Nabij Swellendam bezoeken we ’t Bontebok National Park. Voor de toegangspoort zien we al enkele bontebokken lopen. De dame van de parkreceptie keek verwonderlijk als we haar dat vertellen. Dit was niet de normale plaats voor de bontebok. Dit beperkte park, waar je met eigen auto rondrijdt, hadden we in 3 uur gezien. Incluis een wandeling over de Acaciatrail, waar we wilde Amarillessen tegenkwamen en de oranje koningskroon, die we tot nu toe 3 keer gezien hebben. Onderweg kwamen we naast de bontebok de Cape zebra (andere tekening dan de gebruikelijke zebra’s) en de rode hartebeest tegen.

’s Middags zijn we Swellendam ingegaan. In 1747 had de Drost, als vertegenwoordiger van het VOC de zeggingschap over ’t dorp en omgeving waar Swellendam ook naar vernoemd is. Het Drostdy Huis en de omliggende gebouwen behoren nu tot het museumcomplex. Het complex laat zien hoe de blanken er geleefd hebben.

De laatste foto’s laten ons appartementje zien aan de buitenkant met balkon, en een foto van binnen. Geen straf om hier te zitten met de ondergaande zon tegen de bergen aan.

Vandaag naar De Hoop Nature Reserve, een natuurpark dat grenst aan de Indische Oceaan. Bekend was dat we daarvoor de nodige kilometers over een ’dirt road’ moeten rijden, maar dit zijn er wat teveel geworden. Al met al meer dan 100km. Uiteindelijk hebben we in ’t natuurpark bontebokken, kudu’s, zebra’s, struisvogels en andere vogels gezien en natuurlijk de oceaan met de enorme witte zandduinen.

Op de weg naar Swellendam kwamen we bij Malgas aan bij het laatste pontje van Zuid-Afrika dat nog op mensenkracht werk. Dit pontje over de Breerivier wordt langs een kabel de rivier overgetrokken, waarbij twee mannen telkens een ketting aan de kabel bevestigen en al lopend de pont naar de overkant ‘lopen’. Hierbij kregen ze in ons geval hulp van twee mensen uit de eerste auto. De twee vaste mannen doen dit de hele dag. Wij zouden zeggen ‘slavenwerk’.

In Swellendam zitten we in het ‘Mountain View Guesthouse’. We zitten op de bovenste verdieping en hebben inderdaad op de veranda een prachtig uitzicht over het groene Swellendam en zicht op de bergen. Helemaal geen straf zo’n appartementje.

We zitten in het verkeerde seizoen in Hermanus. Tussen juli en november zwemmen hier walvissen die hun jongen baren en er de eerste maanden blijven. De walvissen zwemmen dan vaak op minder dan 100m van de kust. Vanuit Hermanus zijn we naar Gansbaai gereden. In de plaatselijke haven werd een kotter geleegd. De haringen worden in een fabriek in de buurt verwerkt tot de bekende haring in tomatensaus. Even verder op langs de kust komen we bij een vuurtoren.

Op weg naar Bredasdorp rijden we door Elim. Dit plaatsje is zo’n 200 jaar geleden gesticht door Duitse missiepaters voor de coloured gemeenschap. Toen mocht je hier alleen komen wonen als je lid was van de plaatselijke kerkgemeenschap en in de landbouw werkte. Het plaatsje met z’n schilderachtige, witgekalkte huisjes met strodaken staat nu op monumentenlijst.

In Bredasdorp het Scheepswrakken museum bezocht. Hier wordt verteld over de vele schepen die in de afgelopen 400 jaar op de Zuid-Afrikaanse kust zijn vergaan. Het museum toont veel voorwerpen uit deze gestrande schepen. Tevens toont dit museum de huisinrichting van een bemiddelde dorpsbewoner.

Bij de vuurtoren op Cape Agulhas staat een monumentje dat aangeeft dat dit punt het meest zuidelijke punt van Afrika is (en niet Kaap de Goede Hoop) en dat op dit punt de Indische en de Atlantische Oceaan elkaar hier treffen.

Door onze host worden we gewezen op de roggen die iedere avond in de haven van Struisbaai zwemmen. Als de vissersboten binnen komen en de vis wordt schoongemaakt, kun je stukken daarvan krijgen om aan de roggen te voeren. De roggen eten dit uit je hand op. De roggen zijn ruim 1,5 m breed. Daarna naar ‘huis’ om voor de eerste keer dat we in Zuid Afrika zijn te koken. In deze Airbnb is dat mogelijk. We hebben een keukentje met zithoekje, een doucheruimte en een grote slaapkamer met TV. En een parkeerplaats op de oprit voor onze eigen voordeur.  

Vandaag Kaapstad verlaten na 5 mooie, zonnige dagen en prima verblijf in het appartement in het centrum van Kaapstad. We deelden het appartement met de eigenaren. Hij een Engelsman, getrouwd met een Afrikaanse dame van Indiase afkomst. Ze zijn rond de 40 jaar. Het verliep allemaal heel soepel en gezellig.

Na zo’n 60 km bereiken we Stellenbosch, het centrum van de Zuid-Afrikaanse wijnen. Rondom allemaal wijngaarden. Bij velen kun je wijn proeven en dat zelfs in combinatie met een overnachtingsarrangement in de meest uiteenlopende prijsklassen. Het oude centrum en met name de Dorpsstraat heeft vele huizen uit de koloniale tijd. Daarachter veel drink- en eetgelegenheden en galleries en winkels met Afrikaanse voorwerpen. Dit trekt op zondag altijd veel toeristen naar Stellenbosch. Het volgende plaatsje Franschhoek is een verkleinde uitgave ervan. Eveneens druk.

Op weg naar Hermanus via Betty’s Baai gereden. De oceaan was wat moeilijk te bereiken, maar als je de borden van de pinguïns volgt kom je er vanzelf. Toch leuk om nog eens zo’n kolonie te zien voort waggelen. Dit soort pinguïns, de zwartvoet pinquïns, leven alleen aan de kusten van Zuid-Afrika en Namibië.

In Hermanus zijn we vanuit onze overnachtingsplek naar een strandtent, genaamd Dutchies, aan de oceaan gelopen en daar heerlijk buiten gegeten. De tent is jaren geleden opgezet door een moeder met zoon uit Nederland. Op de kaart staan dan ook kroketten en bitterballen. Maar die horen bij de lunchkaart.

Op de laatste foto zie je het huis waar  we overnachten in een ruime kamer met badkamer, via Airbnb.

Vandaag de huurauto op het vliegveld opgehaald. Om 10 uur reden weg richting Cape of Good Hope, zo’n 75 km van Kaapstad, via de mooie kustweg de Chapman’s Peak Drive. Mooie vergezichten over de blauwe Atlantische Oceaan met mooie golven en z’n witte stranden. Omdat we vorig jaar de Wild Pass hadden aangeschaft, kunnen we deze reis ook weer ‘gratis’ de nationale parken van Zuid-Afrika bezoeken. Het is een belevenis om bij Cape Point op het meest zuidelijke puntje van Afrika te staan.

Op de terugweg in Simon’s Town rondgelopen en aan de haven de traditionele Zuid-Afrikaanse boboti gegeten. Heerlijk.

Tegen de schemer zijn we de Signal Hill opgereden, maar waren helaas net te laat om de zon in de oceaan te zien zaken. Wel genoten van het uitzicht over Kaapstad met z’n miljoenen lichtjes.

Weer zo’n heerlijke, zonnige dag. Alweer de laatste van de 5 dagen Kaapstad.Vanaf morgen weer on route.

We hebben vandaag twee toeristische routes gedaan met de hop-on hop-off bus. We hebben een erg leuke dag gehad. Met een zonnetje, een wolkje en boven op de berg een beetje regen, wat dan toch koud is in de open bus. Maar daarom niet getreurd. We hebben ook van halte naar halte gelopen en dit langs de oceaan. Op de tweede route hebben helaas geen ‘hop-off’ kunnen doen omdat we door een file te weinig tijd over hadden. Dat is weer een aanleiding om misschien nog eens terug te komen.

Vandaag met een lekker zonnetje over het water naar Robbeneiland. Er gaan 300 mensen op de boot. We weten dat we met de bus naar de gevangenis gaan en een rondleiding krijgen over het eiland. We vragen ons af hoe dat georganiseerd is. Maar het loopt smoozie. Wij zitten in de eerste bus en we hebben de anderen niet meer terug gezien.

We worden bij de gevangenis opgevangen door een meneer die zelf 5 jaar in gevangenschap heeft gezeten op Robbeneiland. Hij was een politiek gevangene. Hij heeft de eerste 9 maanden op het vaste land in de gevangenis gezeten, waarvan de eerste 5 maanden in eenzame opsluiting, gepaard met diverse martelingen. Dan sta je in de hete zon te luisteren en de rillingen lopen je over de rug. Je schaamt je bijna dat je blank bent. Na die 9 maanden is hij overgeplaatst naar Robbeneiland waar in totaal 700 politieke gevangenen zaten. Hij zat met 40 man op een zaal. Mandela was een politiek leider, hij zat met meerdere politieke leiders in een andere barak met ieder een eigen cel. Daar kun je ook net je kont in keren.

Daarna een ritje over het eiland. Het maakt toch indruk om het allemaal te zien.

We zijn, nadat we weer aan wal waren, naar Castle of Good Hope gelopen. En dan is de dag zo weer vol. Wederom een mooie dag.

1 maart 2017, we kunnen weer een geweldige dag aan ons lijstje toevoegen. Zon, een klein briesje en 28 graden. Dat betekent blauwe lucht en wij op Table Mountain/ de Tafelberg in Cape Town/ Kaapstad. Je denkt ach een berg, maar toch weer een ervaring die we niet hadden willen missen.

We kijken ook vanuit ons logeeradres op de berg. Lijkt helemaal niet hoog, maar nog een hele ‘klus’ om er te komen. Het heeft ons bijna drie uur gekost. Eerst een half uur in de rij voor een buskaartje. Dan opgepropt in de bus naar de berg. Daar een gratis shuttle naar de plaats waar je in de kabelbaan gaat. Maar daar ook in de rij voor een kaartje. Eerst aan de ene kant van de weg en dan in groepjes naar de overkant. Dan in de rij voor de lift en uiteindelijk de beloning: de weg omhoog in de cabine. En dan is er bovenop voor je gaat lopen eerst een lekkere bak koffie en onderweg een goed opgewarmde stroopwafel uit het tasje.

De rest van de middag in Cape Town centrum rondgelopen en gekeken. Een dag met een gouden randje.

En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Afscheid van de familie, waarmee we het ontzettend goed konden vinden. Waarmee we het heel gezellig hebben gehad.

Afscheid nemen van alle dieren die we in grote getale aan ons voorbij hebben zien trekken. Afscheid van alle vriendelijke mensen, die we hebben ontmoet. Afscheid van het onzettende mooie weer.

Dit was ons eerste deel van Zuid Afrika. Het tweede deel, het zuidelijk gedeelte (Kaapstad en omgeving) willen we ook gaan ontdekken. Wanneer?? We houden jullie op de hoogte!!!

Natasha heeft ons vandaag naar Pretoria gereden. Daar hebben we het Voortrekkers monument bezocht. Rond 1835 wilden de Boeren, een grote groep immigranten voornamelijk uit Europa, niet langer leven onder het Britse regime dat heerser was in de regio rondom Kaapstad. Zij trokken met ossen en wagens naar de noordelijke gebieden van Zuid-Afrika op zoek naar vruchtbare streken om daar als agrariërs te leven en te werken. Vanuit gebieden ten noorden van huidig Zuid-Afrika trokken stammen als de Zulu’s richting het zuiden met gelijksoortige ideeën. Tijdens de Trek ontmoetten ze elkaar verscheidene keren in zeer bloedige gevechten. Uiteindelijk stichtten de Boeren de Oranje Vrijstaat, nu de provincie Freestate. In dit Voortrekkers monument wordt deze Trek uitgebeeld en beschreven. Deze Trek is min of meer vergelijkbaar met de trek van de Mormonen naar Oregon (Amerika) in ongeveer dezelfde periode.

Ook hebben we een museum bezocht dat de geschiedenis van Zuid-Afrika gedurende de 20^ste eeuw vertelt. Een goede geschiedenisles over hoe het huidige Zuid-Afrika is ontstaan.

Het is ongeveer 140km. van huis, dus van daaruit rijden we weer naar huis. We moeten langs het drukke Jo-burg. Op weg terug naar huis komen we langs de Oprah Winfrey Academy, een door haar gefinancierd internaat voor geselecteerde meisjes, die worden opgeleid om de toekomstige leiders te worden. Criteria zijn: ca.12 jaar, zwart, komen uit arm gezin en leidinggevende potentie.

Daarna nog naar een oud roest verkooppunt, waarvan je nog kan zien wat het is geweest. ‘s Avonds is het weer gezellig met z’n vieren.

Vandaag de laatste etappe terug naar Deneysville naar de familie. Onderweg een stop gemaakt in Parys. Een leuk plaatsje met winkeltjes, galeries en restaurantjes. Het is zo’n plaats waar veel mensen op de zondag heen gaan.

‘s Middags lekker in de zon in de achtertuin aan de Vaal River. De dochters met aanhang waren ook thuis. Het water begint al een beetje op te warmen. Dus de boot werd te water gelaten en de surfplank en skies werden tevoorschijn gehaald. Leuk om in de boot mee te gaan en foto’s en film te maken als de jeugd in actie is.‘s Avonds gezellig met z’n allen uit eten.

Vanochtend afscheid genomen, na kennis gemaakt te hebben van kip met kind, van onze zeer hartelijke gastvrouw en heer. Dit is de eerste lodge in Zuid Afrika die van mij een 10 krijgt.

Dan op weg naar Kroonstad. Onderweg nemen we nog een meisje mee die daar ook naar toe moet. Ze stond te liften. Vanwaar zij komt lopen geen bussen of taxibusjes. Toen wij haar hadden afgezet in Kroonstad wilde ze ons geld geven. Koop er maar een bakje koffie van, hebben we gezegd. Dan op weg naar ons adres, dit keer via Airbnb. We hebben een mooie kamer, met grote inloopdouche. Dat gaat weer helemaal lukken voor vannacht.

Maar eerst nog een andere activiteit. Van de Solar Challenge Race van Pretoria naar Kaapstad eindigt vandaag de eerste etappe in Kroonstad. Een team van de TU Delft doet hieraan mee. Toen we dit lazen en zagen dat Kroonstad enigszins op onze route naar het noorden ligt, besloten we dit op te nemen in ons reisplan. Even na 5u komt de solar-auto aan in Kroonstad.

Bij deze challenge gaat het om het afleggen van de grootste afstand binnen een vooraf vastgestelde tijdsduur op puur zonne-energie. De standaard afstand tussen Pretoria en Kaapstad is zo’n 2.000 km. Door op speciale circuits extra ronden te rijden kan een team wel op totaal zo’n 4.000 km uitkomen. Er doen 15 teams uit verschillende landen mee. Volgende week zaterdag is de aankomst in Kaapstad. ‘t Was leuk het Nederlandse team hier bezig te zien.

Vandaag vanuit Clarens naar het Golden Gate National Park. Het is geen groot park. Er loopt een openbare, doorgaande weg door het park. Langs deze weg liggen twee loops die je kunt rijden. Eén van 4,2 km en één van 6,2 km. Dat was wel anders in Krugerpark. Daar reden we loops van 60 km. Maar we reden hier ook door een leuk stukje natuur. We zijn weer voor ons nieuwe dieren tegengekomen.

We begonnen met de bekende zebra. Deze lopen hier in grote kuddes rond. Heel in de verte zagen we zwarte wildebeesten, de hartebeest, de blesbok en twee jackhalsen.

Toch leuk als je net op de goede tijd op de goede plaats bent. In deze dierenwereld gebeurde er iets waardoor de dieren het ineens op een rennen begonnen te zetten. Ook vanuit een andere vallei kwamen hele hordes dieren aanrennen. Ik heb er weer een filmpje van gemaakt, die ik op FB zet. We weten de reden van deze paniekrace niet.

Vanmiddag lekker voor ons huisje gezeten. We hebben een erg gezellige gastvrouw. Zij zijn nog druk doende hier met het verbouwen van de boerderij die ze in september vorig jaar hebben gekocht. Er zijn nu 3 units klaar voor verhuur. Er wordt nog een unit en een gezinsunit gemaakt. Het blijkt dat de lodges in Zuid Afrika niet dol zijn op verhuur aan gezinnen. Dit omdat er vaak niet zulke goed opgevoede kinderen meekomen. Zij wil ze toch een kans geven hier en maakt dus gewoon een huisje met stevig meubilair voor een gezin. Leuk.

Eind van de middag het stadje Clarens ingegaan, wat een heel gezellig centrum heeft met veel galaries, winkeltjes, restaurantjes. We zijn lekker uit wezen eten.

Het was weer een goede en gezellige dag met mooi weer.

Vanuit ons luxe huisje weer vroeg vertrokken. Mijn wekker staat elke dag om 06.30 uur. Een mooie tijd om op te staan en de dag op ons gemak te beginnen. Een ontbijtje en dan de lunch klaarmaken. De koffers weer in de auto en tegen half negen rijden we weer. De lucht is blauw en de zon schijnt. Het wordt vandaag rond de 28 gr.C.

We rijden vandaag ook weer door de Drakensbergen. Eerst rijden we naar het Royal Natal National Park. Het is een bergachtige wandelgebied met uitkijk op een grote brede bergwand met een hoogte van 500 meter, het Amphitheatre. Daarna rijden we er omheen en rijden dan door een landschap en ruimte dat een beetje aan de natuur van Amerika doet denken. Aan de andere kant komen we aan bij het erg winderige Wittieshoek Mountain Resort. Je staat dan bijna bovenop de Sentinel Peak, maar we waaien er bijna van af.

Morgen gaan we nog een stukje Drakensbergen doen, genaamd The Golden Gate National Park. We laten ons verrassen.

Vanuit Pietermaritzburg verder naar het noorden getrokken, naar Howick om de Howick Fall (ruim 100 m.) te bekijken. Bij het mooie uitzicht waren hier weer de nodige stalletjes met allerlei kunstnijverheid. Boven bij de waterval stonden verschillende vrouwen hun was te doen. Er hangt hier in de dorpen veel was buiten bij hun huisjes. Als je de kinderen in hun schooluniform ziet lopen, kun je je niet voorstellen dat hier alles met de hand wordt gewassen. In het dorpje zijn een aantal winkeltjes, waaronder een antiek zaakje. Clemens vindt daar een grabbelbak met muntjes, hij heeft flink gescoord.

Een paar kilometers verderop is een herdenkingsmonument op de plek waar ruim 50 jaar geleden Nelson Mandela is gearresteerd en vervolgens ruim 27 jaar op Robbeneiland gevangen gezet. In een klein museum wordt het leven van Mandela door middel van foto’s getoond. Een nieuw museum is hier in aanbouw. Op een grote grasvlakte wordt het profiel van Mandela getoond als je op de juiste positie staat, gevormd door een groot aantal ijzeren staven. Bij het Apartheids museum in Johannesburg staat een gelijksoortig kunstwerk in het klein.

De middag hebben we besteed aan een rit in de Drakensbergen. We zijn naar de Cathedral Peak gereden. Op weg daar naartoe komen we veel schooljeugd tegen. Deze kinderen moeten alles lopen. Ook veel vrouwen met boodschappen. Deze mensen lopen kilometers per dag. En wij maar rijden in onze luxe auto. Er wordt erg veel gelift in Zuid-Afrika.

Binnen het park eerst een museum bezocht over de SAN-mensen. Deze mensen leefden zo’n 1600 jaar geleden en leefden in de zomer hier in de bergen en ‘s winters aan de kust. Op bergwanden maakten ze allerlei tekeningen over hun levenswijze.

Even verderop ligt het Cathedral Peak Hotel, een luxe hotel waarbij je slaapt in luxe ‘hutten’. Onderweg daar naartoe geven we een dame een lift die in dat hotel werkt. Ze was er erg blij mee. Vanaf het terras van het hotel hebben we, onder het genot van een drankje, foto’s gemaakt van het uitzicht op de Cathedral Peak. Jammer dat de zon het uitzicht verbleekt.

Ons bed voor deze nacht staat weer in een heel huis met twee slaap- en badkamers en een volledig ingerichte keuken. Wij zijn per nacht voor dit soort overnachtingen ongeveer €40 kwijt. En ik kan zelf koken.

Vanmorgen in Ballito eerst nog even kijken naar de golven in de Indische Oceaan, want vanaf hier gaan we het land weer in. De zon schijnt weer en de kou en de nattigheid zijn weer uit de lucht. Vanaf daar rijden we naar Pietermaritzburg. We hebben daar de winkelstraat doorgelopen. Wij waren bijna de enige blanke mensen. Midden in de winkelstraat staat een standbeeld van Ghandhi. In de 19e eeuw kwamen veel Indiërs naar Zuid-Afrika. In 1893 werd Mohandas Gandhi, toen jonge advocaat, als niet-blanke uit een 1^e klas treinrijtuig gegooid op het station  in Pietermaritzburg.

We hebben er verder de Tatham Art Galerie bezocht en het Natal Museum. In het Natal Museum waren veel opgezette Afrikaanse dieren.

Van daaruit zijn we doorgereden naar onze overnachtingsplaats. Weer een kamer met alle faciliteiten. We kunnen hier slapen, ik kan hier koken en bij het zwembad heb je goede wifi. Wat verlangt een mens nog meer.

Vandaag na 3 nachten in St. Lucia vertrokken richting Cape Vidal, een van de wetlands in deze omgeving. Gisteren, zondag, konden we vanwege de vele regen niets doen. En hebben we een rustdag gehad.

Bij vertrek vanochtend weer regen. Maar we besluiten toch eerst de Cape te doen. Er lopen hier ook wilde dieren, maar je kunt ook aan de Indische Oceaan komen. En dat is onze derde Oceaan. Dan hebben we ze alle drie gehad.

Halverwege de weg is een uitzichtpunt, dus parkeren en er naartoe. Een zeer wilde oceaan staart ons aan. We moeten… nou moeten?…. we gaan over een aantal keien om foto’s te maken. Een meneer voor ons wijst naar een krab aan de andere kant van de steen. Ik wil daar naartoe lopen en val. Resultaat een flink gekneusde voet en schaven aan handen en benen. Het oude mens wordt door twee sterkte kerels omhoog gehesen. Gelukkig niets gebroken. Maar het belet ons wel om de komende dagen een aantal wandelactiviteiten te doen.

We hebben in een lodge in Ballito, iets ten noorden van Durban, een leuke kamer met uitzicht op de Indische Oceaan.

Vandaag begonnen met een zieke Clemens. Maar nadat hij zijn maag geleegd had, voelde hij zich gelijk een stuk beter. En kon de boottocht, die we hadden geboekt, toch doorgaan. Ik had gisteren aan de dame van de lodge gevraagd of we het water konden gebruiken voor het koken en dat kon zei ze. Maar we denken toch dat het daarvan is gekomen. Ik had ook wel wat last, maar niet zo erg. We hebben ook voor het eerst kennis gemaakt met kakkerlakken. Ik zette het elektrische fornuis aan en daar kwamen ze tevoorschijn. Helemaal niet leuk. Ik heb toen meteen besloten de komende twee dagen uit eten te gaan en Clemens was het daar gelukkig mee eens. We hebben ze niet meer terug gezien. Het werd ze natuurlijk te heet onder de pootjes.

De boottocht bracht niet zo heel veel nieuws. We begonnen met een visarend. Het lijkt wel of hij de baard van Sinterklaas geleend heeft. Heel veel hippo’s, wel één krokodil, een hele grote reiger. Volgens de kapitein het grootste soort op de wereld. En wat vogeltjes. Vanmiddag wat rondgelopen in St. Lucia, een hele toeristische plaats. We hebben vanavond lekker gegeten. Zonder meekijken van kakkerlakken.

Hluhluwe-Umfolozi is het park dat we vandaag hebben bezocht. Het is het eerste park dat er erg groen uitziet. Hierdoor kun je de dieren moeilijker zien en fotograferen. We rijden half half asfalt en dirt road. We kwamen een meneer tegen bij een overdekte uitkijkpost die op zoek was naar olifanten. Hij mopperde: “Zijn er 700 olifanten in dit park, zie ik er geen één”. Wij hebben er welgeteld eentje gezien. Het was vandaag boven de 40 gr.  Die beesten zoeken lekker de schaduw op.

Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Saint Lucia. Hier blijven we 3 nachten. Afhankelijk van het weer gaan we bepalen wat we gaan doen. Er wordt hier namelijk een hoop regen voorspeld. We gaan het zien.