In deze blog worden onze wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Van Herreweghe Brigitta
Ik ben een vrouw en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gestopt met werken..
Ik ben geboren op 16/07/1958 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, lezen.
Om halfzes werden wij gewekt door pelgrims die al in de keuken bezig waren. Wij zijn dan ook maar opgestaan, onze Duitse vriend niet, die snurkte heerlijk verder. De hospitalero had ontbijt klaargezet voor alle gasten en dat gingen wij eerst oppeuzelen, uiteraard enkel ons deel. Om 07.00 uur waren wij al ingepakt en vertrokken wij. Was dat even schrikken toen wij buiten kwamen, het was nog donker! Thuis is het om 6 uur al licht, hier dus niet. De weersvoorspelling is ook uitgekomen, het regende zachtjes, een salade-regentje. Toch maar op weg, de stad door en bij de eerste stop na ongeveer een uur, was het al dapper aan het regenen, zodat de tarp werd overgegooid ( voor zij die het vergeten zijn, een tarp is een soort poncho ). Ondertussen waren wij al aan het klimmen en aan het zweten, het was 15 graden, maar geen zuchtje wind. Het klom goed, we volgden de gele pijlen, die talrijk aanwezig waren. Het klimmen stopte en we volgden nog steeds de gele pijlen. Plots was er een splitsing, rechts omhoog stond een geel kruis geschilderd, links een paar gele pijlen. Er stond ook een bordje met de vermelding Jaizkibel, wat dubbelzinnig geplaatst. We volgden de gele pijlen dan maar. Na een uur zagen wij rechts in de hoogte de top van de Jaizkibel liggen. Shit, shit ( oh sorry, mag hier niet ), wij waren dus verkeerd en de variante aan het volgen, terugkeren was geen optie, dan verloren wij 2 uur, dus vooruit met de geit, verder maar.... ( waarom zet men aan die splitsing dan een kruis! ). De hoge route raadt men af bij slecht weer omdat de afdaling van de Jaizkibel steil en glad is. De lage route is zelfs een kilometer langer. Wij misten dus het uitzichtpunt daar, hoewel met dit weer zou je dan toch niets zien. Niet getreurd dus en verder wandelen. Onderweg zagen wij verschillende funtanas en Brigitta zei heel overtuigend 'dat je hier niet moet verdrinken'! Pardon, 'verdorsten' bedoel je waarschijnlijk. Tja, familiekwaaltje...
Rond 10.00 uur stopte de regen en ging terug over in een salade-regentje, tarp dus niet meer nodig. Een eind verder zagen wij andere pelgrims, die allen dezelfde route als ons gevolgd hadden, niemand was dus de berg opgegaan. Wat later begon het te dalen, steigen, dalen steigen, steil dalen, nog wat trappen en wij kwamen om 11.30 uur aan in Pasai Donibane, met een rammelende maag van de honger. Op een terrasje aten wij pinchos, versnaperingen dus, hoewel na 3 ervan de maag goed gevuld was. Doorspoelen met koffie en betalen. Dat feestje kostte amper 9 , spotgoedkoop! Op die plaats moesten wij ook een overzetboot nemen voor 0,70 per persoon. Een steile klim bracht ons naar de vuurtoren, dan een smal paadje vol dagjesmensen, nog een steilere klim, dalen, steigen en dan de afdaling naar San Sebastian. Ondertussen was de zon tevoorschijn gekomen en werd het zelfs warm, het weer was fel verbeterd. Nog een rustpauze aan het strand en op weg naar het pension waar wij gereserveerd hadden. Dat lag in het oude stadsgedeelte, dat wij wilden bezoeken. Na een korte zoektocht in de smalle straten vonden wij om 15.00 uur reeds het pension met de naam Pension Basic Confort ( tja, een beetje gelet op ons budget ), we zagen een oude toegangsdeur en na aanbellen moesten we een oude houten trap op naar het tweede verdiep. We dachten direct 'we zijn hier bij de aap gelogeerd'. Even later kwam de eigenares de trap op, zij woont daar niet, en opende de deur van het pension. Een andere wereld ging open. Het zag daar zeer verzorgd uit, niet oubollig en na inchecken toonde zij onze kamer. Die was perfect, ze hebben ook een hoge score bij Booking.com. Pension Basic Confort, what's in a name! Douche en dan begon het te regenen, te gieten in feite en het hield maar niet op. Van een wandeling door de oude stad kwam dus niets in huis. Brigitta's humeur sloeg om, verzamelde de goden om dan te moeten vaststellen dat deze actie niets opleverde. Straks gaan wij toch door dat hondenweer moeten om een restaurant te zoeken.
En wat hebben wij geleerd vandaag? ( met dank aan de Piet! ) Dat wij met deze tocht uit een geheel ander vaatje tappen ( dank voor deze uitdrukking aan Frank Debosere! ) dan de Camino Frances van vorig jaar. Het was hier steeds maar weer klimmen en dalen.
Hoeveel km wij vandaag gedaan hebben weten wij niet, de gidsen spreken elkaar tegen, van 24 tot 26 km. Aan mijn voeten te voelen, nemen we het maar op 26. Vorig jaar bouwden wij op, 13 km de eerste dag, de volgende 21, dan 25, daarna 30 km, en dat allemaal over vlak terrein. Nu van de eerste dag 26 km over berg en dal. Benieuwd hoe wij ons morgen zullen voelen. Het was in elk geval een prachtige wandeling.
Na het saaie verslag van dag 1, wou ik dag 2 wat ludieker opvatten, maar het slechte weer heeft daar lichtjes anders over beslist. Wel een lang verslag. Niet getreurd morgen beter... Ten minste als ik nu eens eindelijk van die ambtenarentaal vanaf geraak Deleten die handel, moet lukken met.....( zelf in te vullen, suggesties zijn welkom, mag in reacties )
de ontbijttafel in de albergue wat heeft zij nu weer uitgespookt? dat waren nu onze bedden van de afgelopen nacht
het was nog vroeg toen wij vertrokken voor de eerste zware dagetappe mooi begin van het pad Hendaye in de verte modder, modder... dat wandelde iets makkelijker en dan het eerste zicht op de zee afdaling naar Pasai Donibane nog een jongeman, rechts naast mij... alles lag nog nat
en dan na het middagmaal op weg naar de overzet overzetboot(je) goed vasthouden
voilà we waren al over
en dan met trappen omhoog mooi zicht nog op de Pasai mooi landschap...en de zee zicht op de baai van San Sebastian even rusten van de afdaling en dan over de promenade verder naar... het pension natte beregende straat in de stad
Deze morgen om 07.45 uur werden wij thuis opgehaald door onze zoon Kevin en zijn vriendin Steffie, waarvoor onze dank. Zij voerden ons naar de luchthaven van Charleroi. Het ging vlot, geen files, wel wat regen. Om 09.15 uur waren we daar en kort nadien hebben we de rugzakken al ingecheckt. Even wat gegeten en afscheid genomen van zoon en zijn vriendin en we gingen door de controle. Bij mij ging dat vlot, maar bij Brigitta piepte het. Ik dacht dat ze alles afgegeven had en dacht onmiddellijk dat het dan toch waar moet zijn dat zij van ijzer is! Bleek dat het haar horloge was, waardoor het signaal afging. Stipt om 11.30 uur begon de boarding. Bij Ryabair moet je dan wel over het tarmac om aan boord te gaan. Weer stipt om 12.00 uur gingen wij de lucht in, allee, ik bedoel daarmee dat wij opstegen uiteraard. Weer op het voorziene uur zijn wij dan geland. Wij gingen van boord en het viel op dat het weer daar heel wat beter was, onmiddellijk uit die fleece, het was daar 27 graden. Beide rugzakken waren er ook ( oef! ) en dan naar de bushalte. Even informeerde ik naar de taxiprijs ( 75 ) zodat we de beslissing vlug namen om de bus te nemen ( 4 voor twee personen in een reisbus! ). We moesten daar wel 2 uur op wachten, maar we maakten daar kennis met een Nederlands koppel. Het werd een aangename babbel, de vrouw gaf ons een SnelleJelle, een soort peperkoek, want zij wilde zoveel mogelijk gewicht kwijt, hoewel zij maar 8 kg droeg. De bus was op tijd en om 17.00 uu arriveerden wij in Hendaye. Samen zijn wij te voet naar de albergue in Irun gestapt onder een stralende zon ( nog steeds 26 graden ). Installeren, douche nemen en een eetgelegenheid gaan opzoeken. Om 19.00 uur waren wij daar maar moesten nog een uur wachten. Dat hebben wij opgevuld met enkele glazen wijn, in het gezelschap van het Nederlandse koppel. Na de maaltijd vlug naar de albergue, om 22.00 uur gaat de deur dicht. Ze was al dicht, kloppen op de deur en we konden binnen.
Het bed opmaken en eindelijk platte rust om 22.00 uur. De Duitser die bij ons op de kamer lag, sliep al, te horen aan het geluid dat hij produceerde. Dat is zo de ganse nacht doorgegaan, éénmaal onderbroken omdat hij naar het toilet moest. Wij sliepen naast de badkamer met toilet, en dat hebben wij geweten, een ganse nacht toiletbezoek van andere gasten. Dat went wel....
Morgen de eerste stapdag, en niet de minste, en er wordt regen voorspeld.....
juist afgezet aan de luchthaven in Charleroi vertrekkensklaar en wij hadden er zin in nu met de benen, want die moesten het gaan doen zicht op het gele interieur van het vliegtuig van Ryanair zelfs het haar van Brigitta werd er geel van... Oef! veilig aangekomen in Biarritz op de bus voor de transfert naar Hendaye de bekende Santiagobrug ons eerste onderkomen, de albergue in Irun het eerste Spaanse restaurant met tapas op de toog nog tapas nog tapas ...en de baas van de instelling
Ik had beloofd om regelmatig iets te posten op de blog in aanloop naar ons vertrek. Dat is er om één of andere duistere reden niet van gekomen, tja, een gepensioneerde heeft weinig of geen tijd...
Graag geef ik hier wat meer uitleg over de tocht die wij gaan doen. Zaterdagmorgen 25/04/15 rond 08.00 uur vertrekken wij. Wij worden thuis afgehaald door onze zoon Kevin en zijn vriendin Steffie, die ons naar de luchthaven in Charleroi voeren. Daar vliegen wij met Ryanair naar Biarritz. In Biarritz aangekomen zijn er drie mogelijkheden, wij nemen de bus, trein of taxi naar Hendaye aan de Spaanse grens. Vandaar gaan wij nog 5 km te voet, over de Santiagobrug en de grens tot in Irun, waar wij gaan overnachten.
Zondag starten wij dan onze tocht, die enigzins gewijzigd is. Eerst waren wij van plan om de volledige Camino Del Norte tot in Santiago te doen. Wij gaan deze echter maar doen tot in Sebrayo, dat is ongeveer 18 dagen, en wijken dan af op de Camino Primitivo, die wij 12 dagen volgen. Die sluit dan in Melide aan op de Camino Francès. De Francès hebben wij vorig jaar gedaan, maar dat is slechts 2 à 3 dagen tot in Santiago. Wij hebben onze plannen gewijzigd omdat wij vernomen hadden dat het laatste stuk van de Camino Del Norte minder interessant is en de Camino Primitivo door de bergen gaat en veel mooier is. De Camino Primitivo is ook de oorspronkelijke route. In het begin gaat het op de tocht weinig druk zijn, dan vanaf de de Camino Primitivo als iets drukker om ten slotte vanaf Melide zeeeeer druk te worden.
Op de bijgevoegde foto's zijn de verschillende Camino's te zien. De onderste rode lijn is de Camino Francès, die wij vorig jaar gedaan hebben met aansluitend de stippellijn tot Muxia en Fisterra. Wij gaan dit jaar de tocht doen die te zien is als de stippellijn van Irun, over San Sebastian, Bilbao, Santander, Sebrayo, Oviedo, Fonsagrada, Lugo, Melide, Arzua tot Santiago De Compostela.
Ondertussen zijn onze rugzakken al voor het grootste deel klaar en verwonderlijk is dat wij nu heel wat minder gewicht dragen dan vorig jaar. Komt misschien omdat wij moesten besparen in gewicht voor de vlucht met Ryanair, niet dat het vliegtuig niet van de grond zal geraken door onze rugzakken, maar de bagage is beperkt tot 15 kg per persoon. Wij zitten daar goed onder, hopelijk moeten wij niet vaststellen dat wij cruciale spullen vergeten zijn.
Ik heb ook moeten beloven om het verslag minder saai te maken en zal dat uiteraard proberen. Moest dat niet altijd lukken, laat het dan a.u.b. weten in een reactie of een mail, zodat ik mezelf dan wat op de vingers kan tikken totdat er plezantere tekst uit komt
Zoals vorig jaar zullen de foto's na de tocht op deze blog geplaatst worden.
Op 21/02/2015 zijn wij naar Mechelen geweest voor de pelgrimszegen. Dit werd georganiseerd, naar jaarlijkse gewoonte, door het Compostelagenootschap en ging door in de Sint-Rombautskathedaal.
Na de inschrijving, met koffie en ontbijt in de Salons Van Dijck, waar wij JP en Urbain met zijn echtgenote ontmoetten, gingen wij met ongeveer 200 pelgrims en toekomstige pelgrims naar de kathedraal voor de zegening. Bij die plechtigheid kregen wij elk een schelp, takkenbosje voor de achterblijvers en een notitieboekje.
Hierna gingen wij dan in groep terug naar de Salons Van Dijck voor de broodjesmaaltijd. Wij zaten aan tafel met JP , Urbain en zijn vrouw en hadden de gelegenheid om bij te praten en ervaringen uit te wisselen. Er was ook een informatiestand van het Genootschap, waar wij ineens twee gidsen kochten, nl. van de Camino Del Norte "Küstenweg" en de Camino Primitivo. Voilà, weeral genoeg leesvoer in deze kille winterdagen.
Na een gezellige namiddag keerden wij huiswaarts. Het was beginnen te regenen, zodat wij nog een extra zegening kregen. Tja, de grote paraplu lag in de auto zodat wij ons moesten behelpen met een klein exemplaar dat Brigitta uit haar handtas toverde. Dat was juist genoeg om ons hoofd droog te houden met als gevolg dat wij kletsnat aan de auto toekwamen. Ik hoop dat dit geen voorbode is voor de tocht?
Hieronder de foto's van de zegening, met dank aan JP en Urbain:
Als je meer dan drie maanden van huis bent geweest, dan wachten er een aantal dringende zaken en verplichtingen die prioritair om aandacht vragen. Bijgevolg is het er pas zeer onlangs van gekomen om de foto's op de Pc te zetten. Telkens wanneer ik tijd heb (en als gepensioneerde is dat niet veel ;-) ), dan werk ik eraan, dus nog even wachten en dan is het zover....
Dag 99: ontbijt in het ex-klooster was maar om 08.45 uur. Na het ontbijt hebben we opgeruimd en zijn we te voet vertrokken naar de bushalte om de bus te nemen naar de luchthaven. Om 11.30 uur waren we op de luchthaven van Santiago en checkten onze bagage in. We moesten wel nog wachten tot 14.00 uur voor de boarding. Dat verliep niet zo vlotjes, maar we geraakten er toch op. Om 15.05 uur stegen wij op met een halfuur vertraging. Dat werd ingehaald, want met slechts 5 minuten vertraging zijn wij geland. Rugzakken ophalen en met de taxi naar onze dochter in Wemmel, waar wij werden afgehaald door onze zoon. Om 18.30 uur waren we thuis. Raar gevoel na meer dan drie maanden weg te zijn geweest.
De eerste zorgen toegediend aan de planten, die wel eens uit het oog werden verloren, en dan een pitaschotel besteld, want er was niet veel in huis. Morgen gaan wij eens uitslapen, zal nodig zijn, want nu komt precies de vermoeidheid opzetten...
Dag 98: we hebben wat langer geslapen, het ontbijt was pas om 08.00 uur. Daarna zijn we naar de San Franciscuskerk gegaan, om een certificaat te bekomen. Dat certificaat wordt maar om de 100 jaar uitgereikt aan pelgrims die de Camino gedaan hebben en dit ter gelegenheid van de verjaardag van het pelgrimage, dit jaar 800 jaar. We hadden dus geluk, dit moesten we zeker hebben . De uitreiking was tussen 10 en 11.00 uur. We waren er om 09.45 uur en er waren maar 4 personen voor ons, achter ons zwelde de menigte zienderogen aan. Dan zijn we gaan inpakken, want we moesten verhuizen van onderkomen, naar een klooster, waar men nu kamers heeft, die je kan boeken. Het lag wel goed verscholen, de weg gevraagd aan een vriendelijke Spaanse jongedame, die gelijk met ons mee ging tot de bestemming. Inchecken en terug naar het oude centrum. Daar hebben we nog wat rondgeslenterd.
Op vrijdagavond om 19.30 uur gaat er een mis door in de kathedraal waarbij de Botafumeiro aan bod komt. Vorige week waren wij maar een goed halfuur voor de mis aldaar en de kathedraal bleek al volzet. Nu vroeger dus, veel vroeger, zeker nu er tussen de 500 en 1000 pelgrims elke dag toekomen in Compostella. Om 17.45 waren we daar en hadden een goede plaats. Kort daarna liep de kathedraal vol. Ditmaal heb ik de Botafumeiro goed kunnen filmen, met de iPad deze keer. Tot slot zijn wij nogmaals uit eten geweest, goed voor de lijn, en hebben hier en daar wat optredens bijgewoond. Pas om middernacht lagen wij in bed voor onze laatste nacht in Spanje...
Dag 97: gisteravond zijn wij gaan eten in een restaurant in de haven. We dachten eens een zeevruchtenmenu te proberen en bestelden witte wijn. De wijn bleek een mini-karafje te zijn waar wij elk één glas uit konden wringen. De eerste schotel was iets met schelpen, de naam weet ik al niet meer, werd waarschijnlijk al onmiddellijk gewist uit mijn geheugen, stelde niets voor. Het leek alsof dat al gegeten was en wij kregen enkel de schelpen. De vrouw vroeg of ik nog eens moest soppen met brood in de vloeistof, waarin de schelpen lagen. Ik bedankte ervoor, na een aanblik op de eropdrijvende vet-ogen. Daarna hadden we paella genomen. Dat was gekleurde rijst met een paar ongepelde garnalen en een krabbetje, waar geen eten aan was. De kleurstof in de rijst heeft Brigitta geweten, handen wassen bracht niets op, zelfs de gele nagels moesten erdoor geknipt worden. Daarna wat thiramisou en Brigitta is gaan betalen zodat we weg konden. Enkele meters verder zijn we dan gaan kijken naar de volgende nederlaag/vernedering van Spanje, bij enkele glazen witte wijn, om de kleurstof door te spoelen.
Deze morgen hebben we dan om 09.30 uur de bus terug genomen naar Santiago. Om 12.45 uur checkten wij terug in waar we al verbleven hadden. Onderweg in de bus kon ik mij al niet wakker houden. Na wat rondgeslenterd te hebben, zijn wij op ons bed gaan liggen om wat te slapen.
Vanavond hebben wij beter gegeten... Morgen onze laatste dag hier in Santiago...
Dag 96: na een goede, stille nachtrust en een fantastisch ontbijt, zijn wij vertrokken om 08.45 uur voor onze laatste stapdag. Via een mooi pad en met de immer aanwezige zon, zagen wij al vlug in de verte Cee en Fisterra liggen. Even gestopt om de dorstigen te laven en verder naar Fisterra, waar wij aankwamen om 12.30 uur. Eerst hebben we inlichtingen ingewonnen op het toeristenbureau en de bustickets voor morgen gekocht ( 13 euro per persoon ) . Vervolgens hebben we ingecheckt in het pension Mirador Da Fin Terra. De bezwete kledij uit en eerst een douche nemen, daarna naar de albergue de peregrinos, waar we het certificaat konden laten opstellen, iets gaan eten ( Brigitta had zin in een hamburger ) en dan op weg zonder rugzak voor de laatste kilometers naar kilometerpaal 0,00 aan de vuurtoren op het einde van de wereld. Het was warm, maar voor vlotte stappers was dit geen probleem. Na gebruikelijke foto's genomen te hebben, zijn wij teruggekeerd om boodschappen te doen, want hier is geen ontbijt voorzien. Straks gaan wij eten in het centrum en pogen nog iets van de voetbal mee te pikken.
Vandaag hebben wij in totaal 17 km gedaan, totaal 118 km. Het stappen is nu gedaan en wij hebben alles bij elkaar 2.414 km van het pad gestapt. Uiteraard hebben wij ook nog vele kilometers gestapt om naar de overnachtingsplaatsen te gaan, zonder het "rond-desteren" in dorpen en steden nog mee te rekenen, maar ja, dat hoort erbij... Morgen nemen wij de bus naar Santiago waar wij nog twee overnachtingen hebben.
Dag 95: na het ontbijt zijn wij op het gemak vertrokken om 09.15 uur. Vandaag zouden we maar tot in Lires gaan, een goede 14 km. De zon was weer van de partij en dat werden we al gauw gewaar. Eerst een stuk langs de baan, en daarna een lange klim door het bos. Het duurde niet lang of er waren al tegenliggers. Het werd weer bloedheet en onderweg kwamen we geen enkele bar tegen, enkel 1 fontijn. Om 13.00 uur waren we al in Lires. We moesten nog een halfuur wachten voordat we konden inchecken in de Casa Lourido, dus even iets drinken op een terras. Na het inchecken zijn we gaan wandelen naar het strand op 1 km, Lires ligt net zoals Muxia aan de zee. Onderweg in de baai krioelde het van de vissen. Even de zon meegepikt op het strand en dan een verfrissing aan de bar aldaar. Het is daar echt prachtig. Daarna zijn wij teruggekomen om te douchen en eventueel te kijken naar de eerste match van België, maar we hebben pech, deze wordt niet uitgezonden op de Spaanse televisie.... We gaan eten, misschien is daar een sportzender...
Vandaag hebben we 14 km gestapt, totaal 101km. Morgen de laatste stapdag naar Fisterra....
Dag 94: om 04.30 ging er een gsm af, kerkklokkengeluid. Iedereen wakker, maar slechts één man begon op te ruimen. Om 05.30 uur begonnen er twee anderen en om 06.00 uur hield ik het voor bekeken. Het ontbijt was om 06.00 uur, en toen we er om 06.15 uur daar toekwamen was het aanschuiven voor de bestelling. Tostado met koffie, opruimen en weg om 07.15 uur. Het was een mooi pad vandaag, op en neer in een mooi landschap. Onderweg kwamen wij een Amerikaanse vrouw tegen, die nog ettelijke km met ons heeft meegelopen, met een gezellige babbel. Onderweg zijn wij nog tweemaal gestopt om de dorstigen te laven, het was weer warm vandaag. Om 15.00 uur kwamen wij aan in Muxia. Na de douche een verfrissing gedronken en dan te voet naar de Barca, het verste punt van het schiereiland waar de Sanctuari staat, een historische kerk, die jammer genoeg recentelijk afgebrand, maar volop in heropbouw is. Dan nog een terrasje en kijken naar de afslachting van Portugal door Duitsland. Het is hier wel mooi in Muxia.
Vandaag hebben wij 32 km gedaan, totaal 87 km. Morgen gaan we naar Lires, à l'aise, want het is maar 14 km.
Bij deze wensen wij ook alle volgers en facebookers te bedanken voor de felicitaties. Wij hebben dit ten zeerste kunnen waarderen en putten er energie uit voor de laatste kilometers van onze tocht.
Dag 93: bij het inchecken had de vrouw gezegd dat het ontbijt pas vanaf 07.00 uur was, 06.45 uur kon ook! Daar stonden wij dan om 06.47 uur en kregen dan de mededeling van haar, met haar stalen gezicht, dat we nog 10 minuten moesten wachten, kwestie van beloftes nakomen... Toen ik bij het ontbijtbuffet vroeg naar een tweede tas koffie, bekeek zij mij met een blik " wat durft die vragen!" We moesten vandaag wel 33,5 km doen en de reservatie gold maar tot 16.00 uur. Indien we later zouden arriveren in de albergue, moesten we dat laten weten...in het Spaans, want anders kennen ze daar niet, en dat is nu het probleem, wij kennen veel talen, maar geen Spaans. Dus waren we gehaast om die deadline te halen, zoniet zouden ze onze twee bestelde bedden aan anderen geven. Na het ontbijt nog de sanitaire stop, afrekenen en op weg om 08.15 uur. Het pad was mooi in het begin althans, daarna ging het veel over asfalt. De zon scheen volop en er was gelukkig wat wind. Onderweg kwamen we maar 2 bars tegen, in de eerste hebben we iets gedronken, in de tweede iets gegeten ook. Op een gegeven ogenblik realiseerden wij dat wij de deadline niet zouden halen, en ik dacht...foert, we zien wel, ik ben dat gehaast voor een slaapplaats meer dan beu! De druk zou van de ketel moeten zijn en ik dacht te kunnen genieten van de tocht, maar ook hier is het een race. Maar goed, om 16.45 uur kwamen wij aan aan de albergue Loncho. Onze slaapplaatsen bleken nog niet ingenomen, dus wij hadden geluk! Het was wel 24 euro om in een dortoir van 8 te mogen slapen. Er was wel ruimte, dat was al iets. Na de douche waren er enkele andere bewoners teruggekomen en lagen op hun bed, het licht uit en zij begonnen te snurken. Wij waren nog niet volledig uitgepakt en Brigitta stak het licht aan. Dat werd onmiddellijk uitgedaan door één van hen. Tja, zij willen nu slapen om tegen 04.30 uur te kunnen beginnen ritselen met plastiek zakken? Slapen doe je 's nachts, niet overdag!
Vandaag hebben we 33,5 km gedaan, totaal van deze tocht 55 km. Morgen moeten we nog uitvissen, het zijn nog slechts 62 km naar Muxia en Fistera en daar hebben we 3 dagen voor!
Dag 92: het ontbijt was laat, om 08.00 uur pas, zodat we maar om 09.30 uur vertrokken zijn. We zijn gestart met de tocht naar Muxia en Fistera. We waren algauw de stad uit en liepen op een mooi pad richting Negreira. In Ventosa hielden we al halt om het middagmaal te gebruiken, boccadillo met cola. De match Spanje - Nederland werd heruitgezonden en het was stil... We gingen dan verder, moesten een lange klim doen en hebben nog één keer gestopt voor een verfrissing, een frisse ... Rond 15.00 uur kwamen wij aan in Negreira. We namen een kamer, namen een douche en gingen nog iets fris drinken. De uitbater van de zaak gaf ons de raad om te reserveren in Olveiroa, zoniet zouden we riskeren dat we geen slaapplaats zouden hebben. Wij vroegen hem om dat voor ons te doen, want men spreekt hier enkel Spaans. De eerste twee waar hij naar belde waren al volzet, de derde was nog plaats, we hebben dan ineens twee bedden in die albergue gereserveerd. We dachten dat hier de drukte zou verminderen, maar niets is minder waar, er zijn gewoon minder overnachtingsmogelijkheden.
Vandaag hebben wij 22 km gedaan onder een warme Spaanse zon. Morgen gaan wij dus naar Olveiroa, dat is ongeveer 33 km, maar de slaapplaatsen hebben wij al, hoewel we moeten bellen als wij na 16.00 uur zouden arriveren...
Dag 91: deze morgen was het ontbijt pas vanaf 08.00 uur dus wij hadden tijd. Daarna zijn we het museum van de kathedraal gaan bezoeken, als pelgrim krijg je daar korting. Het museum bestaat uit drie verdiepen en was de moeite waard. Dan hebben we nog het Pelgrimsmuseum bezocht, dat in feite vlakbij ons verblijf lag. We hadden genoeg musea bezocht en het was tijd voor een verfrissende pint. Je kan hier uren ronddwalen door straatjes, winkel in en uit, en dat hebben we ook gedaan. In het toeristenbureau van Galicië hadden we vernomen dat er telkens na de avondmis van vrijdagavond om 19.30 uur, het beroemde wierookvat over en weer wordt gezwierd, de Botafumeira. Wij op tijd daarheen 18.55 uur, dachten wij, de kathedraal was al overvol bezet door pelgrims. Er was nog een bankje opzij en dat werd onze plaats. Wij woonden de mis bij en op het einde verschenen de paters, die de Botafumeiro opstartten. Iedereen begon te filmen, ik ook dus. Het was een schouwspel om nooit te vergeten, de bekroning op onze tocht.
Morgen starten wij de voettocht naar Muxia en Fistera. Daarvoor hebben wij de nodige informatie al verkregen kort na onze aankomst in Compostela en via reactie op de blog. We gaan in 5 dagen via Negreira, Olveiroa en Muxia naar Fistera, en daar zullen we de bus terug nemen naar Santiago. De terugweg is niet bewegwijzerd, wij gaan dat niet doen. In Fistera komen er ook meer bussen per dag, dus is dat ook weer handiger. De weersvoorspellingen zijn gunstig, wij gaan ervoor.....
Dag 90 vervolg: dit is in feite het verslag van de wandeling van Pedrouzo naar Compostela. We waren niet gehaast en wilden wat langer slapen. We vertrokken maar om 09.00 uur, om de stroom pelgrims te vermijden. Verkeerd gedacht want we zaten er nog middenin. Het was een mooie wandeling door eucalyptusbossen en enkele kleine dorpjes, en de zon was ook weer van de partij. Een rustpauze met koffie en een middagpauze met broodjes aan de Monte do Gozo, en we konden weer verder. Wanneer wij aan de rand van Santiago kwamen, was het nog 4 km naar de kathedraal, dwars door de stad. En dan was het zo ver... We passeerden een halletje met een doedelzakspeler en met die muziek gingen we het plein van de kathedraal op. Licht ontroerd, maar toch blij dat we het na 3 maanden stappen gehaald hebben en een dubbel gevoel... hier eindigt de Camino, een tocht waar we zo lang naar uitgekeken hadden. De imposante kathedraal stond jammer genoeg een groot deel in de steigers, zowel binnen als buiten werd er gewerkt. Even wisten wij niet waarheen, tot een Duits koppel met hun dochter ons de weg wezen naar het pelgrimsbureau waar de "Compostela" kon afgehaald worden. Daar was het iets meer dan een uur aanschuiven, en na ontvangst van het document in het Latijn, gingen we naar het Genootschapsbureau van de Lage Landen in hetzelfde gebouw. Daar vernamen wij dat wij ook een "lange-afstands-Compostela" konden bekomen, aangezien wij van thuis vertrokken waren. Één van die verantwoordelijken regelde dat voor ons, zonder dat wij opnieuw moesten aanschuiven. Daarna gingen wij naar het pension, waar wij geboekt hadden, en dat voor een goede douche, we waren kletsnat van het zweet, aanschuiven in de zon bij 30 graden...
Dan pas zijn wij naar de kathedraal gegaan, zonder rugzak, wederzijdse felicitaties van mensen die wij onderweg gezien hadden, rondwandeling in de stad... Echt de moeite waard om enkele dagen te verblijven, en zeker met dit goede weer. Her en der optredens van straatmuzikanten, violist, harpspeler, sopraan en tenor, enz. Daardoor is het er niet meer van gekomen om de blog aan te vullen, het was daar enorm gezellig.
Onze laatste wandeling naar Compostela was 22 km, totaal 2.296 km, dat staat ook vermeld op de lange-afstands-Compostela.
Vandaag gaan we nog diverse dingen bezoeken, maar daarover later meer...
Dag 90: even een kort bericht aan alle volgers! Vandaag om 15.00 uur zijn wij aangekomen aan de kathedraal van Santiago. Wij zijn dan eerst gaan aanschuiven voor de Compostela en hebben ook een lange-afstands-Compostela bekomen. Dat aanschuiven heeft meer dan een uur geduurd en het was warm! Nu zijn wij in het hotel om te douchen en dan gaan wij naar de kathedraal en iets drinken of omgekeerd. Vanavond of morgen zullen wij nog meer posten, maar nu is het mijn beurt voor de douche.
Beste volgers, ons nog niet verlaten, want het is nog niet gedaan.
Dag 89: deze morgen vertrokken wij om 07.45 uur en kwamen onmiddellijk in de stroom pelgrims terecht. Het was fris maar het werd al gauw warm. Het was een mooi pad, dat slingerde in de buurt van de weg tussen Santiago en Lugo, soms de ene kant, dan weer de andere kant. Één rustpauze met koffie en een middagstop met een boccadillo en rond 13.00 uur kwamen wij aan in Pedrouzo. Langs de grote baan bevindt zich het moderne gedeelte, maar wij zakten af naar het oude gedeelte. Daar vonden wij de Casal de Calma, met kamers in een rustige en schilderachtige omgeving, vlakbij de kerk, die een bezienswaardigheid is. Het was ondertussen al verschroeiend heet geworden. Na de douche heeft Brigitta alle vuile kledij naar het wasmachine gedaan. Daarvoor moet je wel betalen, maar een paar uur later is alles gewassen en gedroogd in de droger. Orlando schreef ons in en wij konden ook de computer met printer gebruiken, handig als je de instapkaarten voor de terugvlucht nog moet afprinten! ( was geboekt met iPad waar geen printer aan hangt, die heb ik niet meegenomen...)
Vandaag hebben we ongeveer 19 km gedaan, alle gidsen vermelden iets anders, totaal 2274 km. Naar het schijnt zou het morgen nog 22 km zijn tot aan de kathedraal van Santiago. Het einde is in zicht...
Dag 88: na de lange etappe van gisteren wilden wij wat langer in bed blijven liggen. Echter vanaf 06.00 uur begon het geroezemoes weer. Om 06.30 zijn wij dan opgestaan en gingen ontbijten. Daarna opruimen en op weg om 08.45 uur na even langs de bank gepasseerd te zijn. Het was nog drukker dan vorige dagen op de Camino, foto nemen van een speciaal kerkje lukte niet zonder dat er minstens 10 personen bij stonden. Onderweg maakten wij kennis met een koppel uit Canada. Het werd een aangename babbel zodat de wandeling vanzelf ging. Het was goed weer en het werd alsmaar warmer. Toch zijn wij nog verder gegaan tot Arzúa. Daar kwamen wij aan rond 16.30 uur, en alles bleek volzet te zijn. We gingen verder en zagen een hostal, dat ook bleek volzet te zijn, maar daar werden we doorverwezen naar het pension Begoña, waar wel nog een kamer vrij was. Inchecken, douchen en boodschappen doen, daarna een grote pint gaan drinken en gaan eten in het restaurant van het hostal dat ons doorverwezen had.
Vandaag hebben we toch nog 27 km gedaan, totaal 1255 km. Morgen een korte etappe naar O Pedrouso en de volgende dag naar Santiago.
Dag 87: we zijn extra vroeg opgestaan want we wilden vandaag eens wat meer kilometers doen. Ondanks dat geraakten we pas op weg om 07.30 uur. Het begon al gauw te miezeren en de tarp werd over gestoken. Het was druk op de Camino, er zijn veel mensen die alleen de laatste 100 km willen doen om toch de Compostela te krijgen. Het pad was wel zeer mooi, afwisselend, met regelmatig een lanbouwersdorpje. Wij stopten even in Morgade voor een koffie, in Portomarin aten we een boccadillo en stopten nog even voor een verfrissende pint in Gonzar. We wilden overnachten in Ligonde, waar 3 albergues waren. Juist op het einde van het dorp was de Municipal-albergue, maar die was zo goed als volzet. De andere albergues lagen een dorp verder, anders dan vermeld in de gids. We gingen daar een kijkje nemen: stapelbedden met een tussenruimte van amper 50 cm, de laatste stonden zelfs vlak aan elkaar, dus hoe je daar in geraakt? We hadden toen al 35 km, maar besloten toch om maar verder te gaan tot Palas de Rei. Onderweg kwamen we nog twee albergues tegen, volzet! Om 18.10 uur kwamen we eindelijk aan in Palas de Rei. Daar zagen wij een nieuwe albergue en gingen een kijkje nemen. Aangezien wij beiden goed moe waren, namen wij een kamer, om niet om 05.00 uur gewekt te worden door ritselende plastiekzakken van vroege vertrekkers. Kost meer, maar af en toe een goede nachtrust is ook een must! Na de douche zijn wij gaan eten.
Vandaag hebben we een record gebroken, ik durf het bijna niet te zeggen, maar we hebben 43 km gedaan, totaal 2228 km. Nog slechts 65 km naar Compostela. We gaan morgen een korter traject doen en bijgevolg vroeger stoppen, zodat er meer mogelijkheden zijn om te overnachten.
Dag 86: we zijn deze morgen wat langer blijven slapen, met als gevolg dat we pas om 08.40 uur op weg waren. We konden kiezen, de korte weg of de normale lange weg naar Sarria. We kozen voor de normale weg. Die bleek gewijzigd te zijn, zodat het tot Sarria 2,5 km langer was. Het was wel een zeer mooi parcours vandaag, slingerende paadjes in een mooi landschap. We kwamen om 14.15 uur toe in Sarria, na twee stops onderweg. We hebben dan besloten om nog wat verder te gaan. Toen we vlak voor Barbadelo waren, begon het weer te regenen en wij zagen daar geen beterschap in. We besloten om daar dan te overnachten. Het was vandaag nochtans goed stapweer, niet te warm, 15 graden, en af en toe kwam de zon er door.
Vandaag hebben we 28 km afgehaspeld, totaal komt op 2185 km. Morgen stoppen we als we vinden dat het genoeg is. We zijn een goede 100 km van Santiago en hebben daar iets gereserveerd voor 2 nachten vanaf donderdag, dus 100 km op 4 dagen is goed te doen.
Ondertussen hebben wij ook al de terugvlucht geboekt, die is gepland voor zaterdag 21 juni, een rechtstreekse vlucht naar Brussel, dus Kevin, je hebt nog een kleine twee weken om alle sporen van het losbandige leven uit te wissen! (Grapje !)
Ik ben Leys Willy
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, viool spelen (poging), violen en altviolen bouwen..
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Deleten die handel, moet lukken met.....( zelf in te vullen, suggesties zijn welkom, mag in reacties )
