Dit weekend gaan we naar Saltpont, een stadje aan de kust er is daar een festival met allerlei activiteiten, er zullen ook andere vrijwilligers zijn, we zijn uitgenodigd door syto (de ghanese organisatie die het vrijwilligerswerk regelt en de scholen uitbaat). Ons plan was om op zaterdag ochtend te vertrekken en zondag terug te keren, men zegt ons dat we beter al op vrijdag vertrekken want de weg naar Accra zal druk zijn. We gaan een halve dag naar school tot rond 11u30 om dan om 12 uur te vertrekken.

In de school spelen de kindjes op de glijbaan, anderen met een bal, nog anderen met de stoelen of zitten samen in een kringetje.

Er zijn wat tandenborstels om uit te delen, de ideale dag want er zijn er geen 50, op vrijdag met weinig kinderen kan dit. De tandenborstels blijven netjes in het plastiek en worden dan in de boekentas gestopt om te vermijden dat ze er al mee gaan spelen.

Op de middag vertrekken we naar Saltpont, 215km ver, hiervoor moeten we verschillende tro-tro’s nemen. We starten met de deeltaxi naar Osino, dan een tro-tro naar Accra. In Accra een volgende tro-tro naar een ander busstation en daar de tro-tro naar Saltpont waar we opgehaald zullen worden door een iemand van syto. Hoe lang duren de ritten, geen idee afhankelijk van het verkeer en de aantal stopplaatsen. Voor de langere ritten zoals tot in Accra worden wat grotere bestelwagens gebruikt, er kunnen dan zeker 20 tot 24 personen in, de kortere ritten gebeuren met tro-tro’s die 12 tot 15 plaatsen hebben.

Naar Accra hebben we zelfs tv in de tro-tro, uiteraard geluid op maximale stand.

De beste plaatsen in de tro-tro zijn aan het raam dan heb je airco en een wat mindere hete sauna, de slechtste deze aan de zijde waar er uitgestapt wordt, dan moet je telkens rechtstaan en je stoeltje opklappen om de anderen door te laten. Achteraan heb je meestal ook airco want de achterdeur wordt dichtgeknoopt met touwen omdat er bagage staat waardoor de deur niet dicht kan, en soms is die ook gewoon kapot.

Een keer hebben we gehad dat de deur om uit te stappen op de grond viel….

Een andere keer wordt er gestopt om in matras in het in de tro-tro te steken, geen evidente klus….

Met andere woorden het is altijd een avontuurtje om de tro-tro te nemen, je verveelt je nooit.

De ritten naar Saltpont duurden behoorlijk lang omwille van het drukke verkeer, pas tegen iets voor 19u arriveerden we.

Na een lange reisdag hadden we wat honger en zijn in het dorp nog iets gaan eten, kippen brochette van een lokaal kraampje met zicht op de volle maan.