geboekt, maar
we kregen een heel huis met twee slaapkamers en twee badkamers. We wilden ons lekker gaan douchen, maar uit alle kranen komt
bruin water. Bij de receptie heb ik gevraagd hoe dat hier gaat met het water
geen probleem, gewoon douchen en tanden poetsen, doen zij ook. Wij hebben
besloten dat niet te doen.
Vandaag vertrokken met regen wat overging in zeer dichte
mist. Het is niet leuk in zeer dichte mist een bergachtige weg te moeten rijden
in Swaziland. Met een zicht van 50 meter rijden autos zonder licht en word je
ingehaald op tweebaans wegen. Er lopen mensen en koeien langs de weg. Er wordt
hout verkocht langs de weg. Dus 2 paar ogen komen dan goed van pas. Maar we
zijn heelhuids beneden gekomen. Onze stop zal zijn in Mbabane, een vrij grote
plaats waar we even rond willen kijken. De auto geparkeerd en dan hangt er aan
de overkant van de weg een papier aan een paal met de parkeertarieven. Wat doe
je dan als Nederlander? Je gaat op zoek naar een parkeerautomaat. Natuurlijk
niet te vinden. De mevrouw van het groentestalletje ziet mij zoeken en komt op
mij af. Na mijn vraag begint ze te schreeuwen naar de overkant. Dan komt er uit
het niets een dame aangerend, de parkeerwachter. Waar staat de auto, hoelang
willen we parkeren en dan begint de administratieve rompslomp. Er wordt een
grote kaart ingevuld die wij op het dashbord moeten leggen. En betalen moeten
we ook aan haar en dat is dan 5 rand voor een uur, zijnde 30 eurocent. Het is hier allemaal zo
leuk...
De tegenstellingen hier van winkels is groot. Ook hier veel winkels van
Pakistaniërs. We komen bij een grote dure mall met daarbuiten de plaatselijke
bevolking in kleine standjes. Vandaag overdekt omdat het regent.
Daarna zijn we doorgereden naar het Nationaal Museum in
Lobamba. Een beetje vergane glorie. Alle toestellen waar filmpjes op zouden
zijn werkten niet. Aan de overkant van het museum is het Memorial Park, waar
het mausoleum van de voormalige koning staat en bewaakt wordt door een soldaat.
Er is ook daar een klein museum met wat fotos. Achteraf maakt een bewaker ons
erop attent dat we (per ongeluk) in de ontvangst/wachtkamer van de koning waren
geweest als die het park/mausoleum bezoekt. Het gebouw was open, wat niet de
bedoeling was. Wij waren zo vrij .We zouden fotos gemaakt hebben als we dat
geweten hadden.
Op weg naar ons overnachtingsadres van vandaag kwamen we nog
langs een soort van Gaudi-huis dat voor allerlei culturele activiteiten wordt
gebruikt.
We overnachten in een luxe huisje, waar een luxe ontbijt
voor morgen in de koelkast klaar staat.
Vandaag de grens overgegaan met Swaziland. Eerst een stempel
in het paspoort om Zuid- Afrika uit te komen en een stempel erin om Swaziland
in te komen en dan nog naar een ander loket om 50 rand, zijnde 3,50 voor het
gebruik van tolwegen in Swaziland te betalen. De mensen zijn allemaal erg vriendelijk. En dan rijden we
Swaziland in. Wat gelijk opvalt is dat de koeien en geiten gewoon langs de weg
grazen. Er staan nergens hekken.
We hebben een kamer in een lodge aan een stuwmeer bespoken, het is een rondavel,
een rond huisje met een rieten dak. We zijn langs een aantal grote rietvelden
gereden. Is ook wel nodig daar hier veel rietgedekt is. In de lodge hebben we heerlijk op een groot terras gezeten
met onze computer en Ipad om onder meer voor de komende week overnachtingen te
boeken.
Om zes uur zijn we lekker gaan eten. Er was in de rondavel
geen mogelijkheid om te koken. Dan maar buitenshuis. Geen straf hoor, we hebben
heerlijk gegeten.