We zijn weer een weekje verder sinds mijn vorig schrijven in het dagboek. Ik kom net van bij Filip in het revalidatiecentrum.
Hij heeft nu volop therapie (3 tot soms 5 uur per dag: ergo, logo, kiné, fietsen,..) en is 's avonds dan ook moe maar is blij dat hij eindelijk volop kan werken aan zijn herstel.
Er zijn nog heel veel moeilijke momenten, telkens hij geconfronteerd wordt met zaken die hij op dit moment niet meer kan. Maar er zijn ook heel veel momenten waar hij strijdlustig is en er tegenaan wil.
Een heel normaal beeld dus.
Ook de dagen hier zijn goed gevuld en ik ben 's avonds blij als mijn bed voorbij komt.
Maar je hoort mij zeker niet klagen want het loopt hier allemaal redelijk vlot. De honden komen zeker geen aandacht tekort met Elien, die elke dag 6 uur hier is en het huishouden lukt ook nog wel.
Intussen doen Dolce en Lowie, vandaag 4 weken, het prima. Het zijn echte vretertjes: als ze wakker zijn, hangen ze nog steeds in de eetbak. Ze zijn wel al een stuk sneller en avontuurlijker geworden afgelopen week. Deze namiddag verbleven ze reeds 3 uur in het buitenverblijf terwijl Elien en ik daar aan't werk waren.
Roos haar buikje wordt ook ronder en zij wordt stilaan rustiger wat niet wil zeggen dat ze geen spurtje meer kan trekken.
Nog twee weken te gaan voor haar. Spannend!!!
Terwijl we daarstraks in de wei waren heb ik ook nog wat plezante foto's gemaakt.
Ik ben zo blij dat ik de honden nu heb; Veel mensen zullen zeggen, zoveel extra werk maar voor mij is het nog meer dan anders een uitlaatklep, ik kan er al mijn frustratie op een positieve manier in kwijt, zodat ik telkens goedgezind en positief bij Filip aankom en hem op die manier ook kan opbeuren met verhalen en avonturen van hier.
















03-05-2012 om 21:41
geschreven door Monique 
|