Na een prachtige vakantie in het Zuid-Afrikaanse zijn we met een grote Airbus 380 naar Londen gevlogen, waar we de Europese zonsopgang zagen. We zijn dit keer via IJmuiden Nederland weer binnen gevlogen.

We hebben heel veel zon gehad, heel veel blauwe luchten, heel veel vriendelijke mensen. De vriendelijke mensen zagen en spraken we met name op de plaatsen waar we overnacht hebben. We hebben op deze vakantie veel gebruik gemaakt van Airbnb. Je woont een nachtje bij de gewone bevolking in huis. Wel met een eigen slaapkamer en badkamer. Soms zelfs een heel appartementje. Het is allemaal veel persoonlijker dan in een hotel. En veel minder duur. Op deze manier kom je veel te weten over de situatie in Zuid Afrika. Een hele andere wereld dan Nederland.

En een heel andere wereld qua natuur. We hebben in september het noord-oostelijke deel gedaan. Alles was daar heel droog en dor. Nu hebben we vanuit Kaapstad het zuidelijk deel en de Garden Route gedaan en via Lesotho naar het noorden (Johannesburg) gereden. Een schitterende tijd aan de Indische Oceaan, mooie bergen en dieren op weg naar het noorden. Voor mensen die van reizen houden is Zuid-Afrika zeker een aanrader en zelfstandig heel goed te doen.

Als afsluiting hebben we de laatste dagen weer bij de familie doorgebracht wat weer heel gezellig was.

Nu gaan we ons weer voorbereiden op ons huisje in Amerika. Dus ik zou zeggen tot de volgende reis.

Onze laatste Zuid-Afrika dag. We besluiten er een rustige dag van te maken. We gaan een tochtje op het water maken, een blauwe lucht, een zonnetje en 29 gr.C. Wat zullen we het mooie Afrika en de gezelligheid hier weer missen. Nog een gezamenlijke lunch in het dorp, een ritje langs de Vaaldam en de rest van de middag en het avondeten op de waranda.

Gisteren een dagje thuis, op een ritje na naar de nursery, zijnde de kwekerij. Verder een lekkere luie dag, lezen, spelletjes doen.

Vanochtend tegen 10.00 uur vertrokken naar het Weltevree Lion Park. Het is een soort van dierentuin in privé handen. Er zijn verschillende soorten dieren, waaronder leeuwen, wolven, katachtigen, uilen, zwijnen, schilpadden. En bij het terras 5 honden, een kat, een leeuwenwelp van 3 maanden en een stokstaartje van 4 weken. Het stokstaartje was gevonden en ze hadden het hier afgeleverd. Hij kon het gelijk goed vinden met de honden en het leeuwtje. In een weiland verderop woont een cheetah. Hij leeft al 10 jaar bij deze mensen en is helemaal tam. Ik had er toch moeite mee om mee naar binnen te gaan. Maar Clemens vond dat ik ook deze drempel maar over moest. Ik ben niet te dicht bij gekomen. De cheetah liep wel tegen zijn benen aan. Het was al met al toch weer een leuke ervaring. Hoewel ik altijd moeite heb met dieren in een ‘kooitje’ hadden de meeste dieren hier veel ruimte.

Leon was op tijd thuis en om vijf uur begon hij het vuur aan te maken voor de braai. We hebben heerlijk gegeten braai met Afrikaanse pap, een maizena gerecht wat veel zwarte Afrikaanse mensen eten en dan drie maal per dag. De blanken doen er van alles bij in: wortels, knoflook, champignons en wat je in de koelkast hebt liggen.

Vandaag onze één na laatste traject van deze Zuid-Afrika-reis. We zijn op weg naar Deneysville, naar nicht Natasha en Leon. Een rustige rit van 200km door Zuid-Afrikaans vlakland, dwars door Free State, voorheen Oranjevrijstaat. Onderweg veranderde de zonneschijn in een heftige regenbui, die ons noodzaakte om te stoppen.

In Vereeniging een bezoek gebracht aan de Makro. Ja, hetzelfde concern dat we in NL kennen. En een mall voor enkele ‘presents’.

Tegen 14u was weer het hartelijke weerzien met de familie. ’s Middags lekker bijpraten en ’s avonds met z’n vieren uit eten bij Quaterdeck, een restaurant in Deneysville waar we ook vorig jaar goeie ervaringen hadden.

Vanochtend begonnen in het Golden Gate Nat.Park bij Clarens. Vorig jaar ook hier geweest en toen veel dieren gezien. Vandaag waren ze allemaal ‘off duty’. Een enkele zebra en wildebeest en blesbok. Doorgereden naar Basotho Culture Village. Een openluchtmuseum over hoe de Basotho’s (huidige bewoners van Lesotho en omgeving) vroeger leefden. Daar waren we wel nieuwsgierig naar. Aangekomen in het museum vertelde de dame van de receptie dat er een tour gaande is en de volgende zou over drie kwartier starten. We konden wel in het restaurant wachten. Daar zat een Franse jongen ook te wachten. Samen een drankje genuttigd en gepraat over zijn en onze reizen. Een in onze ogen verstandige jongen die al vroeg met reizen is begonnen en al heel wat van de wereld heeft gezien. En niet wacht tot de pensionering. Om twaalf uur werd ons verteld dat het haar erg speet, maar de tour kon niet doorgaan. De vorige tour bestond uit drie bussen met studenten uit Lesotho en zou uitlopen tot half twee. Maar nu mochten we gratis naar binnen en moesten dan maar zelf rondlopen. Ons toch maar even aangesloten bij de groep studenten bij het hutje van de dorpschief, waar we zelf gemaakt bier mochten proeven. Helemaal niet slecht. Een andere groep bestond uit lagere schoolkinderen die voor ons gezongen hebben, zo leuk.

Halverwege de middag nogmaals de loops in het Nat. Park gereden, maar het bleef stil.

Doorgereden naar Bethlehem voor onze overnachting. Waar we geboekt hadden kon niet doorgaan, maar we konden bij haar zus in huis. Zus doet ook aan Airbnb.

Alleen bij datgene dat we geboekt hadden waren we zelfstandig, met kamer, badkamer en keuken. Hier wonen in het huis van zus waar een slaapkamer gereed wordt gemaakt. Hier hebben we toch een beetje moeite mee, ondanks dat ze heel gastvrij zijn.

Bij het uitchecken in de B&B in Maseru werd Clemens verblijd door de dame van de receptie. Hij had haar gevraagd om enkele munten uit Lesotho.

De hoofdstad Maseru en de buitenwijken zien er wat rommelig uit. De vele toeterende taxi’s maken ’t niet aantrekkelijker. Als je buiten de grote plaats komt ziet de wereld er mooier en groen uit. De huisjes zijn klein, maar de omgeving ziet er netjes en schoon uit. We besluiten een deel van de Maloti route te rijden. Deze scenic route leidt door een vallei naar de Katse Dam, waarbij een bergrug moet worden overgestoken. Het blijkt een hele mooie en rustige route te zijn. Omdat de Katse Dam het eindpunt is van de weg rijdt er geen doorgaand verkeer over deze weg. Langs de weg vele traditionele huisjes en lopen er mensen in traditionele kledij die veelal koeien en schapen hoeden. De weg klimt naar ruim 3.000m met uitzicht naar beide kanten van de pas.

2Km verderop staat een Visitors Center. Een meneer bij de poort voor de administratie. Waar je hier ook komt er moeten altijd formulieren ingevuld worden. Dan komt er een meneer om de poort te openen. Dan de auto parkeren, naar het Center waar een oudere dame zit aan wie je de entreeprijs, zijnde R10 rand pp. (€0,72) moet betalen. Hoe houden we mensen aan het werk. De dame kijkt naar mijn Christoffel aan mijn kettinkje. Haar hand gaat haar boezem in, daar komt een oude sok uit tevoorschijn waaruit zij haar Christoffel medaille haalt. Dan gaat haar hand nogmaals achter haar bloesje en ze haalt er een knots van een rozenkrans uit. We maken daarover een gezellig praatje met veel lachen. Dit soort dingen in deze landen maakt het allemaal zo mooi. De Katse Dam ligt dan nog zo’n 50km verderop. Wij besluiten om te keren naar de bewoonde wereld.

Op weg naar onze overnachtingsplek in Clarens passeren we eerst weer de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. Caledonspoort blijkt een rustige overgang te zijn waar we de gebruikelijke exit- en entree-stempels halen. Clarens is een artistiek plaatsje, veel galleries en restaurantjes. Wij zijn hier in september ook geweest. Het seizoen blijk nu een beetje op z’n eind te lopen. Een aantal galleries, restaurants en B&B’s is al gesloten. Wij hebben lekker gegeten bij Der Roter Hahn, een Duits restaurant waar je lekker buiten op ’t balkon kunt zitten.

Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho, ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat bijna geheel Lesotho bestrijkt.

Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de slagboom, M30 (= R30 = €2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk toeterende taxi’s, maar gewoon met de stroom meerijden.

Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966 onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.

We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= €0,50). Hopelijk komt de envelop over.

Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,  Gisteren is hier de herfst begonnen.

Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts 2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.

’s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen bedank je even door de knipperlichten aan te doen.  

Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen kookgelegenheid. ‘Helaas’ weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.

Na een mooie zonsopgang aan de Swartskoprivier, waar we de nacht hebben doorgebracht, hebben we vandaag weer het Addo Elephant Nat. Park bezocht. Dit keer hebben we de zuidelijke ingang genomen. In een boek hadden we gelezen dat de meeste dieren in ’t noorden van ’t park (bij de hoofdingang) zitten. Op onze route via de zuidelijke ingang kwamen we heel veel groepen olifanten tegen, maar ook kudu’s en zebra’s.

In tegenstelling tot gisteren, toen ’t bewolkt was, hadden we vandaag een zonovergoten dag. Vanwege de warmte zoeken de meeste dieren op ’t heetst van de dag de schaduw en zijn dan in een groen park zoals Addo moeilijk te zien. Toch hebben we al met al ook vandaag weer veel dieren gezien.

Tegen 14u. hebben we Addo verlaten. Onze overnachtingsplek ligt zo’n 200km boven Addo, nabij Cradock, op weg naar Bloemfontein. De weg was uitstekend en de eerste 190km was in ruim 2 uur afgelegd. De overnachtingsplek is op een schapenboerderij (Merino) en ligt aan een dirt road. We hadden de gps-codes opgekregen en onze TomTom deed z’n werk. Na de verwelkoming en nadat we hebben uitgepakt, gaf boer Jan (van Heerden) ons een rondleiding over z’n bedrijf. De Van Heerden’s blijken al vele generaties in Zuid-Afrika te wonen. Tegen een kleine vergoeding konden we mee-eten. Heerlijk het Zuid-Afrikaanse gerecht boboti gegeten en lekker toetje na. De avond afgesloten met een kop rooibosthee met een Hollandse stroopwafel en een gezellige conversatie.

Vandaag naar Addo Elephant National Park. Toen we het park binnenkwamen zeiden we tegen elkaar: dat wordt niets vandaag met de dieren. Het is zo groen en het groen is zo hoog, daar kunnen ze zich goed in verbergen.

Maar het is ons alles meegevallen. De dame van de kaartjescontrole vertelde ons dat er bij een bepaald punt leeuwen waren gezien. Daar zijn we eerst heengereden. Daar lagen twee uitgetelde leeuwen, hadden zich net tegoed gedaan aan een grote prooi. En ze lagen vrij ver in het veld wat moeilijk is voor foto’s met mijn toestel. Verder hebben we toch verschillende dieren gezien. Het was een leuke dag. We zitten vanavond in een heel groot huis aan de rivier, waar we een loei van een slaapkamer en badkamer hebben. Het nadeel is dat de keuken ook ver weg is.

De eigenaar heeft hier met zijn vrouw en drie kinderen gewoond. De kinderen zijn de deur uit, maar hij is inmiddels ook gescheiden van zijn vrouw. Het wordt nu door zijn zoon gebruikt voor Airbnb. De zoon woont 6 huizen verderop. Waar zijn eigen huis ook voor Airbnb gebruikt wordt. Hij kan daar met zijn gezin van leven. Ze zijn allemaal weer heel vriendelijk en behulpzaam.

Vanochtend de Heritage Trail gelopen. De route leid je langs de gebouwen van het Port Elisabeth van rond 1850. De route is ruim 5km lang. We hebben de route voor ons om die reden iets ingekort, maar ook omdat de route een stukje door een wat minder gunstige buurt loopt. Hier werden we aangesproken door security-mensen die ons graag wilden begeleiden. We hebben daarom de route iets aangepast vervolgd zonder security.

Na de lunch wilden we het Nelson Mandela Art Museum bezoeken. Hoewel een folder aangeeft dat het museum zaterdagsmiddags open is, wordt bij de deur aangegeven dat ’t dan gesloten is.

Dan maar door naar de Casino-Boardwalk. Een complex van casino, hotels, conferentie-oord en winkeltjes rondom een grote vijver. Aan de overkant van de straat loop je zo de promenade, pier en het strand op. Omdat het ook hier weer mooi weer is, hebben we ’t allemaal rustig bekeken.

Vanavond (net als gisteravond) lekker uitgegeten in Stanley Street, een straat waar een aaneenschakeling is van prima eetgelegenheden.

Vanochtend nog even op Super Tubes Beach in Jeffreys Bay gekeken naar de surfers. Leuk schouwspel.

In Uitenhage, even boven Port Elisabeth, staan de Volkswagen fabrieken, sinds 1956. Daar is ook een soort museum, waar vele historische Volkswagenmodellen die in Zuid-Afrika zijn geproduceerd, worden getoond. Een nostalgisch momentje.

Vervolgens naar het museum van de Zuid-Afrikaanse luchtmacht. Bij de poort kwamen we er achter dat dit museum op vrijdag gesloten is. Helaas. Na de lunch naar de Donkin Street, genoemd naar de eerste Britse gouverneur van de Kaap. Port Elisabeth is vernoemd naar zijn vrouw Elisabeth. In Donkin Street staat nog een rij geschakelde huizen uit het midden van 19^e eeuw, dat een nationaal monument is (zie foto).

Vanmiddag een bezoekje aan het Castle Hill Museum. Het kleine museum laat het leven zien van een familie uit 1800. Een leuke dame vertelt het een en ander en we kunnen vrij rondlopen.

Aan het einde van de middag gaan we naar ons adres waar we 2 nachten zullen verblijven. Het is via Airbnb. We hebben een klein maar fijn appartementje met een leuke eigenaresse. Ze begint bij ontvangst meteen te ratelen dat het niet overal veilig is in Port Elisabeth. Dat we dit en dat en dat en dat vooral niet moeten doen. Allemaal dingen die we nooit doen. En ik zeg haar, dat we ons hier in Zuid Afrika nog nooit onveilig hebben gevoeld. En dat we goed nadenken over waar we gaan en staan. Dat stelde haar gerust. Maar allemaal goedheid van de dame. We voelen ons hier helemaal veilig, we zitten achter twee hoge poorten met twee waakhonden erbij. Kunnen we gerust slapen.

Gisterenavond hadden we het verzoek van onze gastvrouw gekregen om pas om half negen aan het ontbijt te komen. Dit ivm werkmensen die zij momenteel ook huisvest en volgens haar nogal rumoerig zijn. Ze gunde ons een rustig ontbijt. Dus zo gezegd zo gedaan. Ze had als verrassing een warm ontbijtje gemaakt. Wat volgens haar normaal niet geserveerd wordt.

Na haar zeer dankbaar te hebben bedankt zijn we richting de oceaan gereden voor de surfers en de golven. Jeffreys Bay (J-Bay) behoort tot de top drie surflocaties van de wereld. Er waren goede golven, dus leuk om naar te kijken. We zaten op de 'tribune' bij het Super Tubes-strand.

Vervolgens naar het dorp gegaan voor een lekkere cappuccino. De rekening werd vervolgens op een leuke wijze gepresenteerd met voor allebei een kauwgumpje. Als je uit eten gaat komt er ook altijd een snoepje bij de rekening. Gisteren bij de Griek kregen we allebei een lolly.En dan toch weer een strandwandeling. Maar het was nu gezellig op het strand met veel surfleerlingen en mooie schelpen.

De lunch hebben we genuttigd aan het strand in St Francis Bay. Ook daar werd weer gesurft. Aansluitend naar de haven waar het vol was met vissersboten, maar ook plezierjachten. Deze plaats herbergt veel rijke mensen. Een heel nieuw gedeelte van het plaatsje is volgebouwd met allemaal grote witte huizen met vaak rieten daken. De opzet is een beetje Giethoorn, veel huizen liggen aan een water met mogelijkheid om een boot aan te leggen.

Eind van de middag nog even naar de surfplek voordat we zijn gaan eten.

Vandaag weer opgestaan met blauwe lucht en een zonnetje. Onze rit gaat naar het Tsitsikamma Nat. Park. We beginnen met een strandwandeling. We zijn helemaal alleen op het mooie enorme strand in een baai. We zien een kwal aanspoelen, gevolgd door een hele kolonie torenschelpjes, die de kwal verorberen.

We rijden door naar een plaats waar je uitkijk hebt op de Bloukrans River Bridge, een brug waar je kunt bungy jumpen. Het zijn allemaal jongelui die de sprong van 210m. durven te wagen. We staan naast een echtpaar waarvan 2 zonen en een schoondochter de sprong maken. Moeders zit helemaal in spanning. Clemens leent de vader de verrekijker, hij kan nu precies zien wanneer zij aan de beurt zijn. De kosten voor een sprong zijn 1000 rand, dat is ongeveer €70,00.

Van daar rijden we door naar de swinging bridge. Je loopt ongeveer een kilometer door het bos voordat je er bent. Het zonnetje is weg en de regen begint te vallen, dat is jammer. Maar de brug swingt echt als er veel mensen op lopen.

Samen met een wolkje en een zonnetje, die inmiddels is teruggekeerd, zijn we doorgereden naar Jeffreys Bay. Daar hebben we een Bed and Breakfast. We kunnen hier niet koken, maar de dame van de B&B  raadt ons aan naar The Greek te gaan. Dat is ons goed bevallen. Ik nam de dagaanbieding, zijnde een steak van 1 pond (!) met aardappel en salade. Ik heb gevraagd de steak te halveren. Bleek op de rekening dat ze de prijs ook bijna gehalveerd hadden. Ik moest 60 ipv. 110 rand betalen. Mijn bordje kostte dus €4,20. Clemens genoot vaneen fors stuk kabeljouw, €11,-. Daarbij hebben we met ieders een biertje heerlijk gepeuzeld.

Vanmorgen nog even bezoekje aan Knysna. Aardig centrum, een beetje toeristisch. Het centrum wordt opgevrolijkt met diverse industriële voorwerpen die in beweging worden gebracht. Na de koffie zijn we richting Plettenberg Bay gereden. Onderweg een wandelingetje van 1,5km door de Garden of Eden, een fijnbos dat vroeger de hele zuidkust besloeg, maar waarvan nu nog slecht een klein stukje over is na de volledige kaalslag door de Nederlandse houtwinning in de 19^e eeuw.

We willen de lunch op een uitkijkpunt nuttigen. Het is bij Plettenberg Bay, de Robberg. Het is een Rocky Peninsula. Maar het is erg mistig. Er staat een harde koude wind. Dus de lunch in de auto en met de jas aan een loopje.

Als we ’s middags op ons adres aankomen zijn we een beetje lui. We blijven gewoon eens lekker onder het genot van een kopje thee internetten. We bespreken de route en hebben de daarbij benodigde overnachtingen geboekt. De meeste doen we via Airbnb. We boeken ook een nacht in Lesotho. Als we alles geboekt hebben, berekenen we eens wat we nu gemiddeld kwijt zijn per nacht en dat is €35,00. Dat vinden we helemaal niet slecht.

We zitten vandaag in een soort jeugdherberg. We brengen de gemiddelde leeftijd aardig omhoog. We hebben wel een eigen kamer. Maar hier kun je ook eten. Er staat ’s avonds braai (BBQ) op het menu. Daar gaan we voor. We zitten met verschillende nationaliteiten aan tafel en dat is erg gezellig.

Gestart in het Wilderness Nat.Park. Je kan er verschillende trails lopen. Wij kiezen voor een trail door het bos van ongeveer een uur. Als de trail start wordt er verwezen naar The big Tree. Uitleg op de foto. Maar wij vinden hem niet zo groot. We kennen ze veel groter….. Als we het bos inlopen horen we de apen schreeuwen. We hebben ze alleen af en toe zien oversteken. Toch geeft het een raar gevoel dat je in een bos loopt waar zij wonen. Maar we hebben ons er niet ongemakkelijk door gevoeld.

Er waren al wat sporen van de herfst te zien. Verderop in het park was een bird watch hide. Er zaten vlakbij ons in de plas twee voor ons aparte vogels. De eerste is een Darter, de tweede een white breasted cormorant. Dit wisten we niet, maar lazen dat verderop op een bord waar verschillende foto’s van vogels stonden afgebeeld.

In Sedgefield vinden we op verschillende plaatsen mozaIekkunstwerken van dieren. Ze hebben een route langs deze kunstwerken door ’t dorp aangelegd. Aardige lokkertje voor ’t dorp. Zo kom je ook bij een mooie strand.

Doorgereden naar Knysna, een grote leuke toeristenplaats. We rijden naar verschillende uitzichtpunten. Nadat we ons op ons adres hebben gemeld, gaan we naar the Waterfront eten. Een gebied met veel restaurantjes en winkeltjes.Wederom een geslaagde dag, met een lekkere temperatuur van rond de 23 gr.C.

Vanochtend afscheid genomen van onze zeer vriendelijke hostes. Zij is huisarts in de township van Oudtshoorn, ze schildert en ze heeft met meerdere kunstenaressen een art galerie. Dus een heel druk baasje, maar op een heel ontspannen manier.

Er zou vandaag regen komen en dat hebben we onderweg ook gehad. De temperatuur daalde van gisteren 39 gr.C naar vandaag 20 gr.C. Ook heel aangenaam. Toen we aan de oceaan kwamen in Heroldsbaai was het weer droog en konden we een lekker stuk over het strand lopen. Ook daar onze lunch op een bankje genuttigd. Daarna doorgereden naar George, maar het is zondag en dan is alles dicht.

Dan maar door naar ons volgende overnachtingsadres in Wilderness on Sea. We lopen hier naar de overkant van de straat en staan aan de oceaan. En het gekke is dat het nooit verveelt om langs het water te lopen. Dus ook hier weer lopen en kijken naar de mooie golven van de Indische Oceaan en de meeuwen. We zijn er bijna alleen. Het zomerseizoen is hier voorbij. Vooral langs de oceaan zijn al veel hotels gesloten.

Vandaag een zeer hete dag, 39 gr.C. Maar we hebben het goed kunnen overleven, daar er een route gepland staat van ongeveer 200 km. Een rondje vanuit Oudtshoorn. Na zo’n 60 km zijn de Cango Caves, we hebben om 10.00 uur een tour van een uur. We hebben een ontzettende leuke gids, die met veel humor het een en ander vertelt.

Daarna gaan we verder met de route en nemen we de Swartsberg Pass. Het hoogste punt is op ongeveer 2000 mtr. Een lange mooie pas om te rijden, weliswaar over dirt road. Aan de andere kant van de pas ligt Prince Albert, waar we lunchen. In het tweede deel van de route rijden we door de Meiringskloof. Via een klimpad komen we bij een waterval. Op de foto waar Clemens naar de waterval staat te kijken, kun je zien wat er van de waterval over is na de zomer.

Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We hadden een twee gangenmenu voor €7,50 per persoon. En dat houdt dan in, een lekkere kipschnitzel (ongepaneerd) met saus, twee soorten groente en aardappels of patat en we hadden na ijs in een schuimbakje met chocoladesaus, vruchtjes en gekarameliseerde popcorn. Pilsje erbij, Clemens een juice, dat is dan €20,00 inclusief fooi, en daar voor hebben we lekker gegeten.

In Mosselbaai het museum van Barthelomeus Dias bezocht. In 1498 rondde deze Portugees de Kaap en kwam als eerste Europeaan in Mosselbaai aan land. Het museum toont de ontdekkingstochten van hem. Een replica van zijn schip staat in ’t museum. Het is moeilijk voor te stellen dat je met dergelijke scheepjes de oceanen over vaart. In een ander gebouw van het museum wordt een collectie van zeeschelpen getoond en wordt ’t leven van zeeschelpen uitgelegd. Leuke tijdbesteding voor een ochtend-uur.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek Oudtshoorn rijden we over een pas. Wel 800m, maar toch een fraai uitzicht.

Even voor onze bestemming bezoeken we een struisvogelboerderij. En dat is heel leuk. Als we aankomen wordt er gevraagd of we een tour willen. En dat willen we. Start over een half uur. Kaartjes aan de overkant verkrijgbaar, in de grote winkel. Als we klaarstaan zijn we de enige, dus een privé tour. Ben, onze gids, is een goede verteller. We krijgen eerst onderricht over de veren van de male, de female en de baby. Dan gaan we naar het atelier waar van de veren borsteltjes (plumeau) allemaal handgemaakt worden. Vandaar naar de broedkasten, want de eieren gaan na een aantal dagen naar de broedkast. Moeders wil gewoon een ei om uit te broeden, dus poept ze weer een ei uit. Moe zit overdag, pa ’s nachts. Ze leggen twee keer per jaar, ongeveer 16 eieren per keer. Hij laat ons een echtpaar zien, met 26 aangenomen kindjes, hier op de foto zijn de kleintjes 6 dagen oud.

En dan mag Clemens de vogels voederen. Je wordt geacht een zakje maiskorrels te kopen, 2 rand. Want men gaat ervan uit dat je dat leuk vindt. Maar ze pikken aardig in je hand, ik blij dat ik de foto’s mag maken.

Dan gaat Ben bij ons in de auto naar een plek verderop waar je op de vogel mag zitten, maar ook hier is Clemens weer aan de beurt want ik heb een jurk aan en lijkt me dat niet zo’n goed idee (is het excuus….). Als afsluiting mogen 3 mannen op de vogel voor een race. Kunnen we niet op de blog zetten omdat we nog steeds niet weten hoe dat moet. Ik probeer ze op FB te zetten, maar het blijkt dat dat ook niet altijd geplaatst wordt.

En nu zitten we in een soort van stal, ingericht als appartementje met een hele gezellige dame als host.

Vanochtend vertrokken in de regen, maar al gauw kwamen er kleine openingen in de wolken. Onderweg nog bij een Aloë factory aangegaan. Een winkel vol Aloë producten. Er was net een bus Duitsers losgelaten. Die proppen de mandjes wel vol. Bij de tijd dat we in Mossel Bay zijn schijnt de zon weer volop. Voor Mossel Bay is weer een grote township.

In Mossel Bay eerst naar de Informatie een aantal folders ophalen. Daarna rijden we door naar de Bay waar we onze lunch op een bankje aan het water nuttigen. Wat hebben we toch een lui en ontspannen leven. Alles mag, niets moet. En ondanks dat we zo rustig leven, slapen we toch goed.

Na de lunch een klimtochtje omhoog naar de vuurtoren waar je een mooi zicht hebt over het water. Terug naar het dorp, waar niet zoveel te zien is. We kunnen het water in, in een kooi, waar je witte haaien kunt zien. Maar dit is niets voor ons. We hadden kunnen bungy jumpen, maar dat willen we ook niet. Toch maar liever met beide benen op de grond blijven.

Dan ons logeeradres opgezocht. Weer een appartementje. ’s Avonds gaan we uit eten. Bij een Cubaans restaurant. Weer een heerlijke dag gehad.