Vanmiddag vertrekken we uit Samarkand naar Tasjkent. De ochtend hebben we besteed aan een wandeling in de buurt en koffie drinken in een lunchroom. In de middag brengt de taxi ons naar het station. Dit keer geen hogesnelheidstrein maar wel één die ons in 3,5 u zonder tussenstop naar Tasjkent brengt, dat 350km verder ligt.

We hebben opeenvolgende gereserveerde plaatsen, echter ieder in een ander coupé. Per coupé is er een conducteur. Hij lost het wel even op (voor 10??). Na wat heen en weer geschuif zitten we 1e klas. Als de trein rijdt wordt Hans geroepen. Ja, even

buiten de coupé regelen.....Of we even $10 willen betalen, eh nee per persoon! Niet dus. Dan naar de eigen plekken. Maar die waren inmiddels aan anderen toegewezen. Dus hij had een probleem, maar heeft het netjes opgelost (ja, zonder bijbetaling).
Ten aanzien van aankomst in Tasjkent zijn we goed voorbereid met behulp van Google. Vanaf het station loopt Clemens met Google-foto van de route naar het hotel in de hand en Hans met Google maps op de telefoon (realtime positie). Dit leidt tot een stevig discussie. Wat blijkt? Tashkent heeft 2 treinstations en dan heeft Google maps realtime altijd gelijk. In plaats van te lopen toch maar een taxi aangehouden. Het hotel blijkt vele kilometers van het hotel te liggen.....

De receptionist van ons Grand Art hotel is zeer vriendelijk en erg behulpzaam.
We hebben de koffers naar de kamer gebracht en direct weer in de taxi gestapt. Want als je slechts een avond in Tasjkent bent, wil je ook nog iets van de stad zien. 
We hebben ons op het centrale plein laten uitzetten bij het grootste hotel van de stad: Uzbekistan (zie foto). Net na sluitingstijd (20u) gooit Hans zijn charmes in de strijd waarna de dame van het wisselkantoor in het hotel nog bereid is ons nog te helpen. Van hieruit het centrum ingelopen waar de Tasjkenters over de boulevard flaneren. 
Omdat er te weinig tijd is voor uitgebreid eten (Marion sorry ) hebben we gekozen voor een broodje kebab.
In Lonely Planet hebben we gelezen over 2 monumenten in de buurt. Het Crying Mother Monument ter gedachtenis aan de 400.000 gesneuvelde Oezbeekse soldaten in WWII. Helaas was dit park vanavond niet toegankelijk. 
Het andere monument is ter gedachtenis aan de vele slachtoffers van de aardbeving in 1966 die Tasjkent voor een groot deel verwoestte.
Omdat het inmiddels bijna 22u is, houden we weer een taxi aan. Hoewel we een kaartje van ons hotel bij ons hebben, wil de chauffeur ons bij een ander ‘Grand’ hotel afzetten. Via de telefoon heeft hij toen de richting bij ons hotel opgevraagd. Vervolgens rijdt hij verkeerd en komen we in een achteraf wijk. Gelukkig heeft Google op de telefoon van Hans ons naar ons hotel geleid. Wat moeten we zonder Google maps?
Het wordt een korte nacht. Morgen 7u weer in de taxi naar het station.