Het wel en wee van het leven tussen een roedel leonbergers Het wel en wee van Het Hof van Eden en zijn bewoners, een toepasselijke naam voor onze blog, vind ikzelf. In het voorjaar van 2010 ben ik met dit dagboek begonnen om de sitebezoekers een beetje te laten meegenieten van ons leven tussen de leo's.
Intussen zijn we 2 jaar en meer dan 42000 bezoekers later, wat betekent dat het dagboek dagelijks heel wat bezoekers heeft. We zijn hier heel blij mee.
Wees dus allen welkom.
29-04-2011
na regen komt een beetje zonneschijn.
De voorbije dagen alleen maar triest nieuws wat de leo's betreft. Twee leo's bij ons geboren zijn (10 en 8 jaar geleden) zijn deze week gestorven. Arno en Chira van het Hof van Eden. Dat zorgt voor veel verdriet bij hun baasjes maar er is ook veel dankbaarheid voor hun eindeloze trouw. En van onzentwege dankbaarheid omdat ze zo goede baasjes hebben gehad. Dan Fien niet drachtig, we hoopten er zo op, vooral voor Hanna, die we graag haar eerste nestje hadden gegeven via Fien. Maar in de herfst proberen we opnieuw. Dat zijn zo van die dagen, dat je weer met beide voeten op de grond komt, al moet ik toegeven dat wij sowieso nog al realistisch van aard zijn. Hier is ook zoveel actie dat we niet lang kunnen blijven stilzitten en treuren. Er zijn de honden, de pups, de afbraakwerken aan de bijgebouwen van het huis van Fred. Ik wacht op een telefoontje van bij Roger en Marcella (Von Titushof), Ella kan daar elk moment gaan bevallen en samen met Marcella zal ik proberen de bevalling in goede banen te leiden. Voor ons ook een aantal uren (meestal nachtelijke) om bij te babbelen. Vanavond heb ik nog snel de wekelijkse fotoshoot van de pups gedaan, hieronder enkele foto's. Op de site kan je ze allemaal terugvinden.
Moe van de drukte van de voorbije dagen en nachten (we zijn nog aan het werk), besloten we vandaag een beetje gas terug te nemen en ons enkel met de honden bezig te houden deze namiddag. Ik heb het fototoestel dan eindelijk ook nog eens mee in de wei genomen en wat foto's van de honden gemaakt, die al snel de schaduw verkozen boven de zonneschijn. Veel aandacht voor de teven die misschien, hopelijk, waarschijnlijk,... drachtig zijn. Constant zit ik te zoeken naar tekens die mijn gevoel bevestigen. Die zijn er wel maar toch maar wachten op de echo van Fien, nu aanstaande donderdagavond en op die van Zazy en Irene volgende week woensdag. Onze oudste zoon is vandaag samen met zijn broer en een bende vrienden begonnen aan de afbraak van de bijgebouwtjes en de garage aan zijn huis. Tegen eind mei kan de aannemer beginnen en komt er ook daar schot in de zaak. Het was voor hen een vermoeiende maar fijne dag met al heel wat resultaat. De pups van Canelle genieten intussen met volle teugen van de namiddagen buiten op het gazon in de schaduw. Lange slaappartijen van telkens zo'n twee uur worden dan afgewisseld met drinken bij mama, gevolgd door eten van geweekte brokjes en achteraf een beetje verkennen vn de tuin en van elkaar. Jullie lezen het, saai is het hier nooit.
Het lijkt wel hoogzomer met temperaturen die boven de 25 °C uitkomen. De natuur lijkt de pedalen wel kwijt. Je hoort echter niemand (of toch bijna niemand) klagen. Kinderen hebben een mooie paasvakantie, mens en dieren genieten met volle teugen. Voor onze pups, vandaag 3 weken, is het ook ideaal weer om al enkele uren per dag buiten door te brengen. Deze namiddag tegen 14.00 hebben we hen op het gazon in de schaduw geïnstalleerd. Ik heb het gazon gemaaid terwijl ze daar lagen, zonder al te veel reactie van hun kant: buikje vol en de koelte van het gras, ideaal om leonbergerpups rustig te krijgen. Vanavond tegen 19.00 heb ik hen weer naar binnen verhuisd, na eerst de wekeljks fotosessie te hebben afgewerkt. Intussen lusten ze ook hun geweekt puppybrokjes al goed. Teefjes geel en groen zijn blijven het langst dooreten en durven in slaap vallen in de eetkom. Canelle is blij als ze ook nog een beetje voor haar overlaten. Intussen zijn er een aantal vn onze leo's die aan de zomerrui bgonnen zijn, dus extra kambeurten in het verschiet. Heel veel vogelnestjes in de buurt hebben leonbergerharen als binnenbekleding. Dan zijn er nog Fien, Zazy en Irene: drachtig of niet. e zien allerlei symptomen die ons een goed gevoel geven. Wat Fien betreft, gaan we normaal woensdagavond voor een echo, voor Irene en Zazy moeten we nog een weekje langer geduld hebben. Hanna zit ook op hete kolen, haar eerste nestje voor Of Lions Dream komt nu hopelijk heel dicht bij. De komende dagen probeer ik nog wat foto's te maken van de toekomstige mama's in spe. Mijn dagen zijn te kort.
We zijn al weer een weekje verder. De K1pups worden vandaag 2 weken. De tijd vliegt ook hier. Sinds gisteren zijn hun ogen open. Als ze wakker zijn waggelen ze al iets meer rond maar toch nog vooral om mama Canelle en de melk te zoeken. 's Nachts kan ik intussen weer in mijn bed slapen en op een paar keer opstaan na, al redelijk goed doorslapen. Verder zijn de loopsheden van de teven bijna gepasseerd, dus weer meer rust in de roedel. Wel hebben we 5 vakantiegangers (Jules, Josephine, Laika, Radja en Juno) maar dat is voor onze leo's niks speciaals meer. Voor de jonge generatie is dat extra speeltijd en de oudere generatie ligt en kijkt en ziet dat het goed is. Hier nog wat foto's van de jongste kroost.
De pups van Canelle zijn intussen al 12 dagen oud. Alles loopt tot nu toe zoals in de boekjes: Canelle gezond en wel en geeft nog steeds veel melk, de pups zijn rustig en komen goed bij.
Er is stilaan iets meer beweging in de kist als ze wakker zijn. De komende dagen zullen hun oogjes open gaan en zal het kruipen stilaan plaats gaan maken voor het waggelen, de voorloper van het lopen.
Intussen genieten we dus nog van de relatieve rust.
Alhoewel echte rust was niet aan de orde afgelopen weekend. Ik ben sinds gisterenavond terug van twee dagen door Duitsland toeren om Irene te laten dekken. Daarvoor werd Zazy al gedekt door Fimofreje Garçon.
Vanmorgen vroeg me iemand hoe we dat toch allemaal gedaan krijgen hier.
Nu, dat werkt alleen als je een goed geolied team hebt. En ja, dat hebben we hier. We zijn perfect op elkaar ingespeeld en iedereen weet wat te doen en heeft zijn sterke punten.
Filip kiest de combinaties (zit 's avonds uren op o.a. de site www.ileodata.com, dat is een internationale site waar je de stambomen van alle leonbergers terug vindt, ook hun afstammelingen, voorouders,... ).
Hij pluist dat allemaal uit om te proberen zo goed mogelijke combinaties te maken.
Filip samen met de zonen en ook Ines, de vriendin van de oudste zorgen dat hier alles gesmeerd blijft lopen terwijl ik weg ben.
En dat is niet altijd allemaal zo vanzelfsprekend. Nu bvb waren er nog 3 loopse teven hier, dus constant twee groepen maken zodat de reuen ook kunnen loslopen zonder de teven te dekken.
Dan de pups van Cannelle en twee jonge honden op vakantie.
Filip en de twee jongens moesten zondagnacht ook werken (de oudste werkt altijd 's nachts en de jongste doet daar weekend- en vakantiewerk maar ook 's nachts).
Dus heeft Ines zondagnacht voor Canelle en de pups gezorgd. Zij doet dat prima, ze kan heel goed met de honden om, heeft oog voor detail en door haar opleiding voor verpleegkundige heeft ze ook leren observeren en na drie jaar omgaan met ons en de honden, heeft ze al een heel goed zicht op wat normaal is en wat niet .
En toen ik dan gisterenavond thuiskwam, was met de honden alles oké, was alles gepoetst, de was en strijk bijgehouden en er stond eten klaar.
Als dat geen luxe is.
Ik ben tenslotte degene die moet zorgen dat de teven gedekt geraken. Ik rijd graag met de auto, veel kilometers afleggen maken me niks uit. De uren in de auto zijn voor mij altijd goede bezinnings- en inspiratiemomenten voor o. a. mijn eindproject TAD (therapeutisch werken met assistentie van dieren) dat ik tegen begin juni op papier moet hebben.
Ik ben ook degene die mijn plan kan trekken zowel in het Engels, Frans als Duits en kan bij dekkingen ook helpen als het nodig moest zijn.
Je leest het, we trekken goed onze plan.
Maar hoe graag ik ook op pad ben en hoe gastvrij en vriendelijk de reu-eigenaars ook zijn., ik ben ook altijd weer blij om gezond en wel, zonder brokstukken thuis de inrit op te rijden en een al even blije Filip met in zijn kielzog een meute enthousiaste leonbergers weer te zien.
Oost-west, thuis best is echt wel een gezegde dat voor ons opgaat.
Zalig is het buiten, eigenlijk geen weer om voor de pc te gaan zitten. Ik heb echter een goed excuus, ik ben van wacht om op onze Kpups te letten. Ze liggen op dit moment hun buikje vol te drinken bij Canelle. En dan zwijgen ze, je hoort alleen maar slikgeluiden in koor. Morgen worden ze al een week en op enige grammetjes na, hebben ze hun gewicht al verdubbeld. Het zijn dan ook echte Michelinpupjes, rond en bol. Maar het belangrijkste is dat ze er allemaal gezond en wel uitzien en dat Canelle heel goed hersteld lijkt van de bevalling. Afgelopen weekend was ik even naar Nederland om samen met Hanna ons Fien te laten dekken voor haar eerste Of Lions Dream nestje. Spannende weken komen er nu aan voor Fien en vooral voor Hanna. Ze kijkt er zo naar uit. Tegen 28 april weten we meer. Ik heb er zonet niet aan kunnen weerstaan om de eerste buitenfoto's te maken van Canelle en haar kroost. Hieronder een impressie, alle foto's kan je vinden op onze site onder fotoalbums nesten, K1-nest.
Hier zijn we dan met blij geboortenieuws. Gisteren zag het K1-nest, 8 gezonde pups voor het eerst het daglicht, 5 teefjes en 3 reutjes (en 1 teefje doodgeboren), beslisten op 1 april te voorschijn te komen. En neen, het is geen aprilgrap, onderstaande foto's laten een fiere Canelle (Gentille) zien, die dat prima en vlot heeft gedaan. Na een nacht ijsberen verscheen rond 10.30 nummer 1 en om 17.40 kwam nr 9 ter wereld. Het teefje dat voorlaatste geboren werd, leefde al niet meer bij de geboorte, al zag ze er perfect uit. De 8 overblijvers zijn hele levendige pups met zeer mooie gewichten. Vanmorgen zijn ze ook al allemaal rond de 60 g bijgekomen wat heel veel is na 1 dag. Vannacht hebben ze me wel bezig gehouden, voortdurend was er al kruipend eentje op wandel en eens te ver van mama ging de sirene open. Canelle blijft dan gelukkig rustig liggen en wacht op mij om de wegkruiper weer dicht bij haar te leggen. Nu slaapt Canelle, samen met haar kroost, aan't bekomen van het harde labeur gisteren.
