Een “duik” in de zee om 6u is zalig, het water is lekker warm maar super zout, toch in vergelijking met onze Noordzee.

Na het ontbijt neemt Mercy, onze lokale gids – vertegenwoordigster, ons mee naar een klooster en bedevaartsoord van Franciscus van assisi, ze weet ondertussen dat ik een pelgrimstocht achter de rug heb en vraagt er veel over. Als we toekomen zie ik een verwijzing naar de pelgrimstocht , ook in Afrika zijn er pelgrims. Mocht mijn pelgrimstocht even uit mijn gedachten gaan (wat nog niet het geval is) zijn er genoeg tekens – signalen die herinneringen oproepen.

De site is een heel mooi domein met veel groen, een uitbeelding van de stal in Bethlehem, de kruisweg van Jezus, een klim naar de hemel,…

Er is ook een klooster van de paters met gastenkamers, de pelgrims zijn hier van harte welkom, ik voel me terug op de camino….

Rond 1 uur vatten we de terugweg aan, terug een lange reisweg met de tro-tro, het gaat toch iets vlotter dan in de heenweg, het duurt deze keer minder dan 6 uur reizen. Maar het reizen met de tro-tro is op zich ook een leuke bezigheid en wat eten betreft vind je dat overal, de verkoopsters lopen rond op straat en vanuit de tro-tro kan je alles kopen, de bananen chips zijn heerlijk.

We krijgen ontbijt en lunch aangeboden door syto en een lokale super vriendelijke vertegenwoordigster leidt ons rond. Na het ontbijt toont ze ons een paar bezienswaardigheden van het dorp, er zijn zeker meer dan 20 verschillende kerken (en ik overdrijf niet) we gaan ook naar het lokaal hospitaal, de 3 andere vrijwilligers waar we mee op stap zijn komen uit Canada en zijn artsen in opleiding die hier een kijkstage lopen. Men is buiten het materiaal aan het wassen – ontsmetten. Ik zie een wat bizar bord “birth – dead” (geboorte en dood) zijn dezelfde richting uit, dit doet je realiseren dat deze 2 hier veel dichter bij elkaar liggen dan bij ons.

Het festival is een jaarlijks feest waar de lokale koningen op aanwezig zijn. De geesten en lokale goden worden aanbeden, er wordt dank uitgesproken voor het voorbije jaar en gebeden, men vraagt de geesten voorspoed voor het komende jaar. Mits het betalen van 30 cedi (na onderhandelen) zijn we welkom en mogen overal foto’s nemen.

Een groep uitverkoren kinderen, in lokale kledij en met symbolen versierd, hebben de eer om te dansen voor de koningen.

De koningen van de omliggende dorpen zijn allen present, de notabelen en vertegenwoordigers van alle stammen en geloofsgemeenschappen zijn aanwezig. Hier leven de verschillende geloofsgemeenschappen in vrede naast en met elkaar.

De koningen en de koningin van het dorp gaan in optocht door het dorp samen met de genodigden van de omliggende dorpen. De belangrijksten mogen onder een parasol lopen..

De notabelen volgen, ook krijgers en muzikanten zijn aanwezig.

Een dame staat aan de rand van de weg met een kom met in water gedrenkte kruiden, ze besprenkelt er iedereen mee.

Daarna volgen een hele resem toespraken en offers van lokale stammen. Er wordt dank uitgesproken aan de geesten terwijl men een fles lokale spirit – drank uitgiet als offer.

De hoofdkrijger loopt, danst, springt overal rond, duidelijk diep in trance.

Na de toespraken wordt de terugweg aangevangen, nu mag de Koningin in haar draagstoel zitten. De hele dag worden er schoten gelost met geweren en buskruit, je kan de rook ervan zien op de foto.

Na de optocht gaan we iets drinken in de strandbar, we worden omringd door 10-tallen kinderen en zijn blijkbaar ook een attractie.

Na het diner gaan we nog efkes naar het dorp, je wordt al snel meegesleurd om te dansen en dan komen alle gsm’s van de ghanezen boven….

Een drukke, bijzondere en leuke dag.

Dit weekend gaan we naar Saltpont, een stadje aan de kust er is daar een festival met allerlei activiteiten, er zullen ook andere vrijwilligers zijn, we zijn uitgenodigd door syto (de ghanese organisatie die het vrijwilligerswerk regelt en de scholen uitbaat). Ons plan was om op zaterdag ochtend te vertrekken en zondag terug te keren, men zegt ons dat we beter al op vrijdag vertrekken want de weg naar Accra zal druk zijn. We gaan een halve dag naar school tot rond 11u30 om dan om 12 uur te vertrekken.

In de school spelen de kindjes op de glijbaan, anderen met een bal, nog anderen met de stoelen of zitten samen in een kringetje.

Er zijn wat tandenborstels om uit te delen, de ideale dag want er zijn er geen 50, op vrijdag met weinig kinderen kan dit. De tandenborstels blijven netjes in het plastiek en worden dan in de boekentas gestopt om te vermijden dat ze er al mee gaan spelen.

Op de middag vertrekken we naar Saltpont, 215km ver, hiervoor moeten we verschillende tro-tro’s nemen. We starten met de deeltaxi naar Osino, dan een tro-tro naar Accra. In Accra een volgende tro-tro naar een ander busstation en daar de tro-tro naar Saltpont waar we opgehaald zullen worden door een iemand van syto. Hoe lang duren de ritten, geen idee afhankelijk van het verkeer en de aantal stopplaatsen. Voor de langere ritten zoals tot in Accra worden wat grotere bestelwagens gebruikt, er kunnen dan zeker 20 tot 24 personen in, de kortere ritten gebeuren met tro-tro’s die 12 tot 15 plaatsen hebben.

Naar Accra hebben we zelfs tv in de tro-tro, uiteraard geluid op maximale stand.

De beste plaatsen in de tro-tro zijn aan het raam dan heb je airco en een wat mindere hete sauna, de slechtste deze aan de zijde waar er uitgestapt wordt, dan moet je telkens rechtstaan en je stoeltje opklappen om de anderen door te laten. Achteraan heb je meestal ook airco want de achterdeur wordt dichtgeknoopt met touwen omdat er bagage staat waardoor de deur niet dicht kan, en soms is die ook gewoon kapot.

Een keer hebben we gehad dat de deur om uit te stappen op de grond viel….

Een andere keer wordt er gestopt om in matras in het in de tro-tro te steken, geen evidente klus….

Met andere woorden het is altijd een avontuurtje om de tro-tro te nemen, je verveelt je nooit.

De ritten naar Saltpont duurden behoorlijk lang omwille van het drukke verkeer, pas tegen iets voor 19u arriveerden we.

Na een lange reisdag hadden we wat honger en zijn in het dorp nog iets gaan eten, kippen brochette van een lokaal kraampje met zicht op de volle maan.

Op het eerste zicht lijkt me dit wel heel moeilijk voor de Kids van soms amper 2 jaar, maar voor hen zijn het nu gewoon liedjes zonder veel betekenis, als ze dan echt leren tellen en rekenen zullen deze liedjes hen erbij helpen, ze kennen dan al de cijfers weliswaar zonder enige betekenis.

Daarna wordt een dieren encyclopedie bovengehaald en toont de leraar dieren en vertelt de naam in het Twi en Engels.

Ondertussen houden de andere 2 vrijwilligers zich bezig met de grotere en ik hou me bezig met de kleinsten, neusjes afvegen, veters knopen, tranen drogen, troosten, water geven,…..

Rond 10 u komt de andere leerkracht alsnog toe, ze was wat ziek vandaar dat ze niet eerder kon komen. In de pauze zie ik een kindje in een leesboek kijken, ik kijk mee en begon dan voor te lezen en wat prentjes te tonen, al gauw zitten er een hele groep Kids rond me te luisteren. Ik toon ook wat dieren uit de encyclopedie en maar er nu en dan wat geluidjes of bewegingen bij, allen samen vliegen we met onze armen als een vogel.

Na de pauze krijgen de kindjes elk een leesboekje, het zijn geen boekjes voor 2-4 jarigen maar voor ouderen, ik start met de boekjes bij iedereen in de juiste richting te draaien. Daarna ga ik bij elk kindje langs en toon wat dingen in hun boekje, ze zijn uitzonderlijk stil en rustig het moet dus wel leuk zijn voor hen.

Sommige kinderen zijn zo moe dat ze op hun stoel in slaap vallen.

De rest van de schooldag verloopt zoals gewoonlijk, handen wassen, lunch, wat spelen, wat slapen. Op het einde van de schooldag is het water op, dus geen drinken meer voor de Kids, morgen gaan ze terug water halen.

Deze ochtend heb ik een heel stoute jongen (er zijn er wel meer op school) proberen te straffen, niet eenvoudig zeker als ze nog maar heel weinig tot geen Engels kennen, en ik geen Twi. Hij was aan het schoppen en slaan naar iedereen en sloeg ook nog de bekers met water uit de handen van de andere Kids. Ik zet hem achter het gebouw, maar na een paar seconden loopt hij al lachend weg en slaat zelfs naar mij. Iets later gooit hij een potje met eten van een kindje op de grond (een aantal kindjes krijgen eten mee naar school dat ze ‘s ochtends opeten.) ik hou hem een paar minuten met zijn armen in de lucht van de grond maar hij houdt het langer vol dan ik. Na nog een keer eten omgooien, grijp ik hem vast en zet hem in de hoek in een klas met zijn hoofd tegen de muur en ik ga ervoor staan zodat hij niet weg kan. Na 4minuten begint hij te wenen en ik ga terug naar buiten zonder iets te zeggen. Hij draait zich om en staat tegen de muur te huilen, na 10 min huilt hij nog steeds en ga ik er naar toe, geef hem een knuffel, droog zijn tranen af en neem hem mee naar buiten. Als je straft moet je ook tonen wanneer je niet meer boos bent. Erna heb ik hem geen stoute dingen meer zien doen, in tegendeel hij kwam nu en dan om te spelen of mijn hand vast te houden. Ook de stoute kinderen hebben een zachte kant, soms wat verstopt maar die is er wel. Ik vond dat wel een mooi moment.

Voor de klas begint zetten we alle stoeltjes netjes in rijen, in totaal zijn er 49 stoelen, niet genoeg voor elk kind een stoel (ze zijn vandaag met meer dan 50) maar de kleinsten zitten op de schoot of liggen op de mat te slapen. We vragen ons af hoe lang de stoelen mooi in de rij zullen blijven staan.

Het eerste uur wordt er gezongen en gedanst, de grote en kleine kids zitten hiervoor samen, en wonderbaarlijk maar de rijen blijven wel relatief mooi behouden. Het zingen en muziek maken met stokjes is leuk om te zien.

Na een pauze wordt de groep weer opgesplitst in grote en kleine Kids. De kleintjes leren over kleuren, nummers en voorwerpen. Ik vind dit best wel moeilijk voor deze leeftijd. Na een tijdje vraagt de juf mij om over te nemen, mijn beurt om hen de kleuren, getallen en voorwerpen aan te leren.

Juf Selena toont me dat ze nu volgens het uurrooster puzzels moeten maken en spelen met speelgoed. Maar, inderdaad dat is een probleem, ze hebben zo goed als niets enkel één glijbaan als speelgoed en geen enkele puzzel.

Ik hou me bezig met de glijbaan, proberen ze er één voor één op te laten gaan, geen evidente taak als ze allen staan te duwen, trekken, roepen, slaan naar elkaar, huilen, schreeuwen….

Maar ik laat me niet doen, blijf rustig en let erop dat de voorkruipers toch hun beurt moeten afwachten. Ik let erop dat ook de verlegen kindjes die wat beteuterd aan de kant staan te kijken aan de beurt komen. Ik merk dat er een verlegen jongetje waarschijnlijk nog nooit op geweest is, ik moet hem helpen erop te stappen, maar hij heeft duidelijk plezier en komt terug. Zonder hulp hebben alleen de sterksten een kans om erop te kunnen. En de Kids die blijven duwen, trekken, roepen, slaan naar elkaar, huilen, schreeuwen…. Maar hebben duidelijk ook pret. En ikzelf blijf er rustig bij, de rust van mijn pelgrimage komt goed van pas.

In de pauzes spelen de Kids buiten, in het zand, met wat stenen die er liggen, in het gras, hangen aan de takken van de bomen, ook zonder speelgoed amuseren ze zich.

Naar gewoonte rond 12u à 12u30 handen wassen, eten, nog wat buiten spelen en daarna een dutje dicht opeen gepakt op het matje.

Na school rust ik wat, van 8u30 tot 14u30 constant tussen 50 drukke Kids is best wel vermoeiend.

Dan nog wat schrijven, lezen, bloggen, diner, lezen en vroeg gaan slapen.

Na een ontbijtje van ananas en brood met la vache qui rit (ik kijk best niet naar de houdbaarheidsdatum, maar het smaakt nog OK) en een kop koffie te voet naar school.

Vandaag starten de lessen vroeg, iets na 8u30 is het al verzamelen.

Ook vandaag help ik bij de kleinsten, we ruimen de klas nog wat op, vloer vegen, stoeltjes klaarzetten en dan kunnen we beginnen.

Ik mag terug de oefening op het bord tekenen, vandaag moeten ze voorwerpen in het Engels leren en aanduiden.

De leerkracht legt ook alle voorwerpen op de tafel om te tonen, een appelsien had ze niet, toevallig had ik er een mee voor mijn lunch, komt goed van pas.

De kinderen worden één voor één naar voren geroepen met de opdracht het juiste voorwerp op tafel of het bord aan te duiden.

De jongste kindjes, amper 2 jaar oud, vallen al snel in slaap en worden in een hoekje in de klas op de mat gelegd om verder te slapen.

Na de pauze leren de Kids over de cirkel, elk krijgt een blad waarop we in puntjes een cirkel tekenden, de Kids dienen de puntjes te verbinden en tekenen op die manier een cirkel. Nadien mogen ze de cirkel inkleuren.

En ondertussen blijven we bezig met de gewone dagelijkse taken : veters dichtknopen, neuzen afvegen, water geven, troosten, ruzie makende kinderen uit elkaar halen, helpen kleuren,….

Met meer dan 50 drukke kinderen is er genoeg te doen.

‘’s middags voor de lunch terug de kindjes hun handjes helpen wassen en daarna mogen ze eten, er staat rijst op het menu. Nadeel is dat er behoorlijk wat op de grond valt, vloer vegen is de volgende taak (dit wordt ons niet gevraagd, we helpen waar we zien dat we iets kunnen doen)

Na het eten wordt er wat gerust, de kinderen slapen op een “mat” voor zover je dit nog een mat kan noemen of gewoon op de grond. Sommigen komen op de schoot zitten en vallen al snel in slaap, dan leggen we ze op de mat om verder te slapen, het is niet de bedoeling dat ze op de schoot verder slapen, ze mogen dat niet gewoon worden.

Na de school gaan we nog efkes naar osino om de benen wat te strekken, wat inkopen te doen en te genieten van alles rondom ons.

Men is bezig met een nieuw huis te bouwen waar er stromend water zal zijn, we zouden daar binnen een kleine maand naartoe verhuizen. Echter weet ik ondertussen al dat in Afrika niets zeker is, de kans bestaat dat de verhuis om één of andere reden uitgesteld wordt, of dat het stromend water nog niet in orde is, we zien wel.

Ik vertelde reeds dat er ook nog anderen in dit huis wonen, oa de huiseigenaar en zijn zoon, een leraar, en nog wat anderen, een klein katje en een hond, soms is het een komen en gaan.

Regelmatig is er geen elektriciteit, en stromend water is er niet.

Maar ook met elektriciteit heb je zaklampen nodig, bij de tafel waar we eten is er geen licht (er is er eigenlijk wel maar het werkt niet), in mijn badkamertje (tis niet groot) werkt het licht ook niet zo goed dus zet ik er een zaklamp bij.

De huiseigenaar is een echte typische Afrikaanse huiseigenaar, hij zit in de zetel en kijkt de hele dag tv volumeknop op maximale stand. Alles wordt tot bij hem gebracht, zijn eten, een emmer met water,….

Op school wou de directeur dat we de schoolboeken die we vorige week kochten met het geld dat één van de vrijwilligsters van het thuisfront meegekregen had, officieel overhandigden zodat hij wat foto’s naar het hoofdkantoor in Accra kan sturen. Hij was er heel blij mee en vertelde dat ze al heel lang om boeken vragen in het hoofdkantoor maar deze niet krijgen door gebrek aan geld. Een paar kinderen hebben wel een werkboekje, enkel als de ouders hiervoor het geld hebben. Ik had wat spulletjes mee voor de school en heb deze aan het schoolhoofd afgegeven, een aantal zaken moest ik uitleggen en tonen hoe ze werkten, oa de slijper in een potje. Hij was er heel blij en dankbaar voor.

De school heeft 2 klasje de kleinsten, dit is de grootste groep (meer dan 30 kindjes van 2-4 jaar) en de wat grotere kinderen van 4-5 jaar (dat zijn er maar een 15 tal).

Vandaag heb ik bij de kleinste geholpen, ze kregen een les over voorwerpen en gelijke voorwerpen herkennen ook met kleuren. Ik werd gevraagd om de tekeningen uit het lesboek op het bord te tekenen, niet mijn sterkste kant, ik ben ooit in mijn jonge jaren nog gebuisd geweest voor plastische opvoeding, maar ik deed mijn best en het was herkenbaar. Daarna moest ik de tekeningen inkleuren, er was wel een probleem men hat enkel nog een klein beetje blauw en roze krijt en dat was het.

We losten dit op door ook in wit in te kleuren en het 4e was dan niet ingekleurd.

Na de pauze wou de leerkracht de kindjes zelf ook laten kleuren, volgende probleem men heeft geen werkschriftjes, dus tekenden we 35 keer de oefening na op papier….

Hierdoor konden de kindjes toch wat kleuren, niet dat ze dit op dergelijke jonge leeftijd al echt kunnen, je merkt ook dat de meesten nog niet vaak gekleurd hebben. Maar het is fijn om toch iets te kunnen doen voor hen.

Ze kleuren of is het kladderen vlijtig hun blaadje vol, het belangrijkste is dat ze er duidelijk van genieten.

Daarna is het tijd voor de lunch, vooraf worden de handen gewassen.

Na de lunch wat rust-tijd en zingen van liedjes en daarna is de school uit.

Het zijn best wel intensieve dagen met zulke actieve kids.