Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho, ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat bijna geheel Lesotho bestrijkt.

Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de slagboom, M30 (= R30 = €2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk toeterende taxi’s, maar gewoon met de stroom meerijden.

Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966 onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.

We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= €0,50). Hopelijk komt de envelop over.

Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,  Gisteren is hier de herfst begonnen.

Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts 2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.

’s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen bedank je even door de knipperlichten aan te doen.  

Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen kookgelegenheid. ‘Helaas’ weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.

Na een mooie zonsopgang aan de Swartskoprivier, waar we de nacht hebben doorgebracht, hebben we vandaag weer het Addo Elephant Nat. Park bezocht. Dit keer hebben we de zuidelijke ingang genomen. In een boek hadden we gelezen dat de meeste dieren in ’t noorden van ’t park (bij de hoofdingang) zitten. Op onze route via de zuidelijke ingang kwamen we heel veel groepen olifanten tegen, maar ook kudu’s en zebra’s.

In tegenstelling tot gisteren, toen ’t bewolkt was, hadden we vandaag een zonovergoten dag. Vanwege de warmte zoeken de meeste dieren op ’t heetst van de dag de schaduw en zijn dan in een groen park zoals Addo moeilijk te zien. Toch hebben we al met al ook vandaag weer veel dieren gezien.

Tegen 14u. hebben we Addo verlaten. Onze overnachtingsplek ligt zo’n 200km boven Addo, nabij Cradock, op weg naar Bloemfontein. De weg was uitstekend en de eerste 190km was in ruim 2 uur afgelegd. De overnachtingsplek is op een schapenboerderij (Merino) en ligt aan een dirt road. We hadden de gps-codes opgekregen en onze TomTom deed z’n werk. Na de verwelkoming en nadat we hebben uitgepakt, gaf boer Jan (van Heerden) ons een rondleiding over z’n bedrijf. De Van Heerden’s blijken al vele generaties in Zuid-Afrika te wonen. Tegen een kleine vergoeding konden we mee-eten. Heerlijk het Zuid-Afrikaanse gerecht boboti gegeten en lekker toetje na. De avond afgesloten met een kop rooibosthee met een Hollandse stroopwafel en een gezellige conversatie.

Vandaag naar Addo Elephant National Park. Toen we het park binnenkwamen zeiden we tegen elkaar: dat wordt niets vandaag met de dieren. Het is zo groen en het groen is zo hoog, daar kunnen ze zich goed in verbergen.

Maar het is ons alles meegevallen. De dame van de kaartjescontrole vertelde ons dat er bij een bepaald punt leeuwen waren gezien. Daar zijn we eerst heengereden. Daar lagen twee uitgetelde leeuwen, hadden zich net tegoed gedaan aan een grote prooi. En ze lagen vrij ver in het veld wat moeilijk is voor foto’s met mijn toestel. Verder hebben we toch verschillende dieren gezien. Het was een leuke dag. We zitten vanavond in een heel groot huis aan de rivier, waar we een loei van een slaapkamer en badkamer hebben. Het nadeel is dat de keuken ook ver weg is.

De eigenaar heeft hier met zijn vrouw en drie kinderen gewoond. De kinderen zijn de deur uit, maar hij is inmiddels ook gescheiden van zijn vrouw. Het wordt nu door zijn zoon gebruikt voor Airbnb. De zoon woont 6 huizen verderop. Waar zijn eigen huis ook voor Airbnb gebruikt wordt. Hij kan daar met zijn gezin van leven. Ze zijn allemaal weer heel vriendelijk en behulpzaam.

Vanochtend de Heritage Trail gelopen. De route leid je langs de gebouwen van het Port Elisabeth van rond 1850. De route is ruim 5km lang. We hebben de route voor ons om die reden iets ingekort, maar ook omdat de route een stukje door een wat minder gunstige buurt loopt. Hier werden we aangesproken door security-mensen die ons graag wilden begeleiden. We hebben daarom de route iets aangepast vervolgd zonder security.

Na de lunch wilden we het Nelson Mandela Art Museum bezoeken. Hoewel een folder aangeeft dat het museum zaterdagsmiddags open is, wordt bij de deur aangegeven dat ’t dan gesloten is.

Dan maar door naar de Casino-Boardwalk. Een complex van casino, hotels, conferentie-oord en winkeltjes rondom een grote vijver. Aan de overkant van de straat loop je zo de promenade, pier en het strand op. Omdat het ook hier weer mooi weer is, hebben we ’t allemaal rustig bekeken.

Vanavond (net als gisteravond) lekker uitgegeten in Stanley Street, een straat waar een aaneenschakeling is van prima eetgelegenheden.

Vanochtend nog even op Super Tubes Beach in Jeffreys Bay gekeken naar de surfers. Leuk schouwspel.

In Uitenhage, even boven Port Elisabeth, staan de Volkswagen fabrieken, sinds 1956. Daar is ook een soort museum, waar vele historische Volkswagenmodellen die in Zuid-Afrika zijn geproduceerd, worden getoond. Een nostalgisch momentje.

Vervolgens naar het museum van de Zuid-Afrikaanse luchtmacht. Bij de poort kwamen we er achter dat dit museum op vrijdag gesloten is. Helaas. Na de lunch naar de Donkin Street, genoemd naar de eerste Britse gouverneur van de Kaap. Port Elisabeth is vernoemd naar zijn vrouw Elisabeth. In Donkin Street staat nog een rij geschakelde huizen uit het midden van 19^e eeuw, dat een nationaal monument is (zie foto).

Vanmiddag een bezoekje aan het Castle Hill Museum. Het kleine museum laat het leven zien van een familie uit 1800. Een leuke dame vertelt het een en ander en we kunnen vrij rondlopen.

Aan het einde van de middag gaan we naar ons adres waar we 2 nachten zullen verblijven. Het is via Airbnb. We hebben een klein maar fijn appartementje met een leuke eigenaresse. Ze begint bij ontvangst meteen te ratelen dat het niet overal veilig is in Port Elisabeth. Dat we dit en dat en dat en dat vooral niet moeten doen. Allemaal dingen die we nooit doen. En ik zeg haar, dat we ons hier in Zuid Afrika nog nooit onveilig hebben gevoeld. En dat we goed nadenken over waar we gaan en staan. Dat stelde haar gerust. Maar allemaal goedheid van de dame. We voelen ons hier helemaal veilig, we zitten achter twee hoge poorten met twee waakhonden erbij. Kunnen we gerust slapen.

Gisterenavond hadden we het verzoek van onze gastvrouw gekregen om pas om half negen aan het ontbijt te komen. Dit ivm werkmensen die zij momenteel ook huisvest en volgens haar nogal rumoerig zijn. Ze gunde ons een rustig ontbijt. Dus zo gezegd zo gedaan. Ze had als verrassing een warm ontbijtje gemaakt. Wat volgens haar normaal niet geserveerd wordt.

Na haar zeer dankbaar te hebben bedankt zijn we richting de oceaan gereden voor de surfers en de golven. Jeffreys Bay (J-Bay) behoort tot de top drie surflocaties van de wereld. Er waren goede golven, dus leuk om naar te kijken. We zaten op de 'tribune' bij het Super Tubes-strand.

Vervolgens naar het dorp gegaan voor een lekkere cappuccino. De rekening werd vervolgens op een leuke wijze gepresenteerd met voor allebei een kauwgumpje. Als je uit eten gaat komt er ook altijd een snoepje bij de rekening. Gisteren bij de Griek kregen we allebei een lolly.En dan toch weer een strandwandeling. Maar het was nu gezellig op het strand met veel surfleerlingen en mooie schelpen.

De lunch hebben we genuttigd aan het strand in St Francis Bay. Ook daar werd weer gesurft. Aansluitend naar de haven waar het vol was met vissersboten, maar ook plezierjachten. Deze plaats herbergt veel rijke mensen. Een heel nieuw gedeelte van het plaatsje is volgebouwd met allemaal grote witte huizen met vaak rieten daken. De opzet is een beetje Giethoorn, veel huizen liggen aan een water met mogelijkheid om een boot aan te leggen.

Eind van de middag nog even naar de surfplek voordat we zijn gaan eten.

Vandaag weer opgestaan met blauwe lucht en een zonnetje. Onze rit gaat naar het Tsitsikamma Nat. Park. We beginnen met een strandwandeling. We zijn helemaal alleen op het mooie enorme strand in een baai. We zien een kwal aanspoelen, gevolgd door een hele kolonie torenschelpjes, die de kwal verorberen.

We rijden door naar een plaats waar je uitkijk hebt op de Bloukrans River Bridge, een brug waar je kunt bungy jumpen. Het zijn allemaal jongelui die de sprong van 210m. durven te wagen. We staan naast een echtpaar waarvan 2 zonen en een schoondochter de sprong maken. Moeders zit helemaal in spanning. Clemens leent de vader de verrekijker, hij kan nu precies zien wanneer zij aan de beurt zijn. De kosten voor een sprong zijn 1000 rand, dat is ongeveer €70,00.

Van daar rijden we door naar de swinging bridge. Je loopt ongeveer een kilometer door het bos voordat je er bent. Het zonnetje is weg en de regen begint te vallen, dat is jammer. Maar de brug swingt echt als er veel mensen op lopen.

Samen met een wolkje en een zonnetje, die inmiddels is teruggekeerd, zijn we doorgereden naar Jeffreys Bay. Daar hebben we een Bed and Breakfast. We kunnen hier niet koken, maar de dame van de B&B  raadt ons aan naar The Greek te gaan. Dat is ons goed bevallen. Ik nam de dagaanbieding, zijnde een steak van 1 pond (!) met aardappel en salade. Ik heb gevraagd de steak te halveren. Bleek op de rekening dat ze de prijs ook bijna gehalveerd hadden. Ik moest 60 ipv. 110 rand betalen. Mijn bordje kostte dus €4,20. Clemens genoot vaneen fors stuk kabeljouw, €11,-. Daarbij hebben we met ieders een biertje heerlijk gepeuzeld.

Vanmorgen nog even bezoekje aan Knysna. Aardig centrum, een beetje toeristisch. Het centrum wordt opgevrolijkt met diverse industriële voorwerpen die in beweging worden gebracht. Na de koffie zijn we richting Plettenberg Bay gereden. Onderweg een wandelingetje van 1,5km door de Garden of Eden, een fijnbos dat vroeger de hele zuidkust besloeg, maar waarvan nu nog slecht een klein stukje over is na de volledige kaalslag door de Nederlandse houtwinning in de 19^e eeuw.

We willen de lunch op een uitkijkpunt nuttigen. Het is bij Plettenberg Bay, de Robberg. Het is een Rocky Peninsula. Maar het is erg mistig. Er staat een harde koude wind. Dus de lunch in de auto en met de jas aan een loopje.

Als we ’s middags op ons adres aankomen zijn we een beetje lui. We blijven gewoon eens lekker onder het genot van een kopje thee internetten. We bespreken de route en hebben de daarbij benodigde overnachtingen geboekt. De meeste doen we via Airbnb. We boeken ook een nacht in Lesotho. Als we alles geboekt hebben, berekenen we eens wat we nu gemiddeld kwijt zijn per nacht en dat is €35,00. Dat vinden we helemaal niet slecht.

We zitten vandaag in een soort jeugdherberg. We brengen de gemiddelde leeftijd aardig omhoog. We hebben wel een eigen kamer. Maar hier kun je ook eten. Er staat ’s avonds braai (BBQ) op het menu. Daar gaan we voor. We zitten met verschillende nationaliteiten aan tafel en dat is erg gezellig.

Gestart in het Wilderness Nat.Park. Je kan er verschillende trails lopen. Wij kiezen voor een trail door het bos van ongeveer een uur. Als de trail start wordt er verwezen naar The big Tree. Uitleg op de foto. Maar wij vinden hem niet zo groot. We kennen ze veel groter….. Als we het bos inlopen horen we de apen schreeuwen. We hebben ze alleen af en toe zien oversteken. Toch geeft het een raar gevoel dat je in een bos loopt waar zij wonen. Maar we hebben ons er niet ongemakkelijk door gevoeld.

Er waren al wat sporen van de herfst te zien. Verderop in het park was een bird watch hide. Er zaten vlakbij ons in de plas twee voor ons aparte vogels. De eerste is een Darter, de tweede een white breasted cormorant. Dit wisten we niet, maar lazen dat verderop op een bord waar verschillende foto’s van vogels stonden afgebeeld.

In Sedgefield vinden we op verschillende plaatsen mozaIekkunstwerken van dieren. Ze hebben een route langs deze kunstwerken door ’t dorp aangelegd. Aardige lokkertje voor ’t dorp. Zo kom je ook bij een mooie strand.

Doorgereden naar Knysna, een grote leuke toeristenplaats. We rijden naar verschillende uitzichtpunten. Nadat we ons op ons adres hebben gemeld, gaan we naar the Waterfront eten. Een gebied met veel restaurantjes en winkeltjes.Wederom een geslaagde dag, met een lekkere temperatuur van rond de 23 gr.C.

Vanochtend afscheid genomen van onze zeer vriendelijke hostes. Zij is huisarts in de township van Oudtshoorn, ze schildert en ze heeft met meerdere kunstenaressen een art galerie. Dus een heel druk baasje, maar op een heel ontspannen manier.

Er zou vandaag regen komen en dat hebben we onderweg ook gehad. De temperatuur daalde van gisteren 39 gr.C naar vandaag 20 gr.C. Ook heel aangenaam. Toen we aan de oceaan kwamen in Heroldsbaai was het weer droog en konden we een lekker stuk over het strand lopen. Ook daar onze lunch op een bankje genuttigd. Daarna doorgereden naar George, maar het is zondag en dan is alles dicht.

Dan maar door naar ons volgende overnachtingsadres in Wilderness on Sea. We lopen hier naar de overkant van de straat en staan aan de oceaan. En het gekke is dat het nooit verveelt om langs het water te lopen. Dus ook hier weer lopen en kijken naar de mooie golven van de Indische Oceaan en de meeuwen. We zijn er bijna alleen. Het zomerseizoen is hier voorbij. Vooral langs de oceaan zijn al veel hotels gesloten.

Vandaag een zeer hete dag, 39 gr.C. Maar we hebben het goed kunnen overleven, daar er een route gepland staat van ongeveer 200 km. Een rondje vanuit Oudtshoorn. Na zo’n 60 km zijn de Cango Caves, we hebben om 10.00 uur een tour van een uur. We hebben een ontzettende leuke gids, die met veel humor het een en ander vertelt.

Daarna gaan we verder met de route en nemen we de Swartsberg Pass. Het hoogste punt is op ongeveer 2000 mtr. Een lange mooie pas om te rijden, weliswaar over dirt road. Aan de andere kant van de pas ligt Prince Albert, waar we lunchen. In het tweede deel van de route rijden we door de Meiringskloof. Via een klimpad komen we bij een waterval. Op de foto waar Clemens naar de waterval staat te kijken, kun je zien wat er van de waterval over is na de zomer.

Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We hadden een twee gangenmenu voor €7,50 per persoon. En dat houdt dan in, een lekkere kipschnitzel (ongepaneerd) met saus, twee soorten groente en aardappels of patat en we hadden na ijs in een schuimbakje met chocoladesaus, vruchtjes en gekarameliseerde popcorn. Pilsje erbij, Clemens een juice, dat is dan €20,00 inclusief fooi, en daar voor hebben we lekker gegeten.

In Mosselbaai het museum van Barthelomeus Dias bezocht. In 1498 rondde deze Portugees de Kaap en kwam als eerste Europeaan in Mosselbaai aan land. Het museum toont de ontdekkingstochten van hem. Een replica van zijn schip staat in ’t museum. Het is moeilijk voor te stellen dat je met dergelijke scheepjes de oceanen over vaart. In een ander gebouw van het museum wordt een collectie van zeeschelpen getoond en wordt ’t leven van zeeschelpen uitgelegd. Leuke tijdbesteding voor een ochtend-uur.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek Oudtshoorn rijden we over een pas. Wel 800m, maar toch een fraai uitzicht.

Even voor onze bestemming bezoeken we een struisvogelboerderij. En dat is heel leuk. Als we aankomen wordt er gevraagd of we een tour willen. En dat willen we. Start over een half uur. Kaartjes aan de overkant verkrijgbaar, in de grote winkel. Als we klaarstaan zijn we de enige, dus een privé tour. Ben, onze gids, is een goede verteller. We krijgen eerst onderricht over de veren van de male, de female en de baby. Dan gaan we naar het atelier waar van de veren borsteltjes (plumeau) allemaal handgemaakt worden. Vandaar naar de broedkasten, want de eieren gaan na een aantal dagen naar de broedkast. Moeders wil gewoon een ei om uit te broeden, dus poept ze weer een ei uit. Moe zit overdag, pa ’s nachts. Ze leggen twee keer per jaar, ongeveer 16 eieren per keer. Hij laat ons een echtpaar zien, met 26 aangenomen kindjes, hier op de foto zijn de kleintjes 6 dagen oud.

En dan mag Clemens de vogels voederen. Je wordt geacht een zakje maiskorrels te kopen, 2 rand. Want men gaat ervan uit dat je dat leuk vindt. Maar ze pikken aardig in je hand, ik blij dat ik de foto’s mag maken.

Dan gaat Ben bij ons in de auto naar een plek verderop waar je op de vogel mag zitten, maar ook hier is Clemens weer aan de beurt want ik heb een jurk aan en lijkt me dat niet zo’n goed idee (is het excuus….). Als afsluiting mogen 3 mannen op de vogel voor een race. Kunnen we niet op de blog zetten omdat we nog steeds niet weten hoe dat moet. Ik probeer ze op FB te zetten, maar het blijkt dat dat ook niet altijd geplaatst wordt.

En nu zitten we in een soort van stal, ingericht als appartementje met een hele gezellige dame als host.

Vanochtend vertrokken in de regen, maar al gauw kwamen er kleine openingen in de wolken. Onderweg nog bij een Aloë factory aangegaan. Een winkel vol Aloë producten. Er was net een bus Duitsers losgelaten. Die proppen de mandjes wel vol. Bij de tijd dat we in Mossel Bay zijn schijnt de zon weer volop. Voor Mossel Bay is weer een grote township.

In Mossel Bay eerst naar de Informatie een aantal folders ophalen. Daarna rijden we door naar de Bay waar we onze lunch op een bankje aan het water nuttigen. Wat hebben we toch een lui en ontspannen leven. Alles mag, niets moet. En ondanks dat we zo rustig leven, slapen we toch goed.

Na de lunch een klimtochtje omhoog naar de vuurtoren waar je een mooi zicht hebt over het water. Terug naar het dorp, waar niet zoveel te zien is. We kunnen het water in, in een kooi, waar je witte haaien kunt zien. Maar dit is niets voor ons. We hadden kunnen bungy jumpen, maar dat willen we ook niet. Toch maar liever met beide benen op de grond blijven.

Dan ons logeeradres opgezocht. Weer een appartementje. ’s Avonds gaan we uit eten. Bij een Cubaans restaurant. Weer een heerlijke dag gehad.

Nabij Swellendam bezoeken we ’t Bontebok National Park. Voor de toegangspoort zien we al enkele bontebokken lopen. De dame van de parkreceptie keek verwonderlijk als we haar dat vertellen. Dit was niet de normale plaats voor de bontebok. Dit beperkte park, waar je met eigen auto rondrijdt, hadden we in 3 uur gezien. Incluis een wandeling over de Acaciatrail, waar we wilde Amarillessen tegenkwamen en de oranje koningskroon, die we tot nu toe 3 keer gezien hebben. Onderweg kwamen we naast de bontebok de Cape zebra (andere tekening dan de gebruikelijke zebra’s) en de rode hartebeest tegen.

’s Middags zijn we Swellendam ingegaan. In 1747 had de Drost, als vertegenwoordiger van het VOC de zeggingschap over ’t dorp en omgeving waar Swellendam ook naar vernoemd is. Het Drostdy Huis en de omliggende gebouwen behoren nu tot het museumcomplex. Het complex laat zien hoe de blanken er geleefd hebben.

De laatste foto’s laten ons appartementje zien aan de buitenkant met balkon, en een foto van binnen. Geen straf om hier te zitten met de ondergaande zon tegen de bergen aan.

Vandaag naar De Hoop Nature Reserve, een natuurpark dat grenst aan de Indische Oceaan. Bekend was dat we daarvoor de nodige kilometers over een ’dirt road’ moeten rijden, maar dit zijn er wat teveel geworden. Al met al meer dan 100km. Uiteindelijk hebben we in ’t natuurpark bontebokken, kudu’s, zebra’s, struisvogels en andere vogels gezien en natuurlijk de oceaan met de enorme witte zandduinen.

Op de weg naar Swellendam kwamen we bij Malgas aan bij het laatste pontje van Zuid-Afrika dat nog op mensenkracht werk. Dit pontje over de Breerivier wordt langs een kabel de rivier overgetrokken, waarbij twee mannen telkens een ketting aan de kabel bevestigen en al lopend de pont naar de overkant ‘lopen’. Hierbij kregen ze in ons geval hulp van twee mensen uit de eerste auto. De twee vaste mannen doen dit de hele dag. Wij zouden zeggen ‘slavenwerk’.

In Swellendam zitten we in het ‘Mountain View Guesthouse’. We zitten op de bovenste verdieping en hebben inderdaad op de veranda een prachtig uitzicht over het groene Swellendam en zicht op de bergen. Helemaal geen straf zo’n appartementje.

We zitten in het verkeerde seizoen in Hermanus. Tussen juli en november zwemmen hier walvissen die hun jongen baren en er de eerste maanden blijven. De walvissen zwemmen dan vaak op minder dan 100m van de kust. Vanuit Hermanus zijn we naar Gansbaai gereden. In de plaatselijke haven werd een kotter geleegd. De haringen worden in een fabriek in de buurt verwerkt tot de bekende haring in tomatensaus. Even verder op langs de kust komen we bij een vuurtoren.

Op weg naar Bredasdorp rijden we door Elim. Dit plaatsje is zo’n 200 jaar geleden gesticht door Duitse missiepaters voor de coloured gemeenschap. Toen mocht je hier alleen komen wonen als je lid was van de plaatselijke kerkgemeenschap en in de landbouw werkte. Het plaatsje met z’n schilderachtige, witgekalkte huisjes met strodaken staat nu op monumentenlijst.

In Bredasdorp het Scheepswrakken museum bezocht. Hier wordt verteld over de vele schepen die in de afgelopen 400 jaar op de Zuid-Afrikaanse kust zijn vergaan. Het museum toont veel voorwerpen uit deze gestrande schepen. Tevens toont dit museum de huisinrichting van een bemiddelde dorpsbewoner.

Bij de vuurtoren op Cape Agulhas staat een monumentje dat aangeeft dat dit punt het meest zuidelijke punt van Afrika is (en niet Kaap de Goede Hoop) en dat op dit punt de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar hier treffen.

Door onze host worden we gewezen op de roggen die iedere avond in de haven van Struisbaai zwemmen. Als de vissersboten binnen komen en de vis wordt schoongemaakt, kun je stukken daarvan krijgen om aan de roggen te voeren. De roggen eten dit uit je hand op. De roggen zijn ruim 1,5 m breed. Daarna naar ‘huis’ om voor de eerste keer dat we in Zuid Afrika zijn te koken. In deze Airbnb is dat mogelijk. We hebben een keukentje met zithoekje, een doucheruimte en een grote slaapkamer met TV. En een parkeerplaats op de oprit voor onze eigen voordeur.  

Vandaag Kaapstad verlaten na 5 mooie, zonnige dagen en prima verblijf in het appartement in het centrum van Kaapstad. We deelden het appartement met de eigenaren. Hij een Engelsman, getrouwd met een Afrikaanse dame van Indiase afkomst. Ze zijn rond de 40 jaar. Het verliep allemaal heel soepel en gezellig.

Na zo’n 60 km bereiken we Stellenbosch, het centrum van de Zuid-Afrikaanse wijnen. Rondom allemaal wijngaarden. Bij velen kun je wijn proeven en dat zelfs in combinatie met een overnachtingsarrangement in de meest uiteenlopende prijsklassen. Het oude centrum en met name de Dorpsstraat heeft vele huizen uit de koloniale tijd. Daarachter veel drink- en eetgelegenheden en galleries en winkels met Afrikaanse voorwerpen. Dit trekt op zondag altijd veel toeristen naar Stellenbosch. Het volgende plaatsje Franschhoek is een verkleinde uitgave ervan. Eveneens druk.

Op weg naar Hermanus via Betty’s Baai gereden. De oceaan was wat moeilijk te bereiken, maar als je de borden van de pinguïns volgt kom je er vanzelf. Toch leuk om nog eens zo’n kolonie te zien voort waggelen. Dit soort pinguïns, de zwartvoet pinquïns, leven alleen aan de kusten van Zuid-Afrika en Namibië.

In Hermanus zijn we vanuit onze overnachtingsplek naar een strandtent, genaamd Dutchies, aan de oceaan gelopen en daar heerlijk buiten gegeten. De tent is jaren geleden opgezet door een moeder met zoon uit Nederland. Op de kaart staan dan ook kroketten en bitterballen. Maar die horen bij de lunchkaart.

Op de laatste foto zie je het huis waar  we overnachten in een ruime kamer met badkamer, via Airbnb.

Vandaag de huurauto op het vliegveld opgehaald. Om 10 uur reden weg richting Cape of Good Hope, zo’n 75 km van Kaapstad, via de mooie kustweg de Chapman’s Peak Drive. Mooie vergezichten over de blauwe Atlantische Oceaan met mooie golven en z’n witte stranden. Omdat we vorig jaar de Wild Pass hadden aangeschaft, kunnen we deze reis ook weer ‘gratis’ de nationale parken van Zuid-Afrika bezoeken. Het is een belevenis om bij Cape Point op het meest zuidelijke puntje van Afrika te staan.

Op de terugweg in Simon’s Town rondgelopen en aan de haven de traditionele Zuid-Afrikaanse boboti gegeten. Heerlijk.

Tegen de schemer zijn we de Signal Hill opgereden, maar waren helaas net te laat om de zon in de oceaan te zien zaken. Wel genoten van het uitzicht over Kaapstad met z’n miljoenen lichtjes.

Weer zo’n heerlijke, zonnige dag. Alweer de laatste van de 5 dagen Kaapstad.Vanaf morgen weer on route.

We hebben vandaag twee toeristische routes gedaan met de hop-on hop-off bus. We hebben een erg leuke dag gehad. Met een zonnetje, een wolkje en boven op de berg een beetje regen, wat dan toch koud is in de open bus. Maar daarom niet getreurd. We hebben ook van halte naar halte gelopen en dit langs de oceaan. Op de tweede route hebben helaas geen ‘hop-off’ kunnen doen omdat we door een file te weinig tijd over hadden. Dat is weer een aanleiding om misschien nog eens terug te komen.