We hebben er veel over gepraat en gedacht en steeds kwamen we tot dezelfde conclusie. Hoewel het fokken een passie en een groot stuk van ons leven was. Door alle stress en ellende van de laatste jaren, werd  dat meer een meer een extra stressfactor en ik was, ben zo bang dat op zeker moment die stress mij de de baas zou worden. En wat dan?

Het ergste van niet meer fokken is echter dat we realistisch moeten zijn: dat betekent dat we geen 20 honden kunnen blijven houden. Dat is financieel niet haalbaar.

Wij hebben dan ook beslist dat we voor onze honden jonger dan 6 jaar een nieuwe thuis zoeken. Heel rustig aan, zonder haast. Liefst bij mensen die we al kennen, die al een leonberger hebben of gehad hebben. Jade en Kato hebben op die manier al een nieuwe thuis en Roos en Jill zijn aan een proefweek bezig maar ook daar krijgen we alleen maar positieve en dankbare reacties. Al de oudere honden blijven bij ons en onze oudste zoon neemt de twee jonge reuen mee naar zijn nieuwe woonst.

Misschien zijn er mensen die dat niet snappen en ik kan dat ook begrijpen maar nu moeten we ook ons verstand laten spreken en niet alleen ons hart. En dan nog, als ik zie hoe blij de baasjes van Kato, Jade, Jill en Roos al zijn en wat voor een princessenleven onze teefjes daar hebben, dan weet ik dat we de juiste keuze hebben gemaakt.

Eind deze maand zal de site ook van het internet verdwijnen, het dagboek zal wel blijven bestaan.

Ik wil nog iedereen bedanken, die ons en onze leo's al die jaren trouw zijn gebleven. Onze deur zal altijd voor iedereen open blijven staan.