Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vanochtend begonnen in het Golden Gate Nat.Park bij Clarens.
Vorig jaar ook hier geweest en toen veel dieren gezien. Vandaag waren ze
allemaal off duty.Een enkele zebra en
wildebeest en blesbok. Doorgereden naar Basotho Culture Village. Een openluchtmuseum
over hoe de Basothos (huidige bewoners van Lesotho en omgeving) vroeger
leefden. Daar waren we wel nieuwsgierig naar. Aangekomen in het museum vertelde
de dame van de receptie dat er een tour gaande is en de volgende zou over drie
kwartier starten. We konden wel in het restaurant wachten. Daar zat een Franse
jongen ook te wachten. Samen een drankje genuttigd en gepraat over zijn en onze
reizen. Een in onze ogen verstandige jongen die al vroeg met reizen is begonnen
en al heel wat van de wereld heeft gezien. En niet wacht tot de pensionering.
Om twaalf uur werd ons verteld dat het haar erg speet, maar de tour kon niet
doorgaan. De vorige tour bestond uit drie bussen met studenten uit Lesotho en
zou uitlopen tot half twee. Maar nu mochten we gratis naar binnen en moesten
dan maar zelf rondlopen. Ons toch maar even aangesloten bij de groep studenten
bij het hutje van de dorpschief, waar we zelf gemaakt bier mochten proeven.
Helemaal niet slecht. Een andere groep bestond uit lagere schoolkinderen die voor
ons gezongen hebben, zo leuk.
Halverwege de middag nogmaals de loops in het Nat. Park
gereden, maar het bleef stil.
Doorgereden naar Bethlehem voor onze overnachting. Waar we
geboekt hadden kon niet doorgaan, maar we konden bij haar zus in huis. Zus doet
ook aan Airbnb.
Alleen bij datgene dat we geboekt hadden waren we
zelfstandig, met kamer, badkamer en keuken. Hier wonen in het huis van zus waar
een slaapkamer gereed wordt gemaakt. Hier hebben we toch een beetje moeite mee,
ondanks dat ze heel gastvrij zijn.
Bij het uitchecken in de B&B in Maseru werd Clemens
verblijd door de dame van de receptie. Hij had haar gevraagd om enkele munten
uit Lesotho.
De hoofdstad Maseru en de buitenwijken zien er wat rommelig
uit. De vele toeterende taxis maken t niet aantrekkelijker. Als je buiten de
grote plaats komt ziet de wereld er mooier en groen uit. De huisjes zijn klein,
maar de omgeving ziet er netjes en schoon uit. We besluiten een deel van de
Maloti route te rijden. Deze scenic route leidt door een vallei naar de Katse Dam,
waarbij een bergrug moet worden overgestoken. Het blijkt een hele mooie en
rustige route te zijn. Omdat de Katse Dam het eindpunt is van de weg rijdt er
geen doorgaand verkeer over deze weg. Langs de weg vele traditionele huisjes en
lopen er mensen in traditionele kledij die veelal koeien en schapen hoeden. De
weg klimt naar ruim 3.000m met uitzicht naar beide kanten van de pas.
2Km verderop
staat een Visitors Center. Een meneer bij de poort voor de administratie. Waar
je hier ook komt er moeten altijd formulieren ingevuld worden. Dan komt er een
meneer om de poort te openen. Dan de auto parkeren, naar het Center waar een
oudere dame zit aan wie je de entreeprijs, zijnde R10 rand pp. (0,72) moet
betalen. Hoe houden we mensen aan het werk. De dame kijkt naar mijn Christoffel
aan mijn kettinkje. Haar hand gaat haar boezem in, daar komt een oude sok uit
tevoorschijn waaruit zij haar Christoffel medaille haalt. Dan gaat haar hand
nogmaals achter haar bloesje en ze haalt er een knots van een rozenkrans uit.
We maken daarover een gezellig praatje met veel lachen. Dit soort dingen in
deze landen maakt het allemaal zo mooi. De Katse Dam ligt dan nog zon 50km
verderop. Wij besluiten om te keren naar de bewoonde wereld.
Op weg naar onze overnachtingsplek in Clarens passeren we
eerst weer de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. Caledonspoort blijkt een
rustige overgang te zijn waar we de gebruikelijke exit- en entree-stempels
halen. Clarens is een artistiek plaatsje, veel galleries en restaurantjes.
Wij zijn hier in september ook geweest. Het seizoen blijk nu een beetje op zn
eind te lopen. Een aantal galleries, restaurants en B&Bs is al gesloten. Wij
hebben lekker gegeten bij Der Roter Hahn, een Duits restaurant waar je lekker
buiten op t balkon kunt zitten.
Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget
Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met
Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van
Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho,
ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat
bijna geheel Lesotho bestrijkt.
Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al
lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel
van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto
weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de
slagboom, M30 (= R30 = 2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in
Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk
toeterende taxis, maar gewoon met de stroom meerijden.
Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen
inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966
onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.
We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn
het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en
armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een
vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel
Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen
je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar
je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders
verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op
één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop
gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= 0,50).
Hopelijk komt de envelop over.
Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,Gisteren is hier de herfst begonnen.
Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker
geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de
wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden
lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar
twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door
boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben
tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de
parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts
2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het
mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel
waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje
en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.
s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg
naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we
deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen
hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het
langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te
geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen
bedank je even door de knipperlichten aan te doen.
Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen
kookgelegenheid. Helaas weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk
kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.
Na een mooie zonsopgang aan de Swartskoprivier, waar we de
nacht hebben doorgebracht, hebben we vandaag weer het Addo Elephant Nat. Park
bezocht. Dit keer hebben we de zuidelijke ingang genomen. In een boek hadden we
gelezen dat de meeste dieren in t noorden van t park (bij de hoofdingang)
zitten. Op onze route via de zuidelijke ingang kwamen we heel veel groepen olifanten
tegen, maar ook kudus en zebras.
In tegenstelling tot gisteren, toen t bewolkt was, hadden
we vandaag een zonovergoten dag. Vanwege de warmte zoeken de meeste dieren op
t heetst van de dag de schaduw en zijn dan in een groen park zoals Addo
moeilijk te zien. Toch hebben we al met al ook vandaag weer veel dieren gezien.
Tegen 14u. hebben we Addo verlaten. Onze overnachtingsplek
ligt zon 200km boven Addo, nabij Cradock, op weg naar Bloemfontein. De weg was
uitstekend en de eerste 190km was in ruim 2 uur afgelegd. De overnachtingsplek
is op een schapenboerderij (Merino) en ligt aan een dirt road. We hadden de gps-codes
opgekregen en onze TomTom deed zn werk. Na de verwelkoming en nadat we hebben
uitgepakt, gaf boer Jan (van Heerden) ons een rondleiding over zn bedrijf. De
Van Heerdens blijken al vele generaties in Zuid-Afrika te wonen. Tegen een
kleine vergoeding konden we mee-eten. Heerlijk het Zuid-Afrikaanse gerecht boboti
gegeten en lekker toetje na. De avond afgesloten met een kop rooibosthee met een Hollandse
stroopwafel en een gezellige conversatie.
Vandaag naar Addo Elephant National Park. Toen we het park
binnenkwamen zeiden we tegen elkaar: dat wordt niets vandaag met de dieren. Het
is zo groen en het groen is zo hoog, daar kunnen ze zich goed in verbergen.
Maar het is ons alles meegevallen. De dame van de
kaartjescontrole vertelde ons dat er bij een bepaald punt leeuwen waren gezien.
Daar zijn we eerst heengereden. Daar lagen twee uitgetelde leeuwen, hadden zich
net tegoed gedaan aan een grote prooi. En ze lagen vrij ver in het veld wat
moeilijk is voor fotos met mijn toestel. Verder hebben we toch verschillende
dieren gezien. Het was een leuke dag. We zitten vanavond in een heel groot huis
aan de rivier, waar we een loei van een slaapkamer en badkamer hebben. Het
nadeel is dat de keuken ook ver weg is.
De eigenaar heeft hier met zijn vrouw en drie kinderen
gewoond. De kinderen zijn de deur uit, maar hij is inmiddels ook gescheiden van
zijn vrouw. Het wordt nu door zijn zoon gebruikt voor Airbnb. De zoon woont 6
huizen verderop. Waar zijn eigen huis ook voor Airbnb gebruikt wordt. Hij kan
daar met zijn gezin van leven. Ze zijn allemaal weer heel vriendelijk en
behulpzaam.
Vanochtend de Heritage Trail gelopen. De route leid je langs
de gebouwen van het Port Elisabeth van rond 1850. De route is ruim 5km lang. We
hebben de route voor ons om die reden iets ingekort, maar ook omdat de route een
stukje door een wat minder gunstige buurt loopt. Hier werden we aangesproken
door security-mensen die ons graag wilden begeleiden. We hebben daarom de route
iets aangepast vervolgd zonder security.
Na de lunch wilden we het Nelson Mandela Art Museum
bezoeken. Hoewel een folder aangeeft dat het museum zaterdagsmiddags open is,
wordt bij de deur aangegeven dat t dan gesloten is.
Dan maar door naar de Casino-Boardwalk. Een complex van
casino, hotels, conferentie-oord en winkeltjes rondom een grote vijver. Aan de
overkant van de straat loop je zo de promenade, pier en het strand op. Omdat
het ook hier weer mooi weer is, hebben we t allemaal rustig bekeken.
Vanavond (net als gisteravond) lekker uitgegeten in Stanley
Street, een straat waar een aaneenschakeling is van prima eetgelegenheden.
Vanochtend nog even op Super Tubes Beach in Jeffreys Bay
gekeken naar de surfers. Leuk schouwspel.
In Uitenhage, even boven Port Elisabeth, staan de Volkswagen
fabrieken, sinds 1956. Daar is ook een soort museum, waar vele historische
Volkswagenmodellen die in Zuid-Afrika zijn geproduceerd, worden getoond. Een
nostalgisch momentje.
Vervolgens naar het museum van de Zuid-Afrikaanse
luchtmacht. Bij de poort kwamen we er achter dat dit museum op vrijdag gesloten
is. Helaas. Na de lunch naar de Donkin Street, genoemd naar de eerste
Britse gouverneur van de Kaap. Port Elisabeth is vernoemd naar zijn vrouw
Elisabeth. In Donkin Street staat nog een rij geschakelde huizen uit het midden
van 19e eeuw, dat een nationaal monument is (zie foto).
Vanmiddag een bezoekje aan het Castle Hill Museum. Het
kleine museum laat het leven zien van een familie uit 1800. Een leuke dame
vertelt het een en ander en we kunnen vrij rondlopen.
Aan het einde van de middag gaan we naar ons adres waar we 2
nachten zullen verblijven. Het is via Airbnb. We hebben een klein maar fijn
appartementje met een leuke eigenaresse. Ze begint bij ontvangst meteen te ratelen dat het niet overal
veilig is in Port Elisabeth. Dat we dit en dat en dat en dat vooral niet moeten
doen. Allemaal dingen die we nooit doen. En ik zeg haar, dat we ons hier in
Zuid Afrika nog nooit onveilig hebben gevoeld. En dat we goed nadenken over
waar we gaan en staan. Dat stelde haar gerust. Maar allemaal goedheid van de
dame. We voelen ons hier helemaal veilig, we zitten achter twee hoge poorten
met twee waakhonden erbij. Kunnen we gerust slapen.
Gisterenavond hadden we het verzoek van onze gastvrouw
gekregen om pas om half negen aan het ontbijt te komen. Dit ivm werkmensen die
zij momenteel ook huisvest en volgens haar nogal rumoerig zijn. Ze gunde ons
een rustig ontbijt. Dus zo gezegd zo gedaan. Ze had als verrassing een warm
ontbijtje gemaakt. Wat volgens haar normaal niet geserveerd wordt.
Na haar zeer dankbaar te hebben bedankt zijn we richting de oceaan
gereden voor de surfers en de golven. Jeffreys Bay (J-Bay) behoort tot de top
drie surflocaties van de wereld. Er waren goede golven, dus leuk om naar te
kijken. We zaten op de 'tribune' bij het Super Tubes-strand.
Vervolgens naar het dorp gegaan voor een lekkere cappuccino.
De rekening werd vervolgens op een leuke wijze gepresenteerd met voor allebei
een kauwgumpje. Als je uit eten gaat komt er ook altijd een snoepje bij de
rekening. Gisteren bij de Griek kregen we allebei een lolly.En dan toch weer een strandwandeling. Maar het was nu
gezellig op het strand met veel surfleerlingen en mooie schelpen.
De lunch hebben we genuttigd aan het strand in St Francis
Bay. Ook daar werd weer gesurft. Aansluitend naar de haven waar het vol was met
vissersboten, maar ook plezierjachten. Deze plaats herbergt veel rijke mensen.
Een heel nieuw gedeelte van het plaatsje is volgebouwd met allemaal grote witte
huizen met vaak rieten daken. De opzet is een beetje Giethoorn, veel huizen
liggen aan een water met mogelijkheid om een boot aan te leggen.
Eind van de middag nog even naar de surfplek voordat we zijn
gaan eten.
Vandaag weer opgestaan met blauwe lucht en een zonnetje.
Onze rit gaat naar het Tsitsikamma Nat. Park. We beginnen met een
strandwandeling. We zijn helemaal alleen op het mooie enorme strand in een baai.
We zien een kwal aanspoelen, gevolgd door een hele kolonie torenschelpjes, die
de kwal verorberen.
We rijden door naar een plaats waar je uitkijk hebt op de
Bloukrans River Bridge, een brug waar je kunt bungy jumpen. Het zijn allemaal
jongelui die de sprong van 210m. durven te wagen. We staan naast een echtpaar
waarvan 2 zonen en een schoondochter de sprong maken. Moeders zit helemaal in
spanning. Clemens leent de vader de verrekijker, hij kan nu precies zien
wanneer zij aan de beurt zijn. De kosten voor een sprong zijn 1000 rand, dat is
ongeveer 70,00.
Van daar rijden we door naar de swinging bridge. Je loopt
ongeveer een kilometer door het bos voordat je er bent. Het zonnetje is weg en
de regen begint te vallen, dat is jammer. Maar de brug swingt echt als er veel mensen op lopen.
Samen met een wolkje en een zonnetje, die inmiddels is
teruggekeerd, zijn we doorgereden naar Jeffreys Bay. Daar hebben we een Bed and
Breakfast. We kunnen hier niet koken, maar de dame van de B&B raadt ons aan naar The Greek te gaan. Dat is
ons goed bevallen. Ik nam de dagaanbieding, zijnde een steak van 1 pond (!) met
aardappel en salade. Ik heb gevraagd de steak te halveren. Bleek op de rekening
dat ze de prijs ook bijna gehalveerd hadden. Ik moest 60 ipv. 110 rand betalen.
Mijn bordje kostte dus 4,20. Clemens genoot vaneen fors stuk kabeljouw, 11,-.
Daarbij hebben we met ieders een biertje heerlijk gepeuzeld.
Vanmorgen nog even bezoekje aan Knysna. Aardig centrum, een
beetje toeristisch. Het centrum wordt opgevrolijkt met diverse industriële
voorwerpen die in beweging worden gebracht. Na de koffie zijn we richting
Plettenberg Bay gereden. Onderweg een wandelingetje van 1,5km door de Garden of
Eden, een fijnbos dat vroeger de hele zuidkust besloeg, maar waarvan nu nog
slecht een klein stukje over is na de volledige kaalslag door de Nederlandse
houtwinning in de 19e eeuw.
We willen de lunch op een uitkijkpunt nuttigen. Het is bij
Plettenberg Bay, de Robberg. Het is een Rocky Peninsula. Maar het is erg mistig.
Er staat een harde koude wind. Dus de lunch in de auto en met de jas aan een
loopje.
Als we s middags op ons adres aankomen zijn we een beetje
lui. We blijven gewoon eens lekker onder het genot van een kopje thee
internetten. We bespreken de route en hebben de daarbij benodigde
overnachtingen geboekt. De meeste doen we via Airbnb. We boeken ook een nacht
in Lesotho. Als we alles geboekt hebben, berekenen we eens wat we nu gemiddeld
kwijt zijn per nacht en dat is 35,00. Dat vinden we helemaal niet slecht.
We zitten vandaag in een soort jeugdherberg. We brengen de
gemiddelde leeftijd aardig omhoog. We hebben wel een eigen kamer. Maar hier kun
je ook eten. Er staat s avonds braai (BBQ) op het menu. Daar gaan we voor. We
zitten met verschillende nationaliteiten aan tafel en dat is erg gezellig.
Gestart in het Wilderness Nat.Park. Je kan er verschillende
trails lopen. Wij kiezen voor een trail door het bos van ongeveer een uur. Als
de trail start wordt er verwezen naar The big Tree. Uitleg op de foto. Maar wij
vinden hem niet zo groot. We kennen ze veel groter .. Als we het bos inlopen
horen we de apen schreeuwen. We hebben ze alleen af en toe zien oversteken.
Toch geeft het een raar gevoel dat je in een bos loopt waar zij wonen. Maar we
hebben ons er niet ongemakkelijk door gevoeld.
Er waren al wat sporen van de herfst te zien. Verderop in
het park was een bird watch hide. Er zaten vlakbij ons in de plas twee voor ons
aparte vogels. De eerste is een Darter, de tweede een white breasted cormorant.
Dit wisten we niet, maar lazen dat verderop op een bord waar verschillende
fotos van vogels stonden afgebeeld.
In Sedgefield vinden we op verschillende plaatsen mozaIekkunstwerken
van dieren. Ze hebben een route langs deze kunstwerken door t dorp aangelegd.
Aardige lokkertje voor t dorp. Zo kom je ook bij een mooie strand.
Doorgereden naar Knysna, een grote leuke toeristenplaats. We
rijden naar verschillende uitzichtpunten. Nadat we ons op ons adres hebben
gemeld, gaan we naar the Waterfront eten. Een gebied met veel restaurantjes en
winkeltjes.Wederom een geslaagde dag, met een lekkere temperatuur van
rond de 23 gr.C.
Vanochtend afscheid genomen van onze zeer vriendelijke
hostes. Zij is huisarts in de township van Oudtshoorn, ze schildert en ze heeft
met meerdere kunstenaressen een art galerie. Dus een heel druk baasje, maar op
een heel ontspannen manier.
Er zou vandaag regen komen en dat hebben we onderweg ook
gehad. De temperatuur daalde van gisteren 39 gr.C naar vandaag 20 gr.C. Ook
heel aangenaam. Toen we aan de oceaan kwamen in Heroldsbaai was het weer
droog en konden we een lekker stuk over het strand lopen. Ook daar onze lunch
op een bankje genuttigd. Daarna doorgereden naar George, maar het is zondag en dan is
alles dicht.
Dan maar door naar ons volgende overnachtingsadres in
Wilderness on Sea. We lopen hier naar de overkant van de straat en staan aan de
oceaan. En het gekke is dat het nooit verveelt om langs het water te lopen. Dus
ook hier weer lopen en kijken naar de mooie golven van de Indische Oceaan en de
meeuwen. We zijn er bijna alleen. Het zomerseizoen is hier voorbij. Vooral langs de oceaan zijn al veel hotels gesloten.
Vandaag een zeer hete dag, 39 gr.C. Maar we hebben het goed
kunnen overleven, daar er een route gepland staat van ongeveer 200 km. Een rondje vanuit
Oudtshoorn. Na zon 60
km zijn de Cango Caves, we hebben om 10.00 uur een tour
van een uur. We hebben een ontzettende leuke gids, die met veel humor het een
en ander vertelt.
Daarna gaan we verder met de route en nemen we de Swartsberg
Pass. Het hoogste punt is op ongeveer 2000 mtr. Een lange mooie pas om te
rijden, weliswaar over dirt road. Aan de andere kant van de pas ligt Prince Albert, waar we lunchen.
In het tweede deel van de route rijden we door de Meiringskloof. Via een
klimpad komen we bij een waterval. Op de foto waar Clemens naar de waterval staat te kijken,
kun je zien wat er van de waterval over is na de zomer.
Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We hadden een twee
gangenmenu voor 7,50 per persoon. En dat houdt dan in, een lekkere kipschnitzel
(ongepaneerd) met saus, twee soorten groente en aardappels of patat en we hadden na
ijs in een schuimbakje met chocoladesaus, vruchtjes en gekarameliseerde
popcorn. Pilsje erbij, Clemens een juice, dat is dan 20,00 inclusief fooi, en
daar voor hebben we lekker gegeten.
In Mosselbaai het museum van Barthelomeus Dias bezocht. In
1498 rondde deze Portugees de Kaap en kwam als eerste Europeaan in Mosselbaai
aan land. Het museum toont de ontdekkingstochten van hem. Een replica van zijn
schip staat in t museum. Het is moeilijk voor te stellen dat je met dergelijke
scheepjes de oceanen over vaart. In een ander gebouw van het museum wordt een
collectie van zeeschelpen getoond en wordt t leven van zeeschelpen uitgelegd.
Leuke tijdbesteding voor een ochtend-uur.
Op weg naar onze volgende overnachtingsplek Oudtshoorn
rijden we over een pas. Wel 800m, maar toch een fraai uitzicht.
Even voor onze bestemming bezoeken we een
struisvogelboerderij. En dat is heel leuk. Als we aankomen wordt er gevraagd of
we een tour willen. En dat willen we. Start over een half uur. Kaartjes aan de
overkant verkrijgbaar, in de grote winkel. Als we klaarstaan zijn we de enige, dus een privé tour. Ben,
onze gids, is een goede verteller. We krijgen eerst onderricht over de veren
van de male, de female en de baby. Dan gaan we naar het atelier waar van de
veren borsteltjes (plumeau) allemaal handgemaakt worden. Vandaar naar de
broedkasten, want de eieren gaan na een aantal dagen naar de broedkast. Moeders
wil gewoon een ei om uit te broeden, dus poept ze weer een ei uit. Moe zit
overdag, pa s nachts. Ze leggen twee keer per jaar, ongeveer 16 eieren per
keer. Hij laat ons een echtpaar zien, met 26 aangenomen kindjes,
hier op de foto zijn de kleintjes 6 dagen oud.
En dan mag Clemens de vogels voederen. Je wordt geacht een
zakje maiskorrels te kopen, 2 rand. Want men gaat ervan uit dat je dat leuk
vindt. Maar ze pikken aardig in je hand, ik blij dat ik de fotos mag maken.
Dan gaat Ben bij ons in de auto naar een plek verderop waar
je op de vogel mag zitten, maar ook hier is Clemens weer aan de beurt want ik
heb een jurk aan en lijkt me dat niet zon goed idee (is het excuus .). Als afsluiting mogen 3 mannen op de vogel voor een race.
Kunnen we niet op de blog zetten omdat we nog steeds niet weten hoe dat moet.
Ik probeer ze op FB te zetten, maar het blijkt dat dat ook niet altijd
geplaatst wordt.
En nu zitten we in een soort van stal, ingericht als
appartementje met een hele gezellige dame als host.
Vanochtend vertrokken in de regen, maar al gauw kwamen er
kleine openingen in de wolken. Onderweg nog bij een Aloë factory aangegaan. Een
winkel vol Aloë producten. Er was net een bus Duitsers losgelaten. Die proppen
de mandjes wel vol. Bij de tijd dat we in Mossel Bay zijn schijnt de zon weer
volop. Voor Mossel Bay is weer een grote township.
In Mossel Bay eerst naar de Informatie een aantal folders
ophalen. Daarna rijden we door naar de Bay waar we onze lunch op een bankje aan
het water nuttigen. Wat hebben we toch een lui en ontspannen leven. Alles mag,
niets moet. En ondanks dat we zo rustig leven, slapen we toch goed.
Na de lunch een klimtochtje omhoog naar de vuurtoren waar je
een mooi zicht hebt over het water. Terug naar het dorp, waar niet zoveel te
zien is. We kunnen het water in, in een kooi, waar je witte haaien kunt zien.
Maar dit is niets voor ons. We hadden kunnen bungy jumpen, maar dat willen we
ook niet. Toch maar liever met beide benen op de grond blijven.
Dan ons logeeradres opgezocht. Weer een appartementje. s Avonds gaan we uit eten. Bij een Cubaans restaurant. Weer
een heerlijke dag gehad.
Nabij Swellendam bezoeken we t Bontebok National Park. Voor
de toegangspoort zien we al enkele bontebokken lopen. De dame van de
parkreceptie keek verwonderlijk als we haar dat vertellen. Dit was niet de
normale plaats voor de bontebok. Dit beperkte park, waar je met eigen auto
rondrijdt, hadden we in 3 uur gezien. Incluis een wandeling over de
Acaciatrail, waar we wilde Amarillessen tegenkwamen en de oranje koningskroon,
die we tot nu toe 3 keer gezien hebben. Onderweg kwamen we naast de bontebok de
Cape zebra (andere tekening dan de gebruikelijke zebras) en de rode hartebeest
tegen.
s Middags zijn we Swellendam ingegaan. In 1747 had de Drost,
als vertegenwoordiger van het VOC de zeggingschap over t dorp en omgeving
waar Swellendam ook naar vernoemd is. Het Drostdy Huis en de omliggende
gebouwen behoren nu tot het museumcomplex. Het complex laat zien hoe de blanken
er geleefd hebben.
De laatste fotos laten ons appartementje zien aan de
buitenkant met balkon, en een foto van binnen. Geen straf om hier te zitten met
de ondergaande zon tegen de bergen aan.
Vandaag naar De Hoop Nature Reserve, een natuurpark dat
grenst aan de Indische Oceaan. Bekend was dat we daarvoor de nodige kilometers
over een dirt road moeten rijden, maar dit zijn er wat teveel geworden. Al
met al meer dan 100km. Uiteindelijk hebben we in t natuurpark bontebokken,
kudus, zebras, struisvogels en andere vogels gezien en natuurlijk de oceaan
met de enorme witte zandduinen.
Op de weg naar Swellendam kwamen we bij Malgas aan bij het
laatste pontje van Zuid-Afrika dat nog op mensenkracht werk. Dit pontje over de
Breerivier wordt langs een kabel de rivier overgetrokken, waarbij twee mannen
telkens een ketting aan de kabel bevestigen en al lopend de pont naar de
overkant lopen. Hierbij kregen ze in ons geval hulp van twee mensen uit de
eerste auto. De twee vaste mannen doen dit de hele dag. Wij zouden zeggen
slavenwerk.
In Swellendam zitten we in het Mountain View Guesthouse.
We zitten op de bovenste verdieping en hebben inderdaad op de veranda een
prachtig uitzicht over het groene Swellendam en zicht op de bergen. Helemaal
geen straf zon appartementje.
We zitten in het verkeerde seizoen in Hermanus. Tussen juli
en november zwemmen hier walvissen die hun jongen baren en er de eerste maanden
blijven. De walvissen zwemmen dan vaak op minder dan 100m van de kust. Vanuit Hermanus zijn we naar Gansbaai gereden. In de
plaatselijke haven werd een kotter geleegd. De haringen worden in een fabriek
in de buurt verwerkt tot de bekende haring in tomatensaus. Even verder op langs
de kust komen we bij een vuurtoren.
Op weg naar Bredasdorp rijden we door Elim. Dit plaatsje is
zon 200 jaar geleden gesticht door Duitse missiepaters voor de coloured gemeenschap.
Toen mocht je hier alleen komen wonen als je lid was van de plaatselijke
kerkgemeenschap en in de landbouw werkte. Het plaatsje met zn schilderachtige,
witgekalkte huisjes met strodaken staat nu op monumentenlijst.
In Bredasdorp het Scheepswrakken museum bezocht. Hier wordt
verteld over de vele schepen die in de afgelopen 400 jaar op de Zuid-Afrikaanse
kust zijn vergaan. Het museum toont veel voorwerpen uit deze gestrande schepen.
Tevens toont dit museum de huisinrichting van een bemiddelde dorpsbewoner.
Bij de vuurtoren op Cape Agulhas staat een monumentje dat
aangeeft dat dit punt het meest zuidelijke punt van Afrika is (en niet Kaap de
Goede Hoop) en dat op dit punt de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar hier
treffen.
Door onze host worden we gewezen op de roggen die iedere
avond in de haven van Struisbaai zwemmen. Als de vissersboten binnen komen en
de vis wordt schoongemaakt, kun je stukken daarvan krijgen om aan de roggen te
voeren. De roggen eten dit uit je hand op. De roggen zijn ruim 1,5 m breed. Daarna naar
huis om voor de eerste keer dat we in Zuid Afrika zijn te koken. In deze
Airbnb is dat mogelijk. We hebben een keukentje met zithoekje, een doucheruimte
en een grote slaapkamer met TV. En een parkeerplaats op de oprit voor onze
eigen voordeur.
Vandaag Kaapstad verlaten na 5 mooie, zonnige dagen en prima
verblijf in het appartement in het centrum van Kaapstad. We deelden het
appartement met de eigenaren. Hij een Engelsman, getrouwd met een Afrikaanse
dame van Indiase afkomst. Ze zijn rond de 40 jaar. Het verliep allemaal heel
soepel en gezellig.
Na zon 60
km bereiken we Stellenbosch, het centrum van de
Zuid-Afrikaanse wijnen. Rondom allemaal wijngaarden. Bij velen kun je wijn
proeven en dat zelfs in combinatie met een overnachtingsarrangement in de meest
uiteenlopende prijsklassen. Het oude centrum en met name de Dorpsstraat heeft
vele huizen uit de koloniale tijd. Daarachter veel drink- en eetgelegenheden en
galleries en winkels met Afrikaanse voorwerpen. Dit trekt op zondag altijd veel
toeristen naar Stellenbosch. Het volgende plaatsje Franschhoek is een verkleinde uitgave
ervan. Eveneens druk.
Op weg naar Hermanus via Bettys Baai gereden. De oceaan was
wat moeilijk te bereiken, maar als je de borden van de pinguïns volgt kom je er
vanzelf. Toch leuk om nog eens zon kolonie te zien voort waggelen. Dit soort
pinguïns, de zwartvoet pinquïns, leven alleen aan de kusten van Zuid-Afrika en
Namibië.
In Hermanus zijn we vanuit onze overnachtingsplek naar een strandtent,
genaamd Dutchies, aan de oceaan gelopen en daar heerlijk buiten gegeten. De
tent is jaren geleden opgezet door een moeder met zoon uit Nederland. Op de
kaart staan dan ook kroketten en bitterballen. Maar die horen bij de
lunchkaart.
Op de laatste foto zie je het huis waarwe overnachten in een ruime kamer met
badkamer, via Airbnb.