Daar ik en één van de andere vrijwilligsters wat geld nodig hebben gaan we iets vroeger stoppen om naar Koforidua te gaan, de dichtstbijzijnde stad waar je geld kan afhalen of wisselen en we plannen ook nog wat boodschappen te doen.

In het huis waar we wonen zijn er meerdere kamers waarin verschillende mensen wonen, een ervan is leraar in een klein dorpje hiernaast en zal met ons meegaan want hij moet ook nog boodschappen doen. 2 weken geleden is zijn zoon geboren en op zaterdag is er hiervoor een feest, waarop wij ook uitgenodigd zijn, dus moet hij nog het een en ander kopen.

Een aantal kinderen huilen als ze toekomen op school, soms duwt de moeder het huilend kind in onze armen en stapt weg, korte pijn, we zijn dan efkes bezig om ze te troosten.

Het eerste lesuur bij de grootsten is wiskunde ze leren over meer dan – groter dan. Elk kind moet dan het symbool op het bord natekenen, wat is dit moeilijk voor hen, niemand kan het direct sommigen hebben heel veel moeite om dit te tekenen. Als ze aan het bord moeten komen zijn zelfs degene met een super grote mond wat verlegen.

In de pauze zie ik een van de kinderen wat alleen en beteuterd staan. Blijkt dat ze ziek is, iets later moet ze een paar keer overgeven. De moeder wordt verwittigd en men beslist om het kindje naar huis te brengen, ik wordt gevraagd om mee te gaan en neem haar op de arm en draag ze naar huis als we er aankomen is ze op mijn arm in slaap gevallen.

In de rest van de pauze speel ik wat met de oudere kinderen, ik zie een “hinkel parcours” geschilderd op de grond en toon het voor, ze springen wat op één been. En we doen nog wat kunstjes konijnensprong, op handen en voeten lopen met de buik omhoog,…. Heel leuk, dit is niet werken voor mij maar gewoon de gekke tante zijn, wat me goed afgaat.

Ook weer vandaag wat selfies met de Kids.

Na de pauze is er Engelse les en leren ze wat woorden en zinnen.

Net voor de lunch vertrekken we naar Koforidua. Een van de leerkrachten vraagt nog of we geen mat kunnen kopen om de kinderen te laten slapen, dit hebben ze echt wel nodig want deze die ze hebben zijn kapot en veel kinderen moeten gewoon op de grond slapen.

Met de tro-tro op weg altijd wel leuk en genieten van alles rondom me.

We doen al onze inkopen, oa margarine om koekjes te bakken met de Kids. Ik kijk of we geen tapijten zien, alhoewel we gezegd hadden het toilet is alles wat we kunnen geven wil ik toch wel eens weten wat het kost. We vinden een paar mooie speelmatten voor kinderen. Ik laat mijn hart spreken en koop ze toch, de 23€ zal mij er niet minder om doen eten of mijn pintje ervoor laten, ik weet dat ze dit nodig hebben en heel tevreden zullen zijn ermee.

Dan wat inkopen doen voor het feest voor de zoon van de leraar, wat frisdrank en andere drank en ook kleren voor de baby, dit moet volgens het gebruik in het wit zijn en we helpen kiezen of advies geven.

Door de drukke stad lopen met al de inkopen is al een avontuur op zich. We hebben een frisse pint verdiend en dan terug met de tro-tro.

Het is al bijna 8u als we terug zijn, het eten staat op tafel een laat diner, nog het deeg maken voor de koekjes met de Kids en dan moet ik nog bloggen voor 4 dagen ver, zal laat worden vanavond.

Morgen vroeg dag want de vrijdag ochtend doe ik mijni3yy was.