Ik ben Marion
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 03/12/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Na 6 jaar een huurcamper en 8 jaar een eigen camper hebben we Amerika en Canada grotendeels gezien. .
We gaan nu de andere continenten verkennen.
Vandaag rustig richting t noorden (Canada) gereden. In Livingston the Railway Depot
Museum bezocht. In
het informatieboekje van 2015 staat dat de entree gratis is. Tot onze verbazing
moesten we $4 pp betalen. De verklaring was dat het toen gratis was vanwege de
slechte economie. Men vindt dat het nu beter gaat en kunnen mensen de entree
weer betalen
Het museum in de voormalige stationshal bevat oude fotos
van stoomlocomotieven, item behorend bij het stationsleven en enige
schilderkunstwerken. Al met al viel t tegen en stonden we met een half uur
weer buiten. De personentrein heeft hier in 1972 voor het laatst gestopt. Het
was de trein van Seattle naar Minneapolis(Minnesota).
Van daaruit zijn we door het weidse en onbevolkte Montana naar
de camping in White Sulphur Spring gereden. Bij aanmelding hoefde Clemens
alleen maar de achternaam te noemen. De mevrouw wist te vertellen dat hij
Clemens heet, uit Crestview Florida komt (ons Amerikaanse adres) en geen kinderen
en huisdieren meebrengt. We hebben hier al twee keer eerder gestaan. Een mooie
schone camping met ruime plaatsen. Dus hier de was ook maar gedaan.
Vandaag opgestaan in de regen. We gaan eerst in Cooke City
bij het Visitor Center internetten. Via de Weather Channel gaan we de zon
opzoeken om zo onze route te bepalen. We besluiten toch vooreerst richting het
noorden (Canada) te rijden.
Dan rijden we Yellowstone weer in. Als we de Lamar Valley
binnenrijden houdt het op met regenen. De kou is uit de lucht. Er zijn niet
veel dieren buiten de bizons. We hebben een beer in de verte gezien, niet op
camera te pakken.
Als we Yellowstone uitrijden aan de noordkant lopen we nog
even door het plaatsje Gardiner, met zn vele toeristenwinkeltjes en
eetgelegenheden. We overnachten op de restarea op weg naar Livingston.
Vanochtend in Yellowstone de South en North Rim van de
Yellowstone River Canon bezocht. Daarna door de Lamar Valley richting de
Northeast Entrance van het park gereden. In deze vallei kom je vaak het een en
ander aan wild tegen. Dat deden we, al was t maar tig' bizons, een
osprey-paar op het nest en een coyote. Helaas geen beer gezien.
Onder de lunch komen we op t idee om de Beartooth Scenic
Byway op te rijden. Deze schitterende route (zie eerdere blog van ons) loopt
over t dak van de wereld. Maar helaas die blijkt afgesloten te zijn vanwege
de sneeuwverwachting. We kunnen m zon 17 mijl oprijden, tot aan de
wegafzetting. Jammer dat we niet naar boven kunnen, maar tot zover we kunnen
een erg mooi sneeuwlandschap. De bergmeren zijn nog geheel bevroren.
Vandaag van Cody naar Yellowstone via een mooie scenic route,
volgens ons de mooiste toegangsweg naar Yellowstone. Het waait heel hard, maar
de zon schijnt. Als we Yellowstone Park binnenrijden liggen er gelijk 4
bighorns voor ons klaar. Er ligt nog erg veel sneeuw, veel watervallen en heel veel
mensen.
We gaan eerst even langs de camping om het plaatsnummer op te halen. Het is maar goed
dat we gereserveerd hebben, want de camping is volledig vol. Daarna door
naar The Old Faithful. We moeten twee keer een rondje rijden om een
plaats te bemachtigen op de enorme parkeerplaats. Dit is de vijfde keer dat we
in Yellowstone zijn, maar nog nooit hebben we het zo druk gehad. Lekker twee
uur gewandeld.
We wilden eigenlijk nog naar Midway Geyser Basin om de Grand
Prismatic Spring te bekijken. Met deze hoeveelheid mensen en onze camper van10 m
is de kans voor een parkeerplek daar nihil. Daarom terug naar onze camping
Bridge Bay.
We zijn vandaag maar eens begonnen met uitslapen, jawel tot
08.00 uur. Dat is lang voor ons. Na de hectische dag van gisteren hebben we wel een rustige
dag verdiend. En buiten is het ook weer rustig.
Na de koffie gaan we Cody in. Er is een groot Buffelo Bill
Center waar we 4 jaar gelden twee dagen in hebben rondgebracht. Dat vinden we
nu niet nodig, we gaan lekker wandelen downtown. Het is nog erg rustig, wat dan
toch inhoudt dat je veel aan de praat komt in de winkels. Erg gezellig allemaal.
In dit stadje wonen circa 8000 mensen. De meeste winkels moeten het van het
seizoen hebben en zijn in de winter dicht.
Nadat we downtown gehad hebben, rijden we door naar de
bibliotheek waar we het een en ander uitzoeken voor de komende dagen. Woensdag hebben we nachtje Yellowstone geboekt. We zijn
benieuwd, want het vriest daar nog steeds, afgelopen weekend is er nog sneeuw
gevallen. We gaan van de hittegolf toen we Amerika binnenkwamen naar
vorst. Pyama aan en dekens over.
Na overleg en overleg en kijken op de weather channel toch
weer van route veranderd. Er komt maandag en dinsdag een heel slecht weergebied over
de Dakotas en met name over de Black Hills waar we zitten. De oorzaak een
stroom zware buien vanuit het noordwesten van de VS richting het noordoosten.
Deze relatieve warme buien vermengen zich met de koudere lucht die vanuit Midden-Canada
afzakt. Deze vermenging leidt tot zware slagregens, hagel en zelfs tornados.
We hebben onze buik vol van hagel na de Denver Hail Storm die behoorlijk schade
aan onze kar heeft veroorzaakt. En aan een heleboel andere campers,autos, huizen en andere gebouwen.
We besluiten de Great Plains te verlaten en dichter tegen de
Rockies te gaan zitten. We rijden daarvoor vandaag richting Yellowstone tot
Cody, zon 550km westelijker. Vanochtend zijn we met blauwe lucht begonnen en dat de rest
van de dag tot bijna in Cody. Vanavond begon de echte zware regen, onweer en
zeer harde wind. We staan nu te schudden op de parkeerplaats van Walmart, maar
de regen bracht hier gelukkig alleen water en kleine hagelsteentjes. Nu kunnen
we nog een dag hele harde wind verwachten. Af en toe denken we in een boot te
zitten, terwijl de wind op de neus staat. Vanaf woensdag hopelijk weer rust in
de tent. Desondanks toch blij dat we verkast zijn. Woensdag zien we waar onze reis dan naartoe leidt.
Vanmorgen vanuit Custer City (Black Hills South Dakota) eerst
naar Jewel Caves. We dachten om 9u zo te kunnen aansluiten bij de rondleiding.
Bleek dat we nog eerst ruim anderhalf uur moeten wachten. Dan maar eerst op de
parkeerplaats koffie en lezen. Jewel Cave moet de 3de grootste grot
van de wereld zijn. De totale lengte van de gangen is 250 km. Slechts een klein
deel is voor bezoekers toegankelijk. Grotdelen worden ook nu nog steeds
onderzocht. In de 80-minuten durende scenic tour loop je ongeveer 1 km door gangen op zn 100m
diepte. Tijdens de toer zie je enkele mooie formaties, maar vele delen zijn
hetzelfde.
Na de lunch naar Crazy Horse Monument. In navolging van
Mount Rushmore is men hier bezig een belangrijk indianenopperhoofd uit de 19de
eeuw uit een bergwand te houwen. Het kunstwerk in wording is op grote afstand
te zien. Eind jaren veertig is men ermee begonnen. Na 50 jaar is het gezicht
gereedgekomen. Ons inziens duurt het zeker nog 50 jaar voordat het geheel
gereed is. Het kunstwerk wordt bekostigd uit de entreegelden. Gezien de
belangstelling lijkt dit een succesvolle onderneming.
Toch ook nog maar even doorgereden naar Mt Rushmore. Hoewel
we het in 2012 al eens hebben gezien, is het toch weer aardig om het nog eens
in het echt te zien. Ieder gezicht is ongeveer 20 m hoog. De 4 gezichten
tesamen passen bijna geheel in het gezicht van Crazy Horse. Om maar een beeld
te krijgen van de omvang.
Zon 6 goederentreinen zijn vannacht de camping gepasseerd.
Ja, ze halen je uit de slaap en nee, t was niet vervelend. Dit is een typisch
Amerikaans geluidje. Hoort erbij
Vanochtend hebben we het nabij gelegen Fort Laramie bezocht.
Deze handels- en legervesting is rond 1840 hier gesticht ter ondersteuning van
de Amerikaanse trekkers naar t westen. Deze trekkers waren onderweg om
verschillende redenen. Sommigen om vervolging vanwege geloof te voorkomen,
zoals Mormonen en zeer strenge christenen, anderen op zoek naar nieuwe
landbouwgronden of gelukzoekers op zoek naar goud in t westen. Het leger moest
er voor zorgen dat er geen ongeregeldheden kwamen tussen de blanken en de
indianen. In de praktijk zorgde het leger voor de bescherming van de trekkers. Tijdens de trek kwamen tenminste 20.000 trekkers om. Zon 2%
door strijd met de indianen, maar de meesten door ziektes, tijdens t
oversteken van rivieren en door wagenongelukken. Een video op het
visitorscentrum geeft een aardig idee van t leven in en rond het fort.
Via de grote open vlaktes van Wyoming zijn we naar de Black
Hills in het zuidwesten van South Dakota gereden. Het eerste plaatsje in Zuid Dakota is Edgemont, een gehucht,
maar met een museum. We besluiten er even te gaan kijken. We worden warm
verwelkomd door Mr. Clyde, een Veteraan van 93 jaar. Hij werkt als vrijwilliger
in het museum. Als je 93 jaar oud bent heb je een heleboel te vertellen.
Helemaal als wij de eerste bezoekers van vandaag zijn. Hij heeft zelfs nog een
stukje piano voor ons gespeeld. Na ruim een uur hebben we beleefd afscheid
genomen.
Vanavond op een PA-camping (=Passport America=50% korting)
in Custer City. De camping is aan de rand van dit leuke stadje. De komende
dagen zullen we in de Black Hills rondkijken.
Donderdag Fort Collins bezocht, een universiteitsstad, met een
stadscentrum dat dynamiek en gezelligheid uitstraalt. Via de Cache de Poudre
Scenic Byway zijn we Wyoming ingereden.
Vandaag naar Fort Laramie gereden. Onderweg de Register
Cliff Historical Site bezocht. In 1840-1860 zijn vele gelukzoekende Amerikanen,
waaronder vele Mormonen, van Oost-Amerika naar het westen getrokken met huif-
en handkarren. Hier op zn derde deel van de trektocht hebben velen hun naam in
deze bergwand gekerft.
Nu staan we op een camping waarlangs ieder uur een
goederentrein loopt. De trein moet zich laten horen als hij de vlakbij gelegen
overweg nadert. Hoe gaat dat vannacht? Surprise surprise!!!
Het is een warme dag, 35 gr.C. Dus op de camping kan na het
eten s avonds de airco lekker aan. We hebben hier ook eindelijk fatsoenlijke
wifi. Daar worden wij blij van.
Maandag is de vlucht voorspoedig verlopen. Dinsdag hebben
we de camper bij ons onderhoudsbedrijf opgehaald. Hij heeft 'm twee weken
geleden uit de stalling opgehaald. Op dat moment trok een zware hagelbui over
Denver. Onze kunststof dakramen waren er niet tegen bestand. Ook dat leed is
inmiddels verholpen. De camper stond weer voor ons klaar. De rest van de dag
gebruikt voor de schoonmaak en het uitpakken van de koffers. Ondertussen lekker
weer: 25 gr + zon.
Woensdag rijden we rustig een stukje naar 't noorden van Colorado, op weg naar
de Dakota's.Vandaag gestopt in Boulder. We waren van plan om de Rocky's in te trekken en naar
Yellowstone te rijden. Omdat daar het weer de komende dagen slecht is
(regen en sneeuw) laten we dat links liggen (letterlijk en figuurlijk).
Ps Door problemen met internet waren we niet in staat je eerder over onze 'belevenissen' te informeren.
Na een prachtige vakantie in het Zuid-Afrikaanse zijn we met
een grote Airbus 380 naar Londen gevlogen, waar we de Europese zonsopgang
zagen. We zijn dit keer via IJmuiden Nederland weer binnen gevlogen.
We hebben heel veel zon gehad, heel veel blauwe luchten,
heel veel vriendelijke mensen. De vriendelijke mensen zagen en spraken we met
name op de plaatsen waar we overnacht hebben. We hebben op deze vakantie veel gebruik gemaakt van Airbnb.
Je woont een nachtje bij de gewone bevolking in huis. Wel met een eigen
slaapkamer en badkamer. Soms zelfs een heel appartementje. Het is allemaal veel
persoonlijker dan in een hotel. En veel minder duur. Op deze manier kom je veel te weten over de situatie in Zuid
Afrika. Een hele andere wereld dan Nederland.
En een heel andere wereld qua natuur. We hebben in september
het noord-oostelijke deel gedaan. Alles was daar heel droog en dor. Nu hebben
we vanuit Kaapstad het zuidelijk deel en de Garden Route gedaan en via Lesotho
naar het noorden (Johannesburg) gereden. Een schitterende tijd aan de Indische Oceaan, mooie bergen en
dieren op weg naar het noorden. Voor mensen die van reizen houden is Zuid-Afrika
zeker een aanrader en zelfstandig heel goed te doen.
Als afsluiting hebben we de laatste dagen weer bij de
familie doorgebracht wat weer heel gezellig was.
Nu gaan we ons weer voorbereiden op ons huisje in Amerika. Dus
ik zou zeggen tot de volgende reis.
Onze laatste Zuid-Afrika dag. We besluiten er een rustige
dag van te maken. We gaan een tochtje op het water maken, een blauwe lucht,
een zonnetje en 29 gr.C. Wat zullen we het mooie Afrika en de gezelligheid hier weer
missen. Nog een gezamenlijke lunch in het dorp, een ritje langs de
Vaaldam en de rest van de middag en het avondeten op de waranda.
Gisteren een dagje thuis, op een ritje na naar de nursery,
zijnde de kwekerij. Verder een lekkere luie dag, lezen, spelletjes doen.
Vanochtend tegen 10.00 uur vertrokken naar het Weltevree
Lion Park. Het is een soort van dierentuin in privé handen. Er zijn
verschillende soorten dieren, waaronder leeuwen, wolven, katachtigen, uilen,
zwijnen, schilpadden. En bij het terras 5 honden, een kat, een leeuwenwelp van
3 maanden en een stokstaartje van 4 weken. Het stokstaartje was gevonden en ze
hadden het hier afgeleverd. Hij kon het gelijk goed vinden met de honden en het
leeuwtje. In een weiland verderop woont een cheetah. Hij leeft al 10 jaar bij
deze mensen en is helemaal tam. Ik had er toch moeite mee om mee naar binnen te
gaan. Maar Clemens vond dat ik ook deze drempel maar over moest. Ik ben niet te
dicht bij gekomen. De cheetah liep wel tegen zijn benen aan. Het was al met al
toch weer een leuke ervaring. Hoewel ik altijd moeite heb met dieren in een
kooitje hadden de meeste dieren hier veel ruimte.
Leon was op tijd thuis en om vijf uur begon hij het vuur aan
te maken voor de braai. We hebben heerlijk gegeten braai met Afrikaanse pap, een maizena
gerecht wat veel zwarte Afrikaanse mensen eten en dan drie maal per dag. De blanken
doen er van alles bij in: wortels, knoflook, champignons en wat je in de
koelkast hebt liggen.
Vandaag onze één na laatste traject van deze
Zuid-Afrika-reis. We zijn op weg naar Deneysville, naar nicht Natasha en Leon.
Een rustige rit van 200km door Zuid-Afrikaans vlakland, dwars door Free State,
voorheen Oranjevrijstaat. Onderweg veranderde de zonneschijn in een heftige regenbui,
die ons noodzaakte om te stoppen.
In Vereeniging een bezoek gebracht aan de Makro. Ja,
hetzelfde concern dat we in NL kennen. En een mall voor enkele presents.
Tegen 14u was weer het hartelijke weerzien met de familie.
s Middags lekker bijpraten en s avonds met zn vieren uit eten bij
Quaterdeck, een restaurant in Deneysville waar we ook vorig jaar goeie
ervaringen hadden.
Vanochtend begonnen in het Golden Gate Nat.Park bij Clarens.
Vorig jaar ook hier geweest en toen veel dieren gezien. Vandaag waren ze
allemaal off duty.Een enkele zebra en
wildebeest en blesbok. Doorgereden naar Basotho Culture Village. Een openluchtmuseum
over hoe de Basothos (huidige bewoners van Lesotho en omgeving) vroeger
leefden. Daar waren we wel nieuwsgierig naar. Aangekomen in het museum vertelde
de dame van de receptie dat er een tour gaande is en de volgende zou over drie
kwartier starten. We konden wel in het restaurant wachten. Daar zat een Franse
jongen ook te wachten. Samen een drankje genuttigd en gepraat over zijn en onze
reizen. Een in onze ogen verstandige jongen die al vroeg met reizen is begonnen
en al heel wat van de wereld heeft gezien. En niet wacht tot de pensionering.
Om twaalf uur werd ons verteld dat het haar erg speet, maar de tour kon niet
doorgaan. De vorige tour bestond uit drie bussen met studenten uit Lesotho en
zou uitlopen tot half twee. Maar nu mochten we gratis naar binnen en moesten
dan maar zelf rondlopen. Ons toch maar even aangesloten bij de groep studenten
bij het hutje van de dorpschief, waar we zelf gemaakt bier mochten proeven.
Helemaal niet slecht. Een andere groep bestond uit lagere schoolkinderen die voor
ons gezongen hebben, zo leuk.
Halverwege de middag nogmaals de loops in het Nat. Park
gereden, maar het bleef stil.
Doorgereden naar Bethlehem voor onze overnachting. Waar we
geboekt hadden kon niet doorgaan, maar we konden bij haar zus in huis. Zus doet
ook aan Airbnb.
Alleen bij datgene dat we geboekt hadden waren we
zelfstandig, met kamer, badkamer en keuken. Hier wonen in het huis van zus waar
een slaapkamer gereed wordt gemaakt. Hier hebben we toch een beetje moeite mee,
ondanks dat ze heel gastvrij zijn.
Bij het uitchecken in de B&B in Maseru werd Clemens
verblijd door de dame van de receptie. Hij had haar gevraagd om enkele munten
uit Lesotho.
De hoofdstad Maseru en de buitenwijken zien er wat rommelig
uit. De vele toeterende taxis maken t niet aantrekkelijker. Als je buiten de
grote plaats komt ziet de wereld er mooier en groen uit. De huisjes zijn klein,
maar de omgeving ziet er netjes en schoon uit. We besluiten een deel van de
Maloti route te rijden. Deze scenic route leidt door een vallei naar de Katse Dam,
waarbij een bergrug moet worden overgestoken. Het blijkt een hele mooie en
rustige route te zijn. Omdat de Katse Dam het eindpunt is van de weg rijdt er
geen doorgaand verkeer over deze weg. Langs de weg vele traditionele huisjes en
lopen er mensen in traditionele kledij die veelal koeien en schapen hoeden. De
weg klimt naar ruim 3.000m met uitzicht naar beide kanten van de pas.
2Km verderop
staat een Visitors Center. Een meneer bij de poort voor de administratie. Waar
je hier ook komt er moeten altijd formulieren ingevuld worden. Dan komt er een
meneer om de poort te openen. Dan de auto parkeren, naar het Center waar een
oudere dame zit aan wie je de entreeprijs, zijnde R10 rand pp. (0,72) moet
betalen. Hoe houden we mensen aan het werk. De dame kijkt naar mijn Christoffel
aan mijn kettinkje. Haar hand gaat haar boezem in, daar komt een oude sok uit
tevoorschijn waaruit zij haar Christoffel medaille haalt. Dan gaat haar hand
nogmaals achter haar bloesje en ze haalt er een knots van een rozenkrans uit.
We maken daarover een gezellig praatje met veel lachen. Dit soort dingen in
deze landen maakt het allemaal zo mooi. De Katse Dam ligt dan nog zon 50km
verderop. Wij besluiten om te keren naar de bewoonde wereld.
Op weg naar onze overnachtingsplek in Clarens passeren we
eerst weer de grens tussen Lesotho en Zuid-Afrika. Caledonspoort blijkt een
rustige overgang te zijn waar we de gebruikelijke exit- en entree-stempels
halen. Clarens is een artistiek plaatsje, veel galleries en restaurantjes.
Wij zijn hier in september ook geweest. Het seizoen blijk nu een beetje op zn
eind te lopen. Een aantal galleries, restaurants en B&Bs is al gesloten. Wij
hebben lekker gegeten bij Der Roter Hahn, een Duits restaurant waar je lekker
buiten op t balkon kunt zitten.
Vanochtend in het centrum van Bloemfontein eerst bij Budget
Rental Cars een formulier gehaald dat nodig is om met de auto de grens met
Lesotho te mogen passeren. We hadden beiden de indruk dat het centrum van
Bloemfontein niet zoveel te bieden heeft. Daarom maar doorgereden naar Lesotho,
ongeveer 150km. Voor de grens zijn veel velden met zonnebloemen en in de verte zie je het gebergte liggen dat
bijna geheel Lesotho bestrijkt.
Aan de grens de gebruikelijke rituelen, die wij in Europa al
lang achter ons hebben gelaten. Auto parkeren, gebouw in om een exit-stempel
van Zuid-Afrika te halen. Dan de auto weer in en over de grens rijden. De auto
weer parkeren en een entree-stempel halen voor Lesotho. Dan met de auto naar de
slagboom, M30 (= R30 = 2,20) betalen, slagboom gaat open en rijd je in
Lesotho. Maseru, de hoofdstad ligt pal aan de grens. Druk verkeer en erg druk
toeterende taxis, maar gewoon met de stroom meerijden.
Lesotho is ongeveer 2/3 van Nederland en heeft 2 miljoen
inwoners, het staatshoofd is koning Letsie III. Lesotho is sinds 1966
onafhankelijk. Het land wordt totaal omgeven door Zuid-Afrika.
We hebben de auto bij een winkelcentrum geparkeerd en zijn
het centrum in gelopen. Rommeliger dan Zuid-Afrika, maar minder rommelig en
armoedig dan Swaziland. We zijn enkele van de zeer weinige blanken. Voor een
vriendin die postzegels spaart, op zoek gegaan naar een ansichtkaart. In heel
Maseru is geen ansichtkaart te vinden. Iedereen wil je dan wel helpen en ze sturen
je dan van de ene winkel naar de andere. Zo loop je wel de hele stad door. Waar
je ze dan zou moeten kunnen kopen zijn ze net op. Dan moet je iets anders
verzinnen, We hebben toen in een supermarkt een pakje enveloppen gekocht. Op
één het adres geschreven en op een ander een berichtje gezet en in de envelop
gedaan. Op het postkantoor twee postzegels gekocht van totaal M7 (= 0,50).
Hopelijk komt de envelop over.
Het is weer een hete dag vandaag, 34 gr. C,Gisteren is hier de herfst begonnen.
Voor 8u alweer vertrokken van de schapenboerderij, na lekker
geslapen te hebben. Deze schapenboerderij heeft 700 merino schapen, waarvan de
wol gisteren op de blog werd getoond. De schapen hier krijgen iedere 8 maanden
lammetjes. Normaal 2 lammetjes, soms ook drie. Maar de moederschaap kan er maar
twee lammeren groot brengen. De derde wordt dan handmatig grootgebracht door
boerin Joan. Na wat boodschappen bij de Spar in Cradock naar het nabij gelegen Mountain Zebra National Park. Het park blijkt groter dan verwacht. We hebben
tot circa 12u de tijd en kunnen daarom alleen de Rooiplaat Loop rijden. Door de
parkbeheerders wordt aangegeven dat hier de meeste dieren leven. Hoewel we slechts
2,5u in het park waren, hebben we toch weer een heleboel dieren gezien. Het
mooiste moment was toen een soort adelaar kwam aanvliegen bij een grote poel
waar bolnestjes aan boomtakken hangen. De grote vogel hangt aan een bolnestje
en eet dan het nestje leeg. En dan het volgende nestje. Dit is ook de natuur.
s Middags hebben we nog een reis van 400km voor de boeg
naar Bloemfontein. De doorgaande wegen zijn in het deel van Zuid-Afrika dat we
deze reis hebben gereden zijn erg goed. Veel van deze doorgaande 2-baans wegen
hebben een brede asfaltstrook naast de reguliere rijstrook. Deze wordt door het
langzamere verkeer (vaak vrachtverkeer) veelvuldig gebruik om zo ruimte te
geven om in te halen. Zo ontstaat een soort derde rijstrook. Na het inhalen
bedank je even door de knipperlichten aan te doen.
Op onze overnachtingsplek in Bloemfontein is geen
kookgelegenheid. Helaas weer genoodzaakt om uit te gaan eten. Weer heerlijk
kip met champignonsaus gegeten met platgeslagen patat, dus echte (warme) chips.