Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Op weg naar het Nationaal Museum van China worden we tegengehouden door de politie bij een wegafzetting. Als we aangeven dat we naar het museum willen dat aan het Plein van de Hemelse Vrede ligt, wordt ons duidelijk gemaakt dat het plein is afgesloten. Als we een andere bestemming hebben gezocht, komen we er later achter dat het tot 12u is afgesloten. Vanavond op het nieuws op tv zien we dat er een grote ceremonie is geweest met de gehele Chinese top ivm morgen 1 oktober, 69e Onafhankelijkheidsdag. Zonder publiek! We besluiten naar het Temple of Heaven Park te gaan met de metro. We hebben vanaf de eerste dag in Beijing een metrokaart. Daarmee kun je voor 50% reizen. We hebben er in totaal nog geen 10 ieder opgezet en reizen er nu al 4 dagen kriskras mee door Beijing. Het is een immens park en er staat een ronde ceremoniehal in, de trekpleister, waar vroeger werd gebeden voor goede oogst. Het park heeft zon 4000 oude cipressen, waarvan sommige meer dat 800 jaar oud zijn. Het park viel ons tegen, maar met ons paspoort in de hand hoefde we de entree van 5 pp ook niet te betalen (65+). Na twaalven terug naar het museum aan het Grote Plein. Blijkt het nu net deze zondag dicht te zijn. Plannen weer bijstellen. Dan maar 2 tempelcomplexen bezocht. Die van de wijsgeer en leermeester Confusius (leefde in 5e eeuw voor Christus, en nog steeds belangrijk in China, maar ook in andere delen van de wereld) en de Lama-tempel, die verbintenis heeft met Tibet. Via de Drum Tower en Bell Tower zijn we teruggekeerd naar Wangfujing Dajie, de winkelstraat van Beijing. Hier hebben we in een restaurant vis respectievelijk Peking Eend gegeten. De Peking Eend-foto is overigens van een ander restaurant. En dan is het alweer 21:30u als we de benen op het bed in het hotel neerleggen.
De Verbonden Stad in een indrukwekkend complex, midden in Beijing. Het schijnt het grootste paleiscomplex van de wereld te zijn. Het is gedurende 5 eeuwen, tot 1908 toen de laatste keizer werd afgezet, het verblijf geweest van de laatste twee Chinese dynastiën. Het bestaat uit vele gebouwen, waarvan je voornamelijk alleen de buitenkant kunt aanschouwen. In sommige gebouwen zijn exposities over o.m. gouden- en zilverenvoorwerpen en over juwelen. Voor een mooi overzicht over de stad kun je een deel van de muur rondom het complex beklimmen. Wij hebben er mooi weer bij. Hier komen we meer buitenlanders tegen, maar voor veel meer dan 90% lopen er Chinezen. Na de Verboden Stad lopen we door naar het Tiānānmén Square (Plein van de Hemelse Vrede), s werelds grootste plein (440.000m2). Op dit plein dat recht voor de Verboden Stad ligt, hebben ze voor de verjaardag van Hans een groot boeket op het plein gezet. Ze hebben de jaartallen erbij gezet. Hans voelt zich zeer vereerd! Vanavond zijn we door de Wángfûjîng Snack Street gelopen. Weer zon straatje waar je je maaltje bij elkaar kunt kopen van de aanliggende bereiders. Je komt er van alles tegen. De minder bekende waren als inktvis, insecten, schorpioenen, kleine vogeltjes etc. Hans kiest voor de inktvis, ik voor de pannenkoek met groente met stukjes Pekingeend en een soort loempia. Op de terugweg gaan we nog even langs het Tiānānmén Square, maar dat is afgezet en er zijn geen verdere activiteiten. Dan maar terug naar het hotel en de benen omhoog.
Vandaag staat de Chinese Muur op het programma. Lonely Planet geeft aan waar je daarvoor heen kunt gaan en langs welke weg. Wij kiezen voor het plaatsje Badalang, zon 70km ten noorden van Beijing, en het is met het openbaar vervoer bereikbaar. Om 7:30 lopen we op straat op weg naar de metro. Alles gaat voorspoedig tot we van de metro op een trein moeten overstappen. Helaas die trein blijkt niet meer te rijden. Dan plan B. Weer metro in naar ander treinstation. Om 10:30 staan we bij de Chinese muur. We gaan met de kabelbaan naar boven en komen bij poort 8 uit. Lopend naar 9 (het hoogste punt van de muur) en nog een eindje verder. Dan terug naar het basisstation. Het is fantastisch weer, blauwe lucht. Het is echt bijzonder als je in levende lijve op deze muur staat. Zeer indrukwekkend. En met ons vinden dat o.i. ook alle Chinezen om ons heen. Want westerlingen zien we ook hier nauwelijks. Na zon drie uur er vertoefd te hebben verlaten we de muur weer richting het station om terug te gaan naar Beijing. Als we in de trein zitten begint het te regenen. We nemen de metro naar het Olympic Sports Center. Daar in de buurt ligt het Chinese Ethnic Culture Park. Dit openluchtpark geeft een kijkje in de 56 verschillende ethnische bevolkingsgroepen die in het grote China leven. Helaas blijkt er weinig belangstelling voor te zijn. De informatie over iedere groep is ook erg beperkt en de uitbeelding erg statisch. Erg jammer. Inmiddels is het 5u en is het weer gaan regenen. Reden om de metro op te zoeken en ergens een foodcourt in een groot warenhuis te zoeken. Dat is gelukt. Weer lekker Chinees gegeten .
Vanochtend met de vroege trein (07:16) vertrokken uit Datong, op weg naar De grote stad Beijing. Het is een langzame trein. Over een traject van zon 300km doet deze trein er bijna 7u over. Maar het is een slaaptrein en wij hebben een soft-sleeper geboekt (coupe met 2x2 stapelbedden). Het was 8u toen ik even languit ging liggen.... maar werd na 11u weer wakker. In de trein het plan voor de komende dagen gemaakt. Ik werk vrij conscientieus de plannen uit, maar kan nog eea van Hans leren! Nadat we bij het hotel hebben ingecheckt, zijn we richting de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede gelopen. Voor de eerste impressie. Het echte bezoek doen we de komende dagen. Inmiddels is het wat beginnen te regenen. Hopelijk morgen droog weer. Dan willen we de Chinese Muur bezoeken.
Gisteren hebben we de stad Datong bezocht en vonden dat we het hier wel gezien hadden. We hebben echter twee nachten in Datong geboekt. In de buurt zijn nog Boeddha-grotten te bezichtigen. Daar hebben we in China al een paar van gezien, maar je blijft ook niet op de hotelkamer. Dus op naar de grotten. Met de taxi naar het station (1), daar over op bus 603 (0,40 pp!) en een klein uur later ben je bij de grotten. Het blijkt een bijzonder mooi (lees: luxe) aangelegd complex te zijn. Eén minpuntje: ze herkenden ons als 65-plussers. Daar staat een pluspunt tegenover: gratis entree (normaal 15 pp). Het verschil tussen de grotten hier en de twee eerdere complexen (Bingling Si en Longman) is dat de Boeddhas niet direct uit de verticale wanden zijn gehakt, maar dat eerst een kleine opening in de rots is gemaakt (kleine tunnel) en de Boeddha dan dieper in de ontstane grot is uitgehakt. Deze Boeddhas staan dus droog en hebben minder last van weersinvloeden. Deze grotten stammen uit de 5e eeuw. Met name cave 5 en 6 zijn heel bijzonder. Ze hebben zeer gedetailleerd bewerkte wanden en vertellen hele verhalen. De bewerkingen lopen van vloeroppervlakte tot en met het plafond. We hebben beiden er met open mond naar staan kijken. Op dat moment was het er gelukkig erg rustig en hebben er filmpjes van gemaakt. Op de terugweg zijn we er nog een keer doorheen gelopen, maar toen liepen er busladingen lawaaierige Chinezen. Ook even het bijbehorende museum doorlopen. We zijn erg blij dat we hier zijn geweest. Op weg naar het hotel kwamen we er achter dat we een klooster binnen de stadsmuren nog niet hadden gezien. Dit Huayan Monastery uit de 10e eeuw is een uitgestrekt tempelcomplex. Nu hebben we er dezer dagen al enkele gezien, dus hier wat sneller doorgelopen. Bijzonder in deze zijn onder meer de uitgebreide en gedetailleerde wandbeschilderingen. Het complex heeft ook een pagode. Deze kun je bestijgen. Van de bovenste verdieping heb je, met de ondergaande zon in de rug, een mooi uitzicht over de stad. Ps de eerste foto is van het diner van gisteren.
De slaaptrein brengt ons naar Datong. We hebben vannacht een hard sleeper. Dit rijtuig bestaat geheel uit een soort open slaapzaal met telkens 2 rijen stappelbedden van 3 bedden boven elkaar. We hadden soft sleeper gevraagd, maar was bij boeking niet beschikbaar. Bij de soft sleeper zit je met zn vieren in een coupe en heb je 2X twee bedden boven elkaar. Bovendien is de matras zachter. En natuurlijk prijsverschil. Maar de nacht viel erg mee. Beiden goed geslapen. Om 10u brengt de taxi ons naar het hotel. De chauffeur wil morgen graag voor ons rijden. Met de Google Translate op de telefoon van Hans en de Chinese versie aan de andere kant wordt de taalbarrière doorbroken. In het hotel kunnen we al op de kamer terecht, laten de koffers achter en gaan op zoek naar koffie. De lucht is vandaag grijs, circa 18 gr., maar droog. We hebben Datong gekozen omdat het centrum nog erg lijkt op het oude China. Nu we Lonely Planet goed lezen, weten we dat er jaren geleden een burgemeester was die het centrum inclusief de enorme stadsmuur geheel opnieuw heeft laten optrekken. Bepaalde delen van het centrum lijken dus oud, maar we weten dat het in stijl is herbouwd. Onderweg komen we nog bouwputten tegen waar in stijl wordt gebouwd. Ik moet eerlijk zeggen... het heeft wel wat! Jammer is dat het heel stil is in de oude wijk. Of het nu geen hoogseizoen is of omdat het dinsdag is.... Vanavond nog een wandeling over de stadsmuur gemaakt en daarna bij de Chinees (..) heerlijk gegeten.
Vandaag vroeg (6u) het hotel in Xian verlaten om met de metro naar het station van de hogesnelheidstrein te gaan. Daar komen we weer in een gigantische hal, waar de procedures veel weg hebben van een vliegveld. Met een snelheid van 305 km/u snellen we naar Luòyáng. Hier zijn de Longmen Grotten te zien. Dit zijn holen uitgehouwen in de stenen wanden aan weerszijde van de Yi-rivier. Er zijn een paar reusachtige Boeddha beelden in de wanden uitgehouwen en een paar duizend kleinere Boeddha-afbeeldingen. Omdat de grotten op verschillende hoogtes liggen, is er een stelsel van trappen aangelegd. Al met al lopen we zeker net zoveel tredes als dat er hier Boeddhas zijn..... Helaas zijn vele beeldjes verdwenen en anderen deels vernield. Na ruim drie uur laten we ons door een taxi bij het Luòyáng museum afzetten. We zitten al gauw 20 minuten in de taxi om daar te komen. Hoewel nooit van Luòyáng gehoord, blijkt het een stad te zijn met 2 miljoen inwoners en in de oudheid (2000 jaar geleden) één van de grootste steden van de wereld te zijn geweest. Het zijn dan ook hele afstanden die met de taxi worden overbrugd. Onderweg komen we eigenlijk alleen maar flatgebouwen tegen. Het lijkt een werk-slaapstad die geen enkele gezelligheid uitstraalt. Het museum blijkt een enorm gebouw te zIjn en van binnen een enorme ruimte, geheel van marmer. In zijzalen vertelt het de historie van deze omgeving en toont dat aan de hand van gevonden voorwerpen. Verder wordt eea getoond over callografie en keramiekvoorwerpen die met 3-kleuren bewerkt zijn. Van het museum gaan we naar het station vanwaar we vanavond met de (normale) (slaap)trein vertrekken naar onze volgende bestemming. We moet even 3 u overbruggen en doen dat op een muurtje voor het station. Dit station in anders dan we gewend zijn. Het is een erg klein, lokaal stationnetje, dat ook nog ver van de bewoonde wereld ligt. Nabij de ingang zijn drie kleine winkeltje waar we onze avondmaaltijd scoren. Exact op tijd (18:36) vertrekt de trein naar Datong. Als we bij onze (genummerde) slaapplek komen, blijkt deze al beslapen geweest te zijn. Daarom wisselen we het beddengoed met ongebruikte. De nacht verloopt prima, zonder al te veel gerochel en gesnurk. Alleen wat komen en gaande mensen als de trein onderweegs stopt.
Vandaag doen we de bezienswaardigheden van de stad Xian. Eerst maar eens de buurman the Bell Tower bestegen. Dit centrale gebouw is niet erg hoog, maar van grote culturele waarde voor de stad. In de fotoreeksen zit een foto van deze toren uit 1960. Het lijkt dat toen (de tijd van de culturele revolutie) hier de auto nog uitgevonden moest worden. Door naar the Drum Tower. In dit gebouw werd ieder uur op de trom geslagen. Iedere trom (24 stuks) geeft een ander geluid, zodat de mensen weten hoe laat het is. Via de moslimwijk, waar we gisteravond ook hebben gelopen, lopen we nu naar de Grote Moskee. Dit grote complex ligt midden tussen de drukke straten van deze wijk. Het verbaast ons dat het ook op dit uur (11u) al weer zo druk is. Ook nu kun je hier weer allerlei eten kopen. De binnenstad van Xian is geheel omgeven door een stadsmuur met verschillende torens en poorten. Op ongeveer een kilometer van ons hotel ligt the South Gate. Daar hebben we de muur beklommen. Je kunt een hele ronde over de muur lopend maken in ca 4 uur. Als voorproefje op het metrosysteem van Beijing hebben we hier een rit met de metro gemaakt naar the Big Goose Pagoda, dat zon 4 km buiten de stadsmuren ligt. Een enkeltje hiervoor kost 0,30. Bij de pagode ligt ook een Boeddhistische tempel. Je kunt er een Boeddha-beeldje kopen en voor een beperkte tijd in de wand rondom de Boeddha laten plaatsen voor véél geld. Bescherming kun je blijkbaar kopen.... Om de pagode en tempel ligt een groot park. Het is zondagmiddag, dus veel lokale mensen. En we zijn weer één van de weinige westerlingen. Op de terugweg worden we door een groep meisjes aangehouden. In het kader van een schoolopdracht stellen ze ons vragen in het Engels wat we vinden van Xian. In de foodcourt van een grote luxe mall (bijna alleen westerse merken) hebben we heerlijk gegeten en vervolgens nog een avondwandeling gemaakt bij een heerlijke temperatuur.
Vandaag staat het bekende terracotta leger op ons te wachten. Als je in Xian bent, moet je het bekijken. Vanuit Xian moet je eerst een uur met de bus. Maar we zijn niet de enige die er heen willen. We sluiten aan in een lange rij wachtende. Als we uiteindelijk aankomen is het erg druk. In Lonely Planet wordt aangeraden om de gebouwen in volgorde 3,2,1 te bezoeken. Dit voor de opbouw naar een climax. Van restauratieplek naar een nog te onderzoeken plek en de hal waar inmiddels een groot leger is blootgelegd. Het leidt tot nogal wat discussie welk gebouw welk nummer heeft. Plattegronden zijn niet duidelijk. Het is er erg druk, met name in hal 1 van waaruit de bekende plaatjes zijn. De fotos spreken voor zich. We hebben er in totaal ongeveer 2 uur rondgelopen en hebben het dan wel gezien. Richting de uitgang is er een heel circus gemaakt van souvenirwinkels en eetgelegenheden. Dit deel is vele malen groter dan de archeologische plaatsen. Helaas. Los van de archeologische waarde waren mijn verwachtingen hoger gesteld. Vanavond zijn we de moslimwijk ingewandeld. Het zijn een aantal straten met voornamelijk eetgelegenheden waar je vele soorten eten kunt kopen. Het is er erg druk. We vermoeden dat dit niet alleen op de zaterdagavond zo is. Het is hier tot s avonds laat een erg lekkere temperatuur, boven de 20 gr.
Vandaag weer een reisdag. We laten Xiàhé met het Labrang klooster achter ons en vertrekken om 8:30 met de bus, voor de helft gevuld met monniken terug naar Lánzhõu, een rit van ruim drie uur. Daar nemen we de stadsbus en laten ons afzetten bij het Gänsù Provincial Museum. Daar is o.m. een expositie over de betekenis van de zijderoute voor deze provincie. Aangegeven wordt dat de zijderoute tussen China en Europa (m.n. Rome) al rond 700 voor de jaartelling bestond. En dat tot ongeveer de 15e eeuw. De zijderoute betekende naast veel handelsverkeer, ondermeer uitwisseling van methoden, technieken, stromen van verschillende geloven, naar ook overheersingen door verschillende machthebbers. Een foto geeft de verschillende routes weer. In het museum is ook een (tijdelijk) expositie van werken van Dalì. Dit deel ook even bekeken. Lonely Planet geeft naast dit museum nog twee attracties aan, die bij elkaar liggen. De taxi brengt ons naar de Gele rivier, waar the White Cloud Temple ligt. Dit is een tempelcomplex behorend tot het Taoisme-geloof, een afscheiding van het Boeddhisme van heel lang geleden. Taoisme komt voornamelijk in China voor. De Gele rivier blijkt een dezer dagen plots sterk gestegen te zijn. Daar waar een strand zou liggen, staat nu alles onder water. Blijkbaar was er geen tijd om de nodige spullen in veiligheid te brengen. Aan de overkant ligt op een heuvel the White Pagoda Temple uit de 13e eeuw. Door het park lopen we de vele trappen naar boven. Het is zeer de moeite waard. Buiten de (m.n. verticale) parkwandeling en de pagode hebben we een fantastisch uitzicht over de stad Lanzhou. We laten ons met de taxi via ons hotel van 3 nachten geleden, waar we onze koffers hadden achtergelaten, naar het station brengen. Taxis zijn goedkoop in China. Dit ritje, circa 10km schat ik, kost ongeveer 2,50. Minder dan een echt kopje koffie (wat hier duur is, ca 3,50). De hogesnelheidstrein (topsnelheid 245 km/u) brengt ons (met enkele tussenstops) in zon 3 uur naar het ruim 500km oostelijker gelegen Xian. Voor een indruk van treinkosten in China, deze rit (2e klas) kost RMB 175, is circa 25 (excl. ca. 7 boekingskosten). We hebben een late trein, die om 19u vertrekt. Ze komen langs met diverse versnaperingen waaronder een kom noodles. Wij moeten nog eten, dus die noodles komt goed uit. De noodles wordt met heet water (verkrijgbaar van de tap in de coupé) opgewarmd waarna de andere ingrediënten worden toegevoegd. Het zakje met sambal (?) wordt los bijgevoegd. Voor de liefhebber. Inmiddels ingecheckt in het hotel Bell Tower (zie laatste foto), in hartje Xian ligt, een stad van meer dan 8 miljoen inwoners!
Vandaag een kort verslag. Vanochtend naar het Labrang Monastry voor een rondleiding door een Engels sprekende monnik. Leuk om eea te horen over het Boeddhistische geloof en hun goden en gebruiken. Daarna hebben we zelf rondgelopen. In dit klooster wonen zon 1800 monniken die daar (of later in een ander Tibetaans klooster zoals in Lhasa, Tibet) voor hun hele leven wonen en studeren. Hierbij is filosofie een belangrijk onderdeel. Het Labrang klooster beslaat een heel groot oppervlakte met vele tempels. Hier zijn ook veel pelgrims die voortdurend rondjes om gebouwen lopen met een kralenkrans in hun hand en langs lange rijen gebedsrollen lopen. Daarnaast bestaat de stad Xiahé voor een groot deel uit kleine en grote hotels en allerlei winkels met spullen die betrekking hebben op het Boeddhisme en de verering. De hoofdstraat van de stad (80.000 inw.) (niet het kloosterdeel) begint wat uitstraling betreft sterk op Lourdes en een soort Las Vegas (m.n. verlichting) te lijken. Hoe zal dat over 10 jaar zijn?
Weer vroeg op (6:15u) want we hebben een drukke dag vandaag. Om 7u op straat om een taxi aan te houden die ons naar het busstation brengt. Bij het loket geven we aan dat we naar Bingling Sì willen en dus met de bus naar Liújiãxiá. Willen... klinkt eenvoudig, maar met Engels kom je hier niet ver. Daarvoor hebben we op de Ipad in een document alle plaatsen, belangrijke punten, woorden etc die we vandaag aan een loket nodig kunnen hebben of elders in het Nederlands, in Chinese tekens en fonetisch opgeschreven. Reuze handig blijkt ! Op het busstation wordt het ticket uitgeschreven, wordt ons aangewezen welke bus we moeten hebben, instappen en de bus rijdt binnen 5 minuten weg. Twee uur later komen we bij de dam aan waar we met een speedboot meegaan. Hiervoor moet je wachten tot alle 9 plaatsen in het bootje bezet zijn. Met nog een Chinese dame, die ook hier uit de bus stapte, bezetten we de laatste 3 plaatsen. De speedboot vaart in een uur naar Bingling Sì over een groot waterreservoir. Het is een mooie tocht, waar je niet hoeft te vervelen. Bij aankomst krijgen we een uur de tijd om rond te kijken. We zetten de vaart erin want we willen ook het Tibetaanse klooster zien dat 2,5 km verderop ligt. De Boeddha grotten liggen in een zijtak van het reservoir. De wandelroute is knap aangelegd. Er is één hele grote Boeddha uitgehouwen en heel veel kleinere. Een deel van de wandelroute en de meeste trappen zijn afgezet. Erg jammer! We kunnen het klooster niet vinden en lopen terug om te vragen. Ons (vertaal)document voorzag niet in al onze vragen. Een Chinese gids geeft ons haar telefoontje waarin ze een nummer heeft ingetikt. We krijgen de achtervang die Engels spreekt. Hij legt uit dat het water te hoog is en daardoor het klooster niet bereikbaar is. Toch even teleurgesteld. Maar we vinden nog een aardige tempel om te bezoeken. Dan moeten we toch nog stevig lopen om op tijd bij de boot te zijn. Ook weer een mooie vaart terug. Om in Xiahé uit te komen, moeten we eerst met de bus naar Línxià. Bij het Info Center vertelt men ons dat die bus momenteel niet rijdt omdat die weg is afgesloten vanwege een aardverschuiving. Maar ze kunnen een taxi regelen. We twijfelen aan de waarheid... Uiteindelijk er voor gekozen, omdat we nog zon 5u moeten reizen. Onderweg blijkt inderdaad de weg naar Línxià gesloten te zijn en moet de taxi een heel eind omrijden. Maar het is wel een bijzonder mooie weg door de heuvels. Na 2,5 u rijden komen we aan bij het busstation van Línxià. Aan het loket geven we aan naar Xiahe te willen. De vriendelijke dame wenkt ons mee te lopen en brengt ons naar de betreffende bus. We krijgen nog net tijd om naar het toilet te gaan. Toilet? Het herenhok heeft 5 compartimenten met een goot, gescheiden door lage muurtjes. In drie zitten mannen ongestoord gehurkt....verder geen details We stappen in. en de bus vertrekt voor onze laatste etappe vandaag. Om 19u komen we aan in Xiahé. Dit was onmogelijk zó te plannen, vandaag. Wat hebben wij een geluk!
Vandaag (maandag) onze eerste treinreis van de 7 stuks van Oost- naar West-China. Alles ingepakt en het eea aan eten en water meegenomen. We pikken om 10u een taxi op die ons naar het 10km verder gelegen treinstation brengt, ver buiten het centrum van Kashgar. Waar de taxi ons eruit wil zetten, zien we in de verste verte geen gebouw dat op een station lijkt. We worden wat geïrriteerd. Hans blijft zitten (zonder te betalen) en Clemens doet navraag. Met een treinkaartje in de hand wordt duidelijk gemaakt dat we nog een eind moeten lopen. Na alle checkpoints en een extra checkpoint, waar nu alle buitenlanders eruit worden gehaald, te hebben doorlopen, bereiken we de vertrekhal. Al met al zijn we ruim een uur later. Langzaam stroomt de hal vol. We zien alle soorten bagage, van koffers tot grote bundels van doek of plastic, grote emmers, dozen in alle formaten. Een half uur voor vertrek worden we losgelaten en lopen we in colonne naar het perron. We hebben een 4-persoons coupe met daarin vier bedden. Op de onderste twee bedden kunnen we per twee ruim zitten. In de gang, precies bij onze coupe zijn twee stopcontacten. Handig om onze apparaten op te laden. Per treinstel een (hurk)toilet en koud- en warmwatervoorziening. De trein vertrekt precies op tijd. We rijden al gauw door een grote woestijnvlakte naar Turpan. Om 5u worden we gewekt. In Turpan komt de trein een uur te laat aan. Wij zijn wij één van de weinige die hier de trein verlaten. Een taxi brengt ons naar het station van de hogesnelheidstrein. Dit station ligt op ruim een half uur rijden. Weer de diverse controles en een grote vertrekhal. Om 9:30 vertrekt onze trein naar Lanzhou. Deze rit zitten we 1e klas. Dit omdat de 2e klas al volgeboekt was. We hebben de tickets voor onze treinreizen in China, via internet uitgezocht, lang vooraf besteld bij het Chinese treinboekingsbureau Travel China Guide. De tickets kunnen niet meer dan een maand voor de reisdatum worden afgehaald. Dit bureau heeft dit voor ons verzorgd en alle treinkaartjes tezamen naar ons eerste hotel in China (=Kashgar) gestuurd. Goed bureau en prima communicatie. De reis van gisteren en vandaag was een lange, maar mooie rit met afwisselend landschap (2e rit). De grote stukken rijdt de 2e trein 200km/u. De treinreis van deze twee dagen was in totaal 31u over ruim 3.000 km.
Zondags is er even buiten Kashgar een grote veemarkt. We laten ons er met een taxi heen brengen. Om 11u Beijing-tijd (de officiële tijd in China, lokale tijd min 2u) is het nog redelijk rustig. Van ver uit de omgeving worden de dieren met allerlei vervoersmiddelen binnenrijden. Het aardige hier zijn de dieren die we in Europa niet kennen Er wordt stevig gehandeld en de stapels bankbiljetten gaan van de ene eigenaar naar de andere. Buiten de veemarkt zelf wordt allerlei soorten eten bereid, waarin vlees wordt verwerkt van beesten die op de markt zijn gekocht. Bij de uitgang staan al toeristen te wachten op een taxi om teruggebracht te worden naar Kashgar. Maar het aantal taxis hier is erg schaars. Als er een soort tuktuk aankomt en enkele oude mannen uitstappen, gaat Hans vragen of hij teruggaat naar Kashgar. Ja, wij kunnen mee. Het gaat niet snel, maar hij brengt ons wel naar een buitenwijk van Kashgar waar meerdere taxis staan te wachten. Dus zijn we zo weer in het centrum bij ons hotel. We vragen ons af of de rest al een vervoermiddel heeft gevonden....
Vanmiddag zijn we weer teruggegaan naar de oude stad waar we gisteren ook zijn gewest. De zon schijnt inmiddels volop. Er lopen nu meer toeristen, maar is gezellig druk. Op een terrasje nemen we iets te drinken en werken wat kranten door. Het was weer een heerlijke dag.
In Kashgar valt vanochtend veel regen. Dus alleen naar buiten voor noodzakelijke dingen: wat boodschappen bij de supermarkt en geld halen bij de bank. Hoewel bij de ATMs wordt aangegeven dat je met maestro-pas kunt opnemen, geeft de machine uiteindelijk een onduidelijke foutmelding. Bij navraag blijkt dat je als buitenlander alleen geld kunt pinnen bij Bank of China. Dit heeft vast zn reden. In de middag wordt het gelukkig droog. We besluiten het deel van de oude stad in te lopen dat tegenover ons hotel ligt (tegenover de Idkah Moskee aan de North Jiefang Road) , daar waar ook de avondmarkt is. Dit gebied, net als vele andere drukke gebieden in het centrum, is alleen te toegankelijk via een controlepost. Buitenlanders mogen hier door zonder zich te legitimeren. Dit gebied is totaal autoloos. Wel hangen er overal cameras. We zijn verbaasd wat een mooi gebied dit is. Ik was helaas het fototoestel vergeten, maar Hans heeft fotos met zn telefoon gemaakt. Daaruit een selectie. Op de plattegrond van de oude stad, die we bij het Tourist Office hebben bemachtigd, staan enkele looproute aangegeven. Juist in deze gebieden lijkt de laatste jaren veel te zijn gerestaureerd. De gebouwen zijn opgeknapt, goede straten, aangekleed met bomen en vaak veel bloemen in potten. In de gerestaureerde gebouwen komen veelal kleine winkeltjes met producten van de lokale ambachten: hoedjes, koperwerk, oude voorwerpen, broodbakkers, slager, houtwerk, muziekinstrumenten, kleine eetgelegenheden etc. Als je de steegjes verder inloopt, kom je verrassende gebouwen tegen. Het oostelijke deel van de oude stad heeft nog een oude stadsmuur. We hebben er ruim drie uur rondgelopen en nog niet alles gezien. Al met al een verrassende middag.
We hebben zolang uitgeslapen dat we moesten rennen voor het ontbijt. Vandaag in het teken om een Chinese sim voor de telefoon te bemachtigen. Dat is gelukt, maar kostte een halve dag vanwege de regels waar je aan moet voldoen: vertaling van het paspoort en een stempel van je hotel erop. Lijkt simpel maar telkens hoor je dat het net weer anders is. En de taalbarriere helpt ook niet. Maar toch is zon lokale sim makkelijk voor als je geen wifi hebt. Bijvoorbeeld als je Google Translate ergens nodig hebt. Vlakbij de provider is een museum over de streek rondom Kashgar en de historie daarvan. Leuk om hierover iets te zien en te lezen. In de oude stad, die bij ons om de hoek ligt thee gedronken in een theehuis dat al meer dan honderd jaar bestaat. We kwamen in gesprek met 3 Chinese vrienden uit het zuiden China. Met ondersteuning van Google Translate en door de anderen de Chinese versie hadden we een leuk gesprek over gebruiken en ervaringen. Vanavond hebben we de avondmarkt opgezocht. Deze bestaat voornamelijk uit eetkraampjes. Omdat we toch nog moesten eten, hebben we hier het eea uitgeprobeerd.
Van Osh (Kirgizië) naar Kashgar ( China) over Irkeshtan Pass
Deze dag is erg vroeg begonnen. Om 3:30 opgestaan en om 4u staan we klaar op de afgesproken plek waar de chauffeur ons zal oppikken om ons naar de Kirgische grens te brengen. Uiteindelijk rijden we om 5u richting de grens. Onderweg blijkt hij een ervaren chauffeur te zijn die deze route meerdere keren per week maakt en uit die grensstreek komt. We zijn om 9u bij de eerste Kirgische grenspost. Hij mag ons tot aan de 3e en laatste Kirgische grenspost brengen en dan lopen we het niemandsland binnen. Inmiddels zijn we een half uur verder. Na een paar honderd meter lopen bereiken we de 1e Chinese grenspost. Ik zal je alle details besparen, maar we hebben tig keer onze paspoorten laten zien en onze bagage op de lopende banden gezet. Uiteindelijk om 16u waren we alle Chinese controles door en konden we met een shared taxi naar Kashgar vertrekken. Beiden zijn we onbekend met China en zeker met de Chinese taal. Dat merken we als we kaartjes moeten kopen voor de shared taxi naar Kashgar en vervolgens met de taxichauffeur zelf. Gelukkig zit er bij ons in de taxi een hele vriendelijke jongedame, die enkele woorden Engels kent. Uiteindelijk door de taxi bij het hotel uitgezet. Echter het verkeerde. Blijkbaar had de dame dat in de gaten, want zij stond ineens achter ons toen we er achter kwamen dat we verkeerd waren. Na uitgezocht te hebben waar het hotel wel is, nemen we met zn drieën een taxi die ons naar het goede hotel brengt. Even voor 19u (Kirgische tijd) checken we in het Sultan hotel. s Avonds nog even de straat op om een snelle hap te nemen. Om 22u is de dag voor ons toch echt voorbij. Toch een mooie dag met heel wat belevenissen en ervaringen rijker en we hebben ook nog het geplande doel bereikt.
Na het uitslapen moeten we eerst de reis voor morgen naar China over de Irkeshtan Pass regelen. Een shares taxi blijkt moeilijk, dan maar een taxi alleen voor ons geregeld en we zien wel of er nog anderen met ons meegaan. Zo wel wat duurder, maar geeft wel zekerheid en rust. De rest van de dag kunnen we nu vakantie houden. We gaan naar de bazaar, nadat we alvast wat Chinees geld hebben ingeslagen. De leukste standjes vind ik die waar iets lokaals te herkennen is, zoals de groente/fruit- en kruidenmarkt. Aangegeven wordt dat deze bazaar in Osh de grootste is van Centraal Azië. En hij is echt heel groot! Omdat we morgen de hele dag onderweg zijn en dan bijna niets kunnen kopen, slaan we alvast wat water en brood in. Als de zon minder wordt (na vieren) lopen we een berg op die uitzicht over de stad biedt. Onderweg komen we een groep allervriendelijkste meisjes tegen. Jammer dat slechts één een beetje Engels kent. Maar toch een gezellige, amusante wandeling naar boven. Vanavond op een boventerras gegeten. We zijn hier de enige gasten en weer allervriendelijkste jongedames die ons helpen. Beneden hebben we de menukaart ingezien. De kopregels waren Engels en de prijzen prima. Boven bekijken we de kaart nauwkeuriger om iets uit te kiezen. Blijkt dat de verschillende gerechten alleen in het Kyrgysch en Russisch vermeld staan. Google Translate en de meisjes moeten ook nu weer uitkomst bieden. We hebben een uitstekende maaltijd genoten. Omdat we morgenvroeg al om 4u aan de straat moeten staan, wordt het dit keer een erg korte avond.
De wekker loopt om 6u af. De hotelier regelt voor ons een prima ontbijtpakket. Later blijkt dat dit ook voldoende is voor onze lunch. Even voor 7u brengt de taxi ons naar het juiste station over de nog lege wegen van Tasjkent. Alleen zijn dames met stoffer en blik bezig de straten schoon te vegen. Mijn inziens is het meest zand/stof, want veel vuil ligt er niet op straat in Oezbekistan. We blijken 1e klas geboekt te hebben en komen in de laatste wagon in een mooie ruime coupé voor vier personen met lekkere luxe stoelen. Stipt 8 over 8 vertrekt de trein naar Andijan, de meest oostelijke stad van Oezbekistan. Deze reis duurt 6 uur. De trein trekt door een hoge bergrug en daarna door een vallei met mais- en katoenvelden. Deels een erg mooie, maar lange rit, die weer aardige plaatjes oplevert. Tegen 14u bereiken we het eindstation Andijan. Als we buiten voor ons kijken lijkt het dat wij de enige westerlingen zijn. Daardoor krijgen we de volle aandacht van alle wachtende taxichauffeurs. Osh? Osh? wordt er geroepen. Met één het onderhandelingsspel. We lijken wat te laag te zitten, want na akkoord gaat hij op zoek naar meer reizigers. Dat is niet de bedoeling. We doen er iets bij en hij moet direct naar de grens met Kirgizië rijden of we stappen uit. Hij kiest eieren voor zijn geld. In no-time zijn we 60km verder bij de grens. Time-is-money? Lange rijen wachtende Kirgisische vrouwen, die koopwaar in Oezbekistan hebben gekocht, willen terug de grens over. Hans doet baanbrekend werk. Quasi nonchalant trekt hij de aandacht van de eerste Oezbekische bewaker, die vervolgens ons wenkt naar voren te komen. Een opmerking hier en daar en we staan voor de douanier die zijn paspoort controleert en en passant dat van zijn broer. Stempel voor Oezbekistan-uit is binnen. We leren gauw. Nu vraagt hij een Kirgisische controleur waar we ons moeten opstellen. Vraag is duidelijk...volg mij wenkt hij en ja vervolgens is de stempel voor toegang tot Kirgizië gauw gezet. En weer volgt het onderhandelingsspelletje met de Kirgisische taxichauffeur. We geven hem echter aan nog even te wachten. Een ouder Duits echtpaar, dat ook in het hotel heeft geslapen volgt ons op de voet. Ze hebben wat problemen met geld. We wenken ze en laten ze met onze taxi meerijden naar Osh. Google geeft aan dat ons appartement in de hoofdstraat midden in Osh ligt. Gauw gevonden, maar de zoektocht naar de voordeur duurt behoorlijk langer. Huisnummers worden niet vermeld op de gebouwen en niemand kent het nummer. Bij toeval kijken we achter het gebouw en kent iemand onze AirB&B-dame. En jawel, de sleutel ligt onder de deurmat. Een aardig appartement op een mooie centrale plek. Ons doel is weer bereik voor vandaag. Na het eten nog een eerste verkenning door een deel van de stad gemaakt.
.
