Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Het is al weer onze laatste dag in Japan. Vanuit ons hotel nabij vliegveld Narita zijn we met de trein naar Tokyo gereden en bij Asakusa-station uitgestapt. Aan het begin van onze Japan-vakantie zijn we hier ook geweest om neef Ron te treffen. Juist die dag regende het erg en hebben we niet veel van deze wijk gezien. Nu stralende zon en zon 25gr. Hier staat de Sensoji-tempel en die trekt heel veel mensen, ook veel Japanners. Ook hier weer veel jongeren die zich in de traditionele kimono kleden. Ook hebben we een museum bezocht over traditionele ambachten. Met behulp van video werd ondermeer getoond hoe tradionele kasten, beeldhouwwerken en beschilderingen worden gemaakt. Later op de middag nog een museum (Japanse naam) met een leuke Japanse tuin erachter. Helaas mochten in het museum geen fotos worden gemaakt. Jammer, want er hingen mooie kunstwerken, maar wel fotos van de tuin. Eind van de middag terug naar Narita Airport alwaar we een lekker koel pilsje op het buitenterras hebben gedronken, kijkend naar aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Ook op het vliegveld gegeten.
Vandaag afscheid genomen van Nikko en onze bestemming is nu Narita. We hebben een hotel bij vliegveld Narita. Onze Japanse RailPas is verlopen dus we hebben de keus om met de snelle trein te gaan of met de local train. De langzamere local train is de helft gekoper en we hebben de tijd, dus twee halen, één betalen. Makkelijke keuze. We hebben hiervoor vier treinen nodig en dan de gratis hotelshuttle. We slapen op 20 minuten rijden van het vliegveld. Als we hebben ingecheckt, vragen we of we in het hotel kunnen eten. Niet dus, alleen ontbijt en dat zit bij onze prijs in. Dus tegen half zes weer met de shuttle naar het vliegveld, eten en weer terug. Morgen nog een dagje Tokyo en dan zit het er alweer op.
Vandaag de laatste dag van beelden en tempels. Deze dag weinig bloesem, daar we op een hoogte zitten van wel 635 m boven zeespiegel. Dat scheelt een slok op een borrel. We lopen vandaag 4 km bergop. Eerst gewone gladde betegeling en dan al gauw trappen en paden van keien. Erg vermoeiend, maar we komen waar we willen zijn. De entree van de tempels beneden zijn erg duur, per tempel al gauw 10 per persoon. Bij iedere tempel opnieuw, dan zijn de centen gauw op. Dus toch de berg op naar het oude gedeelte van Nikko. Dit is ook te zien aan de bemoste beelden en toris. Maar het is er erg rustig, wel een aantal Japanners maar geen toeristen. Het loopt lekker koel in de bossen. Vandaag weer een mooie dag. s Middags een andere route die over een begraafplaats gaat en langs de rivier. Onderweg komen we in het Imperial Memorial Park. Daar blijkt de Imperial Villa te staan. Deze villa in Japanse stijl is in 1899 gebouwd. In de 2e Wereldoorlog heeft hier de huidige Japanse keizer als kind gewoond. Deze villa is nu voor publiek open. Uiteraard moeten we onze schoenen inleveren voor een paar sloffen. Aardig om door zon Japanse woning te lopen met allemaal dunne schuifwanden. Alleen jammer dat het bijna alleen lege ruimten zijn, zonder meubilair. We zijn tegen vijven weer in het hotel en zijn toe aan ons pilsje met olijven. We hebben er weer 17 km op zitten. s Avonds lekker uit eten geweest. Het Japanse eten bevalt goed, alhoewel een bord aardappels met spinazie en een gehaktbal ook wel weer aanlokkelijk is.
Vandaag een rustige dag. We hebben vanochtend weer ontbijtbuffet in het hotel. We eten dan minder dan van een westers ontbijtbuffet. Veel is warm, soep, visgerechten, waaronder veel rauwe vis. Altijd wel een eigerecht en vanochtend zelfs gebakken spek, maar weinig brood. Na gepakt te hebben wandelen we weer naar het station, een kleine 3 km. Dit is een van de weinige hotels in deze plaats en ligt aan de grote weg. Dus makkelijk te bereiken met de auto en minder bereikbaar voor treinreizigers. Er loopt een onregelmatige bus. Vandaag hebben we 4 treinen nodig om op onze volgende bestemming te komen. Alles loopt als een trein. We komen precies op de aangegeven tijd, zijnde 15:00 uur, in Nikko aan. Nikko is een plaatsje met een lange geschiedenis, die terug gaat naar rond 600 na Christus toen Boeddhistische monniken hier neerstreken. Dus veel tempels en beelden. Dat is onze taak voor morgen. Een route van 10 km.
Vandaag lopen we een klein stuk van de Nakasendo-route, het deel door de Kiso-vallei. Volgens internet en een reisboek dé manier om een beleving te krijgen van Japan in de Edo-periode. Vanaf het station in Nakatsugawa, dat tegen de Japanse Alpen aanligt, pakken we de bus die ons in 30 minuten naar Magome brengt. Daar loop je vervolgens de dorpstraat in die tegen de heuvel oploopt. Het straatje brengt je echt terug in de tijd. De oude bebouwing is in perfecte staat en er zijn kleine winkeltjes met typisch Japanse producten in gevestigd. Omdat we vroeg zijn (10u) is het nog lekker rustig. Na een kop koffie beginnen we aan het andere eind van de dorpstraat aan de 8,5 km wandeling naar Tsumago. Het pad dat uitstekend staan aangegeven gaat door het bos. Eerst zon 2,5 km omhoog en daarna langzaam omlaag. Op het hoogste punt kom je bij een soort boerderij, waar we door een Japanse man gevraagd werden binnen te komen. Daar zaten nog zon 10 wandelaars aan een tafel. Onder het genot van groene thee en stukjes rettich werd de groep getrakteerd op een kort zangoptreden van de Japanner. Op de tafel stond een box voor een eventuele donatie. Na deze plichtpleging vertrekken we, want tenslotte moet er gelopen worden. Iets verder op is een gelegenheid om rustig de (meegebrachte) lunch te nuttigen. Het is een bijzonder mooi natuurpad, veelal van keien, bijzonder goed aangegeven en waar je regelmatig een toilet tegenkom. Ook het mooie weer (blauwe lucht) draagt daar aan bij. Aan het eind loop je Tsumago binnen. Weer zn leuk authentiek bergdorpje met leuke winkeltjes. Vanaf hier kun je naar het op ruim 3km gelegen treinstation lopen, maar wij nemen om 15:30u de bus die ons in Nagiso naar dat station brengt. Met de trein komen we even later weer aan in Nakatsugawa en lopen we nog even 2,5 km naar ons hotel. Vandaag was weer een bijzondere ervaring!
Vanochtend Kyoto weer achter ons gelaten, verder richting Tokyo. Maar we hebben nog een landelijke wandeling door een stuk authentiek Japan op het programma voor morgen staan. Daarvoor treinen we richting de Japanse Alpen. Onderweg moeten we overstappen in Nagoya, een moderne stad met veel hoogbouw en 2,3 mln inwoners. In de 2e Wereldoorlog is deze stad (met vele andere Japanse steden) zwaar gebombardeerd. Dit voor het vernietigen van de Mitsubishi-fabrieken, waar toen meer dan 40.000 Japanse gevechtsvliegtuigen werden gebouwd. Op Midlands Square staat een kantoorgebouw van 45 verdiepingen. De lift brengt je in een keer naar de top waar de Sky Promenade is. Hier heb je, met het schitterende heldere weer dat we hadden, uitzicht over de hele stad. Verbazend was dat wij de enige bezoeker waren. Ons hotel in Nakatsugawa ligt een eindje buiten het centrum. Omdat we voor de bus nog een uur zouden moeten wachten, hebben we de 3,4 km maar lopend afgelegd. Voor het eten hebben we McDonalds gekozen. Nou ja, er was weinig te kiezen in de buurt. En friet met een hamburger is na alle pasta ook wel eens lekker.
Vandaag worden we weer wakker met zon en blauwe lucht. Het wordt weer een zomerse dag. We gaan eerst met de bus naar de Kinkakuji Tempel (ofwel de Gouden tempel). Toen we 9 jaar geleden hier rondliepen, liepen we rustig in een gratis vrij park. Vandaag moeten we entree betalen en worden via een vaste one way-route samen met vele mensen rondgeleid. We kennen het rustige Kyoto van toen niet meer terug. Het is overal waar we komen verschrikkelijk druk. Van de Gouden Tempel door naar het LImperial Palace, waar onze tassen gecontroleerd worden en hier en daar beveiliging staat. Het is eigenlijk niet een groot paleis. Het is een park met verschillende gebouwen. Met fotos aan de muur wat er binnen te zien is. In het vrije park staan weer de nodige bloesembomen. We picknicken in het park. Gaan dan door naar de beroemde wijk Gino. Hier leefden vroeger de geishas. Geishas waren in de 18e en 19e eeuw gezelschapsdames gekleed in de typische, streng gestileerde kledij en die met klassieke Japanse muziek, zang en dans de avond van een gezelschap aangenaam opluisterden. In het verleden werden de geishas vaak geassocieerd met prostitutie. Dit is onterecht. In de wijk Gino lopen veel meisjes en weinig jongens in kimonos. Deze kun je huren voor ca 25 per dag. En dan gaan ze op de foto met zichzelf, met anderen en met de bloesems. Ook hier is het druk en weer veel mensen doen een hanami. Veel mooie parken, veel tempels, veel eettentjes en veel mensen. Maar weer een goede dag.
Vandaag een beetje laat begonnen. We hebben geen WiFi op de kamer. Daarvoor moeten we naar beneden naar de gemeenschappelijke ruimte. Je kunt hier alles krijgen tegen betaling, zelfs als je door je handdoeken heen bent moet je betalen. Tja, en zonder handdoeken kunnen we niet. Het kost ook maar 0,40 per handdoek. Het is een heerlijke zomerse dag, rond de 22 gr. C zon en blauwe lucht. We zijn eerst met de trein naar het grote station en daar overstapt naar Inari, maar er was een seinstoring. Dat kan niet in Japan, maar we hebben het toch meegemaakt. Dus de trein stond een tijdje stil. Als we op de plaats van bestemming aankomen, de Fushimi Inari-Taisha Shrine, is het erg druk. In dit park staan duizenden toriis. We lopen met drommen mensen onder de poorten door. Het is wel heel bijzonder. Als we twee gangen gedaan hebben wordt het al rustiger. De zon staat op de mooie oranje poorten. Dan is het helemaal goed. Op het totale gebied staan 5 shrines en heel veel kleine altaartjes. Ook staan er veel stenen vossen, die de boodschapper van god Inari voorstellen. We gaan met de trein terug naar het grote station Kyoto en dan met de bus naar Ginkakuji Tempel. Daar aangekomen worden we verrast door de vele kersenbomen die in volle bloei staan. We lopen eerst een stukje tussen de schitterende bomen, nemen een ijsje en dan op naar de tempel. Daar staat een dubbele rij van 500 meter wachtende bezoekers. We kijken elkaar aan en we hebben dezelfde gedachte. We hebben al heel veel tempels gezien. We zoeken het Filosofenlaantje op, een pad van 2 km langs het water met allemaal bloesembomen. Japanners worden helemaal wild van de bloesembomen en blijven fotograferen. Wij vonden dat in eerste instantie erg overdreven. Maar ik moet bekennen je blijft fotos maken, het is echt heel schitterend. We nemen de bus weer terug naar het Kyoto-station. Het is zo druk dat de bus de lange rij wachtenden bij de opstapplaatsen moet laten staan. Er zijn heel veel toeristen (Japanners en buitenlanders) in Kyoto. s Avonds in Kyoto gegeten en we waren tegen achten weer in het hotel. Mooie dag gehad.
Vanochtend om 05:50 uur opgestaan want we moeten om 06:20 uur klaar staan om bij de ceremonie van de monniken aanwezig te kunnen zijn. De futtons lagen best goed. Aangekomen in de ceremoniezaal krijgen we twee papieren met uitleg over de dienst en hoe we mee kunnen doen. We mogen halverwege een voor een voor een wierookketel knielen en drie keer korreltjes erin gooien en weer buigen. Na tien minuten mogen we meebidden met de Heart Sutra en dat ging best goed, het zijn allemaal kleine woordjes. Wat we gebeden hebben weten we niet, maar het is altijd goed. Aansluitend weer naar onze eetzaal voor het ontbijt. Ook hier weer een aantal onbekende dingen. Maar we hebben onze bakjes netjes leeg gegeten. Koffer inpakken, afscheid nemen, met twee bussen weer naar het station en met de trein naar Nara. Nara is een stadje met (uiteraard) veel tempels. De tempels liggen in een mooi park waar veel herten lopen. Het is verschrikkelijk druk. We zien Europese mensen maar toch niet veel. En dan te bedenken dat het dinsdag is, je zou denken dat iedereen aan het werk is. We hebben weer zon en een lekkere temperatuur. Tegen half vier nemen we een trein naar Kyoto waar we de komende drie nachten zullen verblijven. Eerst nog twee fotos van gisterenavond.
Maandag om 07:00 uur gaat onze trein. We hebben een aantal uren te gaan. Met 3 treinen en 2 bussen. Wat is ons doel? Koyasan is ons doel. In Koyasan gaan we een nacht in een tempel slapen bij de Boeddhistische monniken en we hebben daar half pension. We waren tegen twee uur bij de tempel en werden hartelijk verwelkomd met veel buigen. Wel eerst de schoenen uitdoen, slofjes staan klaar. Maar Japanse slofjes zijn geen Europese voeten gewend. Wij hebben drie weken geleden zelf slippers aangeschaft. Daar moet eerst toestemming voor worden gevraagd of wij die mogen gebruiken en dat mag. We krijgen een papier om door te lezen en na de uitleg begrijpen we dat we ons aan de regels van de tempel moeten houden. Dat houdt in: nooit met je slippers een andere ruimte ingaan dan alleen de gang. Niet op je kamer, ook niet op toilet. Daar laat je ze ook buiten staan want binnen in de ruimte staan 3 paar slippers, want er zijn 3 toiletten. Buiten de toiletten op de gang zijn twee wasbakken waar je je gezicht kunt wassen en tanden poetsen. Altijd het licht achter je uitdoen. Je moet s avonds om negen uur binnen zijn. Dan gaat de poort op slot. Om stipt half zes is het diner. Daar ik moeilijk op de grond kan zitten vraag ik om een stoeltje en dat kan. We krijgen allemaal eenzelfde persoonlijk buffetje, bestaande uit negen verschillende gerechtjes. Alles is vegetarisch, we kunnen het niet allemaal benoemen, maar het smaakt goed. Als we zitten komt een monnik uitleggen dat als we groene thee willen we eerst de rijst op moeten eten, want de thee moet in dat schaaltje. We verzinnen zelf dat ze of niet zoveel afwas willen of niet zoveel kopjes hebben. We slapen op een futon, een matrasje op de grond. Morgenvroeg kunnen we meedoen aan een ceremonie die om half zeven begint. We moeten 10 minuten eerder aanwezig zijn. Aansluitend om half acht ontbijt. Maar nu (maandagmiddag) gaan we eerst Koyasan in. Weer een feest aan tempels, pagodes, poorten en beelden. We hebben schitterend weer, blauwe lucht en zon. In heel veel reisverslagen lees je echter dat het in Koyasan altijd regent.
Vandaag met de trein naar Fukuoka. Dit is eigenlijk een tussenstation om morgen de grote afstand die we moeten overbruggen kleiner te maken. We zijn tegen enen in het hotel en kunnen de bagage achterlaten. Even later lopen we richting het winkelgebied en het park. Vandaag wordt de Street Party en het Chickenfestival gevierd. We vallen met onze neus in de boter. Er is overal muziek en in de grote Mall worden door kinderen in alle leeftijden dansjes uitgevoerd. Erg gezellig allemaal. We hebben er ook prachtig weer bij. In Japan doen ze in het voorjaar hanami. Hanami (letterlijk bloemen kijken) is om onder de sakura boom te eten en te drinken. Elk park met kersenbomen zit vol met kleine en grote groepen mensen die daar picknicken onder de bloesembomen. Ook in het park waar we door liepen zagen we groepen mensen hanami doen. Ook de komende dagen wordt zon verwacht en is het rond de 20 gr. C. Lekker voorjaarsweer. Fukuoka is wat eten betreft bekend van Yatai, verrijdbare eetstalletjes waarop het eten wordt bereid langs de straat of in een park. Meestal staan er enkele bij elkaar, zodat je keuze hebt. In Fukuoka zijn er zn 150. Natuurlijk hebben we dit ook uitgeprobeerd. Het is toch lastig kiezen als het in het Japans wordt vermeld en er geen foto wordt getoond. Daarom maar iets bekends genoemd: ramen. Dat hebben we eerder gehad. Het viel wat tegen. De portie was niet erg groot en wat voorgeschoteld werd was niet erg gevarieerd. .
In 1640 zijn de eerste Nederlander in Nagasaki neergestreken. Enkele decennia eerder al in andere Japanse havens, maar in Nagasaki kregen de Nederlanders een permanent onderkomen. Het is een klein kunstmatig eilandje voor de kust met slechts een brug naar het vasteland. In die tijd verjoeg de heersende shogun alle buitenlanders uit Japan. Dit omdat hij bang was dat het christelijke geloof teveel aanhang zou krijgen. Omdat de Nederlanders de shogun eerder hadden gesteund kregen zij het voorrecht om als enige buitenlander handel te drijven met Japan en dan vanuit het eiland Dejima bij Nagasaki. Vanuit deze handelspost van de VOC werd veel Japans porselein, zijde en koper naar Nederland verscheept. Tevens was het in die jaren de enige plek waar naast de handel ook de culturele uitwisseling tussen Europa en Japan plaatsvond. Aan het einde van de 20e eeuw is dit kunstmatig eiland als Wereld Erfgoed opgenomen. Sindsdien is er veel gerestaureerd. De huizen en pakhuizen zijn weer geheel in stijl van de 18e eeuw opgebouwd. Het geheel geeft een aardige indruk hoe het leven hier toentertijd moet zijn geweest. Bij de entree hebben ze de informatiebrochure ook in het Nederlands. Veel uitleg in de gebouwen is overigens alleen in het Japans. En als je ergens een vraag stelt dan verstaan ze helaas alleen Japans.... Verder hebben we vandaag een wandeling gemaakt door een winkelgebied en een route over een weg waarlangs een groot aantal tempels ligt. Door het fraaie weer schieten overal de bomen vol met bloezem. Vanavond gewacht op het vertrek van de Queen Elisabeth uit haven van Nagasaki.
De tweede atoombom viel 9 augustus 1945 om 11:02 op Nagasaki. Omdat er teveel bewolking boven Kokura, een industriestad ten noorden van Nagasaki, hing werd het volgende doelwit gekozen. Door deze atoombom, die bijna twee keer zo zwaar was als die op Hiroshima, stierven er direct 74.000 inwoners, bijna een derde van de stad. Ons bezoek aan deze stad staat vandaag in dit teken. Op de plek waar de bom tot ontploffing is gebracht, het Atomic Bomb Hypocenter, is een gedenknaald geplaatst met vele kersenbomen er omheen die nu in bloei staan. Iets verderop is het Peacepark met een aantal monumenten en centraal een beeld van een zittend mannefiguur, die met de houding van de rechterhand verwijst naar de dreiging met nucleare wapens en de uitgestrekte linkerhand de rust en wereldvrede symboliseert. Overal hangen felgekleurde slingertrossen. Dit zijn aan elkaar verbonden gevlochten papieren kraanvogels. In het Nagasaki Atomic Bomb Museum wordt op indrukwekkende wijze getoond wat er die dag gebeurde en de gevolgen daarvan die nog steeds worden gevoeld. Ook zijn we in de Urakami Cathedral geweest, tot die dag de grootste katholieke cathedraal in Azië. Deze stond op nog geen kilometer van het hypocenter en is geheel weggevaagd. Deze kathedraal is later in kleinere vorm weer opgebouwd. In de namiddag hebben we enkele punten in het zuiden van de stad bezocht, ondermeer de Shrine van Confusius, een Chinese wijsgeer, en zijn we door enkele stegen van een heuvelachtig deel van Nagasaki gewandeld. Aan het eind kwamen we uit bij de haven waar een groot cruiseschip, de Majestic Princess, lag afgemeerd, een immens schip waar 3.500 toeristen op kunnen plus 1.500 bemanningsleden. s Avonds na even googlen naar een Japanse eetgelegenheid in de buurt met enkele goede reviews. Het blijkt een eethuis te zijn waar ze alleen Japans spreken, waar alleen Japanners zitten en waar ze geen menukaart in het Engels hebben. In de review gelezen dat ze er lekkere okonomiyaki hebben, die we uit Hiroshima kennen. Dus daar naar gevraagd. Dat was mogelijk. Het werd iets anders klaargemaakt, maar was overheerlijk.
Vanochtend na één bus en twee treinen aangekomen in Nagasaki. De stad waar de tweede atoombom is gevallen. We zijn tegen half drie in het hotel en mogen nog niet op de kamer. Aan de overkant is een Mall met een supermarkt. Wij zorgen altijd dat alles op is als we weer verder gaan, dan niets te vervoeren en kunnen we weer nieuw kopen als we bij het volgende hotel aankomen. In dit hotel hebben we ontbijt. Het bleek gisteren dat we in Hiroshima ook recht hadden op ontbijt. Alleen dat wisten wij niet. We kregen gisteren ineens twee ontbijtvouchers, dus onze vraag: hoe kan dat? Tja, dat was een vergissing. Als goedmaker hebben we tegoedbonnen gekregen twv 24,00 voor de supermarkt. Nadat we de koffers en de boodschappen op onze kamer hebben gebracht, gaan we een wandeling maken langs de haven. Deze haven ligt aan de Japanse Zee. Als je zou oversteken kom je in Korea uit. Ongeveer dezelfde afstand als van Nederland naar Engeland. s Avonds gaan we champon eten, een Nagasaki-specialiteit. Die heb je in twee varianten, de slurp variant en de vaste variant, wij kiezen vanavond voor de slurp. Het bestaat uit gebakken stukjes varkensvlees, diverse groenten en zeevruchten. Daar gaat bouillon, getrokken van kippen- en varkensbotten, overheen met noedels. Heerlijk. Dan nog even door de Chinese wijk wandelen. Niet erg groot, maar wel kleurrijk.
Vandaag is een zéér natte dag. Wat te doen op zon dag. Eerst met de toeristenbus naar het Centraal Station om tickets te reserveren voor morgen, dan gaan we door naar Nagasaki. Als dat gelukt is gaan we met de bus naar Hiroshima Castle. Dit kasteel is volledig verwoest door de bom, maar weer helemaal opgebouwd. We mogen weer twee kinderkaartjes betalen en lopen door het vijf verdiepingen hoge gebouw, waar nagenoeg geen fotos gemaakt mogen worden. Ik snap nooit zo goed waarom niet. Op de derde mogen we van twee items een foto maken en op de vijfde kunnen we naar buiten en kunnen daar fotos maken. Vandaag is een nationale feestdag in Japan, genaamd Vernal Equinox Day. Het begin van de lente wordt gevierd (dit jaar erg nat). Deze dag is voor de bewondering van de natuur en de liefde voor levende wezens. Rond deze tijd zijn er verschillende Boeddhistische sektes die de voorjaars higan vieren. Veel mensen bezoeken de graven van hun voorouders, maken de grafsteen schoon, ruimen de begraafplaats op en offeren bloemen. De eerste viering van deze dag in Japan vond reeds plaats in 806. In het park bij het kasteel staan kraampjes en wordt Sake uitgedeeld en geproost op deze dag. Aansluitend gaan we naar het Museum of Art. Een klein museum met een speciale tentoonstelling van Mucha. Dan duiken we maar onder de grond waar winkels zijn en het is daar droog. Er wordt wat gedaan om mensen te vermaken, een Japanse Ali B staat zijn best te doen voor de niet al te enthousiaste Japanners.
Vanochtend eerst met de hop-on-hop-off bus naar het station. Met onze JR-railpas kunnen wij in een heleboel verschillende voertuigen gratis reizen. We kunnen heel Hiroshima door met deze bus die ons naar alle bekende bijzonderheden brengt. Vanaf het station van Hiroshima een half uurtje met de trein en dan ook met deze pas gratis op de veerboot naar het eiland Miyajima. Bij dit eiland staat een bekende Torii (poort), die in alle reisboeken over Japan wordt getoond. Als het vloed is lijkt het dat de Torii drijft. We kunnen een hele wandeling maken over het eiland met verschillende tempels, pagodes, boedhas en nog veel meer. Vooral het Daisho-in complex is erg leuk om te bezoeken. Het is toch een aantal uren droog gebleven vandaag, wat heel prettig was. Er is een klein toeristisch dorpje bij met eten, souvenirs en veel mensen. Maar wel weer gezellig druk. Terug in Hiroshima doen we nog de Shukkeien Garden, een klein park maar leuk om doorheen te wandelen. Ook hier moesten we ons weer legitimeren omdat ze niet willen geloven dat we 65-plus zijn. Dan thuis weer bijkomen met ons dagelijkse pilsje en olijven en aansluitend lekker uit eten.
Vandaag met de hogesnelheidslijn naar Hiroshima. 160 km in een half uur met één stop. Dat schiet tenminste op. Het is slecht weer, veel regen, waarschijnlijk drie dagen lang. Morgen hopelijk een paar droge uren. Eerst de bagage naar het hotel. In Hiroshima is de eerste atoombom gevallen, door de Amerikanen Little Boy genoemd. Toen deze op 6 augustus 1945 om kwart over acht s ochtends explodeerde, kwamen vrijwel direct 78.000 mensen om het leven als gevolg van de enorme drukgolf en de intense hitte die bij de explosie vrijkwam. Binnen drie maanden waren 130.000 van de 340.000 mensen in de stad dood. Voor 1950 overleden er nog zon 70.000 mensen als gevolg van deze bom. We wandelen het Peace Memorial Park in. Indrukwekkend is het vredesmonument voor de omgekomen kinderen. Een beeld waar negen grote vitrines omheen staan. In deze vitrines zitten tienduizenden van papier gevouwen kraanvogels. Ooit begon Sadako Sasaki, een meisje dat twee jaar oud was op het moment dat de bom viel en tien jaar later leukemie kreeg door de straling, met het vouwen van duizend kraanvogels. Dit omdat je volgens overleveringen een wens mag doen als je duizend kraanvogels hebt gevouwen. Er gaat een verhaal dat ze overleed voordat ze er duizend had gevouwen en dat haar klasgenootjes de klus hebben afgemaakt. Er gaat ook een verhaal dat dat verhaal niet klopt. Maar Sadako Sasaki is het symbool geworden voor alle kinderen die omkwamen door de atoombom. Dan door naar het Atomic Bomb Dome, de overblijfselen van een gebouw uit die tijd. Tot slot een bezoek aan het Peace Memorial Museum. Daar kun je oa luisteren naar verhalen van overlevenden. Indrukwekkend allemaal, maar ook heel druk. Dan terug naar het hotel, supermarkt opzoeken op Google Maps, boodschappen doen en dan even lekker uitrusten met een pilsje. s Avonds gaan we voor de okonomiyaki. Deze specialiteit van Hiroshima is een soort gevulde pannenkoek, bestaande uit lagen van diverse groenten, plakjes varkensvlees, noodles, een spiegelei, een sauce en daar bovenop een laagje lente-uitjes. Een hele maaltijd.
Vandaag vanuit Okayama een dag naar het eiland Shikoku, dat bekend is van de pelgrimstocht langs 88 tempels. Als we in Takamatsu aankomen zien we gelijk het Info center. De dame geeft ons precies aan hoe we de tempels nr. 84 en 85 kunnen bereiken. Eerst een stukje verder met de JR-trein naar Yasima waar de bus klaar staat om ons naar de Yasima-ji tempel te brengen. Dit is een complex van een aantal Boeddhistische tempels. Het is niet druk, maar er lopen wel enkele (bepakte) pelgrims rond. Na een uurtje nemen we weer de bus naar beneden naar het station. Twee haltes verder gaan we op weg naar de cable-car die ons naaar Yakuri-ji tempel moet brengen. We lopen verkeerd. Als we weer eens iemand de weg vragen, blijkt het erg lastig uitleggen als wij geen Japans spreken en de Japanner geen Engels spreekt. Uiteindelijk biedt de dame aan ons naar de cable-car te brengen. Bij het uitstappen bieden we haar Y1000 voor het brengen, maar daar wil ze niets van weten. Bij de cable-car blijkt dat we als buitenlanders slechts voor een kinderkaartje hoeven te betalen. Voor ons geen probleem. Boven is weer een complex van Boeddhistische tempels, nog groter dat de eerste. Ook hier erg rustig, dus genoeg mogelijkheden voor leuke fotos. Na de cable-car terug zijn we rustig naar het station teruggewandeld. Onderweg komen we een Japanner tegen die erg trots bij zn Kever uit de 60-er jaren staat. Hij vertelt dat hij al 42 jaar de eigenaar is. In Takamatsu komt de trein aan naast het Takamatsu Castle. Ook hier nog even binnengewandeld, hier is de toegang voor 65-plussers weer gratis. Als we om 17u weer in het hotel zijn in Okayama is het tijd voor de was, zodat we morgen weer met een koffer schone kleren op pad kunnen, en ondertussen benen omhoog met een pilsje en wat olijven. Daarna weer uiteten in de Æon Mall. Weer een erg geslaagde en zonnige dag.
We zijn vanochtend op de trein gestapt en van Okayama naar Bizenichinomiya gereisd. In deze laatste plaats hebben we fietsen gehuurd. Er zou een mooie route van ongeveer 15 km zijn naar Soja, dwars door de Kibiji-vallei. Het is prachtig weer: zon, weinig wind en 12 gr. Het is inderdaad een leuke route langs tempels en een mooie Pagode. En dwars door de rijstvelden. De rijst is nog in opkomst. Aangekomen in Soja leveren we onze fietsen in. We gaan door met de trein naar Kurashiki. Dit heeft een leuke oude wijk om doorheen te wandelen. Ook het kanaal met aan beide zijden kleine winkeltjes en zijstraatjes met winkeltjes dragen bij aan de gezelligheid. Er is van alles te doen: muziek, verklede mensen als poppen, gezellige drukte. De goed besteedde zaterdag sluiten we af met de treinrit naar Okayama.
Vandaag weer een stukje dag in de trein doorgebracht. Toen we op ons wagonnr. op de grond van het perron stonden (ivm onze gereserveerde plaatsen) was er een aardige dame die vroeg of wij verstaan hadden wat er was omgeroepen. Dat hadden wij dus niet verstaan. De omroeper had verteld dat ivm. de storm de trein een andere route zou volgen waardoor we 40 min. vertraging zouden hebben. Dus we zouden onze aansluiting in Osaka missen. Dat is geen probleem, we moeten dan onze gereserveerde plaatsen laten omzetten naar een trein later. We kijken iedere keer onze ogen uit op de stations. Zo groot, zoveel sporen, zoveel winkels, zoveel eetgelegenheden en veel mooie schone toilets. Aan het laatste is trouwens in heel Japan geen gebrek. Je kan overal plassen en altijd super schone toilets. Aangekomen in Okayama vanuit Kanazawa eerst naar het hotel, koffers neergezet en op pad naar het park waar het Okayama castle staat. In het park mag je vrij rondlopen, voor het bezichtigen van het kasteel moeten we 300 yen betalen. Het bezichtigen van dit soort gebouwen is meestal rond deze prijs. Het is nog geen 2,50 pp. Na het boodschappen doen gaan we richting de Æon Mall, een gigantische mall. Wij willen daar gaan eten. De twee bovenste verdiepingen zitten vol met eettentjes en de meeste eettentjes zitten vol. We schatten dat er ruim 100 eettentjes zijn. De meesten presenteren hun etensaanbod op echtlijkende borden, die van kunststof zijn gemaakt. Hier is het: what you see is what you get! Wij hebben heerlijk gegeten.
