Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Zondag morgend 06:00, na amper zes uren slaap sta ik op, wakker geworden voor mijn wekker afliep. Het ontbijt goed drie uur voor de marathon bestaat uit twee sneden brood met choco, nog een zware maag van gisteren. Een half uur later is Carine wakker, en om zeven uur vertrekken we reeds richting Antwerpen, nog voor de grote drukte. Een parking tussen start en aankomst en vlak bij de voetgangers tunnel onder de schelde, een perfecte plaats. Ruim op tijd om de immense organisatie te ontdekken, en de eerste collega te ontmoeten, Eddy Vanhoof.
We gaan op zoek naar de expo-tent waar de inschrijvingen zijn, en alle grote loopmerken een stand hebben. Ondertussen uitkijken waar de wc's geplaatst zijn, strategisch zeer belangrijk met de zware maag, zelf na twee grote boodschappen. In de tent geven we onze ogen de kost, het nieuwste van het nieuwste staat uitgestald alles voor de loper, alle topmerken. De enveloppe afhalen aan de voorinschrijving gaat vlot, nu nog eens de grote boodschap doen en daarna de startzone verkennen. Ze zijn nog vol op de reclamebogen aan het rechtzetten en ondertussen blijft het maar regenen, gelukkig is het zacht.
Terug richting expotent voor de t-shirt op te halen en mij om te kleden, de bekende gezichten en de ambitie's komen voorbij. Luc Dirickx, Johan Whatty, Eric Bartholomeeusen, Paul Mertens, Dirk Vets, Nid Rumphakwaen, teveel om op te noemen. Op naar het startvak, in elk startvak staan twee wc's daar maak ik een laatste maal gebruik van, echt handig. Aan de start Vier Kenianen, Rik Ceulemans, Gino van Geyte en Eric Gerome en nog vele ander belgische toppers. De start laat wat op zich wachten, en de atleten beginnen af te koelen en te morren onder de aanhoudende regen;
Eindelijk weerklinkt het startschot en het loperslegioen zet zich in gang, het gaat snel en ik word aan alle kanten voorbij gesneld. Na een kilometer stabiliseerd het een iets, de groepjes beginnen vaste vorm te krijgen, de eerste drie kilometer in 0:11:00. Niet te rap gestart 150 meter voor ons groepje heken ik Paul Mertens, nid Rumphakwaen en Jan Hendrickx. We duiken de Waaslandtunnel in ik smijt me naar beneden en haal een paar atleten tussen mij en het groepje in. Bergop de tunnel uit dicht ik het gat op het groepje met Jan, Paul en Nid, ik ben mijn borstband vergeten en ken mijn hsm niet.
Maar aan de benen te voelen ben ik diep gegaan, nu wat uitblazen achterin de groep, en hopen dat ik van de inspanning herstel. Kilometer zes in 0:21:40, veel te snel natuurlijk, maar er is geen weg terug dus proberen we zolang als mogelijk te volgen. Er liggen vele plassen op de baan en de ondergrond is niet altijd asfalt, klinkers, beton, betontegels, en kasseien. Kilometer negen in 0:32:40, we vliegen met twee uit de groep Bob De Wolf en ikzelf, we weren ons maar verliezen terrein. Op een hellende strook een brug over de autostrade loop ik het gat allen dicht, km twaalf in 0:43:43, nog altijd onder 3:40/km.
Ik neem zelf de kop van de groep, en probeer zo het tempo wat te drukken, maar lang duurt dat niet, dus op de tanden bijten. Elke 2.5 km staat er een drankpost, als dat geen service is, ik pak alleen water aan en elke vijf km neem ik een druivesuiker. De hielen en voetpezen doen ongehoord zeer, en de regen blijft maar vallen gelukkig staat er weinig wind en is het zacht. Kilometer vijftien gaat in 0:54:58, en ik voel dat het stilletjes aan tijd is om mijn eigen tempo te zoeken, dit hou ik niet vol. Zo gedacht zo gebeurt, ik vind snel een iets comfortabel tempo, dat nog hard genoeg is om een mooie eindtijd te viseren.
Kilometer 18 in 1:06:21, bob is me ondertussen weer voorbij gelopen, ik probeer hem zolang mogelijk in het vizier te houden. Halfweg kom ik door in een 1:18:20 op mijn garmin, maar over de mat van de organisatie in 1:19:00 rond. Er zit bijna 200 meter verschil volgens mijn gps, maar dus nog altijd op schema voor een tijd onder de 2:40:00. Daar hoop ik niet echt op eerder een tijd onder de 2:42:00, dan mag ik wel niet teveel verzwakken in de tweede helft. Ondertussen is de rechterbil ook al een tijdje licht aan het verkrampen, maar het is zeker nog te doen.
Het parkoer is soms draaien en keren, op dit parkoer word nooit een wereldtijd gelopen, teveel bochten. Ook de ondergrond is niet altijd goed beloopbaar, dikwijls moeten we stoep op en af, en weet ik niet waarheen. Kilometer 24 gaat in 1:29:24, ik loop nu 3:51/km dat was het uiteindelijke plan, maar er zit duidelijk verschil op. Op de gelopen afstand volgens de garmin en de km-aanduiding van deze overwegend mooie organisatie. Bob De Wolf loop nu al meer dan 100 meter voor me uit, niet echt goed voor het vertrouwen, tempo proberen houden.
Kilometer 27 in 1:40:57, met het tempo zit het nog altijd goed, van een fietser krijg ik te horen dat ik 2de master 45 ben. Gino van Geyte is dus uit de wedstrijd gestapt, en Jan hendrickx ligt aan de leiding, ondertussen loop een atleet me voorbij. Het is een deelnemer van de derde ploeg van de aflossing-marathon, kilometer 30 gaat in 1:52:27, op de mat 1:54:00. Nu word het verschil tussen de garmin en de officiele afstand alsmaar groter, als het zo doorgaat moet ik er drie minuten bijtellen. Nog voor het rivierenhof word ik voorbijgesneld door een zes atleten, waarvan de laatste Eddy Vanhoof is, die ging voor 2:40:00.
Hij heeft zijn marathon veel beter ingedeeld als ik, ik begin zure oprispingen te krijgen en het brand in de keel. Gelukkig om de 2.5 km water om door te spoelen, kilometer 33 2:04:08, we lopen door het domein van de Antwerpse waterwerken. Hier heb ik een mooi overzicht op de ellenlange strook door het natuurdomein, ik maak stilletjes aan terrein goed op atleten. De atleten die me een paar kilometer eerder voorbij gegaan zijn, pak ik nu een voor een terug, op een stuk vals plat langs de autostrade met enkele korte klimmetjes, in de verte zie ik Bob en nog een andere atleet, ik focus me er op om de pijn te vergeten.
De rechterbil is nu echt verkrampt, de voetpezen doen pijn bij elke voetlanding, de zure oprispingen blijven maar duren. Kilometer 36 in 2:16:08 ik loop nu zeker bij de 20 eersten van de marathon, en er vallen nog atleten terug, totaal verkrampt. Maar ik ben er niet veel beter aan toe, en bijt toch door met Bob als doel, de atleet bij Bob moet lossen, even later loop ik er voorbij. Nog voor kilometer 39 in 2:27:53 loop ik Bob voorbij, maar het is een taaie klant en ik hoor dat hij niet ver achter blijft. Dus ik moet doorzetten en het tempo zelf verhogen, aan kilometer 40 gaat het bijna mis ik loop verkeerd, maar 20 meter.
Het ritme is gebroken en Bob is teruggekomen op 20 meter, ik pers er nu alles uit, de pijn en vermoeidheid negeren. Een paar korte stroken kasseien zijn een geseling voor de pijnlijke benen en voeten, er is zelf wat meer wind komen opzetten. Die laatste kilometer duurt op mij garmin ruim 1800 meter, maar ik loop tussen de massa de grote markt op, op naar de finish. Ik finish in 2:42:10 op een 16de plaats, Bob amper op negen seconden, eens over de finish stopt de regen uiteindelijk. We gaan zo snel als mogelijk naar de parking, voor ze de Kennedytunnel afsluiten, opdracht geslaagd.
Ik heb me kunnen intomen, tijdens het communiefeest van onze Kenney. Niet teveel alcohol, wel teveel eten, en op een schappelijk uur in mijn bed. Ik had speciaal koude rijst en spirelli's op het menu gezet voor de koolhydraten. Het gevoel is redelijk goed, niet teveel stijfheid in de benen en de rug. De temperatuur buiten is goed gezakt, en de wind is gaan liggen, ideale omstandigheden. We vertrekken vroeg, binnen een half uur, om zeven uur dan is het nog rustig. En om 09:30 start de marathon en geven we er een lap op, we zien wel waar we sneuvelen.
Vandaag 8.120 meter loslopen in 0:39:49, hsm 105. Pijnlijke heup, schouder en nek, maar dat kan ook de spanning zijn. De dag voor een belangrijke wedstrijd, voel ik me zelden optimaal. Ook de benen voelden nog zwaar aan, ik had anders gehoopt met deze frisse temperatuur. Maar we worden ervaren en raken niet rap meer in paniek. Het beste van onzelf geven, meer kunnen we niet doen, nietwaar?
De laatste dag voor de marathon van Antwerpen, mijn derde marathon dit jaar. Als het zo goed word als de eerste twee van dit jaar, zal ik tevreden zijn. Niet de plaats, want tweede worden zit er echt niet in, of ik zou met de fiets moeten. Maar de tijd, of liefst net iets beter, dus een tijd onder de 2:45:00 en ik ben tevreden. Alles zal in elk geval moeten mee zitten, het weer de tegenstand, het parkoer. Deze avond op tijd in bed geraken, dat word een probleem, met een communiefeest. Langs deze weg wens ik veel succes toe aan alle deelnemers in Antwerpen.
Vandaag een trage duurloop met versnellingen 10.090 meter in 0:46:06, hsm 113. Het was een trage duurloop van 6 kilometer en dan vier kilometer interval. Zonder met vaste afstanden of tijd te werken, gewoon op het gevoel. De benen zijn aan het herstellen, niets te vroeg natuurlijk, zondag is het marathondag. Tijdens de werkdag had ik een pijnlijke schouder, elke keer ik een doos, boven schouderhoogte moest heffen, een pijnlijke scheut juist onder de linkerschouder. Maar op de looptraining had ik er geen last van, morgen nog rustig loslopen. Daarna volgt de communie van onze Kenney, dus zal ik niet fris aan de start komen in Antwerpen.
Vandaag een recuperatieloop van 10.240 meter gelopen in 0:48:21, hsm 106. Begonnen met zware benen, ik zag het echt niet zitten, met de km's werd het beter. Een echte diesel heeft wat tijd nodig om op temperatuur te komen, blijkbaar! De laatste kilometers kon ik me al moeilijk bedwingen, om rustig te blijven lopen. Morgen staat er ongeveer dezelfde training op het programma maar dan met een paar versnellingen.
Nog drie trainingen te gaan voor de marathon van Antwerpen. Het worden drie rustige trainingen met weinig kilometers. De benen moeten nodig wat herstellen tegen zondag, om te kunnen vlammen. Het weerbericht is niet echt standvast, van zonnig en warm tot regenbuien. Gisteren ben ik nog maar eens verschoten van mijn eigen. De benen voelden zo vermoeid aan, en toch haalde ik 15.6 km/uur. Ik begrijp het zelf niet, maar na een twintig minuten voelde ik de vermoeidheid niet meer. Straks een recuperatieloop van 10 kilometer en dat is het voor vandaag.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.220 meter gelopen in 1:34:54, hsm 111. Zware benen vandaag, kwam het door de warmte of het trage tempo? Een goed gevoel hield ik er niet aan over, overal pijn, de kuiten, de voetpezen , de heup. Zo kan ik nog een tijdje verder gaan, de knieen, de rechterbil, de adductoren. Niets erg maar toch niet super, morgen komt er een goede test aan een uur aan marathontempo. Dan voel ik me meestal beter, als ik wat tempo mag maken, de benen mag laten rollen.
Een verslag over de conditie, de pijntjes en het gevoel vijf dagen voor Antwerpen. De conditie is al een paar maanden goed, en zeker niet minder goed dan een maand geleden. Ook met de pijntjes is het allemaal onder controle, de ontstekingen zijn er nog, maar minder voelbaar, dat kan komen door het goede weer, en een lage luchtvochtigheid. Het gevoel is ook in orde, hoewel ik nog niet top ben, daarvoor zou ik een rustperiode moeten inlassen. Voor mij mag het goed weer blijven, zolang het maar geen 25° graden word.
Vandaag een trage duurloop van 15.300 meter gelopen in 1:09:50, hsm 116. Het was weer lekker warm buiten om te, en dat na een lange werkdag. De voetpezen deden zowaar geen zeer, dat is nog niet voorgevallen als ik de vroege doe. Ondanks de algemene vermoeidheid en zware benen, na de tempoloop van gisteren. Een goede training afgewerkt, en een gemiddelde boven de 13 km/uur. Gelukkig stond er een verkoelend windje, want het was zweten geblazen. Morgen staat er een 20 kilometer lange trage duurloop op het programma.
Vandaag een tempoloop van 24.200 meter gelopen in 1:35:15, hsm 139. Een prima tempotraining, alleen had ik het moeilijk langs het kanaal met tegenwind. Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, de laatste negen kilometer, meestal wind mee. Zo kon ik sterk finishen, de laatste 3200 meter tegen bijna 16 km/uur. Toen speelde de rechterheup en de rechterbil weer wat op, dus weer aan da Ibuprofen. Een mooie vierdaagse gedaan, met een overwegend goed gevoel tijdens het lopen. De volgende twee dagen worden rustige trage duurlopen en woensdag een laatste test over 15 km.
Vandaag een trage duurloop van 12.500 meter gelopen in 0:58:57, hsm 112. De vierde maal deze week een training van minder dan een uur, ongewoon. Toch weer redelijk goede benen vandaag, geen pijntjes, geen medicatie. Morgen is het wel een serieuzere test, 24 km aan marathontempo! Dan zal ik pas voelen hoever de bil en dij hersteld is, zeker niet volledig genezen. Volgende week volgt dan een normale aanloopweek naar de marathon.
Vandaag een duurloop van 12.660 meter gelopen in 0:55:53, hsm 119. De benen waren weer in orde vandaag, voor de derde dag op rij. Het gebeurt niet dikwijls drie dagen na-een, een goed gevoel in de benen. Ik kan me het niet voor de geest halen alleszins, het kan liggen aan het juiste tempo. Na het lopen, op het werk begon ik wel wat last in de heup te krijgen. Dit kwam omdat ik vergeten was mijn ubiprofen in te nemen, een bewijs dat het goed ging. Want als je de pijn voelt, neem je automatisch je medicatie.
