Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
22-10-2010
genieten
Ik heb thuis altijd geleerd dat je moet genieten van de kleine dingen des levens. "Dan ben je een veel gelukkiger mens", zegt mijn pa altijd. Ik kan dat alleen maar beamen. Gisteren bvb, voor 21 oktober nog een mooie, zonnige dag, de honden buiten vol energie, binnen alles rustig, pups hun buikje vol, bezoek van tevreden leonbergereigenaars die honderduit vertellen over de avonturen met hun leo. Dat geeft een goed gevoel. En als we de jongste van de roedel door de wei zien paraderen, likkebaardend na haar zoveelste peer of appel van de dag, terwijl de oudsten liggend genieten van de oktoberzon, weet ik het zeker, ik ben een gelukkig mens.
De pups zijn al een week, de tijd is omgevlogen. Zowel mama als pups doen het prima. Normaal gezien is dit ook een dag voor een fotoshoot maar dat zal voor morgen zijn. Ik moest vandaag voor mijn opleiding TAD (therapeutisch werken met assistentie van dieren) naar Averbode. Filip was hier thuis van wacht. Maar niet getreurd, ik zal er een aantal extra maken.
Naar jaarlijkse gewoonte werd Bokrijk gisteren weer ingenomen door een grote meute leonbergers tijdens de wandeling aldaar, georganiseerd door Ernest en Georgette, die zoals elk jaar de mensen verwelkomde met haar lekkere zelfgebakken wafels. En zoals elk jaar was deze wandeling weer een succes qua deelnemers. Iedereen goed aangeduffeld en fier om zijn of haar leonberger aan het publiek te tonen. Want voor velen was het de eerste wandeling met hun nieuwe aanwinst. Wij prijzen ons gelukkige mensen omdat er zoveel leo's van het Hof van Eden aanwezig waren en hopen dat iedereen genoten heeft, net als wij. Het was een bonte verzameling van jong en oud, in alle maten en kleurschakeringen. Maar net als altijd heel opvallend, zoveel honden samen en toch alles peis en vree. Voor wie de wandelmicrobe nu te pakken heeft, de club organiseert bijna elke maand ergens ten lande een leonbergerwandeling. De kalender daarvan kan je vinden op de site van de leonbergerclub. Wat Limburg betreft mag je 15 mei al in je agenda noteren, dan richten we hier in Kortessem, op een 3tal km van ons deur, weer een wandeling in. Dat lijkt nog verre toekomst maar de tijd vliegt en tegen dan zijn al die pups van nu reeds bijna jongvolwassen. In ieder geval allemaal bedankt nog om er gisteren te zijn.
Er heerst stilaan weer een beetje regelmaat in het Hof van Eden. Al hebben we het al vaak meegemaakt, toch is het altijd weer even wennen aan een nest pups in huis. Telkens wordt je hele bioritme (en dat van ons is al iets gewoon door onze nachtdiensten) overhoop gehaald. Deels door het slapen in flarden, dagen aan één stuk maar ook door de adrenaline die onderhuids zijn werk goed doet. Eerst voor de bevalling, de zorgen van wanneer zal het beginnen en gaat het vlot gaan? Tijdens de bevalling heb je geen tijd om stil te staan bij wat er allemaal mis zou kunnen gaan, dan moet je er gewoon zijn voor je teef en haar kroost en de rust uitstralen die zij nodig heeft omdat zij jou vertrouwt en weet dat ze op jou kan rekenen. Dan zijn er de eerste dagen na de bevalling: het is een constant observeren en evalueren: zowel de moederhond als haar pups: hoe is haar temperatuur, zijn alle nageboortes afgekomen, eet en drinkt ze voldoende, heeft ze voldoende melk, is ze rustig voor de pups, kan ze haar behoeftes doen,... en de pups, is daar alles ok mee, hebben ze voldoende zuigreflex, is anatomisch alles in orde, komen ze goed bij?... Gelukkig hebben we al heel wat ervaring en 2 dierenartsen die we 24 op 24 uur kunnen bereiken zodat we snel op de bal kunnen spelen als dat zou nodig zijn. Maar intussen zijn we dus drie dagen verder en alles gaat goed. Luna is een volleerde mama die weet wat er haar te doen staat en die gelukkig altijd honger en dorst heeft, veel melk geeft en haar pups verzorgt tot in de puntjes. Wij zijn er om haar op te dienen, haar was en plas te doen en te zorgen dat zij en haar kroost niks tekort komt zodat we binnen een kleine 8 weken hopelijk weer heel wat gezinnen gelukkig kunnen maken.
Al weken keken we er naar uit en wij niet alleen. Als we de echo moesten geloven zou het maar een klein nest zijn. De laatste paar weken zeiden mijn ogen en mijn gevoel dat het er zeker enkele meer zouden zijn dan de 5 op echo geteld maar dat het er 13 zouden worden, dat hadden we nooit verwacht. De bevalling verliep vlot tot nr 11 er was. In eerste instantie dachten we dat ze er allemaal waren maar de onrust van Luna was voor mij een teken dat het nog niet afgelopen was. En inderdaad volgden er nog 2 pups die helaas al overleden waren. Vanmorgen overleed er dan nog één van de reutjes (waarschijnlijk inwendig een anatomische fout). Wij zijn heel blij met onze 9 overlevende pups maar treuren des al niet te min over zij die het niet overleefd hebben. Luna heeft het voortreffelijk gedaan. Ook nu zorgt ze weer als een echte moederkloek voor haar pups Zonet heb ik de eerste foto's gemaakt.
Terwijl Eluna hier al hijgend naast me ligt te slapen, wil ik even vertellen dat alles klaar staat voor de geboorte van haar kroost. Deze namiddag hebben we de werpkist afgewassen en naar de woonkamer verhuisd. Zij is er daarstraks heel even in gaan kijken maar laat ze nu voor wat ze is tot de eerste pup eraan komt binnen enkele dagen. Zij heeft na haar twee vorige nesten wel voldoende ervaring en weet als geen ander wat eraan zit te komen. Maar tot nu toe laat ze dat niet aan haar hart komen. Haar eetlust is nog prima en van de dagelijkse uitlaatbeurten in de grote weide, laat ze er geen enkele aan haar voorbij gaan. Dit wordt zeker een nest fruitpuppy's door alle appels en peren die Eluna de voorbije weken verorberd heeft. Ik weet dat er nu verschillende gezinnen net als wij hunkeren naar het moment dat het zo ver zal zijn. Maar we zullen nog een paar dagen op onze honger moeten blijven zitten.
Ik zal zeker niet de enige zijn die blij is met deze Indian Summer in België. Het is gewoon zalig. Ik probeer dan ook echt zoveel mogelijk tijd buiten door te brengen met de honden. Jefferson is vandaag gearriveerd voor 12 dagen vakantie bij ons. Het was een prettig weerzien met zijn zus en de rest van de leo's. We zijn nu ook volop aan't aftellen naar de bevalling van Luna. Al lijkt zijzelf er zich tot nu toe allerminst zorgen over te maken. Ze is nog vol leven en constant op zoek naar iets eetbaars. Haar buikje begint echt door te zakken. Zaterdag zullen we de werpkist zetten. Luna kennende gaat ze er toch pas in als het zo ver is en zij weet heus wel wat er staat te gebeuren volgende week. De hele meute kijkt dagelijks uit naar uitlaatbeurten in de grote weide want daar wachten de appelen en peren op hen. Onze roedel zou een goede ambassabeur zijn voor Haspengouw. Nog 4 nachten te gaan en dan is het weer bevallingsverlof.
Vreugde en verdriet, een lach en een traan , het lijkt zo verschillend en toch ligt het zo dicht bij elkaar. Terwijl een aantal gezinnen ongeduldig wachten op de bevalling van Eluna en hopen dat er een pup voor hun gezin bij zal zijn wisten wij al enkele weken dat de kans groot was dat Cléo een prachtige teef van 4,5 jaar en een dochter van ons Blitz, terug naar ons zou komen. Eline kan haar omwille van ernstige gezondheidsproblemen niet langer meer bij zich houden. Ze heeft al het mogelijke gedaan om zelf een nieuwe thuis te vinden bij haar in de buurt in Nederland, maar zonder succes. Vanmorgen zou ze Cléo terug naar ons brengen omdat ze zelf volgende week een operatie moet ondergaan waarna een hele lange revallidatie zal volgen. En ik kan jullie verzekeren: het was hartverscheurend . Want Eline houdt enorm veel van Cléo en heeft juist voor het welzijn van Cléo deze moeilijke beslissing genomen. Wij zullen een heel goede en warme thuis voor haar zoeken en tot we die gevonden hebben, blijft Cléo gewoon bij ons. Wij hopen dat dit de pijn een beetje kan verzachten.
Er gaan weinig dagen voorbij zonder bezoek van leo's bij ons geboren en hun baasjes of mailtjes met gewoon wat nieuws en heel vaak foto's. Wij zijn hier allemaal erg blij mee, want zo kunnen wij alles een beetje opvolgen en als dat zou nodig zijn, helpen met raad en daad. Natuurlijk zijn er af en toe ook minder prettige berichten van een leo die ziek is geworden of nog erger, er niet meer is, of een baasje dat de zorgen voor zijn leo niet meer aankan. Maar ook dan willen we er zijn en helpen waar nodig is. Dan zijn er nog de mensen die wachten op een pup en samen met ons aftellen naar het moment van de bevalling en met ons hopen dat er een pup voor hen bij is. En tenslotte niet te vergeten mailtjes van mensen op zoek naar meer informatie over het ras, die bij ons altijd terecht kunnen om kennis te maken met de leonberger in al zijn hoedanigheden (reu, teef, jong oud,...) Vandaag alleen maar blije gezichten van de baasjes en Joe die ons een bezoekje brachten en mooie foto's van Ike samen met zijn vriendinnetje Yousa.
Terwijl Fred en Jeroen thuis de boel beredderden (het huis en 11 leo's) trokken Filip en ik samen met de 6 jongsten (en Java die bij ons op vakantie is) voor een weekend naar een chalet met omheinde tuin (bosje) in Barvaux. Daar hadden we het gezelschap van Hanna, haar petekindenhaar 3 leo's, Vera en Benny en hun 2 leo's, Peggy en Jurgen met zoontje en leo en Willy. Een bont gezelschap van 10 mensen en 13 leonbergers. Het was een tof weekend in een mooie omgeving, de zon was van de partij en leuk gezelschap. Wat wil een mens nog meer. Voor alle honden en zeker voor de jongsten was het ook een heel leerrijk weekend: een andere omgeving, andere mensen, andere honden. Dit is zeker voor herhaling vatbaar
Wie had er ooit gedacht dat, toen we nu bijna 15 jaar geleden onze eerste leonberger kochten bij Roger en Marcella Masure van Von Titushof, het een begin zou zijn van een leven met en tussen leo's. En dat deze leo's onze levensloop de jaren daarna steeds meer zouden gaan bepalen. Maar op de eerste plaats dat er een vriendschap tussen onze twee gezinnen zou ontstaan die intussen hechter is geworden dan tussen veel families. Ondanks de afstand tussen ons en het leeftijdsverschil is het iets heel dierbaars dat we allemaal koesteren. Gisteren reden we weer blindelings (gelukkig alleen figuurlijk bedoeld) naar Eppegem om de Masurekes en hun kroost te bezoeken. De pups va Foliebell zijn intussen 7 weken en bijna klaar om uit te vliegen. We maakten van de gelegenheid gebruik om al dat moois even te fotograferen.
Vandaag, de dag na de clubmatch, was een druilerige dag vol regen. Dus ook vandaag geen foto's kunnen nemen al waren er fotomodellen genoeg. (J)Balou en Janouka kwamen op bezoek, zelf waren we even op de puppyborrel van Josje(Kanjer) en thuis leven Java, Josephine en Jules die op vakantie zijn bij ons zich uit met Jill, Jade en de rest van de roedel. Met regelmatig hilarische taferelen als gevolg. Gisteren op de clubmatch heb ik met volle teugen genoten van het weerzien van vele mensen die we al eventjes niet meer gezien hadden. We hebben ons best gedaan om met iedereen even een babbeltje te slaan, niet evident als je ook voortdurend honden moet voorstellen in de 3 ringen. De dag is dan ook omgevlogen. Vandaag kregen we de officiële uitslagen binnen van de show gisteren. Van de 142 deelnemers waren er 15 leo's van wie de roots terug te vinden zijn in het Hof van Eden en Fimofreje (thuis geboren of één van de ouders of grootouders bij ons geboren) en allemaal hebben ze het goed gedaan. Dit geeft ons een goed gevoel. Maar vooral het enthousiasme van de eigenaars, hoe ze vol lof spreken over hun leonberger, hoe ze een deel van hun leven zijn geworden, hoe ze gezorgd hebben voor nieuwe vriendschappen, nieuwe hobby's,...dat is het waar wij het voor doen, dat geeft de drive.
Morgen vindt de clubmatch van de leonbergerclub weer plaats. Naar jaarlijkse gewoonte gaat die door in de Brielpoort in Deinze. Ieder jaar kijken we daar weer naar uit. En dat terwijl we echt geen showmensen zijn. Maar de clubmatch is anders. Vooral omdat er alleen maar leonbergers zijn, de sfeer gemoedelijk is met allemaal mensen die hun leo's graag zien. Je ziet daar ook geen hokken of benchen. Iedereen zit daar samen aan tafels en de honden liggen er allemaal vredig bij. Je ziet mensen weer die je al lang niet meer gezien hebt, ook veel mensen die de afgelopen jaren een leonnberger bij ons gekocht hebben en mensen die komen kennismaken met het ras en de fokkers. Het is dan ook een drukke dag waar veel bijgepraat wordt, veel uitleg gegeven wordt naast de ring en dan niet te vergeten de show op zich waar de verschillende leeftijdscategorieën, reuen en teven tegen elkaar uitkomen en uiteindellijk na vele selecties, de mooiste leonberger wordt gekozen. Ik ben benieuwd.
Zoals bijna iedere zondag, kregen we ook deze namiddag bezoek van enkele leo's, hier geboren en de eerste 8 weken getogen. In de voormiddag trokken we samen met Hanna en Babs naar de Dag van de Hond in Hasselt Er zijn evenementen en standjes voor honden en baasjes. Je ziet daar bijna niemand zonder hond. En honden zijn er in alle rassen en maten. Een prachtige socialisatiegelegenheid. We hebben er 3 uur over gedaan om het parcours 2 keer af te leggen. Constant werden we aangesproken, welk ras? hoe mooi? is dat allemaal dezelfde familie?.... Ikzelf vind het altijd leuk om te zien welke mensen welk soort hond hebben en vaak passen die toch ook wel een beetje samen. Namiddag passeerden Gust (Flor), Jules, Josephine, Jenta en Jazzie in het Hof van Eden en zoals steeds hadden die allemaal dolle pret en liggen ze nu waarschijnlijk thuis uitgeteld langs de baasjes.
Gisteren toonde de echo van Eluna dat ons voorgevoel juist was. Ze is zwanger. Dus kunnen we weer gaan aftellen. Steeds zijn er mensen op zoek naar een pup, op zoek naar het juiste ras, reu of teef,... Er komen zoveel vragen op je af (dat zou toch moeten) als je een hond wil aanschaffen. Dierengedragstherapeut Danny Grosemans, die ook onze puppytesten afneemt, geeft op zijn site http://www.dierengedrag.be/ de mogelijkheid om online een boek te lezen: WAT JE MOET WETEN VOOR JE EEN PUPPY IN HUIS NEEMT(het telt 108 pagina's). Een tweede interessante site, die je ook kan linken aan Danny Grosmans is http://www.kindenhond.be/. Tenslotte nog een derde site die ook de moeite waard is: http://www.blauwehond.be/, een site die je leert hoe je bijtaccidenten bij kinderen moet proberen te voorkomen. Leesstof genoeg dus voor de avonden die stilaan langer en frisser worden.
Morgens (straks) is het weer zo ver, de één al liever dan de ander, maar niks aan te doen: het is 1 september en voor velen begint er weer een nieuw schooljaar. Gelukkig hebben de leonbergers daar niet veel last van, hooguit van Jeroen, die ze nu vroeger in de ochtend zien en waarschijnlijk heeeel diep zal zuchten . Wij hebben andere data om naar uit te kijken.: bvb vrijdag: om 9.00 zal onze dierenarts een echo maken bij Eluna om ons vermoeden te bevestigen of te ontkennen: drachtig of niet? Heeft Kazimbo zijn werk goed gedaan? Spannend voor ons en een aantal gezinnen die hunkeren naar een pup. Vanaf vrijdag is het dan weer volop plannen maken voor als er pups komen tegen 11 oktober: Wat moet er tegen dan zeker nog gedaan worden in en om huis zodat we de weken dat de pups er zullen zijn, alle tijd en energie in hen kunnen steken.? Onze tuin heeft er nog nooit zo natuurlijk slordig bijgelegen en alhoewel dat ook zijn charmes heeft, wil ik de komende dagen en weken echt wel iets aan doen. Maar wees gerust, dat is geen straf voor mij, naast de honden is dat een ideale uitlaapklep om de rest van de wereld even te vergeten en te genieten van geuren, kleuren, vogels, insecten. Verven en behangen staan ook nog op de to do list. We zullen wel zien waar we geraken. Tegen de bevalling (als die er komt) en de periode erna staat mijn verlof zeker al vast zodat de kraamafdeling 24 op 24 uur bemand zal zijn. Ik kijk er al naar uit. Veel mensen begrijpen misschien niet hoe je daar naar uit kan kijken, weken lang heel weinig slapen, grote en kleine zorgen om mama en pups, veel plasjes en kakjes, een wasmachine en droogkast die dag in, dag uit draaien, eten uit het vuistje op alle mogelijke en onmogelijke uren, constant bezoek over de vloer, mails, telefoons,... EN DAT IS VERLOF??? Maar geloof me, echte fokkers in hart en ziel, weten wat ik bedoel, het is ZALIG!!!!
Vanmorgen toen we thuiskwamen van nachtdienst besefte ik ineens dat het al heel lang geleden was dat enkel onze eigen honden ons, enthousiast als altijd, opwachtten. Afgelopen maanden zijn er heel wat vakantiegangers, groot en klein gepasseerd en dat zal ook de komende maanden niet anders zijn. Maar nu dus heel even alleen de onze. Sinds enkele dagen hebben ze een nieuwe uitdaging als ze in de grote boomgaard mogen (zo'n 4 keer per dag). Die uitdaging is zo snel als het maar kan naar de twee perenbomen met rijpe peren (Clapp's) spurten, onder de boom op zoek gaan naar gevallen, rijpe peren en er zeker minstens één te kunnen verorberen. En ze weten het allemaal al, zelfs de kleine Jill en Jade zorgen dat ze hun portie krijgen. Deze peren geven het startsein voor een ganse herfst tot diep in de winter fruitdessert van peren zoals Clapp's, Conference, Durondeau, Dubbele Flip en appelen zoals Boskoop, Franse Reinette, Klompkes. Onze honden zijn een levende reclame voor Haspengouw.
Via bezoekjes, mails en foto's blijven we op de hoogte van het reilen en zeilen van onze nakomelingen in België en omliggende landen. Bijna dagelijks krijgen we mails veelal ook met foto's, die we telkens zo snel mogelijk in de fotoalbums toevoegen. Wij stellen dat allemaal zeer op prijs. Zo kunnen we hun leven een beetje meevolgen en als er probleempjes zijn, ook bijsturen met raad en daad. Via mail kregen we afgelopen week aangenaam nieuws van de baasjes van Izarra uit ons I3nest. Zij heeft haar eerste waterwerkbrevet gehaald. Nog maar net 13 maanden oud en ik meen, ongeveer 4 of 5 maanden 2 keer per week aan't trainen in Hofstade. Het is prachtig om te zien wat ze al kan. Maar niet te min zijn we ook blij met hele gewone foto's in de tuin of binnen of waar dan ook. Als jullie je leo('s) maar graag zien, dat is alles wat voor ons telt.
De pups van het J3-nest zijn allemaal naar hun nieuwe baasjes. Vanmiddag vertrokken de twee laatsten. Nu zal het weer even afkicken zijn en wachten op de eerste emails en eerste foto's van hun nieuwe thuisfronten. De komende dagen plaats ik deze weer in het dagboek. Maar vandaag ook even iets anders. Velen onder onze leoeigenaars hebben kinderen , eentje is hoogzwanger , ééntje pas zwanger en wie weet? Honden en kinderen zijn steeds een appart en delicaat thema. Ook de leonbergers ontsnappen daar niet aan. Het zijn lieve aanhankelijke honden maar het blijven honden. Dus houd je best toch rekening met een aantal regels en afspraken. Dan is de kans groot dat er een unieke band ontstaat tussen de kinderen en de honden, een band die hartverwarmend is en heel dierbaar. Op onze site onde de volgende link: http://www.vanhethofvaneden.be/index.php?option=com_content&view=article&id=111:baby-op-komst-hoe-zit-het-nu-met-de-hond&catid=49:documentatie&Itemid=88 kan je een artikel lezen dat een aantal tips en adviezen geeft. Ook zijn er tegenwoordig een aantal boeken op de markt die nuttig advies verschaffen. Hieronder alvast enkele vertederende foto's met baasjes in de buurt.
Zoals beloofd nog wat foto's van de laatste avond samen. Niet zonder slag of stoot genomen want elke keer ik me neerzette op het gras werd ik belegerd door een meute pups.
