Na rijp beraad hebben we besloten onze Sunseeker 2940 DS te koop aan te bieden. We hebben er 8 jaar, ieder jaar een aantal maanden, mee door Amerika en Canada gereden. We hebben in die jaren heel veel van die mooie landen gezien.

Om te verkopen hangt er inmiddels een ‘For Sale’ bordje aan de camper, staat de Sunseeker 2940 DS (2007, 74.000 mijlen) op internet (RVTrader.com) en gaan we een aantal camperbedrijven bezoeken. We hebben tot eind september. Maar bij een goed bod…..

 https://www.rvtrader.com/listing/2007-Forest-River-SUNSEEKER-2940DS-122662095

Ons plan was een paar dagen op een camping te staan nabij één van de eilanden inde buurt van Seattle. Maar het is donderdag en hoogseizoen. Alle campings zijn vol. Bij een casino nabij Anacortes mogen we overnachten. Inmiddels zijn daar ook onze Canadese vrienden uit Surrey met hun camper gearriveerd. We trekken een paar dagen samen op.

Wij hebben afgelopen zaterdag, na drie gezellige dagen bij neef Wim te hebben doorgebracht, afscheid van hem en van Vancouver genomen. Wat hebben we geluk dat we een neef aan de English Bay hebben wonen en dat we daar altijd van harte welkom zijn. Het is altijd genieten.

Zondag zijn we vanuit Surrey naar de rommelmarkt in Cloverdale gereden en we hadden een goede score daar, namelijk kersen en toiletpapier. ‘s Avonds een gezellige bbq bij Wayne en Petra en vrienden. Daar vanochtend ook afscheid genomen met een misschien tot ziens over een paar dagen in Amerika. Zij hadden nog een aantal verplichtingen, waardoor ze niet gelijk mee konden. We wachten even af.

En dan de grens weer over naar de VS. Ging vrij soepel. We staan nu op de camping in Blaine, waar we een beetje gaan bijkomen van de afgelopen drukke weken in Canada. We hebben weer enorm genoten van dat land. Dus nu weer even het huishoudelijke induiken, beetje poetsen en de was doen.

Hier altijd een mooie zonsondergang.

Vandaag naar Grouse Mountain, een berg in de buurt van Vancouver met mooi uitzicht. Als we een half uur op de bus zitten te wachten, komen we er achter dat de betreffende lijnbus alleen in spitstijden rijdt. Vanuit het centrum (Canada Place) vertrekt een gratis shuttle. Dus toch maar die genomen. We blijken niet de enige te zijn. Na een ½ u zitten we in de bus. Na een uur gaan we met de grote gondel naar boven. Inmiddels tijd voor de lunch, in een restaurant met uitzicht over Vancouver. Het jammere was dat er een grijze deken over de stad hangt. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de vele bosbranden ten oosten van Vancouver.

Boven op Grouse Mountain leven twee grizzly (wees)beren in beschermd gebied. Die lieten zich netjes fotograferen. Met de stoeltjeslift naar het volgende station. Beneden was ’t ca 28 gr, maar boven was het een lekkere temperatuur, ca.20 gr. We kwamen de grouse nog in levende lijve tegen (=hazelhoen). Boven was ook een Lumberjack show, een show waarbij 2 houthakkers met verschillende gereedschappen ’t tegen elkaar opnamen. Alles met de nodige humor.

Thuis op het balkon weer een lekker biertje dronken, waarna we nog een chinees in de buurt  ‘gepakt’ hebben. De avond afgesloten met een strandwandeling langs English Bay. Verrassend hoeveel mensen nog om 10u nabij het strand lopen en zitten.

Weer terug in Vancouver tot zaterdag. Als je bij neef Wim bent, wordt er veel gelopen. Dus we werden vanmiddag gelijk weer meegenomen voor een lange drie uur durende wandeling door Vancouver. We hadden ons pilsje op het balkon echt verdiend. Daarna lekker gegeten. Hij had echte Hollandse hachee gemaakt. Heerlijk!

Vanuit Derby campground vertrokken naar het dichtbij gelegen plaatsje Fort Langley, van origine een nederzetting van de Hudson Bay Company uit begin 19^e eeuw. Het is zo’n goed onderhouden en goed aangelegd plaatsje dat in de weekenden volloopt met toeristen uit de wijde omgeving. Veel antiek- en semi-antiekwinkels en daarnaast de nodige eetgelegenheden. Gewoon een gezellig plaatsje om doorheen te wandelen.

In het ernaast gelegen gereconstrueerde fort, een soort openluchtmuseum zijn allerlei activiteiten voor de bezoekers, veelal schoolkinderen. De ‘bewoners’ lopen er rond in de kleren van toen.

We hadden een afspraak met Wayne en Petra gemaakt om vanavond te gaan eten in the Dark Table. Dit is een restaurant waar blinde mensen serveren. Deze blinde mensen willen ziende mensen laten ervaren hoe het is om blind te zijn. We dineren dus in totale donkerte. Het is zo donker, echt zooooo donker. Men zegt vaak je kunt geen hand voor ogen zien, nou dat is dus hier. Je ziet echt helemaal niets, het is echt zo donker als op de foto. Je mag je 3 gangen diner bestellen voordat je naar binnen gaat. Maar alleen het hoofdmenu, want voor- en nagerecht is een verrassing. Dan begeleid een blinde bediende je naar je tafel, wij  houden elkaar bij de schouder vast en lopen achter elkaar. Eerst wordt de drank gebracht. We hebben een placemat. Hij zet de drank rechts van de placemat op de tafel, mag niet op de placemat.  Dan zoeken wij met elkaar het middelpunt van de tafel om te proosten. Het is zo leuk allemaal. Als de eerste gang wordt gebracht eet je met vork en mes en vingers. En dan raden wat het is, in ieder geval is het lekker. We likken stiekem het bordje af. Niemand die het ziet. En zo gaat ook gang 2 en 3. Het is druk, want we horen veel stemmen. Er kunnen zeventig mensen eten. Als ik naar de toilet moet, komt de bediener en begeleidt mij naar de toilet en brengt mij weer terug naar de tafel. We hebben ruim twee uur gezeten. Een hele bijzondere ervaring.

Op de terugweg komen we langs een sportcomplex waar een expositie is van ‘groene’ uilen. Al met al wederom een zeer geslaagde dag.

We hebben 3 dagen met Wayne en Petra in Derby, nabij Fort Langley, op een mooie rustige camping aan de Fraser River gestaan. Veel zon, veel gepraat en veel gelachen, samen met familie en vrienden die er langs kwamen. Soms tot laat in de avond bij het kampvuur. We hebben er heerlijke dagen gehad.

Vandaag met Wim met de SeaBus over de Burrard Inlet naar de North Shore van Vancouver. Vanaf de Lonsdale Quai heb je een mooi zicht op de skyline van de stad. Aan de kade zijn allerlei winkeltje en natuurlijk allerlei eetgelegenheid. Als lunch een grote kopsoep met broodje genuttigd.

Komende dagen zitten we in Derby, niet ver van Surrey met onze gastgevers op een camping tot woensdag. Op die camping hebben we waarschijnlijk geen wifi. De blog zal dan dus mogelijk niet bijgewerkt kunnen worden.

Gisteren, donderdag, op de oprit in Surrey rondom de camper bezig geweest. Er zaten inmiddels zoveel insecten op het front van de camper dat die eens schoongemaakt moest worden. Na nog wat klusjes aan de camper hebben we de rest van de middag onder de luifel gezellig zitten ‘thee leuten’.

Marion had aangegeven vanavond te zullen koken. Inmiddels waren vrienden van onze gastgevers gearriveerd, zodat uiteindelijk pasta met salade en ijsje met kersen voor 6 personen werd geserveerd in de patio achter ’t huis. Het was weer lekker en gezellig.

Vandaag zijn we met de lightrail naar Vancouver gegaan. ’s Ochtends bij de cruisehaven Canada Place) op een terrasje koffie gedronken in de zon. Om 12:30u hadden we met neef Wim bij Burrard station afgesproken. Met z’n drieën zijn naar zijn appartement aan The English Bay gewandeld. Na de thee nog een lekkere wandeling gemaakt langs de baai en door het Stanley Park. Na de aperitief bij Wim lekker gegeten van de koude komkommer-advocado soep en de huzarensalade met kippenvleugels en uitbuiken op het balkon genietend van de ondergaande zon.

Gisteren uit de omgeving van Kamloops vertrokken naar Mission, zo’n 70 km vóór Vancouver. We hebben de Hwy 1 genomen, die wel iets om is maar veel rustiger dan de gebruikelijke weg van Kamloops via Hope naar Vancouver.

Omdat we de komende dagen bij vrienden in Surrey op de oprit zullen bivakkeren, hebben we vandaag onze voorbereidingen gedaan. Dat is de wasmand leegmaken, zorgen dat de vuilwatertanks leeg zijn en de drinkwatertank gevuld is. 

Vanmiddag was het weer een hartelijk weerzien met Wayne en Petra. Het lijkt net of we maar even weg zijn geweest en het is toch alweer meer dan een jaar. Plannen gemaakt om er een paar dagen samen op uit te gaan. Maar eerst vrijdag naar neef Wim in Vancouver.

Vandaag de eerste etappe van de Rocky Mountains naar de Pacific Ocean. We verlaten Lake Louise en rijden vervolgens door Yoho National Park, Glacier NP en Mt. Revelstoke NP. In Yoho willen we naar Takakkaw Falls. Op de weg er naar toe zien we dat deze weg een groot aantal scherpe switchbacks (haarspeldbochten) heeft. De eerste redden we niet zonder ‘te steken. Reden genoeg om terug te keren nu ’t nog kan en de Falls te laten voor wat ze zijn  Op de terugweg komen we een grote touringcar tegen. We kijken elkaar aan. Als we iets verder op een parkeerplaats staan voor een foto komt een andere touringcar ‘naar beneden’. Het blijkt dan toch te kunnen met een camper van onze lengte (10m). Maar we doen ’t niet!

In Glacier NP liggen volgens de beschrijving meer dan 400 gletsjers. Deze zijn alleen via lange en moeilijke trails te zien. Van dit park hebben we bij Rogers Pass alleen het visitor center bezocht. Bij navraag over mogelijkheden in Mt. Revelstoke NP adviseerde de ranger daar in ieder geval Giant Cedar Boardwalk te doen. Dat blijkt de moeite waard. De keurige boardwalk loopt door een deel van het prachtige dichte oude cedarbos. De zonnestralen geven een mooie kleur aan de groene planten tussen de bomen.

Daarna in dit park de Meadows in the Sky Parkway opgereden, een weg van 26km naar boven. Bij de ingang werd ons al verteld dat de weg na ca.20km is afgesloten vanwege de vele sneeuw die er nog ligt. Maar de weg zou bezienswaardig zijn vanwege de vele bloemen die langs de weg groeien en bloeien. Ook 2 jaar geleden waren we er te vroeg. Na de 26km schijn je met een shuttlebus nog een eind verder de berg op te kunnen met prachtig uitzicht. Maar we zijn daarvoor nu te vroeg.

Op onze weg naar het westen komen we vandaag erg veel personenauto’s tegen die oostwaarts rijden. Hele kolonnes. Het lijkt wel of British Columbia leegloopt. Navraag leert dat vandaag, de maandag na Canada Day (zaterdag jl) een bankholiday dag is. De meeste mensen zijn vrij. De auto’s die we tegemoet komen zijn mensen uit Alberta die het lange weekend aan de meren in British Columbia vertoeven. Toch een rit van zo’n 600km enkel, veelal over 2-baanswegen voor 3 à 4 dagen.

Voor 9u vertrokken uit Edmonton richting het westen naar Vancouver via de Rocky Mountains. Gezien de afstand (ca1.400km) gaan we daar 3 of 4 dagen over doen. Van een dame die we tijdens Canada Day tegenkwamen en die in architectuur is geïnteresseerd, hoorden we over een RK-kerk met een bijzondere architectuur. Omdat we toch via Red Deer rijden besluiten we een bezoekje aan die kerk te brengen. Inderdaad heeft de kerk een aparte vorm, veel rondingen, maar binnenin erg donker. 

Via het plaatsje Rocky Mountains House over Hwy 11 door naar Saskatchewan Crossing aan de  Icefield Parkway. Vandaar naar Lake Louise waar we weer op de overflow overnachten.

Vandaag is het Canada Day en dit keer de 150e keer. Canada viert dat 150 jaar geleden  (1867) de Canadese Confederatie is ontstaan. Bij de rondgang door het Legislature Building (eergisteren) hoorden we dat er vandaag allerlei activiteiten rondom dit provinciehuis zijn. Vanaf Walmart zijn we met de bus+lightrail er heen gebracht. Het is erg mooi weer,zo’n 27 gr.

Voor het gebouw ligt een grote waterpartij en iets verder een hele groep fonteinen. Het is de favoriete plek van veel gezinnen met kleine kinderen. Bijna iedereen heeft een rood element aangetrokken of opgedaan of geheel uitgedorst in de Canadese kleuren.

Bij thuiskomst zeg ik tegen Clemens: het is net of ik gas ruik, al een paar dagen lang. Volgens hem kon dat niet. En ik kan dan niet uitstaan dat ik er niet achter kan komen waar het vandaan komt. Er staat onder de voorstoel een muizenval. Ik zeg: kijk daar eens in. En wat blijkt? Er liggen 2 dode muisjes in. De muisjes eruit, de stank eruit. Ik weer blij. We gaan weer met z’n tweetjes verder.

Vandaag naar de West Edmonton Mall, eentje met 800 winkels en diverse amusements attracties. Maar helaas….de camper wilde niet starten. Gelukkig stonden we bij Walmart en niet ergens in ’the middle of nowhere’. De overbuurman wilde graag helpen om ‘m een ‘boost’ te geven of de accu los te maken. Met de gegevens van de oude accu naar De Automotive-afdeling van Walmart. Algauw hadden we de juiste en die er ingezet. Heerlijk dat bekende geluidje.

De mall blijkt inderdaad een hele grote te zijn. Naast de vele winkels zijn er diverse attracties, zoals een complete ijshockeybaan, een indoorpretpark met o.m. drie 8-banen, een compleet pirateneiland waar twee keer per dag een zeeleeuwenshow wordt gegeven, een golfslagbad met wel 10 ernorme glijbanen en een grote bioscoop. Mogelijk hebben we niet alles gezien. We hebben nog nooit ons een hele dag op een mall vermaakt.

Eerlijk gezegd komt dit ook deels doordat er een grote stand was waar een mapje van de Canadian Mint werd uitgereikt voor de nieuwe munten ter herdenking aan de 150 jaar Canadese Confederatie, met onder meer de C$2-munt met de ‘glow in the dark’. Het mapje was natuurlijk leeg, maar over de dag verdeeld kon je de nieuwe munten kopen tegen de nominale waarde. Alleen de 5 en 10 cent ontbreken. Die moet je uit het wisselgeld ‘vissen’. Toen ik in de postzegel- en muntenwinkel, die ’t organiseerde stond vroeg een man wat ik zocht. Na een praatje kon hij mij de nieuwe 5 cent wel leveren, maar gaf aan dat er van de 10 cent nog niet zoveel waren. Die moet ik dan maar uit het wisselgeld ‘vissen’.

Gisteren, een regenachtige dag, naar Edmonton gereden. Vanochtend met de bus naar downtown Edmonton. In het begin een beetje fris, dus vest aan. Aan de Jasper Ave, de hoofdstraat, koffie gedronken. Omdat het niet zo druk was, was de koffieman bereid even in de kassa rond te snuffelen naar nieuwe munten. Dit jaar wordt de 150e verjaardag gevierd van de Canadese Confederatie. Men vond dit een mooie gelegenheid om een serie nieuwe munten uit te geven. Een collega had een nieuwe 2-dollar munt, de zgn ‘glow in the sky’, een munt die door de fluor die erop zit lichtgevend is, een soort noorderlicht. Ze was bereid die munt aan mij af te staan.

Via het visitor center doorgewandeld naar het Muttart Conservatory, een soort botanische tuin, verdeeld over 4 glazen pyramides. Tussen de planten werd kunst van diverse lokale kunstenaars geëxposeerd en te koop aangeboden. Bij de kassa zat een nieuwe ‘quarter’. Dat leidde natuurlijk tot de vraag of ze nog meer nieuwe munten heeft. Helaas alleen meer van ‘t zelfde. Na het nuttigen van onze lunch weer teruggelopen naar het centrum. In een park stonden een groot aantal foodtrucks waar diverse soorten eten kon worden gekocht en dat genuttigd kon worden onder begeleiding van een live jazz-optreden.

In Edmonton is een bijzonder ijshockey stadion, een erg groot gebouw in een bijzondere vorm. Helaas werden er vandaag geen tours gegeven. In de namiddag naar het Legislature Building, het provinciehuis van Alberta. Voor het gebouw liepen vele netjes uitgedoste jongens en meisjes. Het bleken de ‘graduates’ van dit jaar te zijn van de highschool.Toen we het provinciegebouw binnengingen en door de detectieapparatuur werden geleid vertelde men dat zojuist een tour door het gebouw zou starten. We konden dus net mooi aansluiten.

Vanochtend naar Maligne Lake, zo’n 45 km de vallei in even ten oosten van Jasper. De hele weg er naartoe was ’t rustig, dus dachten we dat er ’s morgens om 10u nog weinig mensen zullen zijn. Tot onze verbazing was de grootste parkeerplaats al zo goed als vol en liepen er al hele busladingen mensen. Allemaal om een boottripje over ’t meer te maken. Wij hebben een leuke trail, deels langs ‘t meer, gelopen. Dit keer was ’t een stuk frisser, circa 15 gr.

Even na de lunch, op de terugweg langs het Medicine Lake werd de weg geblokkeerd door een hele rij auto’s. Een teken dat er iets bijzonders moet zijn. Er liep een jonge beer van circa 1 jaar oud alleen over de weg. Iedereen keek rond of de moeder niet ergens in de buurt is. Het jonge beertje liet zich rustig fotograferen.

Bij Maligne Canyon konden we helaas niet parkeren vanwege de drukte. We zijn toen maar van Jasper in de richting van Edmonton gereden en zijn voor de nacht neergestreken in Hinton.

Vandaag de laatste 100 km van de Icefield Parkway naar Jasper gereden. Onderweg diverse stops voor watervallen en een trail. Weer een mooie zonnige dag.

In Jasper zijn we uit wezen eten. De foto’s van vandaag spreken voor zich.

Vanochtend vanaf Lake Louise de Icefield Parkway opgereden richting Jasper. De hele Parkway is 233 km. Vandaag rijden we er 130 km van. We hebben er een lekker zonnetje bij en overwegend blauwe lucht.

Op het Visitor Center hebben we een blaadje gekregen waarop de hele route staat aangegeven en van kilometer tot kilometer waar de parkeerplaatsen, uitkijkpunten en trails liggen die we tegenkomen. Daarop vervolgens, aan de hand allerlei boeken die we hebben, aangegeven waar we zullen stoppen. De foto’s geven een indruk van wat we vandaag hebben gezien.

Bij het Icefield Centre langs deze weg mag je op een parkeerplaats speciaal voor campers overnachten (C$15.70 ~€10). Op het enorme terrein zijn we een van de weinigen. We hebben er wel een mooi uitzicht op het Columbia Icefield.

Vanuit Lake Louise Village met de free shuttle bus naar Banff (55km). Wat een service. Om 10u zitten we op een terras aan de hoofdstraat in Banff. Eerst nog een beetje fris, maar al snel kan de jas uit.

Traditioneel wandelen we langs de Bow River naar het vermaarde Fairmont Hotel. Dit luxe hotel werd reeds in 1888 door de Canadese Pacific Railway gebouwd en is de eyecatcher in Banff. Onderweg zien we een grote witte uil in de boom zitten.’s Middag lopen we door de winkelstraat.