Gelukkig doen de pups en Irene het heel goed en ook de loopsheden van de teven zijn voorbij zodat het ook een stuk minder puzzelen is en iedereen weer gewoon samen kan lopen.

Vlug voor ik Filip een avond naar huis haal, hieronder de foto's die ik vandaag maakte. De portretfoto's zet ik in een apart stukje.

Ondertussen zijn hun oogjes open, beginnen ze zichzelf en de anderen te ontdekken en gaat het kruipen vrij vlot over in het lopen.

Ze krijgen puppymelk bij en eerdaags beginnen we ook met brij en vlees.

Het is ideaal weer om een buitenreportage te maken, de pups en mama Irene lieten het zich welgevallen.

Ik ben wel blij dat de temperatuur toch een beetje menselijker is intussen en onze leo's ook, d aar ben ik zeker van.

Het gaat goed met Irene en de pups.

Maar de aanhoudende hitte, een aantal vakantiegangers, 7 loopse teven en ook Filip die heel veel last van de warmte had in het weekend en er zondagavond letterlijk ziek van werd, maakte dat van foto's maken niks in huis kwam.Vandaag werd Zazy dan gedekt door Idefix.

En stonden er nog een aantal taken op het programma zoals mails beantwoorden, rekeningen betalen en dadelijk 60 zakken brokken naar achter rijden.

Dan is het weer tijd om iedereen eten te geven en om naar Filip te gaan in het revalidatiecentrum.

 Maar ik beloof dat als er niks speciaals tussenkomt, er tegen morgenavond nieuwe foto's op de site, in het dagboek zullen staan.

De pups doen het goed, drinken allemaal vlot, zonder hulp. Ik heb 2 groepjes gemaakt zodat ze niet moeten drummen voor een tepel. Irene heeft net als bij haar eerste nest veel melk. Ze eet en drinkt ook al goed, gaat vlot mee naar buiten, al wil ze snel weer naar haar kroost. Tot nu toe loopt alles dus op wieltjes. Laat ons duimen dat dat zo mag blijven.

De teefjes zijn nog steeds in de meerderheid, nl met 8, wat betekent dat er 5 reutjes zijn.

Of dit de eindstand is?

We zullen zien.

Later meer nieuws.

Maar op dit moment is alles nog oké, ze wijkt wel niet meer van mijn zijde en volgt me overal maar verder heeft ze nog vrij goed gegeten en bewaart ook zij de kalmte.

In de roedel zijn het weer hoogdagen wat loopse teven betreft. We tellen er op dit ogenblik al 6 en de reuen weten het ook.

Het is dus groepen maken geblazen. Gelukkig is er veel ruimte en goed hekwerk om iedereen in toom te houden.

Later meer nieuws

Ik weet dat het nu wel heel lang geleden is dat ik nog iets op de blog geschreven heb en dat dat zeker niet mijn gewoonte is maar de afgelopen weken waren zo intensief in verschillende opzichten dat internet en site en dus ook dagboek even op de achtergrond geschoven werden.

De revalidatie van Filip verloopt nog altijd heel intensief en nog steeds is hij enkel op woensdagavond en van vrijdagavond tot zondagavond thuis, zodat ik alle resterende avonden in Herk-de-Stad doorbreng. Hij blijft vorderingen maken vooral wat stappen betreft. Arm, hand en spreken, dat zal nog tijd nodig hebben.

In de weekends probeer ik nu zo veel mogelijk de computer te bannen en tijd samen met Filip en de honden door te brengen.

Nadat de pups van Roos vertrokken waren probeerde ik hier in huis en tuin wat bij te werken, administratie en dergelijke in orde te brengen met het toekomstige nest van Irene in het achterhoofd. 

De pups hebben intussen ook allemaal hun draai gevonden bij de nieuwe baasjes.

Vorige week zondag hadden we de stamboomuitreiking van ons K3 en K4nest, het Knest van Hanna en ons L1 nest.

Het werd een fijne namiddag met een grote opkomst van fiere baasjes en hun leo's. Het weer was ons ook gunstig gezind.

Een dag later moest ons Aagje onder het mes. Ze wordt bijna 11 en heel lang had ik deze operatie al uitgesteld omdat ik bang was voor de narcose op deze leeftijd. Ze heeft al enkel jaren een goedaardige huidtumor die vrij klein was maar de laatste maanden erg vergrootte. Met de hitte van vorige week kwamen er ook voor de eerste keer in al die jaren vliegen op af en ik was zo bang dat dat verkeerd af zou lopen waardoor ik toch besliste om haar te laten opereren. Ze was bijna 3 uur onder narcose maar alles is goed afgelopen. Ze heeft nog wel een litteken van ongeveer 30 cm op haar flank, maar dat geneest goed en verder is ze weer de oude, levendige, altijd honger hebbende Aagje.

Afgelopen woensdag waren mijn ouders dan weer 50 jaar gehuwd en werden we daar verwacht. 

Intussen is het hier een komen en gaan van vakantiegangers, die wel allemaal blij zijn hun baasjes terug te zien maar evenzeer met tegenzin weer in de auto stappen (vanmorgen nog ondervonden).

Ook voor ons heel triest nieuws zo'n kleine twee weken geleden. Toen werd Billy, één van onze katers 's morgens om kwart voor zeven voor de ogen van onze oudste zoon, doodgereden op straat door iemand die veel te snel reed.

Dat was een echt drama en heel veel emoties kwamen naar boven.

Intussen hebben we hier, wat Fred een uit de hand gelopen rouwverwerking noemt, nl 3 jonge kittens extra.

Maar het is zalig om ze samen met Mowgli bezig te zien.

Nu is het aftellen naar de bevalling van Irene, die niet meer van mijn zijde wijkt. En dat is voor haar bij momenten wel vermoeiend omdat ik niet veel stilzitten kan op een dag. Nu ligt ze hier bij mij aan de computer, voor haar en mij even een rustmoment. Vandaag is ze dag 56, dus nog enkele dagen geduld. Maar de werpkist en al de rest staat klaar.

Jullie lezen het nog maar eens, geen nieuws wil alles behalve zeggen dat het hier saai is.